სამი ლექსი სათაურია "ნოქტურნო" რუბენ დარიოს, ლიტერატურული მოდერნიზმის ყველაზე გავლენიანი პოეტის ლათინურ ამერიკაში.

ამ ლექსებში უძილობისა და ეგზისტენციალური ტანჯვის თემა ადრე განიხილება. სიკვდილი და საინტერესო ანალოგიებია გაყვანილი სიცოცხლესა და სიზმრებს შორის.

ეს არის მელანქოლიური ლექსები, ძვირფასი ლექსიკითა და დამაფიქრებელი და ბრწყინვალე გამოსახულებებით, მოდერნისტული ესთეტიკისთვის დამახასიათებელი კლასიკურ და ეგზოტიკურ ელემენტებზე მინიშნებით.

მათში ღამე ხდება ხელსაყრელი ეტაპი იმ ღრმა საზრუნავებისა და ტანჯვის გამოსახატავად, რომლებიც აწუხებს არსებობას.

აღნიშნული ლექსები წარმოდგენილია ლექსების ორ კრებულში: სიცოცხლისა და იმედის სიმღერები , 1905 წლიდან და მოხეტიალე სიმღერა , 1907 წლიდან. შემდეგ მათ სათითაოდ გავაანალიზებთ გარეგნობის მიხედვით.

პოემა „ღამე“ (1)

-V-

მინდა გამოვხატო ჩემი წუხილი ლექსებით, რომლებიც გააუქმებენ

ჩემს ვარდებსა და ოცნებებს ახალგაზრდობას,

და ჩემი ცხოვრების მწარე დეფლორაციას

უზარმაზარი ტკივილისა და მცირე საზრუნავისთვის.

და გაურკვეველი აღმოსავლეთისკენ გამგზავრება თვალწარმტაცი გემებით,

და ლოცვის მარცვალი, რომელიც აყვავებულა გმობისგან,

0>და გუბეებს შორის გედების ფრიალი

და გამოკითხული ბოჰემის ცრუ ღამის ცისფერი.

შორს კლავიკორდი, რომ სიჩუმეში და დავიწყებაში

არასდროს მოგიძინებია. ამაღლებული სონატა,

ობოლი სკიფი, გამორჩეული ხე,ბნელი ბუდე

რომელიც არბილებდა ვერცხლის სიტკბოს ღამეს...

ახალი მწვანილის სურნელის იმედი, გაზაფხულის ტრილი

და დილის ბულბული,

საბედისწერო ბედმა მოკლე შროშანი,

ბედნიერების ძიება, ბოროტების დევნა...

ღვთაებრივი შხამის საბედისწერო ამფორა

რომელიც სიცოცხლეს მოუტანს შინაგან წამებას ,

საშინელი ცნობიერება ჩვენი ადამიანური ღვარცოფის შესახებ

და დროებითი შეგრძნების საშინელება. გარდაუვალი, უცნობი და

სასტიკი კოშმარი ამ ტირილი ძილისა

საიდანაც მხოლოდ ის გაგვღვიძებს!

სიცოცხლისა და იმედის სიმღერები (1905 წ.).

ლექს „ნოქტურნოს“ ანალიზი (1)

„ნოქტურნო“, პოემა V, პირველია ლექსთა კრებულში ნაპოვნი ორიდან სიცოცხლისა და იმედის სიმღერები . ლექსი მწარე ანარეკლია ყოფიერების ტანჯვაზე.

ღამის წამი და მისი მელანქოლიური სიჩუმე გამოიყენება მწუხარების, უხერხულობის, იმედგაცრუების, სევდისა და ცხოვრებაში განცდილი ტკივილის მოსახმად.

ცხოვრება. მაშასადამე, განიხილება, როგორც გარდამავალი, გადასასვლელი, რომელშიც ადამიანი მიისწრაფვის უცნობისკენ და ასოცირდება კოშმართან, „ცრემლიან ძილთან“, რომლისგანაც მხოლოდ „ის“ (სიკვდილი) შეძლებს ჩვენს გაღვიძებას.

ლექსის ტიპი, რითმა და მეტრი

ლექსი შედგენილია ძირითადი ხელოვნების ლექსებისგან, თოთხმეტი მარცვალისაგან,ასევე ცნობილია როგორც ალექსანდრიელები. ლექსები დალაგებულია ოთხსტრიქონიანი სტროფებით. მისი რითმა არის ABAB ტიპის ჯვარედინი თანხმოვანი.

