Πίνακας περιεχομένων
Το Εθνικός ύμνος της Αργεντινής γράφτηκε από τον Vicente López y Planes το 1812, συντέθηκε από τον Blas Parera το 1813 και διασκευάστηκε από τον μουσικό Juan P. Esnaola το 1860. Η πρωτότυπη εκδοχή έχει χορό και εννέα στροφές, καθεμία από τις οποίες αποτελείται από δύο δεκαπεντασύλλαβα τετράστιχα. Ωστόσο, με επίσημο διάταγμα του 1900, εκτός από τον χορό, εκτελούνται μόνο το πρώτο και το τελευταίο τετράστιχο. Η ημέρα του εθνικού ύμνου της Αργεντινής γιορτάζεται στις 11 τουΜάιος.
Τρέχουσα επιστολή
STROPHE
Ακούστε, ω θνητοί, την ιερή κραυγή:
Ελευθερία, ελευθερία, ελευθερία, ελευθερία, ελευθερία!
Ακούστε τον κρότο των σπασμένων αλυσίδων,
δείτε την ευγενή ισότητα σε έναν θρόνο.
Ήδη ο αξιοπρεπής θρόνος τους άνοιξε
οι Ηνωμένες Επαρχίες του Νότου!
Και οι ελεύθεροι άνθρωποι του κόσμου ανταποκρίνονται:
στον σπουδαίο λαό της Αργεντινής, στην υγειά μας!
ΧΟΡΩΔΙΑ
Οι αιώνιες δάφνες να είναι αιώνιες
μπορέσαμε να επιτύχουμε:
Στεφανωμένοι με δόξα ας ζήσουμε,
ή ας ορκιστούμε με δόξα να πεθάνουμε!
Πλήρεις στίχοι
ΓΡΑΦΗΜΑ 1
Ακούστε, ω θνητοί, την ιερή κραυγή:
Ελευθερία, ελευθερία, ελευθερία, ελευθερία, ελευθερία!
Ακούστε τον κρότο των σπασμένων αλυσίδων
δείτε την ευγενή ισότητα σε έναν θρόνο.
Ανεβαίνει στο πρόσωπο της γης
ένα ένδοξο νέο έθνος.
Στεφάνωσε τον ναό του με δάφνες,
και ένα λιοντάρι παραδόθηκε στα πόδια του.
ΧΟΡΩΔΙΑ
Οι αιώνιες δάφνες να είναι αιώνιες
μπορέσαμε να επιτύχουμε:
στεφανωμένοι με δόξα ας ζήσουμε,
ή ας ορκιστούμε με δόξα να πεθάνουμε.
ΓΡΑΦΗΜΑ 2
Από τους νέους πρωταθλητές τα πρόσωπα
Ο ίδιος ο Άρης φαίνεται να χαίρεται.
Το μεγαλείο φωλιάζει στα στήθη τους
κατά την αναχώρησή τους κάνουν τα πάντα να τρέμουν.
Οι τάφοι μετακινούνται από τους Ίνκας,
και στα οστά του αναβιώνει η θέρμη,
Αυτό που βλέπει να ανανεώνει τα παιδιά του
του παλιού μεγαλείου της πατρίδας.
ΔΗΛΩΣΗ 3
Αλλά τα πριόνια και οι τοίχοι είναι αισθητά
γουργουρίζοντας με τρομερό θόρυβο.
Όλη η χώρα βρίσκεται σε αναταραχή εξαιτίας των φωνών
της εκδίκησης, του πολέμου και της οργής.
Ο φθόνος στους άγριους τυράννους
έφτυσε την παθογόνο χολή του.
Το αιματηρό τους λάβαρο υψώνουν
προκαλώντας τον πιο σκληρό αγώνα.
ΓΡΑΦΗΜΑ 4
Δεν τα βλέπετε πάνω από το Μεξικό και το Κίτο
να ρίχνονται με επίμονη μοχθηρότητα;
Και τι φωνάζουν, λουσμένοι στο αίμα
Ποτόσι, Κοτσαμπάμπα και Λα Παζ;
Δεν τους βλέπεις στο θλιβερό Καράκας
πένθος και κλάμα και θάνατος θα εξαπλωθεί;
Δεν τους βλέπεις να καταβροχθίζουν σαν άγρια θηρία
κάθε χωριό που καταφέρνουν να παραδώσουν;
ΔΗΛΩΣΗ 5
Τολμάτε Αργεντινοί
την υπερηφάνεια του άθλιου εισβολέα.
