René to autobiograficzna piosenka skomponowana i wykonana przez Residente, pseudonim sceniczny René Péreza Joglara, który był członkiem-założycielem grupy Calle 13, której członkiem był do 2014 roku.

Sprawa wywołała prawdziwe poruszenie, gdy została rozpowszechniona w sieciach społecznościowych i szybko stała się trending temat Co zszokowało publiczność i jakie znaczenie możemy przypisać tej piosence? René i zjawisko jego oddziaływania?

List

René, chodź, idziemy się uczyć

Tak, zadam ci pytanie

Ty mi odpowiedz".

Którą częścią ciała

Czy Indianie Taino grali w piłkę?

René, odpowiedz mi

Tak, to proste

Zajmij się mną, zajmij się mną, spójrz na mnie

Którą częścią ciała, pomyśl

Czy Indianie Taino grali w piłkę?

Wiem

Zaśpiewam ci ją, a ty się jej nauczysz.

Głowa, kolano, udo, biodro

Głowa, kolano, udo, biodro

Głowa, kolano, udo, biodro

Głowa, kolano, udo i...

Odkąd byłem mały, chciałem zostać baseballistą, ale nie udało mi się.

Nauczyłem się więc, jak uderzać na torze

Wróciłem do picia alkoholu w biurze

Piszę dobrze na trzeźwo, ale lepiej po pijanemu.

Kiedy popadam w depresję

Opowiadam o swoich problemach przy oknie samolotu

Stres sprawia, że jestem chory

Nie spałem od dziesięciu lat

IRS nadal prowadzi dochodzenie, rozwodzę się.

Ale nieważne, rymuję dalej

Popełniam błędy, ale staram się jak mogę

Nauczyłem się lądować bez kół

I chociaż na ulicy mnie rozpoznają

Nawet moi przyjaciele już mnie nie znają

Jestem smutny i śmieję się

Koncert jest pełny, ale ja jestem pusty

W przemyśle muzycznym wszystko jest kłamstwem

Mój syn musi jeść, więc wciąż jestem w trasie.

Zostało mi tylko to, co mam

Nie wiem dokąd zmierzam, ale wiem skąd pochodzę

Dorastałem z Christopherem, moim przyjacielem

Rzucaliśmy razem kamieniami, wybiliśmy kilka okien".

Biegliśmy ulicą bez koszulek

Na działkach Trujillo, z górki, rowerem

Rower na błocie

Z plastikowym kubkiem w gumie

Aby brzmiało jak samochód

Doładowanie indyjskim słodem

I chleb czosnkowy, nikt nas nie powstrzymał

Byliśmy nierozłączni, aż pewnego dnia

Zabiło go czterech policjantów

Moja radość jest wciąż złamana

Zgaszone światła w parku Pelotas

Nie ma tu już prawie nikogo

Czasami nie chcę już tu być

Czuję się tu samotny

W środku imprezy

Chcę być tam, gdzie nikt mi nie przeszkadza

Spalenie mojego notatnika, upuszczenie moich walizek

Chcę zadzwonić pod numer 7-5-5-0-8-2-2

Zobaczmy, kto odpowie

Bójki z ojczymem, kiedy stracił kontrolę.

Rozwiązałem je z nim, oglądając mecz baseballowy.

Kilka razy zaprosił mnie do walki

Kilka razy uciekłem z domu

Ale nigdy nie brakowało jedzenia

Bronił nas muzyką, grając na weselach.

Czasami pieczone, czasami w puszce, czasami w kuchence mikrofalowej.

Dzieliliśmy się wszystkim, stół był okrągły.

Niższa klasa średnia, nigdy nie posiadaliśmy

Kredyt bankowy kradł nasze marzenia

Puste konto oszczędnościowe

Ale mami tańcząca flamenco rozjaśniła nasz dzień

Przestał działać, by zająć się naszą czwórką.

I staliśmy się jego grą

Założyła nasze buty

Jego życie było jednym z naszych osiągnięć i porażek.

