Filmi Jeta e Pi , i njohur gjithashtu si Një aventurë e jashtëzakonshme , tregon historinë se si Pi i ri ai përjeton praninë e Zotit pasi i mbijetoi një mbytje anija dhe ndan varkën e shpëtimit me shoqëruesi i tij i vetëm: një tigër Bengali i quajtur Richard Parker.

Me regji nga Ang Lee, ky film trajton besimin si një temë themelore. Personazhi kryesor i tij është i riu Pi Patel, i cili e kalon jetën e tij duke kërkuar përgjigje përmes fesë për të mësuar të përballet me vështirësitë e jetës.

Përmbledhje e filmit

Historia fillon kur Pi Patel merr një vizitë nga një shkrimtar i interesuar për të mësuar më shumë rreth historisë së tij si një i mbijetuar i një anijembytjeje, i cili, pavarësisht se kishte humbur gjithçka, nuk e humbi besimin te Zoti.

Kriozitet të di nëse ai mund të besojë përsëri në Zot përmes kësaj dëshmie, shkrimtari fillon një intervistë, por Pi nuk kufizohet të tregojë atë që ndodhi, por tregon historinë e jetës së tij në një përpjekje për të treguar planet e Zotit.

Fëmijëria e Pi

Pi Patel është një i ri nga India, babai i të cilit zotëron një kopsht zoologjik në atë vend. Ky është një njeri ateist i shkencës, ndërsa nëna e tij është një grua e besimit hindu dhe e prezanton atë me fenë, e cila ngjall kureshtjen shpirtërore tek ai.

Ndërkohë, kopshti zoologjik është rriturlegjenda e Richard Parker, një tigër i Bengalit që ngjall magjepsjen e të gjithëve. Pi është i bindur se mund të shohë në sytë e tigrit një gjest reciprokimi, njerëzimi. Prandaj, një ditë ai afrohet për ta ushqyer, sikur të ishte një mace e pakapshme.

Babai e befason me kohë dhe për ta kuptuar se Richard Parker është një kafshë e egër, e detyron të shohë se si një cjap gllabëron. Që atëherë, Pi do të ketë frikë prej tij.

Në shtëpinë e familjes Patel, debate të mëdha, edhe pse respektuese, gjenerohen për shkencën dhe fenë si mjete të shpëtimit njerëzor. Të gjithë janë të vetëdijshëm se Pi ka filluar të eksplorojë fe të tjera në kërkim të Zotit.

Kështu, hinduizmi i ka mësuar atij lidhjen me natyrën dhe universin; Islami i ka dhënë atij nocionin e nënshtrimit ndaj vullnetit hyjnor dhe, së fundi, krishterimi e ka mësuar se njerëzimi është një dhuratë hyjnore dhe se dashuria për të afërmin është një fuqi mobilizuese dhe shëruese. Nëna e tij e mbështet në kërkimin e tij. Babai i tij nuk e kundërshton kërkimin e tij ndaj Zotit, por e nxit atë të zgjedhë vetëm një rrugë.

Një ndryshim i papritur

Kur Pi bëhet si i ri , ai bie në dashuri me Anandi, një vajzë që e takon në klasat e kërcimit indian ku luan perkusion.

Ndërkohë, një ngjarje politike e detyron babanë e Pi t'i shesë kafshët në një kopsht tjetër zoologjik në Shtetet e Bashkuara.Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe transferimi në Kanada. Udhëtimi duhet të bëhet me varkë për të transportuar kafshët. Pi reziston, por ai nuk ka zgjidhje tjetër veçse të largohet dhe t'i premtojë Anandit se do të jenë sërish bashkë.

Kur janë në anije ata shkojnë në dhomën e ngrënies, ku shërbejnë vetëm mish viçi dhe oriz të bardhë. Nëna e Pi i kërkon kuzhinierit t'i shërbejë një alternativë vegjetariane. Ai, një europian gjaknxehtë, racist dhe intolerant, zemërohet me të dhe e fyen, gjë që çon në një grindje me babain e Pi.

Një i ri budist lindor, gjithashtu një vegjetarian, ndërmjetëson për të qetësuar të gjithë. Ai e fton gruan të jetë më fleksibël kur e kërkon nevoja. Ai sugjeron të hahet orizi dhe, për t'i dhënë pak shije, të vendoset pak nga salca e mishit. Në këtë mënyrë, ai nuk do të bënte kompromis me besimin e tij.

