સામગ્રીઓનું કોષ્ટક
એન્ટોનિયો મચાડો (1875 - 1939) એક અગ્રણી સ્પેનિશ લેખક હતા, જે '98 ની પેઢીના હતા. તેઓ વાર્તાકાર અને નાટ્યકાર હોવા છતાં, કવિતા તેમના નિર્માણમાં અલગ છે.
તેમના પ્રભાવોમાં સૌંદર્ય શાસ્ત્ર છે રુબેન ડારિયોના આધુનિકતાવાદી, ફિલસૂફી અને સ્પેનિશ લોકકથાઓ તેમના પિતા દ્વારા તેમનામાં દાખલ કરવામાં આવી હતી. આમ, તેણે એક અંતરંગ ગીત વિકસાવ્યું જેમાં તે માનવ અસ્તિત્વને પ્રતિબિંબિત કરે છે.
આ પણ જુઓ: વિલિયમ શેક્સપિયરનું હેમ્લેટ: સારાંશ, પાત્રો અને કાર્યનું વિશ્લેષણકવિતા વોકર ત્યાં કોઈ રસ્તો નથી
વોકર, તમારા પગનાં નિશાન છે
રસ્તો અને બીજું કંઈ નહીં;
ચાલનાર, કોઈ રસ્તો નથી,
પાથ ચાલવાથી બને છે.
ચાલવાથી રસ્તો બને છે,
અને જ્યારે તમે પાછળ જુઓ છો ત્યારે
તમે પાથ જોશો કે જેના પર તમે ફરી ક્યારેય
ચાલી શકશો નહીં.
ચાલવા માટે કોઈ રસ્તો નથી
પરંતુ રસ્તા પર mar.
વિશ્લેષણ
આ કવિતા 1912માં પ્રકાશિત પુસ્તક કેમ્પોસ ડી કેસ્ટિલા ના "કહેવત અને ગીતો" વિભાગની છે. તેમાં તેણે ક્ષણભંગુરતા પર ધ્યાન આપ્યું હતું. તેના મૂળ સ્પેનની યાદ અપાવે તેવા પાત્રો અને લેન્ડસ્કેપ્સ દ્વારા જીવનની.
સંખ્યા XXIX ની પંક્તિઓ "વોકર ધેર ઈઝ નો પાથ" શીર્ષક સાથે લોકપ્રિય બની છે જે તેના પ્રથમ શ્લોકને અનુરૂપ છે અને તે લેખકના સૌથી વધુ પરિચિતોમાંના એક છે. .
કેન્દ્રીય થીમ તરીકે પ્રવાસ
તેની ઉત્પત્તિથી, સાહિત્યને જીવનના રૂપક તરીકે અને વ્યક્તિના સ્વ-જ્ઞાનની પ્રક્રિયા તરીકે પ્રવાસમાં રસ છે. સમય જતાં, વિવિધ કાર્યો થયાએક પરિવર્તનશીલ અનુભવ તરીકે પ્રકાશિત કરવામાં આવે છે જે તેના નાયકોને પડકારે છે અને તેમને વધવા દે છે.
વિવિધ સમય અને સંદર્ભમાં, પુસ્તકો જેમ કે ધ ઓડીસી હોમર દ્વારા, ડોન ક્વિક્સોટ ડે લા મંચા મિગ્યુએલ ડી સર્વાંટેસ દ્વારા અથવા હર્મન મેલવિલે દ્વારા મોબી ડિક , એક ક્ષણિક પ્રવાસમાં મુસાફર તરીકે માનવ હોવાનો વિચાર ઉભો કરો .
લેખક રોબર્ટ લુઈસ સ્ટીવેન્સન સેવેનેસ પર્વતોમાંથી ગધેડા સાથે મુસાફરી કરે છે (1879), જાહેર કર્યું:
આ પણ જુઓ: સ્પેનિશ ભાષામાં 22 સૌથી સુંદર કવિતાઓમહાન બાબત એ છે કે ખસેડવું, જીવનની જરૂરિયાતો અને જટિલતાઓને વધુ નજીકથી અનુભવવું; તે પીછાના ગાદલામાંથી બહાર નીકળવું જે સંસ્કૃતિ છે અને તીક્ષ્ણ ચકમક સાથે વિશ્વના ગ્રેનાઈટને પગ નીચે શોધવું.
