Powieść Portret Doriana Graya autorstwa Oscara Wilde'a ( Obraz Doriana Graya ) została po raz pierwszy opublikowana w 1890 roku i jest jedyną powieścią napisaną przez irlandzkiego autora, który miał również bogaty dorobek jako dramaturg i autor opowiadań.

Portret Doriana Graya to powieść filozoficzna przedstawiająca obsesję na punkcie siły młodości i piękna, a także refleksję nad naturą sztuki i estetyki.

Podsumowanie

Basil Hallway i Lord Henry Wotton kontemplujący portret Doriana Graya.

Gdy malarz Basil Hallway portretuje Doriana Graya, rozmowa lorda Henry'ego Wottona skłania młodego człowieka do hedonizmu i otwiera mu oczy na krótkość młodości. Basil odciska na płótnie swoją obsesję i uwielbienie dla piękna Doriana i zasypuje go pochlebstwami. Niespokojny tymi pomysłami Dorian Gray jest zasmucony, gdy widzi gotowy portret:

Jakie to smutne - mruknął Dorian Gray, wciąż wpatrując się w portret - zestarzeję się, okropne, straszne. Ale ten obraz zawsze będzie młody. Nigdy nie zostawi za sobą tego czerwcowego dnia... Gdyby było odwrotnie! Gdybym miał pozostać wiecznie młody, a portret miał się zestarzeć! Oddałbym... Oddałbym za to wszystko! Oddałbym duszę!

Wkrótce potem malarz Basil Hallway wysłał portret do domu Doriana, czując, że włożył w niego zbyt wiele swojej duszy i dlatego nie mógł go wystawić.

Dorian Gray zakochuje się w młodej i pięknej aktorce Sibyl Vane. Odkąd ją poznaje, co wieczór chodzi do teatru, aby zobaczyć jej występy w różnych sztukach, wszystkie autorstwa Szekspira. Młody człowiek postanawia zaprosić swoich przyjaciół, Basila i Lorda Henry'ego, do teatru, aby ją poznać. Ale tego wieczoru Sibyl źle gra rolę Julii, powodując połowę publiczności, w tymGoście Doriana, aby opuścić przed końcem.

Dorian odwiedza Sibyl za kulisami po przedstawieniu i skarży się jej. Sibyl wyjaśnia mu, że znając prawdziwą miłość, nie była w stanie przedstawić jej za pomocą fałszywych postaci, nie mówiąc już o złych aktorach. Młody człowiek, wściekły, mówi jej, że przez to złe aktorstwo zabił swoją miłość i nagle kończy związek.

Po powrocie do domu Dorian zatrzymuje się, by uważnie przyjrzeć się swojemu portretowi. Wpatrując się w niego, zauważa prawie niezauważalną zmianę na krawędzi ust: wygląda to jak ślady okrutnego uśmiechu. Po raz pierwszy podejrzewa, że jego życzenie mogło się spełnić. Bojąc się konsekwencji, ukrywa obraz.

Następnego dnia Dorian żałuje tego, co się stało i postanawia przeprosić Sibyl i spełnić obietnicę małżeństwa. Jednak podczas wizyty Lord Henry mówi mu, że Sibyl zmarła. W efekcie młoda kobieta popełnia samobójstwo, pijąc szklankę toksycznych materiałów, co budzi pragnienie zemsty jej brata, Jamesa Vane'a.

Aby pocieszyć Doriana, lord Henry pożycza mu książkę o grzechach świata w różnych czasach, której bohaterem był "paryżanin o dziwnie połączonym romantycznym i naukowym temperamencie" i która "zawierała historię jego życia, napisaną, zanim ją przeżył".

Dorian potraktował książkę jako podręcznik. Tymczasem fizyczne spustoszenia jego coraz bardziej nikczemnego stylu życia i działań zostały wchłonięte przez jego portret, zamknięty w piwnicy. Do 38 roku życia Dorianowi udało się zachować nieskazitelną urodę i młodość, którymi prowokował innych do przyjemności bez konsekwencji, ciągnąc ich ku ostatecznej ruinie.

