Nahuatl to język Ito-Azteków, rozpowszechniony w starożytnym imperium Azteków, którym obecnie posługuje się ponad milion osób.

W języku nahuatl odnajdujemy piękne utwory poetyckie, które zazwyczaj tworzone były z myślą o przekazie ustnym, a ich twórcy chcieli w ten sposób zastanowić się nad najbardziej transcendentalnymi aspektami życia, rozumianego jako trudna do rozwiązania zagadka.

Niektóre z wierszy są anonimowe, ale dziś rezonują z wielkimi postaciami, takimi jak między innymi Tecayehuatzin czy Nezahualcóyotl.

Odkryjmy teraz piękno tych ponadczasowych dzieł poprzez wybór 14 krótkich wierszy, oryginalnie stworzonych w języku nahuatl, przetłumaczonych na język hiszpański.

1. przyjaźń

Przyjaźń to krótki wiersz autorstwa Tecayehuatzin de Huexotzinco, prehiszpańskiego poety i filozofa z Puebla-Tlaxcala, którego twórczość poetycka obejmuje pieśni melancholii (icnocuícatl), radości życia (xopancuícatl) i ulotnego piękna (xochicuícatl).

Jak pióro kwezala, pachnący kwiat,

przyjaźń drży:

jak pióra czapli, w kunsztownych wykończeniach

przeplata się.

Ptak, który grzechocze jak grzechotnik to

nasza piosenka:

Jak pięknie to śpiewasz!

Tutaj, wśród kwiatów, które tworzą nasze ogrodzenie,

wśród kwitnących gałęzi śpiewasz im.

2. kwiat i piosenka

Ten krótki wiersz, napisany anonimowo, stanowi refleksję nad poezją, częstym tematem w poezji Nahuatl. W tym przypadku można zrozumieć, że poezja wypływa z wnętrza jej twórcy, a on dzieli się nią ze światem.

Kwiaty kwitną, są świeże, kwitną,

otwiera swoją koronę.

Z twego wnętrza wychodzą kwiaty pieśni:

Ty, o poeto, wylej je na innych.

3. mały ptaszek

Poniższy wiersz w języku nahuatl zachęca nas do doceniania tego, co mamy wokół siebie, bez względu na to, jak małe to jest. Pomimo przeciwności losu, zawsze musimy znaleźć powód, aby "śpiewać" życiu. Samo bycie żywym jest powodem do radości.

Mały ptaszku, dlaczego śpiewasz?

Śpiewam, ponieważ jestem radosny,

Śpiewam, ponieważ zawsze świta,

A ty, dlaczego nie śpiewasz?

Mały ptaszku, dlaczego śpiewasz?

Śpiewam, bo mam życie,

Śpiewam, bo nic mnie nie boli

A ty, dlaczego nie śpiewasz?

Mały ptaszku, dlaczego śpiewasz?

Śpiewam, bo świeci słońce,

a ty, dlaczego nie śpiewasz?

4) Enigma życia

Enigma życia to wiersz anonimowego autora, który poprzez swoje wersy oznajmia, że nie jesteśmy nieśmiertelni. Wręcz przeciwnie, życie jest krótkie i ulotne. Dlatego musimy cieszyć się każdą chwilą i zamieniać złe doświadczenia w coś pięknego.

To nieprawda, że żyjemy,

nie jest prawdą, że ostatnio

na ziemi.

Muszę zostawić piękne kwiaty,

Muszę poszukać tajemniczej strony!

Ale na krótko,

Uczyńmy te piękne piosenki naszymi własnymi.

5. pragnienie nieśmiertelności

Pragnienie nieśmiertelności to poemat związany z Nezahualcóyotlem, lepiej znanym jako "Król Poetów", którego dzieła obfitują w motyw śmierci. W tej pieśni autor zastanawia się nad nieuchronnym przeznaczeniem śmierci, nawiązując do pragnienia bycia nieśmiertelnym.

Czuję się bez sensu,

Płaczę, smucę się i myślę,

Mówię i pamiętam:

Och, gdybym nigdy nie umarł,

gdyby tylko nigdy nie zniknął!...

Idę tam, gdzie nie ma śmierci,

gdzie osiąga się zwycięstwo!

Och, gdybym tylko nigdy nie umarł,

gdyby nigdy nie zniknął...

Możesz być także zainteresowany 11 wierszami Nezahualcoyotla, Króla Poetów

6. marzenie o słowach

Wśród dzieł poety i władcy Tecayehuatzina wyróżnia się ta pieśń o przyjaźni.

Przyjaciele, proszę, posłuchajcie

ten sen słów!

wiosną nie daje życia

złoty pąk kolby:

delikatna czerwona kolba daje nam orzeźwienie,

ale jest to bogaty naszyjnik, który znamy

że jesteśmy wierni sercu naszego

przyjaciół.