Gjatë udhëtimit të gjatë, Pi nuk mund të flejë dhe del në kuvertë për të parë një shi të madh në det të hapur. Por shiu kthehet në stuhi dhe bën që anija të mbytet, nga e cila me sa duket askush nuk arrin të shpëtojë, përveç tij.

Anija e mbytur

Papritur, pasagjerë të tjerë shfaqen në varkë. Ato janë kafshët nga kopshti zoologjik i babait të tij: një zebër me këmbë të lënduar, një oragutan dhe një hienë. Piktura tashmë na tregon një konflikt në afërsi: një burrë dhe dy kafshë të zbutura dhe vegjetariane së bashku me një kafshë mishngrënëse dhe pastrues.

Të paralizuar nga frika dhe pavarësishtPër mosmiratimin e saj, Pi shikon ndërsa hiena sulmon zebrën e plagosur për ta ngrënë atë. Në përgjigje të instinktit të nënës, orangutani i indinjuar lufton me hienën, por pastrues i egër i vret të dy. Shfaqet një anëtar i papritur i ekuipazhit: Richard Parker (tigri), i cili papritmas del nga fshehja dhe vret hienën.

Që atëherë e tutje, Pi duhet të ndajë varkën me shokun e tij të vetëm: bishën e egër të frikshme Richard Parker , të cilin ai duhet ta zbusë. Pyetja është: kush do të mbizotërojë: bisha apo qenia njerëzore?

Shpëtimi

Pi jeton gjashtë muaj aventura rrëshqitëse në shoqërinë e tigrit. Kur qetësohet, mendon për Anandi dhe flet me Zotin. Duke gjetur më në fund bregun, Pi ndahet nga Richard Parker, i cili i kthen shpinën dhe nuk shqetësohet ta shikojë për herë të fundit.

Pi shpëtohet dhe dërgohet në spital ku merr kujdesin parësor. Pasi atje, dy zyrtarë nga agjencia e sigurimit të anijes i kërkojnë të riut të raportojë faktet në mënyrë që të paraqesë një raport dëmi dhe përgjegjësie. Patel e tregon këtë histori, por ata nuk e besojnë atë.

Për mosbesimin e tyre, Pi zbulon simbolet e historisë në bisedë në më pak se 5 minuta (detajet do të zbulohen në pjesën tjetër të këtij artikulli , por paralajmërim! Përmban spoiler).

Filmi përfundon duke rifilluar fillin narrativfillestare. Kjo tregon dialogun përfundimtar midis Pi dhe shkrimtarit: "Cilin nga dy versionet preferoni?" pyet Pi Patel. Shkrimtari do të bëjë zgjedhjen e tij. Ndërsa ai mendon dhe vëzhgon, gruaja aktuale e Pi, e dashura e tij Anandi, mbërrin në shtëpi.

Interpretimi: një fabul shpirtërore

Në këtë film, E njëjta histori tregohet në dy versione: njëri është në formën e një fabule kafshësh, plot simbole shpirtërore dhe mësime në të gjithë botën, dhe tjetri është thjesht një përmbledhje gjuhësore e asaj që ndodhi. Kjo histori e sheshtë është dërguar në pesë minuta dhe zbret nga ngjarjet të gjithë karakterin e mësimit dhe aventurës që përmban. Me fjalë të tjera, versioni i dytë e kthen një aventurë të jashtëzakonshme shpirtërore në një shënim të thjeshtë ngjarjeje.

Fabula, nga ana tjetër, përfaqëson njerëzit që i mbijetuan mbytjes së anijes përkrah tij. Orangutani ishte nëna e tij; zebra ishte budisti i ri dhe hiena ishte kuzhinierja e anijes me të cilën të dy kishin pasur një grindje. Mungesa e vlerave dhe shpirtërore e këtij "burri" e bën atë të ketë një sjellje kafshërore në fatkeqësi dhe të vrasë budistin dhe nënën e Pi.

Tigri, natyrisht, përfaqëson instinktin e ndrydhur të kafshëve në vetë Pi. Pjesëmarrja në vrasjen e nënës së tij ndezi tërbim tek ai dhe gjithashtu e bëri atë të kryente një akt çnjerëzor: vrasje. I tmerruar nga vetja dhe i frikësuar nga pasiguria, Pi, dikur i karakterizuar si një njeri shpirtëror dhe paqësor, duhet të kuptojë se si ta zbusë instinktin e egër brenda tij, por as ai nuk mund ta heqë qafe atë. Instinkti i tij shtazorë është gjithashtu forca që e lejon atë të mbijetojë.

