Antonio Machado (1875 - 1939) was een uitstekende Spaanse schrijver die behoorde tot de Generatie van '98. Hoewel hij een verhalenverteller en toneelschrijver was, valt zijn poëzie op in zijn output.

Tot zijn invloeden behoren de modernistische esthetiek van Rubén Darío, de filosofie en de Spaanse folklore die zijn vader hem bijbracht, en hij ontwikkelde een intieme lyriek waarin hij reflecteert op het menselijk bestaan.

Gedicht Walker er is geen manier

Wayfarer, het zijn jouw voetafdrukken

de weg en niets anders;

Walker, er is geen pad,

het pad is gemaakt door te lopen.

Het pad is gemaakt door te lopen,

en terugkijkend

kun je het pad zien dat nooit

om opnieuw te stappen.

Walker er is geen manier

maar wordt wakker op zee.

Analyse

Dit gedicht behoort tot de afdeling "Spreuken en Liederen" van het boek "Spreuken en Liederen". Velden van Castilië Daarin mediteerde hij over de vluchtigheid van het leven aan de hand van personages en landschappen die doen denken aan zijn geboorteland Spanje.

De verzen van nummer XXIX zijn gepopulariseerd met de titel "Caminante no hay camino", die overeenkomt met de eerste strofe ervan en een van de bekendste teksten van de auteur is.

Reizen als centraal thema

Sinds haar oorsprong is de literatuur altijd geïnteresseerd geweest in de reis als een allegorie van het leven en van het individuele proces van zelfkennis. In de loop der tijd hebben verschillende werken het belicht als een transformerende ervaring die de protagonisten uitdaagt en laat groeien.

Op verschillende tijdstippen en in verschillende contexten zijn boeken als De Odyssee van Homerus, Don Quichot van La Mancha door Miguel de Cervantes of Moby Dick van Herman Melville, zij stelden het idee van de de mens als passagier op een doorreis... .

De schrijver Robert Louis Stevenson in Reizen met een ezel in de Cevennen (1879), verklaarde:

Het belangrijkste is om te verhuizen, om de noden en complicaties van het leven van dichterbij te ervaren; om uit het verenbed van de beschaving te komen en het graniet van de aardbol, met scherpe scherven, onder de voeten te vinden.

Zo kan reizen worden opgevat als een universeel motief dat noodzakelijk is voor de levensreis van ieder mens die niet alleen de wereld wil leren kennen, maar ook zichzelf.

Daarom kiest Machado het als het centrale thema van zijn gedicht, waarin hij zinspeelt op een onbekende reiziger die moet gaan het creëren van Zo wordt het een avontuur dat vreugde en ontdekking belooft, maar ook gevaar en onverwachte gebeurtenissen. Dit is een een reis die niet gepland kan worden, want "je maakt het pad terwijl je loopt". .

Het is ook belangrijk te vermelden dat de verzen het idee van volledig in het heden leven De auteur stelt:

en terugkijkend

kun je het pad zien dat nooit

om opnieuw te stappen.

Met deze spreuk spoort hij de lezer aan het bestaan te zien als een geschenk dat moet worden gekoesterd, zonder de noodzaak zichzelf te martelen voor dingen die al gebeurd zijn. Het verleden is onmogelijk te veranderen, dus is het noodzakelijk op de ingeslagen weg voort te gaan.

Onderwerp Vita Flumen

Het onderwerp vita flumen is van Latijnse oorsprong en betekent "leven als een rivier". Het verwijst naar de bestaan als een rivier die stroomt zonder ooit te stoppen altijd in voortdurende beweging en transformatie.

In zijn gedicht verwijst Machado naar een pad dat wordt aangelegd en dat eindigt als "wakken in de zee". Dat wil zeggen dat naar het einde toe mensen worden toegevoegd aan een geheel. Deze laatste regel kan worden opgevat als een verwijzing naar het beroemde Coplas voor de dood van zijn vader In vers III zegt hij:

Onze levens zijn de rivieren

die de zee gaan raken,

wat het is om te sterven

Met deze regels verwijst Manrique naar de mens als een soort individuele zijrivier die zijn eigen bestemming volgt. Als hij zijn taak heeft volbracht, voegt hij zich bij de onmetelijkheid van de zee, waar alle andere rivieren die de wereld vormen aankomen.

Bibliografie:

• Barroso, Miguel Ángel (2021), "El viaje como pulsión literaria", ABC Cultural, 28 mei.
• Medina-Bocos, Amparo (2003), "Introducción" a Coplas de Jorge Manrique, Edaf.