7. wiosenna piosenka

Xoxicuícatl lub pieśni do poezji są również częścią kompozycji Netzahualcóyotl. W tej pieśni Król Poetów zastanawia się nad poezją i twórcą poezji, poetą, który cieszy ludzi swoim śpiewem.

Nad kwiatami śpiewa piękny bażant:

a ich piosenki uwalniają Mistrza świata.

I tylko ich własne ptaki na nie reagują.

Są to piękne czerwone ptaki, które śpiewają.

Książka z obrazkami to twoje serce:

Przyszedłeś śpiewać, poeto, a grasz na trumnie.

To właśnie ta wiosna zachwyca ludzi.

8. przybyliśmy tu tylko po to, by marzyć

Tochihuitzin Coyolchiuhqui był współczesny Nezahualcoyotlowi, synowi Itzcoatla, azteckiego władcy. Czym jest życie, jeśli nie snem? W tym wierszu autor rozważa, jaka jest nasza misja na ziemi.

Tak powiedział Tochihuitzin,

Coyolchiuhqui tak powiedział:

Nagle wyszliśmy ze snu,

przybyliśmy tu tylko po to, by marzyć,

to nieprawda, to nieprawda

że przyszliśmy żyć na ziemi.

Jak trawa na wiosnę

jest naszą istotą.

Nasze serce rodzi,

kwiaty kiełkują z naszego ciała.

Niektóre otwierają swoje korony,

następnie wysuszyć.

9. życie pośmiertne

Życie pośmiertne Powstał on z okazji śmierci księcia Tlacahuepana. W poezji Nahuatl temat śmierci jest bardzo obecny i ten utwór jest tego przykładem:

Motyl Aurea jest już na libacji:

kwiatem, który się otworzył, jest moje serce,

O moi przyjaciele, to jest pachnący kwiat,

Już go pokropiłem deszczem.

10. moje serce rozumie

Nezahualcoyotl zastanawia się w tej pieśni, w bardziej transcendentalny sposób, nad poezją, pieśnią, która pochodzi z głębi jego samego. Czy Nehualcoyotl potwierdza tą pieśnią, że udało mu się odnaleźć prawdziwe znaczenie poezji?

W końcu moje serce zrozumiało:

Słyszę śpiew,

Kontempluję kwiat:

Oby nie uschły!

11. śpiewający ból

Poniższy wiersz Nezahualcóyotla ostrzega przed krótkością życia, wykorzystując elementy natury, takie jak słońce i kwiaty.

Usłysz jak śpiewa moje serce:

Nie chcę płakać: jestem przepełniony smutkiem.

Odchodzimy wśród kwiatów:

musimy opuścić tę ziemię:

jesteśmy sobie nawzajem wypożyczeni:

Udamy się do Domu Słońca!

Pozwól mi nosić naszyjnik z kwiatów:

w moich rękach:

kwitną na moich girlandach!

Musimy opuścić tę ziemię:

być sobie nawzajem pożyczane:

jedziemy do Casa del Sol!

12) Miłość i śmierć

Miłość i śmierć Wersy te skrywają lament poety nad niemożnością uniknięcia losu i udrękę, jaką wywołuje w nim ten nieunikniony koniec, gdy powtarza, że "musi odejść".

Otwórz swoje serce!

Niech twoje serce się zbliży!

Dręczysz mnie,

skazujesz mnie na śmierć.

Muszę tam pojechać,

gdzie zginę.

Zapłaczesz za mną ostatni raz?

Czy będziesz mi współczuć?

Tak naprawdę byliśmy tylko przyjaciółmi,

Muszę kończyć,

Muszę kończyć.

13. mój wiersz

Dzieło to pochodzi z początku XVI wieku i dotyczy tematu poezji i pieśni i jest przypisywane Totoquihuatzinowi, królowi Tlacopan.

Wolę szmaragdy,

Topię złoto:

To moja piosenka!

Nawlekam bogate szmaragdy na nitkę:

To moja piosenka!

14. życie mija

Życie płynie to anonimowa piosenka, która zachęca nas do cieszenia się życiem i wszystkim, co nas otacza, bo mimo wszystko odejdziemy, a ziemia będzie trwać. Nie warto więc lamentować, a raczej żyć chwilą.

O kwiaty, które nosimy,

o pieśni, które niesiemy,

idziemy do Królestwa Tajemnicy!

Przynajmniej na jeden dzień

bądźmy razem, przyjaciele!

Musimy przestać skandować:

a jednak ziemia pozostanie trwała!

Moi przyjaciele, cieszmy się: cieszmy się, moi przyjaciele!

Jeśli podobał Ci się ten artykuł, być może zainteresuje Cię również Poezja nahuatl: charakterystyka, autorzy i najbardziej reprezentatywne wiersze.