Skena e Pi dhe Anandi në rininë e tyre në Indi.

Në fakt, fillimi i kësaj fabule është ankoruar në përdorimi simbolik i gjuhës së përbashkët, i cili bën dallimin midis asaj që është njerëzore si fakt biologjik dhe asaj që është njerëzore si cilësi e të qenit "person". Kjo mund të shpjegohet përmes parimit të kundërt të saj: në gjuhën e zakonshme fjala "kafshë" përdoret për t'iu referuar atyre njerëzve që kanë humbur aftësinë për t'u sjellë si të tillë, domethënë ata që janë bërë "çnjerëzor". Nga kjo logjikë, filmi tregon sesi kushtet e mbijetesës i nxjerrin njerëzit jashtë qendrës së tyre.

Përvoja ekstreme e mbijetesës tensionon brendësinë e njerëzve dhe i bën ata të zbulojnë të gjitha instinktet që më parë ishin zbutur. Por një gjë bie në sy në këtë film: jo të gjitha instinktet e kafshëve janë vrasëse ose rrëshqanëse: disa janë frika, vetëmbrojtja,mbrojtja e tufës, dinakëria, kamuflimi, etj.

Në rastin e filmit, reagimet instiktive të çdo personazhi ndryshojnë sipas vlerave nga të cilat ata kanë mësuar të vëzhgojnë botën. Prandaj, ndërsa hiena vret me dhunë të lirë, tigri vepron vetëm si një reagim.

Megjithatë, ajo që ruan thelbin njerëzor të Pi në mes të gjithë përvojës është kujtimi i Anandit dhe besimi te Zoti, aftësia e tij për t'u lidhur me transcendencën, edhe nga sfida. Besimi, i parë si ndërgjegjësimi dhe pranimi i Tjetrit, bëhet një burim për humanizim. Për këtë arsye, Pi ruan aftësinë e tij për të perceptuar bukurinë, për të ëndërruar, për të imagjinuar, por mbi të gjitha, Pi ruan shpresën.

Dialogu përfundimtar midis Pi dhe shkrimtarit i jep shikuesit një çelës themelor: secili që zgjedh si të shohin përvojat me të cilat përballen dhe se si kjo mund të ketë ndikim në jetën e tyre. Pi ka tre çelësa që i mësoi si fëmijë: hapja ndaj universit dhe natyrës, pranimi i vullnetit të Zotit dhe dashuria si një forcë mobilizuese.

Nga ky komplot, filmi trajton çështje të tilla si paragjykimi, ksenofobia, fetare intoleranca, dialogu ndërkulturor, diskutimi i përjetshëm midis mendimit shkencor modern dhe mendimit fetar, kuptimi i jetës dhe, ai që i lidh të gjitha, besimi sifenomen humanizues .

Fakte zbavitëse rreth jetës së Pi

Prapa skenave të Jeta e Pi.

1. Në skenat solo, deri në katër tigra u përdorën për të bërë Richard Parker. Por në skenat me aktorin Suraj Sharma, tigri u animua në kompjuter dhe u përfshi në postproduksion.

2. Filmi bazohet në një roman me të njëjtin emër të shkruar nga spanjolo-kanadezi Yann Martel.

3. Ang Lee fitoi Oscarin për regjinë më të mirë me këtë film, ndërsa Claudio Miranda mori çmimin për kinematografinë më të mirë.

4. Ang Lee duhet të ishte këshilluar nga i humburi Steven Callahan për të arritur një dokumentacion të mirë.

5. Tobey Maguire do të luante shkrimtarin që intervistonte Pi, por pas filmimit të disa skenave, Ang Lee vendosi të punësonte dikë tjetër. Arsyeja nuk ishte në ndonjë konflikt me aktorin apo nivelin e tij profesional, por përkundrazi se Lee preferoi të mbante një kast më pak të njohur.

6. Shumë besonin se historia e treguar në librin e Yann Martel ishte e pamundur të filmohej. Megjithatë, Ang Lee së bashku me ekipin e tij të efekteve speciale e bënë këtë.