Τα χωράφια σας είναι ήδη πατημένα από την καταμέτρηση
τόσες πολλές δόξες για να πατήσετε νικηφόρα.
Αλλά οι γενναίοι που ορκίστηκαν μαζί
την ευτυχισμένη ελευθερία τους να κρατούν
σε αυτές τις αιμοδιψείς τίγρεις
τα δυνατά στήθη θα ξέρουν πώς να αντιταχθούν.
ΔΗΛΩΣΗ 6
Ο γενναίος Αργεντινός στα όπλα
τρέχει καίγοντας με ζωντάνια και θάρρος:
Το ηχηρό κάλεσμα του πολέμου, σαν κεραυνός
στα χωράφια του Νότου.
Το Μπουένος Άιρες παίρνει το προβάδισμα
των λαών της ένδοξης ένωσης.
Και με στιβαρά χέρια σκίζουν
στο περήφανο λιοντάρι της Ιβηρικής.
ΔΗΛΩΣΗ 7
San José, San Lorenzo, Suipacha,
Piedras, Salta και Tucumán,
η αποικία και τα ίδια τα τείχη
Δείτε επίσης: Μεξικάνικη τοιχογραφία: χαρακτηριστικά, συγγραφείς και έργατου τυράννου στην ανατολική ζώνη.
Είναι αιώνια σημάδια που λένε:
εδώ θριάμβευσε ο αργεντίνικος βραχίονας,
εδώ ο άγριος καταπιεστής της πατρίδας
τον περήφανο λαιμό του λυγισμένο.
ΔΗΛΩΣΗ 8
Νίκη στον Αργεντινό πολεμιστή
με τα λαμπερά φτερά του κάλυψε.
Και ο τύραννος έμεινε έκπληκτος στη θέα τους.
με ατιμία έφυγε.
Οι σημαίες τους, τα όπλα τους, παραδίδονται
για τρόπαια στην ελευθερία.
Και πάνω σε φτερά δόξας ο λαός πετάει
θρόνο αντάξιο της μεγάλης του μεγαλειότητας.
ΔΗΛΩΣΗ 9
Από τον ένα πόλο στον άλλο αντηχεί
της φήμης το ηχηρό κάλεσμα.
Και από την Αμερική το όνομα διδασκαλία
Σας επαναλαμβάνει, θνητοί, ακούστε:
Ήδη ο αξιοπρεπής θρόνος τους άνοιξε
τις Ηνωμένες Επαρχίες του Νότου.
Και οι ελεύθεροι άνθρωποι του κόσμου απαντούν
στον σπουδαίο λαό της Αργεντινής, στην υγειά μας.
Ιστορία
Το 1812, για λογαριασμό της συνέλευσης, ο Manuel José García ανέθεσε το πατριωτικό τραγούδι στον Fray Cayetano Rodríguez και στον Vicente López y Planes, ποιητή και λομπίστα.
Η πρωτοβουλία ήταν μια απάντηση στην αυξανόμενη δημοτικότητα ενός ελευθεριακού ύμνου που έγραψε ο θεατρικός συγγραφέας Luis Morante για το έργο 25 Μαΐου -βασισμένο στην Επανάσταση του 1810, το οποίο παρουσιάστηκε στην Casa de la Comedia στο Μπουένος Άιρες.
Δεν είναι σαφές τι απέγινε η παραγγελία του Rodríguez, αλλά το έργο του López y Planes παρουσιάστηκε μπροστά από το Cabildo τον Νοέμβριο του 1812.
Μετά από μια επέκταση του κειμένου του 1813, ο αντι-ισπανικός χαρακτήρας της επιστολής μετατράπηκε σε έναν χαρακτήρα πιο κοντά στο μοναρχικό πνεύμα, καθώς η Αγγλία ήταν εναντίον της αυτονομίας των ισπανικών αποικιών.
