دیوار بزرگ چین استحکامی است که بین قرن 5 قبل از میلاد ساخته شده است. و هفدهم میلادی در شمال چین، به منظور مهار تهاجمات قبایل عشایری عمدتاً از مغولستان. این بزرگترین کار مهندسی توسعه یافته در تاریخ است.

یونسکو در سال 1987 دیوار بزرگ را به عنوان میراث جهانی نامگذاری کرد. سی سال بعد، در سال 2007، دیوار برنده مسابقه عمومی برای هفت شد. عجایب جدید جهان. با این حال، امروزه تنها حدود یک سوم از آنچه زمانی دیوار بزرگ بود، پابرجا باقی مانده است. هم مرز با صحرای گوبی (مغولستان) و کره شمالی. مناطق جیلین، هونان، شاندونگ، سیچوان، هنان، گانسو، شانشی، شانشی، هبی، کوئینهای، هوبی، لیائونینگ، سین کیانگ، مغولستان داخلی، نینگشیا، پکن و تیانجین را پوشش می‌دهد.

برای ساخت، از کار برده استفاده می شد. ساخت آن چنان کشته شد که به بزرگترین گورستان جهان شهرت یافت. شایعه بود که از بقایای فانی بردگان به عنوان مصالح ساختمانی استفاده شده است، اما تحقیقات این افسانه را رد کرده است.

افسانه دیگری معتقد است که دیوار بزرگ را می توان از فضا دید، اما این نیز درست نیست. بنابراین ما واقعاً در مورد این شگفتی مهندسی چه می دانیم؟ برایمجاور در پادگان، سربازان سلاح، مهمات و مایحتاج اولیه داشتند.

درها یا گذرگاه ها

Jiayuguan، Jiayu Pass یا Excellent Valley Pass.

دیوار چینی شامل دروازه ها یا پله های دسترسی در نقاط استراتژیک است که در آن زمان برای تسهیل تجارت در نظر گرفته شده است. این دروازه‌ها - که در زبان چینی guan (关) نامیده می‌شوند، زندگی تجاری بسیار فعالی را در اطراف خود ایجاد کردند، زیرا صادرکنندگان و واردکنندگان از سراسر جهان با یکدیگر ملاقات کردند. مهم ترین و در حال حاضر بازدید شده گذرگاه ها عبارتند از: Juyongguan، Jiayuguan و Shanaiguan.

در زیر لیستی از برخی از گذرنامه های موجود است که بر اساس سن سازماندهی شده اند.

• Jade دروازه (یومنگوان). این بنا در حدود سال 111 قبل از میلاد در زمان سلسله هان ساخته شده و 9.7 متر ارتفاع دارد. 24 متر عرض و 26.4 متر عمق. این نام را به این دلیل دریافت کرده است که محصولات یشم در آنجا پخش می شود. همچنین یکی از نقاط جاده ابریشم بود.
• گذرگاه یان (Yangguan یا Puerta del Sol). بین سالهای 156 و 87 قبل از میلاد ساخته شد. هدف آن حفاظت از شهر دانهوانگ و همچنین حفاظت از جاده ابریشم همراه با گذرگاه یومن (Yumenguan یا دروازه جید) است.
• Yanmen Pass (Yamenguan). واقع در استان شانشی.
• گذرگاه جویونگ (گذرگاه جویونگوان یا شمالی). ساخته شده در دولت زو Yuanzhang(1368-1398). در شمال پکن واقع شده است. در واقع از دو پاس به نام های پاسو سور و بادالینگ تشکیل شده است. این یکی از مهم ترین گذرگاه ها همراه با گذرگاه جیایو و گذرگاه شانای است.
• گذرگاه جیایو (Jiayuguan یا گذرگاه عالی دره). دروازه و کل بخش دیوار مجاور بین سال‌های 1372 و 1540 ساخته شد. این دروازه در غربی‌ترین انتهای دیوار، در استان گانسو قرار دارد.
• گذرگاه پیانتو (Piantouguan) ). ساخته شده در حدود 1380. واقع در شانشی. این یک نقطه تجاری بود.
• گذرگاه شانهای (شانایگوان یا گذرگاه شرقی). ساخته شده در حدود سال 1381. واقع در استان هبی، در شرقی ترین انتهای دیوار.
• گذر Ningwu (Ningwuguan). ساخته شده در حدود سال 1450. واقع در استان شانشی.
• گذرگاه نیانگزی (Niangziguan). ساخته شده در سال 1542. از شهرهای شانشی و هبی محافظت می کرد.