Mój ojczym odszedł z innymi rybami

Wyprowadzamy się z 13th Street

Poszedłem szukać szczęścia w morzu plew

I całe moje życie spakowałem w pudełko

Na uniwersytecie artystycznym dostałem stypendium

Połowa moich przyjaciół zginęła

Znowu zacząłem rapować

Zacząłem znowu wierzyć

Wróciłem, wyjąłem dysk

Zjadłem świat jednym kęsem

W Puerto Rico pracownicy zostali zwolnieni

Obraziłem gubernatora i było to transmitowane w telewizji

Cztery lata mojego kalendarza zostały ocenzurowane

Babcia zmarła, nie widziała jak gram na stadionie.

Powiedziałem wszystko, co czułem

Jestem bardziej kochany za granicą niż we własnym kraju

Ale nawet jeśli moje piosenki są śpiewane przez Niemca

Chcę być pochowany w starym San Juan

Smutek może to maskować

Ale jestem zrobiony z ryżu i gołębiego grochu

I to boli

Bez względu na wszystko, poranny rum mnie pociesza

A z wnętrza miazgi, gdybym nawalił

Dedykuję cztery piętra przeprosin mojemu krajowi

Nie ma tu już prawie nikogo

Czasami nie chcę już tu być

Czuję się tu samotny

W środku imprezy

Chcę być tam, gdzie nikt mi nie przeszkadza

Spalenie mojego notatnika, upuszczenie moich walizek

Chcę zadzwonić pod numer 7-5-5-0-8-2-2

Zobaczmy, kto odpowie

A jeśli mi odpowiedzą

Chcę ci powiedzieć, że chcę wrócić

Chcę się wydostać z tego hotelu

I znikają

A jeśli mi odpowiedzą

Chcę ci powiedzieć, że chcę opuścić kurtynę

Że czasami moje ciśnienie krwi wzrasta

Boję się, że samolot się rozbije

Nie obchodzą mnie trasy koncertowe, płyty, nagrody Grammy.

I to na 1st Street

Chcę jeszcze raz zobaczyć Kometę Halleya z mamą

Chcę wrócić do czasów

Moje okna pochodziły od Sol

I obudził mnie upał

Kiedy zostałem powołany do gry

Do czasów, gdy rapowałem za darmo

Chcę wyjąć karty kulkowe z opakowania.

Znów ukradł mi drugą bazę

Latem jest Boże Narodzenie

Sprzątanie domu z moimi braćmi, słuchanie Rubéna Bladesa

Chcę wrócić, chodzić do kina w ciągu tygodnia

I przybyć do szkoły artystycznej rano.

Chcę tam zostać, nie chcę stamtąd wyjeżdżać.

Chcę wrócić do czasów

Nie wpuścili mnie, bo byłem źle ubrany.

Chcę znów poczuć

Do czasów, gdy nie musiałem udawać.

Chcę znów być sobą

Głowa, kolano, udo, biodro

Głowa, kolano, udo, biodro

Głowa, kolano, udo, biodro

Głowa, kolano, udo, biodro

Analiza utworów

Piosenka René To spowiedź, akt wyzwolenia i oczyszczenia, być może nowe życie osobiste autora. René Jest to również kontrowersyjny temat, podobnie jak eksponowanie jakiejkolwiek prawdy, zawsze w odniesieniu do podmiotu, który ją głosi. Człowiek, który ogarnia sukces, płacze przed kamerami, dlaczego?

Relatywizacja sukcesu

Piosenka jest relatywizacją pojęcia sukcesu i potwierdzeniem uniwersalnego i nieuchronnego dramatu samotności. Sukces jest ideologią państwa opiekuńczego. Zarówno walka o sukces, jak i jego podbój rzucają jednostkę w indywidualistyczną i samotną karierę, co tłumaczy wzmiankę o fałszu przemysłu muzycznego,pośrednio do kultury wizerunku i konsumpcji.

Kontekst i indywidualna historia

Osobiste życie i historia René przeplatają się z politycznym i ekonomicznym porządkiem Puerto Rico; z wprowadzoną przemocą; z dominującymi ideologiami i uniwersalnymi troskami o chleb, przyszłość, utracone dzieciństwo, pamięć, nostalgię, miłość, samotność, chorobę, śmierć i śmierć....zmęczenie i tożsamość, a raczej poczucie przynależności.