ლიტერატურული მოღვაწეები

ეპითეტები : „უზარმაზარი ტკივილი“, „ბუნდოვანი ორიენტი“, „გამოკითხული ნავები“, „ინკვერიდა“. ბოჰემია“, „შორეული კლავიკორდი“, „დიდებული სონატა“, „ცრუ ღამის ცისფერი“, „ობოლი სკიფი“, „ბნელი ბუდე“, „ადამიანის ლორწო“, „საბედისწერო ბედი“, „ღვთაებრივი შხამი“, „წყვეტილი შიშები“. 1>

სინესთეზია : „არბილა ვერცხლის სიტკბოების ღამე“, „ახალი მწვანილის სურნელის იმედი“.

ოქსიმორონი : „ღვთაებრივი შხამი“.

ანტითეზი : „ლოცვების მარცვალი, რომელიც აყვავდა გმობაში“.

Enjambment : „მინდა გამოვხატო ჩემი წუხილი ლექსებით, რომლებიც გააუქმე/ თქვი ჩემი ვარდების და ოცნებების ახალგაზრდობა”. ”…საშინელება/ ჩახუტება, წყვეტილი შიშებით,/ გარდაუვალი, უცნობი და/ ამ ტირილი ძილის/ სასტიკი კოშმარი/ საიდანაც მხოლოდ ის გაგვღვიძებს!”

ანაფორა : „და გაურკვეველი აღმოსავლეთისკენ გამგზავრება თვალწარმტაცი გემების მეშვეობით,/ და ლოცვების მარცვალი, რომელიც მკრეხელობაში აყვავდა,/ და გედების აურზაური გუბეებს შორის/ და ცნობისმოყვარეობის ბოჰემიის ცრუ ღამის ლურჯი“.

ალიტერაცია : „შორეული კლავესინი, რომელიც სიჩუმესა და დავიწყებაში/ არასოდეს აძლევდა ძილს დიდებულ სონატას“.

ჰიპერბატონი : „მინდა გამოვხატო ჩემი წუხილი ლექსებით, რომლებიც გააუქმებენ / იტყვიან ჩემს ვარდებსდა ოცნებები...“

იხილეთ აგრეთვე რუბენ დარიოს ლექსის მარგარიტას ანალიზი.

პოემა „ნოქტურნო“ (2)

-XXXII-

მარიანო დე კავიას

მათ, ვინც მოუსმინა ღამის გულს,

მათ, ვინც დაძაბული უძილობის გამო გსმენიათ

კარის დაკეტვა, შორეული მანქანის ხმა

, ბუნდოვანი ექო, ოდნავი ხმაური...

იდუმალი დუმილის მომენტებში,

როცა მივიწყებულები გამოვლენ თავიანთი ციხიდან,

მკვდრების ჟამს, განსვენების ჟამს,

თქვენ იცით, როგორ წაიკითხოთ ეს გაჟღენთილი სიმწარის ლექსები!...

როგორც ჭიქაში ვასხამ მათში ჩემი ტკივილები

შორეული მოგონებებისა და საბედისწერო უბედურების

და ჩემი სულის სევდიანი ნოსტალგია ყვავილებით მთვრალი,

და ჩემი გულის გლოვა, წვეულებებზე სევდიანი.

და სინანული, რომ არ ვიქნებოდი ის, რაც ვიქნებოდი,

და იმ სამეფოს დაკარგვა, რომელიც ჩემთვის იყო,

ფიქრი, რომ ერთი წამით ვერ დავიბადებდი,

და ოცნება, რომელიც ჩემი ცხოვრებაა მას შემდეგ, რაც დავიბადე!

ეს ყველაფერი ღრმა დუმილის შუაგულში მოდის.

რომელშიც ღამე მიწიერ ილუზიას ფარავს,

და მე ვგრძნობ გამოძახილს სამყაროს გულიდან

რომელიც შეაღწევს და ამოძრავებს ჩემს გულს.

სიცოცხლისა და იმედის სიმღერები (1905)

ლექის „ნოქტურნო“ ანალიზი (2)

„ნოქტურნო“ არის წიგნის XXXII ლექსი Cantos de vida y esperanza , გამოცემული 1905 წელს. ეს არის ლექსი, რომელშიც ისევ ღამის სცენაა.ემსახურება ფონად მოგონებებს მწუხარებას, ტკივილს და ნოსტალგიას ნაცხოვრების მიმართ.

უძილო პოეტური ხმა, რომელიც წვდება „ღამის გულში“, ასახავს ცხოვრებას, მწუხარებას და უბედურებებს. ცხოვრებას ადარებს სიზმარს, „მიწიერ ილუზიას“, დასასრულს ოპტიმისტური, მოძრავი ტონით, სადაც აცხადებს, რომ ესმის „სამყაროს გულის ექო“.