دیوارها

سمت چپ: غربی ترین بخش دیوار. از Jiayuguan شروع می شود و حدود 10 کیلومتر طول دارد. عکس از دیوید استنلی. سمت راست: توپ هایی که در جلوی نبردهای دیوارها قرار گرفته اند.

در سلسله های اول، کارکرد دیوارها به تأخیر در حملات مهاجمان محدود می شد. با گذشت سالها، دیوارها پیچیده تر شدند و شامل نقاط حمله با سلاح گرم بودند. ارتفاع دیوارها در برخی به 10 متر می رسیدمکان ها.

نبردها و روزنه ها

1 نبرد. 2. شکاف.

نبردها بلوک های سنگی هستند که دیوار را تکمیل می کنند و با فضایی از هم جدا می شوند که می توان در آن توپ ها را برای دفاع قرار داد.

در از سوی دیگر، روزنه ها یا کمان های پولادی روزنه هایی در قلب دیوارها هستند و به طور کامل از آن عبور می کنند. آنها اغلب در زیر نبردها یافت می شوند. حفره ها عملکرد اجازه استفاده از کمان های ضربدری یا سایر سلاح های دوربرد را دارند و در عین حال از سرباز محافظت می کنند.

پله ها

پله های دیوار بزرگ چین. همچنین به دیوارهای آجری تاجدار با حفره ها توجه کنید.

علاوه بر این، آجرها از شیب شیب پیروی می کنند.

به عنوان یک قاعده کلی، معماران دیوار چینی از استفاده از پله اجتناب می کردند. برای تسهیل فعالیت های حمل و نقل با این حال، در برخی از بخش ها می توانیم آنها را پیدا کنیم.

سیستم زهکشی

در گوشه پایین سمت راست، به یک زهکشی که از بخش سنگ بیرون زده است توجه کنید.

The The The دیوارهای سلسله مینگ مجهز به سیستم زهکشی بود که امکان گردش آب را فراهم می کرد. این به تضمین نه تنها توزیع آب، بلکه استحکام ساختار کمک کرد.

ممکن است برای شما جالب باشد:

• 7 عجایب جدید دنیای مدرن.
• 7 عجایب دنیای باستان.

ویژگی های دیوار چین

تصور به عنوان یک مجموعه دفاعی، دیوار بزرگ از صحراها، صخره ها، رودخانه ها و کوه هایی با ارتفاع بیش از دو هزار متر عبور می کند. به بخش های مختلف تقسیم شده و از ویژگی های توپوگرافی به عنوان امتداد طبیعی دیوارهای خود بهره می برد. بیایید نگاهی بیندازیم.

طول دیوار چین

نقشه تمام دیوارهای ساخته شده از قرن 5 قبل از میلاد. تا قرن هفدهم پس از میلاد

بر اساس منابع رسمی، دیوار چین به مسافت 21196 کیلومتر رسیده است. این اندازه گیری شامل محیط تمام دیوارهایی است که تا به حال وجود داشته و مسیرهای متصل را شامل می شود.

اما خود پروژه دیوار بزرگ 8851.8 کیلومتر طول داشت که توسط مینگ انجام شد. سلسله این رقم شامل بخش‌های قدیمی است که باید بازسازی می‌شد و هفت هزار کیلومتر بخش جدید.

ارتفاع دیوار چین

اگر به دیوارها فکر کنیم، میانگین ارتفاع دیوار چین حدود 7 متر است. در حالی که برج های آن می تواند حدود 12 متر باشد. این اقدامات بسته به بخش متفاوت است.

عناصر

نمای پانورامیک Juyongguan یا Juyong Pass.

دیوار بزرگ چین یک خط دفاعی پیچیده سیستمی که ازبخش ها و عناصر معماری مختلف از جمله:

• دیوارهای مستحکم یا با نبردها و روزنه‌ها،
• برج‌های دیده بانی،
• پادگان،
• درها یا پله‌ها،
• 14>پله.

مصالح ساختمانی

مصالح ساختمانی دیوار بزرگ چین بسته به مرحله متفاوت است. در ابتدا معمولاً از خاک یا شن که به صورت لایه لایه فرو رفته استفاده می شد. بعداً شاخه ، سنگ ، آجر و ملات ساخته شده با آرد برنج گنجانده شد.

سنگهایی که آنها استفاده می کردند منابع محلی باشد. بنابراین در برخی مناطق از سنگ آهک استفاده می شد. در برخی دیگر از گرانیت و در برخی دیگر از سنگ هایی با محتوای فلزی خاص استفاده می شد که به دیوار ظاهری براق می بخشید.

آجرها خودساخته بودند. چینی ها کوره های مخصوص به خود را برای پختن آنها داشتند و صنعتگران اغلب نام آنها را روی آنها حک می کردند.

تاریخچه دیوار بزرگ چین (همراه با نقشه)

در قرن هفتم قبل از میلاد، چین مجموعه ای از ایالات کوچک جنگجو و کشاورزی بود. همه آنها برای گسترش دامنه خود با یکدیگر می جنگیدند. آنها منابع مختلفی را برای دفاع از خود امتحان می کنند، بنابراین با ساختن دیوارهای حفاظتی شروع کردند.

پس از پنج قرن، دو ایالت باقی مانده بود، یکی از آنها به رهبری Qin Shi Huang. این جنگجو دشمن خود را شکست داد و یکپارچگی چین را به یک امپراتوری واحد انجام داد. کین شیبنابراین هوانگ اولین امپراتور شد و سلسله کین را تأسیس کرد.

سلسله کین (221-206 قبل از میلاد)

نقشه دیوار بزرگ چین در سلسله کین. این پروژه 5000 کیلومتر را طی کرد.

خیلی زود، کین شی هوانگ مجبور شد با یک دشمن خستگی ناپذیر و وحشی مبارزه کند: قبیله چادرنشین Xiongnu از مغولستان. شیونگنو دائماً به چین برای یافتن انواع کالاها حمله می کرد. اما آنها به همین جا بسنده نکردند: آنها همچنین به جمعیت آن دستبرد زدند.

برای کسب امتیاز، اولین امپراتور تصمیم گرفت یک سیستم دفاعی برای نجات نیروها در نبرد بسازد: یک دیوار بزرگ به طول حدود 5 هزار کیلومتر در مرز شمالی او همچنین دستور داد از دیوارهایی که از قبل وجود داشت استفاده کنند.

این کار بزرگ در ده سال با کار بردگان به پایان رسید و در طول اجرای آن کمتر از یک میلیون نفر کشته نشدند. در کنار این، هزینه اقتصادی دیوار باعث شد مالیات ها افزایش یابد. مردم خسته از خونریزی، در سال 209 قبل از میلاد قیام کردند. و جنگ داخلی در گرفت و پس از آن دیوار متروک شد.

سلسله هان (206 قبل از میلاد - 220 پس از میلاد)

نقشه دیوار چین در سلسله هان. آنها بازسازی کردند بخشی از دیوار سلسله Qin و 500 کیلومتر به Yumenguan اضافه شد.

پس از جنگ داخلی، در 206 B.C. سلسله هان به تاج و تخت رسید، که باید با آن مقابله کنددشمن شمالی آنها سعی کردند با تسهیل تجارت و افزایش هدایا (عمداً رشوه) جاه طلبی خود را مهار کنند، اما صلح بین چینی ها و مغول ها متناوب بود.