Powrót do I Słowa kluczowe: rodzina, dzieciństwo, muzyka

Podmiot musi prześledzić swoją historię i powrócić do swoich korzeni. Musi odzyskać swoją tożsamość, co wiąże się z odzyskaniem swojego imienia. To jest powód, dla którego René Stąd fraza "Yo quiero volver a ser yo" (Chcę znów być sobą) kończy recytację Residente.

Piosenka zaczyna się i kończy, gdy matka uczy ją śpiewu... Cała przywołana scena macierzyństwa składa się na metaforę jej kulturowych korzeni i muzycznej inicjacji. W dzieciństwie matka buduje swoją tożsamość i powołanie do muzyki, to ostatnie akcentowane także przez wpływ ojczyma.

Następnie Residente dokonuje przeglądu swoich dziecięcych marzeń, najdroższych uczuć, ciężaru samotności, poczucia obcości we własnej ziemi (wykorzenienie, utrata poczucia przynależności), muzyki, krzyży alkoholowych, depresji i strachu przed śmiercią (lub jej pragnienia).

Pośród pustego sukcesu, pamięć o codzienności i chęć jej ożywienia stają się światłem przewodnim. Piosenka jest w pewnym sensie hołdem dla rodziny: matki, która kocha i poświęca się, ojczyma, który zapewnia, pracy, stołu, przy którym dzieli się chleb, stołu, przy którym odbywa się dialog. Pamięć o dzieciństwie jest ojczyzną wędrującej duszy. Dzieciństwo nie może byćpowraca, ale do rodziny i więzi międzyludzkich tak.

Tak jak tekst opowiada nam o szczegółach jego życia, tak wideo pokazuje nam trasę jego intymnych wspomnień: 13th Street, boisko, butelka rumu, jego rower, ołtarz Cristophera, instrumenty muzyczne, jedzenie, okrągły stół bez hierarchii, jego filmy i kamery (jego studia), jego przyjaciele, jego pierwszy album, buty i druga baza, jego syn, płyty Rubéna.Blandes i gramofon, jego zdjęcia.

Odzyskiwanie poczucia sensu życia

Ludzka kondycja jest krucha i dlatego widzowie identyfikują się z nią. René Nic nie jest w stanie uwolnić nas od strachu, łez czy zmęczenia, nic poza relacjami międzyludzkimi, które nas tworzą. ludzie które przypominają nam o naszej godności... te, które są wplecione w intymną historię budowaną każdego dnia.

Na końcu tej ścieżki tożsamości, przyszłość czeka na Residente, jego syna Milo, symbol tej personalizującej relacji, a zatem powód, który nadaje sens tej pracy. Dlatego, gdy wideo pokazuje spotkanie ojca i syna, René opuszcza butelkę, napędzany niezgłębioną tajemnicą swojej miłości do syna. Miłość jest powodem do życia.

Jak interpretować sukces René ?

Mamy hipotezę wyjaśniającą nagły sukces piosenki René W ostatnich latach przemysł fonograficzny skoncentrował swoje wysiłki na jednym: rozrywce. Smutek jest źle widziany w przemyśle radiowym, który co więcej, nie toleruje nawet radosnej piosenki dłużej niż trzy minuty na antenie. Ale problemy ludzi, ich niepokoje i lęki są tam, jak śpiące lwy przed stadem antylop. Żyjemydyktatura unikania.

O ile twórczość Calle 13 reprezentuje alternatywny sposób patrzenia na konkretny świat i jego sprzeczności, to temat René Po dziesięcioleciach radosnych piosenek, które odwracają się od surowości wiadomości, ktoś odważył się rozpoznać glinę, z której został stworzony, tak samo jak wszyscy ludzie: zlepek instynktu przetrwania,strach i miłość.

Poza sprzecznościami, które niektórzy mogą przypisywać autorowi tematu, niezaprzeczalny jest symboliczny wpływ, jaki wywarł, otwierając pole do przedstawienia emocjonalnego wszechświata wyciszonego w mediach: smutku i samotności, które można przezwyciężyć tylko wtedy, gdy podmiot zdecyduje się otworzyć i zbudować mosty ze swoimi rówieśnikami.