Z biegiem czasu Dorian zyskuje fatalną reputację. Po latach niewidzenia malarz Basil Hallway robi Dorianowi wyrzuty w obliczu komentarzy ludzi. Dorian mówi mu, że to jego wina i zabiera go do obejrzenia obrazu. Basil jest przerażony okropnym obrazem i ciągnie Doriana do biurka, aby modlić się o rozgrzeszenie. Ale Dorian, pod wpływem nieodpartego impulsu, zdradziecko dźga Basila.

Dorian pozbywa się wszystkich obciążających go dowodów. Miesiące później, z niespokojnym sumieniem, postanawia zrobić ostatni krok w kierunku uwolnienia: zabić dzieło i "wszystko, co za nim stało". Bierze więc sztylet, którym zabił Basila i przebija płótno. Dorian upada na podłogę, głośno krzycząc. Kiedy służba wchodzi do pokoju, ciało starca leży na podłodze zsztylet w serce.

Analiza i znaczenie

Portret Doriana Graya Ale nie jest to jedyna kwestia, ani też nie jest przedstawiona w oderwaniu od reszty. Estetyczne wyobrażenia Oscara Wilde'a są wyeksponowane w powieści i stanowią kluczowy punkt w konstrukcji i interpretacji tekstu. Ta troska o ingerencję sztuki i piękna w życie jest stałą w twórczości autora, co nie stoi w sprzeczności zprzegląd aksjologicznych sprzeczności wiktoriańskiej elity.

W eseju zatytułowanym Tło filozoficzne i intertekstualność w "Wizerunku Doriana Graya" Oscara Wilde'a, Diana María Ivizate González twierdzi, że:

Wilde zamienia portret Doriana Graya w symbol sztuki jako zwierciadła ludzkich działań, tak że efektowi estetycznemu, miłości do fizycznego piękna, towarzyszy znaczenie moralne, po którym nastąpi samoświadomość.

Co reprezentuje Dorian? Reprezentuje nadmiar estetyzmu i hedonizmu. Co nim kieruje? mówi Ivizate González:

Dorian Gray staje w obliczu tego egzystencjalnego konfliktu, gdy tylko uświadamia sobie immanencję śmierci. To Lord Henry budzi w nim przerażenie śmiercią, a tym bardziej starzeniem się...

Proces, którego jesteśmy świadkami w przypadku postaci Doriana Graya, jest z pewnością procesem upodlenia napędzanym strachem przed nieuchronną śmiercią, ale przede wszystkim utratą piękna, źródła jego władzy i wpływu społecznego.

Zaklęcie, którego z jakiegoś powodu Wilde nie chce wyjaśnić ani uzasadnić, daje bohaterowi Doriana moc: moc działania tak, jak chce, bez odzwierciedlania jego działań, ale także moc uwodzenia, aby nagiąć wolę innych na swoją korzyść. W ten sposób Wilde wprowadza złożoną kwestię: symboliczną moc, która wywodzi się z relacji między pięknem a młodością.Istnieje zatem bardzo szczególne zobowiązanie: centralne miejsce refleksji nad estetyką.

Dorian Gray, którego piękno i młodość wzbudzają podziw wszystkich, zaciera swoje człowieczeństwo, nie będąc w stanie go dostrzec. Te pytania stanowią egzystencjalny paradoks, zasadę, która niewątpliwie wzbudza największą uwagę w romantycznej i postromantycznej literaturze i sztuce.

Poprzez estetyczną refleksję Oscar Wilde zdołał przepleść moralność, hedonizm, władzę, młodość, piękno oraz ludzką i psychologiczną kondycję w arcydzieło zachodniej literatury.

Postacie z Portret Doriana Graya

Główni bohaterowie Portret Doriana Graya Jest ich trzech: Dorian Gray, główny bohater książki i portretujący; Basil Hallward, malarz portretu; i Lord Henry Wotton, "zły wpływ" Doriana.

