Cel uświęca środki to fraza błędnie przypisywana pisarzowi i czołowej postaci renesansowych Włoch, Niccolò Machiavellemu Stwierdza ona, że gdy cel lub przyczyna są ważne, wszelkie środki użyte do ich osiągnięcia są ważne.

Zdanie to jest często przypisywane Niccolo Machiavellemu w jego dziele Książę opublikowany w 1532 r., w którym autor broni narzucania przez władcę dowolnej teorii politycznej lub planu w celu utrzymania władzy w obliczu jakiegokolwiek incydentu.

Biorąc pod uwagę powyższe, najbliżej tego wyrażenia można znaleźć w pracy Książę w rozdziale XVIII:

W działaniach ludzi, a zwłaszcza książąt, gdzie nie ma możliwości odwołania się, patrzy się na wyniki. Niech więc książę stara się zdobyć i zachować państwo, a środki zawsze będą honorowe i chwalone przez wszystkich; ponieważ wulgarni są oszukiwani przez pozory i sukces; a na świecie jest tylko wulgarność, ponieważ mniejszości liczą się tylko wtedy, gdy większość jest w większości.nie mają gdzie stanąć.

Tak więc postulat "cel uświęca środki" nie pojawia się dosłownie w słowach Machiavellego, ale jest przypisywany jako konkluzja idei podanej przez pisarza w jego narracjach.

Historycy przypisują to wyrażenie niemieckiemu teologowi Hermmannowi Busenbaumowi, zaczerpnięte z książki "Medulla theologiae moralis", pod frazą "Cum finis est licitus, etiam media sunt licita "które brzmi: "Jeśli cel jest zgodny z prawem, to środki również".

Inne teorie wskazują, że Napoleon Bonaparte, w księdze Książę Zauważył zdanie o podobnym znaczeniu: "Odnieś sukces zawsze, bez względu na wszystko, a zawsze będziesz miał rację", które prowadzi jednostkę do tego samego wniosku.

Wyjaśnienie wyrażenia "cel uświęca środki".

Cel uświęca środki to fraza, która wskazuje na osobę, która jest gotowa zrobić wszystko, co chce, aby osiągnąć lub zrealizować cel. Fraza ta była pierwotnie stosowana tylko w dziedzinie polityki lub biznesu, ale obecnie ma zastosowanie do innych kontekstów życia jednostki.

Wyrażenie to jest używane do unikania wszelkich działań lub sposobów postępowania, które są sprzeczne z etyką i dobrymi obyczajami, ale przypuszczalnie prowadzą do dobrego celu. Za pomocą tego wyrażenia jednostka odkłada moralność i etykę na dalszy plan i usprawiedliwia wszystkie swoje oszukańcze środki, o ile pozwala jej to osiągnąć określony cel.

Podsumowując, zgodnie z tym zdaniem i jego domniemanym autorem, czyny ludzi muszą być oceniane na podstawie wyników, więc jeśli ostatecznie jednostka osiągnie swoje cele, środki muszą zostać zaakceptowane.

Jednak według słynnego angielskiego pisarza Aldousa Huxleya, cele nie mogą usprawiedliwiać środków, ponieważ użyte środki determinują charakter osiągniętego celu.

Dla lepszego zrozumienia przytoczę przykład osoby, która wierzy, że cel uświęca środki. W pewnej firmie dwóch menedżerów najwyższego szczebla musi przedstawić interesujący projekt mający na celu zwiększenie sprzedaży i rozpoznawalności produktu, a w nagrodę otrzymać wynagrodzenie i podwyżkę.

Obaj chcieli zaimponować szefowi, ale szczególnie ten, który ma na utrzymaniu rodzinę i pragnie zapewnić lepsze życie swoim dzieciom. W dniu prezentacji projektu kandydat A przybywa wcześniej do biura w celu zniszczenia projektu kandydata B, uniemożliwiając mu udział w dzisiejszym wydarzeniu.

Na podstawie powyższego można stwierdzić, że cel uświęca środki, ponieważ kandydat A dążył do zapewnienia lepszego życia swojej rodzinie, więc konieczne było zaimponowanie swoim projektem w celu uzyskania podwyżki wynagrodzenia, niezależnie od szkody wyrządzonej jego koledze.

Zobacz także: