Het gedicht Het Piratenlied van José de Espronceda (1808-1842) is een van de bekendste werken van de Spaanse romantiek Het maakt deel uit van het boek Gedichten gepubliceerd in 1846 na de dood van de auteur.

Het is een compositie over vrijheid y onafhankelijkheid dat deel uitmaakt van de vijf gedichten die José Espronceda opdroeg aan de gemarginaliseerde mensen in de samenleving De piraat, de bedelaar, de beul, de kozak en de ter dood veroordeelde.

Laten we nu kijken waar dit gedicht over gaat aan de hand van een analyse ervan.

Gedicht Het Piratenlied

Met tien kanonnen per kant,

volle kracht vooruit, volle kracht vooruit,

snijdt de zee niet, maar vliegt,

een brigantijns zeilschip.

Piratenschip noemen ze het,

voor zijn moed, El Temido,

in elke bekende zee,

van de ene kant naar de andere.

De maan in de zeesporen,

op het doek kreunt de wind,

en tilt in een zachte beweging

golven van zilver en blauw;

en ziet de piratenkapitein,

vrolijk zingend in het achterschip,

Azië aan de ene kant, Europa aan de andere,

en daar voor Istanbul:

"Zeil, mijn zeilboot,

zonder angst,

dat geen van beide vijandelijke schepen

geen storm, geen bonanza

uw koers te draaien bereikt,

noch om je moed vast te houden.

Twintig dammen

we hebben gemaakt

ondanks

Engels,

en hebben

hun spandoeken

honderd naties

aan mijn voeten."

Dat is mijn schip mijn schat,

mijn god is vrijheid,

mijn wet, de kracht en de wind,

mijn enige thuisland, de zee.

"Daar bewegen felle oorlog,

BLINDE KONINGEN

voor een extra centimeter land;

die ik hier houd als mijn eigen

zo ver als de razende zee omvat,

aan wie niemand wetten oplegde.

En er is geen strand,

iedereen zijn,

geen vlag

van pracht en praal,

die niet voelt

mijn recht

en borstvoeding geven

aan mijn moed.

Dat is mijn schip mijn schat,

mijn god is vrijheid,

mijn wet, de kracht en de wind,

mijn enige thuisland, de zee.

Op de stem van "Het schip komt eraan!"

is om te zien

hoe het draait en voorkomen wordt,

volle kracht vooruit om te ontsnappen;

dat ik de koning van de zee ben,

en mijn woede moet gevreesd worden.

In de dammen

Ik verdeel

wat er genomen is

evenzo;

Ik wil gewoon

voor rijkdom

de schoonheid

ongeëvenaard.

Dat is mijn schip mijn schat,

wie is mijn god vrijheid,

mijn wet, de kracht en de wind,

mijn enige thuisland, de zee.

Ik ben ter dood veroordeeld!

Ik lach;

laat me niet aan mijn lot over,

en degene die mij veroordeelt,

Ik zal aan een of andere entena hangen,

misschien op zijn eigen schip.

En als ik val,

wat is leven?

Verloren

Ik heb het al gegeven,

wanneer het juk

van de slaaf,

als een bravo,

Ik schudde.

Dat is mijn schip mijn schat,

mijn god is vrijheid,

mijn wet, de kracht en de wind,

mijn enige thuisland, de zee.

Ze zijn mijn beste muziek

aquilons,

het gekletter en geschud

van de geschudde kabels,

van de zwarte zee het gebrul

en het gebrul van mijn kanonnen.

En van de donder

om het gewelddadige geluid,

en van de wind

door rebranding,

Ik val in slaap

Rustig,

gesust

bij de zee.

Dat is mijn schip mijn schat,

mijn god is vrijheid,

mijn wet, de kracht en de wind,

mijn enige thuisland, de zee.

Analyse van het gedicht Het Piratenlied

De piraat als hoofdpersoon

Dit gedicht heeft een rebelse man als hoofdpersoon, een piraat die, blijkens de beschrijving in de verzen, door iedereen gevreesd wordt. Maar wat betekent zijn aanwezigheid hier?

Sommige onderzoeken suggereren dat de figuur van de piraat de libertaire geest van Espronceda symboliseert. Zeker, de auteur vocht tegen het absolutisme van die tijd, waardoor hij zelfs gevangen genomen en verbannen werd. Dit feit doet ons vermoeden dat Het Piratenlied manifesteert de auteur zijn eigen "rebelse" idealen van zijn tijd.

Toevallig kiest de schrijver een randfiguur uit de samenleving als hoofdpersoon en beschrijft hem niet alleen in de eerste paar strofen in de derde persoon, maar geeft hem nog meer belang door in de rest van het gedicht de eerste persoonsstem te gebruiken.

De piraat wordt geassocieerd met avontuur, maar ook met angst. In deze creatie zien we een man die vrijheid zoekt, onafhankelijk is en aan niemand verantwoording schuldig is.