આ રીતે, સફરને એક સાર્વત્રિક હેતુ તરીકે સમજી શકાય છે જે દરેક વ્યક્તિની જીવન યાત્રા માટે જરૂરી છે. જે માત્ર વિશ્વને જ નહીં, પણ પોતાને પણ જાણવા ઈચ્છે છે.
આ કારણોસર, માચાડો તેને તેમની કવિતાની કેન્દ્રિય થીમ તરીકે પસંદ કરે છે, જેમાં તે એક અજાણ્યા પ્રવાસી તરફ ઈશારો કરે છે જેણે બનાવવું જોઈએ. 4>તમારા પાથ સ્ટેપ બાય સ્ટેપ. આ રીતે, તે એક સાહસ બની જાય છે જે આનંદ અને શોધો, તેમજ જોખમો અને અણધારી ઘટનાઓનું વચન આપે છે. તે એક પ્રવાસ છે જેનું આયોજન કરી શકાતું નથી, કારણ કે "રસ્તો ચાલવાથી બને છે" .
તે ઉપરાંત, એ ઉલ્લેખ કરવો મહત્વપૂર્ણ છે કે કલમો ના વિચારને પ્રકાશિત કરે છે. ના વર્તમાન જીવે છેપૂર્ણ સ્વરૂપ , પહેલાં શું થયું તે ધ્યાનમાં લીધા વિના. લેખક ઘોષણા કરે છે:
અને પાછળ જોતાં
એક એવો રસ્તો જુએ છે કે જે ક્યારેય ન ચડવો
ફરીથી.
આ મહત્તમ સાથે, વાચકને પ્રોત્સાહિત કરે છે એક ભેટ તરીકે ચહેરાના અસ્તિત્વની પ્રશંસા કરવી જોઈએ, જે પહેલાથી જ થઈ ચૂકી છે તેનાથી શહીદ થવાની જરૂર નથી. ભૂતકાળ બદલવો અશક્ય છે, તેથી પાથ ચાલુ રાખવો જરૂરી છે.
ટોપિકલ વિટા ફ્લુમેન
વિષય વિટા ફ્લુમેન મૂળનો છે લેટિન અને તેનો અર્થ "નદી તરીકે જીવન" છે. તે એક નદી તરીકે અસ્તિત્વ ધરાવે છે જે ક્યારેય અટક્યા વિના વહે છે , હંમેશા સતત ચળવળ અને પરિવર્તનમાં.
તેમની કવિતામાં, માચાડો એક એવા પાથનો ઉલ્લેખ કરે છે જે બનાવવામાં આવી રહ્યો છે અને "વિરોધી" તરીકે સમાપ્ત થાય છે સમુદ્રમાં". એટલે કે, અંત તરફ, લોકો આખામાં ઉમેરો કરે છે. આ છેલ્લી કલમ જોર્જ મેનરીક દ્વારા પ્રખ્યાત તેમના પિતાના મૃત્યુ માટે કોપ્લાસ ના સંદર્ભ તરીકે સમજી શકાય છે. શ્લોક નંબર III માં તે કહે છે:
આપણું જીવન એ નદીઓ છે
જે સમુદ્રમાં વહે છે,
જે મરી રહી છે
આ રેખાઓ સાથે, મેનરીક માનવ હોવાનો ઉલ્લેખ એક પ્રકારની વ્યક્તિગત ઉપનદી તરીકે કરે છે જે તેના પોતાના ભાગ્યને અનુસરે છે. એકવાર તેનું કાર્ય પૂર્ણ થઈ જાય પછી, તે સમુદ્રની વિશાળતામાં જોડાય છે, જ્યાં વિશ્વને બનાવેલી અન્ય તમામ નદીઓ પહોંચે છે.
ગ્રંથસૂચિ:
- બેરોસો, મિગુએલ એન્જલ. (2021). "સાહિત્યિક ડ્રાઇવ તરીકેની સફર". abcસાંસ્કૃતિક, મે 28.
- મેડિના-બોકોસ, એમ્પારો. (2003). જોર્જ મેનરીકના ગીતોનો "પરિચય". ઉંમર