ლექსის ტიპი, რითმა და მეტრიკა

იწერება ძირითადი ხელოვნების ცამეტმარცვლიან ან სამმარცვლიან ლექსებში. მას აქვს ხუთი სტროფი ოთხი ლექსისგან. მისი რითმა ალტერნატიული თანხმოვანია, ანუ ABAB.

ლიტერატურული მოღვაწეები

ეპითეტები : „მსუბუქი ხმაური“, „შორეული მოგონებები“, „სევდიანი ნოსტალგია ჩემი სულისთვის“

გადახურვა : „მანქანის რეზონანსი/შორეული“. „როგორც ჭიქაში ვასხამ მათში ჩემს ტკივილებს/ შორეულ მოგონებებს და საშინელ უბედურებებს“.

მსგავსი : „მე ვგრძნობ სამყაროს გულის ექოს/ რომელიც აღწევს და ჩემს გულს ამოძრავებს“. „როგორც ჭიქაში ვასხამ მათში ჩემს ტკივილებს/ შორეულ მოგონებებს და საშინელ უბედურებებს“.

პროსოპოპეა : „...ჩემი სული, ყვავილებით მთვრალი“, „... ჩემი გული, მოწყენილი წვეულებებით".

ჰიპერბატონი : "როგორც ჭიქაში ჩავყრი მათში ჩემს ტკივილებს/შორეულ მოგონებებს და საბედისწერო უბედურებებს..."

მეტაფორა : "...სიზმარი, რომელიც ჩემი დაბადებიდან იყო".

პლეონაზმი : "საბედისწერო უბედურებები".

იხილეთ აგრეთვერუბენ დარიოს პოემის Canción de otoño en primavera ანალიზი.

პოემა „ნოქტურნო“ (3)

მოხეტიალე სიმღერა ( 1907 წ.).

ლექის „ნოქტურნოს“ ანალიზი (3)

მესამე „ნოქტურნო“ გვხვდება წიგნში El canto errante , რომელიც გამოქვეყნდა 1907 წელს. მასში ღამე და მისი „მტკივნეული სიჩუმე“ ისევ ტანჯვისა და ტანჯვის სივრცეა და წინა ლექსებიდან რამდენიმე განმეორებადი თემა და იდეაა აღებული, როგორიცაა უძილობა, ტკივილი და სევდა. ეს არის ლექსი, რომელიც ასახავს დიდ ტკივილს.

პოეტური ხმა ჩაფლულია ერთგვარ შინაგან ქარიშხალში, საკუთარი თავის დაკითხვისას, რაც შეგვიძლია დავასკვნათ „თვითნაჭრის/სულიერი განკვეთის ყოფნის“ ხსენებიდან. ,! მანქანა-ჰამლეტი!”

მისი სევდა და წუხილი გარეგანი ხდება და ხდება კარის ხმა, გამვლელის ფეხის ხმა, საათის ხმა სამს. გარიჟრაჟს მოუთმენლად ელოდებიან. არის თუ არა „ის“ სიკვდილის მეტაფორა?

ლექსის ტიპი, რითმა და მეტრიკა

ეს არის ლექსი მეტრიკული კანონზომიერების გარეშე, ასონანსური და ფხვიერი ლექსებით და მაინც, გარკვეული. ტალღოვანი რიტმი.

ლიტერატურული ფიგურები

ეპითეტები : „მტკივნეული სიჩუმე“, „ნაზი ქარიშხალი“, „სიბნელის საოცარი ბროლი“

მეტაფორები : "ნაზი ქარიშხალი გადის ჩემს თავის ქალაში". „განაზავეთ ჩემი სევდა / ღამის ღვინოში / მშვენიერ ჭიქაშისიბნელე...".

სინესთეზია : "მტკივნეული სიჩუმე".

გადახურვა : "ღამის სიჩუმე, მტკივნეული სიჩუმე/ ღამისთევა".

პარადოქსი : "არ შემიძლია დავიძინო და მაინც / ოცნებობ".

რიტორიკული კითხვა : "რომელი საათი დადგება? "

რუბენ დარიოს შესახებ

ფელიქს რუბენ გარსია სარმიენტო, უფრო ცნობილი როგორც რუბენ დარიო, დაიბადა ნიკარაგუაში 1867 წელს. ის იყო პოეტი, ჟურნალისტი და დიპლომატი. იგი ითვლება ლიტერატურული მოდერნიზმის უდიდეს წარმომადგენელად და გასული საუკუნის ესპანურ ლიტერატურაში ერთ-ერთ ყველაზე გავლენიან პოეტად. მის ლიტერატურულ შემოქმედებაში ლექსების კრებულები Azul (1888), პროფანული პროზა და სხვა ლექსები (1896), Cantos de vida y esperanza (1905) და მოხეტიალე სიმღერა (1907). გარდაიცვალა 1916 წელს.