Dit personage kan ook worden beschouwd als het archetype van de rebellie. De piraat vertegenwoordigt de romantische houding, het verzet van de held tegen de wereld om hem heen, een gemarginaliseerde maar vrije hoofdpersoon die het slachtoffer is van een classistische maatschappij.

Vrijheid en onafhankelijkheid als banier

Vrijheid en onafhankelijkheid zijn twee waarden die dit personage verdedigt, en ze vormen ook het centrale thema van het gedicht. Maar wat is de vrijheid die de piraat nastreeft?

Opgemerkt moet worden dat de hoofdpersoon de rebelse geest van de romantiek vertegenwoordigt, in zijn woorden kunnen we de confrontatie raden met de maatschappij en haar wetten, die hij niet wil gehoorzamen. Hij beschrijft zichzelf zelfs in een vers als "aan wie niemand wetten heeft opgelegd".

De piraat verdedigt een vrijheid die geen rekening houdt met sociale verplichtingen. We zien in het gedicht ook elementen die ons naar dit idee van vrijheid leiden: de zee of het schip dat "benedenwinds" vaart.

Daarmee wil dit individu zich bevrijden van alle conventionalisme, zich losmaken van de traditionele betekenis van vaderland, in zekere zin doet hij afstand van het idee van vaderland wanneer hij bevestigt "mijn enige vaderland, de zee". Zo maakt hij zich los van vooraf vastgestelde grenzen.

Kritiek op de maatschappij van zijn tijd

In werkelijkheid kunnen we zeggen dat achter dit gedicht een kritiek op de maatschappij van zijn tijd schuilgaat. We zien hier de tegenstelling van de "romantische held", de piraat, het individu tegenover de maatschappij. Dit komt goed tot uiting in het refrein:

Dat is mijn schip mijn schat,

mijn God is mijn vrijheid,

mijn wet de kracht en de wind,

mijn enige thuisland, de zee.

In deze verzen vallen vier elementen op: schat, God, wet en land. In het eerste vers maakt hij zijn anti-materialistische geest duidelijk, hij minacht rijkdom.

In het tweede couplet stelt hij vrijheid boven alles, het is een hoogste waarde.

Vervolgens bevestigt hij in het derde deel dat er voor hem geen wetten bestaan, alleen die welke de natuur beheersen.

Ten slotte bevestigt hij in het laatste couplet van het refrein zijn afwijzing van elke band met een vaste plaats.

Het decor: de natuur als achtergrond

De natuur is ook zeer aanwezig in de creaties van de Romantiek. Het Piratenlied De natuur en haar elementen dienen in dit geval om de stemming van de romantische held weer te geven. De omgeving wordt hier niet voorgesteld als een kalme plaats, maar alle beschreven elementen impliceren een dynamische en wilde omgeving (de ruwe zee).

Formele structuur van het gedicht

Het Piratenlied door José Espronceda bestaat uit zeventien strofen of strofische eenheden, waarvan de eerste vier een inleiding vormen.

De inleiding bestaat uit vijf stratologische eenheden van:

• 2 Italiaanse abbcdeec flyers (8),
• 1 gebroken voet sextilla a8 b4 a8 c8 c8 b8,
• 1 Italiaanse folder abbcdeec (8) en
• 1 koorkwatrijn met assonant

De rest van het gedicht bestaat uit vijf kernen van drie strofische eenheden van:

• 1 gebroken voet sextilla a8 b4 a8 c8 c8 b8,
• 1 Italiaans vierlettergrepig blad abbcdeec (4) en
• 1 koorkwatrijn met assonant

De anomalieën gepresenteerd in de regels 40, 66, 76 en 94 (gewoon in plaats van scherp), is kenmerkend voor de onregelmatigheden van de Romantiek en moet daarom niet als een toevallig gebrek worden beschouwd.

Aanpassingen van het gedicht

Het gedicht van Het Piratenlied Het is talloze malen geïnterpreteerd en verteld en er zijn enkele muzikale versies van bekend, waaronder dit rocknummer uit 2014 van de Spaanse band Tierra Santa.

Over de auteur

José de Espronceda Hij werd geboren in Almendralejo (Badajoz) op 25 maart 1808 in een rijke familie.

In zijn jeugd verhuisde hij met zijn familie naar Madrid, waar hij studeerde in de geesteswetenschappen.

Espronceda probeerde het absolutisme te verslaan, waarvoor hij een gevangenisstraf uitzat en werd verbannen.

Van zijn poëtische creaties is La canción del pirata (Het piratenlied) een van de bekendste:

• De Salamanca student (1840)
• De wereld van de duivel (1840)
• Gedichten (1840)

Als je dit artikel leuk vond, ben je misschien ook geïnteresseerd in: Romantiek