Kluczowe fakty i liczby

• Motywacja rezydenta Artysta podzielił się motywacją dla tego utworu podczas premiery w mediach społecznościowych: Pewnej nocy czułem się bardzo źle, byłem w Meksyku, stadion czekał na mnie, a ja nie chciałem wychodzić z hotelu. Zadzwoniłem do mamy, bo chciałem rzucić się z balkonu i nie wiedziałem dlaczego. Tej nocy przyjechał przyjaciel i został ze mną. Następnego dnia zacząłem pisać ten temat .
• Lokalizacja wideo. Teledysk został nakręcony w Trujillo, Puerto Rico, miejscu wspomnianej Calle 13, gdzie Residente spędził dzieciństwo i młodość.
• "Głowa, kolana, uda i biodra": Odnosi się do batú Tainowie byli starożytnymi mieszkańcami Wielkich Antyli, Małych Antyli i Bahamów. Według piosenki, matka René śpiewała mu lekcje, aby pomóc mu w nauce, ponieważ cierpiał na zaburzenia koncentracji.
• Numer 7550822 Był to numer telefonu do jego dawnego domu w Trujillo, który został już wspomniany w tweecie Residente z 2011 roku: Tęsknię za moją małą wyspą, rodziną, plażą, chodzeniem na plażę, chodzeniem na plażę, chodzeniem na plażę, chodzeniem na plażę, chodzeniem na plażę, chodzeniem na plażę, chodzeniem na plażę, chodzeniem na plażę. (SIC) gra w baseball, jedzenie picadillo, słońce, kokosowy limbel, 7550822, dla moich przyjaciół .
• Kim jest chłopiec na filmie? René ? Dziecko, które pojawia się na końcu wideo, to jego syn Milo, owoc jego związku z byłą żoną Soledad Fandiño.
• Pierwsza publiczna wystawa Milo. Wideo rejestruje pierwszą publiczną ekspozycję syna artysty, którego Residente odmówił ujawnienia, zanim mógł wyrazić zgodę.
• Rubén Blades Albumy Rubéna Bladesa, które wyróżniały Residente i które pojawiają się w teledysku, to Poszukiwanie Ameryki y Nauczyciel życia Panamska piosenkarka miała decydujący wpływ na koncepcję tożsamości i muzyki Residente.
• IRS. IRS to urząd podatkowy Stanów Zjednoczonych Ameryki.
• Kto ocenzurował Calle 13? Gubernatorem, który w 2009 roku zawiesił Calle 13 na cztery lata, był Luis Fortuño, ponieważ Residente publicznie go obraził.
• Stypendium René. Stypendium, do którego odnosi się piosenkarka, zostało uzyskane na studia podyplomowe w dziedzinie sztuk pięknych w Savannah College of Art and Design w Georgii.
• Groszek gołębi. Groszek gołębi znany jest w innych regionach Ameryki Łacińskiej jako frijoles chícharos, frijoles de palo lub quinchoncho.

Biografia rezydenta

René Pérez Joglar, znany jako Residente, urodził się w San Juan w Puerto Rico 23 lutego 1978 r. Jest piosenkarzem, kompozytorem oraz producentem muzycznym i audiowizualnym.

Swoją karierę rozpoczął jako założyciel i wokalista grupy Calle 13 wraz ze swoim przyrodnim bratem Eduardo Cabrą o pseudonimie Visitante i siostrą Ileaną Mercedes Cabra Joglar. W 2015 roku rozpoczął karierę solową.

Z muzycznego punktu widzenia wyróżnił się na alternatywnej scenie muzycznej dzięki swojemu szczególnemu sposobowi łączenia rapu z różnymi latynoamerykańskimi gatunkami muzycznymi, osiągając charakterystyczną pieczęć w branży, zarówno jako członek Calle 13, jak i jako artysta solowy.

Jest powszechnie znany ze swojej wojowniczej natury, która wyraża się w politycznych i społecznych treściach jego tematów. Wielokrotnie wpędzało go to w kłopoty. Jest również znany jako obrońca praw rdzennej ludności i promotor edukacji publicznej. Współpracował z Amnesty International i UNICEF.

Podczas jego współpracy z Calle 13, grupa otrzymała 27 nagród Grammy, a jako artysta solowy zdobył pięć z nich.