بنابراین هان ها دیوار را بازسازی کردند و بخش جدیدی از حدود پانصد نفر ایجاد کردند. متر در صحرای گبی هدف آن حفاظت از راه های تجاری با غرب بود، به گونه ای که بازارهای معتبری در اطراف دروازه های دیوار، تنها ورودی امپراتوری ایجاد می شد.

دوره فعالیت کم

سقوط سلسله هان در سال 220 پس از میلاد، سلسله های بعدی تغییرات عمده ای در دیوار ایجاد نکردند، یعنی تغییرات قابل توجهی ایجاد نشد. برخی از فرسوده ترین بخش ها به سختی ترمیم شدند.

ساخت و سازهای جدید اندک بود، و آنها فقط بین قرن های 5 و 7 پس از میلاد و بعد از آن، بین قرن های 11 و 20 انجام شدند. XIII، تا زمان سلسله یوان در سال 1271 به قدرت رسید.

سلسله مینگ (1368-1644)

نقشه دیوار بزرگ چین در سلسله مینگ. آنها دیوارهای قبلی را بازسازی کردند و بیش از 7000 دیوار جدید ساختند. غربی ترین نقطه جیایوگوان بود.

در قرن سیزدهم، مغول ها به رهبری چنگیز خان به چین حمله کردند و در مرگ او، نوه او، کوبلای خان، موفق به به دست گرفتن قدرت شد و سلسله یوان که از سال 1279 تا 1368 حکومت کردند.

خیرکافی بود که بخش های فرسوده دیوارهای قبلی را بازسازی کنیم، همانطور که آنها انجام دادند. با گذشت زمان، نیاز به بستن کامل مرز شمالی امپراتوری نیز به وجود آمد. سپس، ژنرال ارتش چی جیگوانگ (1528-1588) دیوار سلسله مینگ را که به ویژگی هایی که قبلاً دیده نشده بود، اجرا کرد.

ساخت بیش از هفت هزار کیلومتر دیوار جدید پیش بینی شد. که دیوار مینگ را طولانی ترین قسمت کل استحکامات می کند. در کنار این، دیوار مینگ بسیار پیچیده تر از تمام دیوارهای قبلی بود. آنها تکنیک ساخت و ساز را کامل کردند، کارکردهای آن را گسترش دادند و جواهرات هنری واقعی را در مهم ترین بخش ها یکپارچه کردند، که گواه ثروت و قدرت امپراتوری بود.

چگونه دیوار بزرگ چین ساخته شد

تکنیک های ساخت دیوار چینی در طول سلسله ها متفاوت بود. برای همه آنها باید از کار برده استفاده می شد که دقیقاً در بین مردم رایج نبود.

در تمام مراحل تاریخی دیوار از آن به عنوان پایه اصلی استفاده می شد. تکنیک ایجاد شده توسط سلسله Qin: زمین درهم کوبیده ، تنها با گذشت قرن ها، آنها منابع سازنده بیشتری را معرفی کردند. بیایید ببینیم این روند چگونه اتفاق افتاد.

مرحله اول

بیشتر دیوارهای سلسله کین شرح داده شد.با تکنیک متراکم یا کوبیده شدن زمین توسط لایه ها. این لایه ها با استفاده از یک قالب چوبی که با خاک پر می شد ساخته می شد و برای فشرده شدن آن آب به آن اضافه می شد.

در نتیجه، کارگران باید مراقب بودند که دانه ها یا جوانه هایی را که ممکن است بین آنها رشد کند از روی زمین جدا کنند. زمین مرطوب و آسیب به سازه از داخل. هنگامی که یک لایه تکمیل شد، قالب برداشته شد، درجه بالا رفت و این فرآیند برای افزودن یک لایه دیگر تکرار شد.

بالا: شبیه سازی قالب های چوبی برای تشکیل لایه ها از زمین فشرده یا فشرده، که در همه سلسله ها با انواع مختلف استفاده می شود. پایین، از چپ به راست: تکنیک سلسله Qin; تکنیک سلسله هان; تکنیک سلسله مینگ.