Poniżej znajduje się krótki opis postaci:

• Lady Brandon: pani, która po raz pierwszy przedstawia Basila Hallwaya i Doriana Graya.
• Basil Hallward: Skromny i religijny malarz z wyższej klasy średniej epoki wiktoriańskiej był przyjacielem Doriana i namalował jego portret.
• Lord Henry Wotton: Jest arystokratą i hedonistą par excellence. Lord Henry jest tym, który pożycza mu książkę o grzechach świata, która doprowadzi Doriana Graya do powtórzenia tych samych kroków.
• Dorian Gray: Jego matką była Lady Margaret Devereux, po której odziedziczył urodę. Pseudonim "Książę z bajki", nadany mu przez aktorkę i jej ówczesną narzeczoną Sibyl Vane przed jej śmiercią, zdradził jego tożsamość i sprawił, że James Vane ścigał go w poszukiwaniu zemsty.
• Sibyl Vane: 17-letnia aktorka i pierwsza ofiara Doriana.
• Pani Vane: matka Sibyl i Jamesa Vane'ów.
• James Vane: Sailor, brat Sibyl Vane, zastrzelony przez Sir Geoffreya Cloustona podczas polowania, gdy próbował ukryć się w krzakach, aby zabić Doriana i pomścić imię swojej siostry.
• Victor: jest lokajem lub lokajem Doriana we wczesnych latach.
• Lady Agatha: gospodyni spotkania Lorda Henry'ego i Doriana w rozdziale 3.
• Lord Fermor: Wuj lorda Henry'ego, George, przekazuje mu informacje o rodzinie Doriana.
• Księżna Gladys Monmouth: Ma starszego męża i flirtuje z Dorianem.
• Victoria Wotton: Żona lorda Henry'ego, która po latach rozwodzi się z nim.
• Francis: jest lokajem lub lokajem Doriana, który zastąpił Victora.
• Hetty Merton: Dziewczyna, którą Dorian odrzuca, nie z dobroci, ale z próżności: "Hipokryzja doprowadziła go do założenia maski dobroci. Próbował poświęcić się z ciekawości".
• Alan Campbell: Były przyjaciel Doriana i naukowiec, który pomógł Dorianowi pozbyć się ciała Basila Hallwaya, popełnia samobójstwo kilka dni później.

Zwroty Portret Doriana Graya

• "Ujawnianie sztuki i ukrywanie artysty jest celem sztuki".
• "Jak każda dobra reputacja, każdy sukces przynosi nam wroga. Aby być popularnym, musisz być przeciętny".
• "Kim jesteś? Definiowanie siebie to ograniczanie się".
• "Jedyna różnica między kaprysem a pasją na całe życie polega na tym, że kaprys trwa trochę dłużej".
• "Czym była młodość w najlepszych czasach? Czasem niedoświadczenia, niedojrzałości, czasem przelotnych nastrojów i chorobliwych myśli. Dlaczego nalegał na noszenie munduru? Młodość to zepsuła.
• "Płótno Basila Hallwarda zawierało tajemnicę jego życia, opowiadało jego historię. Nauczyło go kochać własne piękno. Czy nauczy go również nienawidzić własnej duszy?"

Biografia Oscara Wilde'a

Po lewej: Pierwsze wydanie Portret Doriana Graya Po prawej: Oscar Wilde.

Oscar Wilde urodził się w Dublinie w Irlandii w 1854 r., a zmarł w 1900 r. Był ważnym pisarzem, dramaturgiem i poetą, czołowym przedstawicielem estetyzmu. Bardzo wcześnie zdobył uznanie społeczne dzięki swojemu dowcipowi, stając się emblematyczną postacią swoich czasów.

Był żonaty z Constance Lloyd i miał intymny związek z młodym Alfredem Douglasem, co było początkiem jego społecznego upadku. Rzeczywiście, u szczytu swojego sukcesu Wilde został uwięziony i skazany na ciężkie roboty przez dwa lata z powodu swojego homoseksualizmu. Podczas pobytu w więzieniu napisał słynny i bolesny tekstlist De profundis poświęcony jej kochankowi.

Po wyjściu z więzienia udał się do Paryża, gdzie przyjął wiarę katolicką i przyjął imię Sebastian Melmoth, gdzie zmarł na zapalenie opon mózgowych w kontekście poważnego ubóstwa.

Do jego najbardziej znanych dzieł należą: Portret Doriana Graya (powieść), Znaczenie bycia nazywanym Ernesto (teatr), Kobieta bez znaczenia (teatr), Szczęśliwy książę (historia), Duch Cantervile'a (historia), Dekadencja kłamstw (esej), Ballada o więzieniu w Reading (poezja) i De profundis (gatunek epistolarny).