فهرست مطالب
آنتونیو ماچادو (1875 - 1939) نویسنده برجسته اسپانیایی، متعلق به نسل 98 بود. اگرچه او یک راوی و نمایشنامه نویس بود، شعر در آثار او برجسته است.
از جمله تأثیرات او زیبایی شناسی است. مدرنیست روبن داریو، فلسفه و فولکلور اسپانیایی که توسط پدرش به او القا شده است. بنابراین، او غزلی صمیمی ساخت که در آن به وجود انسان می اندیشد.
شعر واکر هیچ راهی نیست
واکر، رد پای توست
راه و هیچ چیز دیگر؛
واکر، راهی نیست،
مسیر با راه رفتن ساخته می شود.
با پیمودن مسیر ساخته می شود،
و وقتی به عقب نگاه می کنید
مسیری را می بینید که دیگر
همچنین ببینید: روما، نوشته آلفونسو کوارون: خلاصه و تحلیل فیلمپیاده نخواهید شد.
Walker هیچ مسیری وجود ندارد
اما مسیرهایی در مسیر mar.
تحلیل
این شعر متعلق به بخش "ضرب المثل ها و ترانه ها" از کتاب Campos de Castilla است که در سال 1912 منتشر شده است. او در آن به تعمق در گذرا پرداخته است زندگی از طریق شخصیت ها و مناظر یادآور زادگاهش اسپانیا.
آیات شماره بیست و نهم با عنوان "واکر هیچ مسیری وجود ندارد" که مطابق با مصرع اول آن است و یکی از آشناترین نویسنده هاست، رایج شده است. .
سفر به عنوان یک موضوع اصلی
ادبیات از زمان پیدایش خود به سفر به عنوان تمثیلی از زندگی و فرآیند خودشناسی فرد علاقه مند بوده است. با گذشت زمان آثار مختلفی داشته استبه عنوان تجربه ای متحول کننده که قهرمانان خود را به چالش می کشد و به آنها اجازه رشد می دهد برجسته شده است.
در زمان ها و زمینه های مختلف، کتاب هایی مانند اودیسه اثر هومر، دون کیشوت د لا مانچا توسط میگل د سروانتس یا موبی دیک توسط هرمان ملویل، ایده انسان را به عنوان مسافری در سفری گذرا مطرح می کند .
نویسنده رابرت لوئیس استیونسون در سفر با الاغ در میان کوههای سیونس (1879)، اعلام کرد:
مهم این است که حرکت کنیم، نیازها و مشکلات زندگی را از نزدیک تجربه کنیم. بیرون آمدن از آن تشک پر که تمدن است و زیر پا یافتن گرانیت کره زمین، با خرده های سنگ چخماق تیز.
بنابراین، سفر را می توان به عنوان انگیزه ای جهانی دانست که برای سفر زندگی هر فرد ضروری است. که مایل است نه تنها جهان را بشناسد، بلکه خودش را نیز بشناسد.
به همین دلیل، ماچادو آن را به عنوان مضمون اصلی شعر خود انتخاب می کند که در آن به مسافری ناشناس اشاره می کند که باید برود خلق 4> مسیر شما قدم به قدم. به این ترتیب تبدیل به ماجرایی می شود که نوید شادی و اکتشافات و همچنین خطرات و اتفاقات غیرمنتظره را می دهد. سفری است که نمی توان برنامه ریزی کرد، زیرا «راه با راه رفتن ساخته می شود» .
همچنین ذکر این نکته ضروری است که آیات ایده را برجسته می کند. زندگی کردن در حال حاضرفرم کامل ، صرف نظر از آنچه قبلاً اتفاق افتاده است. نویسنده اعلام می کند:
و با نگاه کردن به گذشته
کسی مسیری را می بیند که هرگز نباید دوباره پیموده شود
.
با این اصل، خواننده را تشویق می کند که با وجود به عنوان هدیه ای که باید قدر آن را بدانیم، بدون نیاز به شهادت با چیزهایی که قبلاً اتفاق افتاده است. تغییر گذشته غیرممکن است، بنابراین باید مسیر را ادامه داد.
موضوع ویتا فلومن
موضوع ویتا فلومن منشا دارد لاتین و به معنای "زندگی مانند رودخانه" است. به هستی اشاره می کند که بدون توقف جریان دارد ، همیشه در حرکت و دگرگونی دائمی است.
ماچادو در شعر خود به مسیری اشاره می کند که در حال ساخت است و به عنوان "کنترل" به پایان می رسد. در دریا". یعنی تا آخر، مردم به یک کل می رسند. این بیت آخر را می توان به عنوان اشاره ای به کوپلاس معروف برای مرگ پدرش توسط خورخه مانریک فهمید. در آیه شماره سوم می گوید:
زندگی ما رودخانه هایی است
که به دریا می ریزند،
که در حال مرگ است
همچنین ببینید: 9 اثر کارلوس کروز دیز و اصول پلاستیک اوبا این سطور، مانریک به انسان بودن به عنوان نوعی خراج فردی اشاره می کند که سرنوشت خود را دنبال می کند. هنگامی که کارش به پایان می رسد، به وسعت دریا می پیوندد، جایی که تمام رودخانه های دیگر تشکیل دهنده جهان به آنجا می رسند.
کتابشناسی:
- باروسو، میگل آنجل. (2021). "سفر به عنوان یک حرکت ادبی". abcفرهنگی، 28 مه.
- Medina-Bocos، Amparo. (2003). "مقدمه ای" به آهنگ ها توسط خورخه مانریک. سن