این تکنیک ساخت و ساز نشان می دهد که دیوار را نمی توان برای دفع حملات استفاده کرد، بلکه برای به تأخیر انداختن آنها و خسته کردن مغول ها. به این ترتیب، میزان انرژی مورد نیاز انسان نیز کاهش می‌یابد و تلفات کمتری به همراه خواهد داشت.

مرحله دوم

تکنیک ساخت و ساز در طول سال‌ها به کمال رسید. شن شنی، شاخه های بید قرمز و آب در سلسله هان استفاده شد.

بخشی از دیوار که با سنگریزه شنی، شاخه ها و آب ساخته شده بود.

آنها نیز همین کار را کردند. اصل اساسی: یک قالب چوبی اجازه می دهد تا شن در آن ریخته شود و برای دستیابی به یک اثر عظیم آب شود. یک بارشن متراکم شد، لایه ای از شاخه های خشک بید قرار داده شد که چسبندگی لایه ها را تسهیل کرد و دیوار را مقاوم تر کرد.

مرحله سوم و آخر

دیوار سلسله مینگ مشخص شد. با کمال فنی، به لطف توسعه فن آوری های ساخت و ساز در قرون وسطی.

این دیگر محدود به زمین یا شن های خرد شده نبود. در حال حاضر، زمین یا شن توسط سیستمی از روکش های سنگی یا آجری (چهره ها یا سطوح بیرونی) محافظت می شد. قطعات دیوارها با استفاده از یک نوع ملات تقریباً تخریب ناپذیر، ساخته شده با آرد برنج، آهک و خاک ثابت شدند.

تکنیک جدید به بهبود کارایی سازنده در دامنه های کوهستانی به گفته کارشناسان، برخی از مقاطع بر روی شیب هایی با شیب تقریباً 45 درجه ساخته شده اند و به همین دلیل استحکام کمتری دارند.

برای این کار، شیب ها را تکان داده و پله ها را با آجر به موازات آن پر کردند. زمین، و آنها را با یک لایه دیگر از آجر به تقلید از شیب به پایان رساند. خمپاره قطعه کلیدی خواهد بود. بیایید تصویر زیر را ببینیم:

دیوارهای دوران مینگ نه تنها دارای دروازه‌ها، قلعه‌ها و برج‌ها بودند. آنها همچنین دارای یک سیستم سلاح گرم برای دفع حملات دشمن بودند. پس از ایجاد باروت، مینگ توپ، نارنجک و مین ساخت.

این بخش از دیوار بزرگهمچنین مجهز به سیستم تخلیه آب است که از تجمع آن جلوگیری می کند. به همین ترتیب، دیوار مینگ نیز در برخی از بخش‌ها مورد تزیینات غنی بود که به عنوان نشانه‌ای از ثروت و قدرت عمل می‌کرد.

ساختار دیوار چینی

دیوار بزرگ چین یک سیستم بود. دفاع بسیار پیچیده، که نه تنها یک مانع دفاعی، بلکه استقرار کامل واحدهای نظامی برای نظارت و نبرد، و همچنین سیستم های زهکشی و درهای دسترسی را بیان می کرد. بیایید ببینیم که آنها از چه چیزی تشکیل شده اند و مهمترین ویژگی های آنها.

قلعه ها و برج های دیده بانی

برج های دیده بانی ساختمان هایی بودند که به صورت عمودی بالای دیوارها برافراشته شده بودند تا دشمن را شناسایی کنند. حمله به موقع وجود حدود 24000 برج شمارش شده است.

آنها مجهز به سیستم ارتباطی برای هشدار به نیروها بودند. این شامل موارد زیر است:

• سیگنال های دود و پرچم برای روز.
• سیگنال های نور برای شب.

برج ها می توانند تا 15 متر بود و بسته به وسعت مکان، ظرفیت اسکان بین 30 تا 50 سرباز را داشت، زیرا آنها مجبور بودند شب را برای شیفت های چهار ماهه در آنها بگذرانند.

پادگان ها یا دژها مکان هایی بودند. جایی که آنها زندگی می کردند و سربازان را آموزش می دادند. جعبه های قرص می توانند به طور کامل در برج ها ادغام شوند یا می توانند سازه ای باشند