فهرست مطالب
بوسه ( Der Kuss) بوم رنگ روغن و ورق طلا است که در سال 1908 توسط نقاش اتریشی گوستاو کلیمت (1862 - 1918) نقاشی شده است. نمادگرایی، معاصر هنر نو . این مشهورترین نقاشی این نقاش خواهد بود که در به اصطلاح "عصر طلایی" (1898-1908) حرفه حرفه ای او تولید شده است.
همچنین ببینید: سیاه، از مروارید جام: تجزیه و تحلیل و معنای اشعار 
بوسه در آغاز عصر مدرن ، جایی که مفهوم اروتیسم شروع به جوانه زدن در هنر و در جامعه می کند، قرار می گیرد. علاوه بر این، تکنیک های استفاده شده متنوع است، مانند نقاشی های دیواری و موزاییک.
نقاشی بوسه دارای ابعاد 1.8 متر ارتفاع و 1.8 متر طول است و در حال حاضر در گالری Belvedere در کاخ Belvedere در وین، اتریش.
تحلیل نقاشی بوسه اثر گوستاو کلیمت
گفته می شود گوستاو کلیمت بوسه را با الهام از نقاشی طلایی نقاشی کرده است. پس‌زمینه‌های موزاییک‌های بیزانسی در کلیسای سن ویتال در راونا، ایتالیا و پایان‌بندی‌های آن.
استفاده از ورق طلا برای نقاشی نقاشی یادآور تکنیک باستانی شمایل نگاری قدیسان است که عمداً توسط آن استفاده شده است. کلیمت در تضاد با مضمون اروتیسم که شروع به بحث آزادتر شده بود.
همچنین ببینید: هایپررئالیسم: ویژگی ها، نویسندگان و آثار نقاشی و مجسمه سازیبه همین ترتیب، پس‌زمینه نقاشی بوسه احساس بی زمانی را می‌دهد و به نوبه خود، ایجاد یک قابی که حس می کندکه عاشقان در فضای طلایی شناور هستند.
عاشقان در بوسه تنها به عنوان پایگاه خود نوعی چمنزار پر از گل های مادر طبیعت دارند که نماد عشق را بیشتر تغذیه می کند.
تزیین شنل ها بین خانم ها و آقایان متفاوت است. یک شنل شطرنج سیاه و سفید برای مردان، با چند مارپیچ که گروه ها را متحد می کند و به طور نمادین سختی هندسه تخت را می شکند. برای زن، لایه‌ای از موزاییک، دایره‌های رنگی و گل‌ها.
در درهم تنیدگی لایه‌ها، «بوسه» در جایی اتفاق می‌افتد که مرد به معنای واقعی و مجازی سرش را رها می‌کند تا زن را ببوسد. زن و حتی اگر دور شود، با چشمان بسته و بدن بدون مقاومت به خود اجازه می دهد در آغوش کشیده شود. مرد تضاد دوتایی سیاه و سفید را نشان می دهد و اراده اغواگر خود را با کشیدن زن در آغوش خود نشان می دهد. زن این انرژی را با محبت، گرما و رنگ خود متعادل می کند که از "مادر طبیعت" از طریق رشته های گلی که از پاهای او بیرون می آید، بازخورد می شود.
نقاشی بوسه نشان دهنده "احساس" از دست دادن خود که عاشقان احساس می کنند. احساس عشق کامل، قوی، حسی و معنوی.
برخی تابلوی بوسه را مشهورترین تابلوی دنیا می دانند و نه تابلوی مونالیزا اثر لئوناردو دا.وینچی.