Δείτε επίσης: Ο Βιτρουβιανός Άνθρωπος: ανάλυση και νόημαΣτις 11 Μαΐου 1813, το έργο επισημοποιήθηκε με το όνομα Πατριωτική πορεία Αργότερα ονομάστηκε Εθνικό πατριωτικό τραγούδι , Πατριωτικό τραγούδι και, από το 1847, Εθνικός ύμνος της Αργεντινής .
Το 1860, ο μουσικός Juan P. Esnaola έκανε μια νέα μουσική διασκευή της σύνθεσης του Parera, η οποία έχει επίσης αναγνωριστεί επίσημα.
Το 1900, με το επιχείρημα να δώσει στον ύμνο "διαχρονικότητα" και να εξομαλύνει τις διαφορές με την ισπανική διπλωματία, ο στρατηγός Julio Argentino Roca διέταξε να μειωθούν οι στροφές στο πρώτο και το τελευταίο τετράστιχο. Έτσι, ο εθνικός ύμνος της Αργεντινής έφτασε στη σημερινή του μορφή.
Σημασία
Η "ιερή κραυγή" του εθνικού ύμνου της Αργεντινής είναι η φράση "Ελευθερία! Ελευθερία! Ελευθερία! Ελευθερία! Ελευθερία!" Η φράση αυτή περικλείει το θεμελιώδες νόημα του ύμνου, το οποίο συνοψίζει, αφενός, τις αξίες ανεξαρτησίας του έθνους του Νότου και, αφετέρου, τη βούληση για την οικοδόμηση ενός έθνους που θα βασίζεται στη διασφάλιση της ελευθερίας των πολιτών του.
Η επιθυμία για ελευθερία είναι συνυφασμένη με το πολιτικό φαντασιακό του Διαφωτισμού, που καθοδηγείται από τις αξίες της Γαλλικής Επανάστασης του 1789, η οποία διακήρυξε το σύνθημα "ισότητα, ελευθερία και αδελφοσύνη". Σε αυτές τις αξίες βασίζεται η έννοια του σύγχρονου κράτους και η έννοια της Δημοκρατίας με τη διάκριση των εξουσιών. Οι μεταφορές για την ισότητα περιλαμβάνουν φράσεις όπως "Ακούστε τον ήχο τηςσπασμένες αλυσίδες- δείτε την ευγενή ισότητα σε έναν θρόνο".
Το πολιτικό φαντασιακό του 19ου αιώνα, που είναι επίσης επηρεασμένο από ρομαντικά ιδεώδη, δίνει σε αυτά τα ιδεώδη ένα νέο νόημα που υπάρχει στον ύμνο της Αργεντινής: το έθνος, δηλαδή η ιδέα ενός σύγχρονου κράτους που συμπίπτει με τα όρια ενός λαού που είναι ενωμένος στη γεωγραφία, τη γλώσσα και τον πολιτισμό του, ενός λαού που μοιράζεται μια "ταυτότητα". Αυτό είναι που επιτρέπει στους "ελεύθερους του κόσμου" να αναγνωρίσουν την ύπαρξη τουένας "μεγάλος λαός της Αργεντινής".
Ο ύμνος επικαλείται την ανάγκη αυτές οι αξίες, που έχουν κερδηθεί με ευφυΐα και προσπάθεια, να είναι διαχρονικές και συνεπώς να αναγνωρίζονται και να επαινούνται. Αναφέρει τη μορφή των δάφνων, το ελληνικό σύμβολο της νίκης. Το κείμενο εκφράζει έτσι τόσο την επιθυμία να είναι τα επιτεύγματα αυτά παντοτινά όσο και τη δέσμευση να αγωνιζόμαστε για τη διατήρησή τους.
Αυτή η έννοια υπάρχει και στο πρωτότυπο κείμενο, αλλά σε αυτό, ωστόσο, παραπέμπει στη συγκεκριμένη ιστορική εμπειρία της Αργεντινής από την Επανάσταση του Μαΐου του 1810, η οποία σηματοδότησε την έναρξη του αγώνα για ανεξαρτησία από την ισπανική κυριαρχία.