Taj Mahal betekent "kroon der paleizen" en is een van de zeven wereldwonderen. Het werd gebouwd tussen 1631 en 1653 in Agra, India, en is een mausoleum gewijd aan de favoriete vrouw van keizer Shah Jahan, Arjumand Banu Begum, bekend als Mumtaz Mahal. Ontdek de belangrijkste kenmerken, geschiedenis en betekenis.

Uitzicht vanaf de Yamuna rivier. Van links naar rechts: Jabaz, mausoleum en moskee.

Emblematische kenmerken van de Taj Mahal

Het is een model van technische en architecturale oplossingen

Om de Taj Mahal te bouwen, moest niet alleen een zeer hoog niveau van schoonheid worden bereikt, maar ook een bijna eeuwig bouwwerk worden gecreëerd dat zou getuigen van Jahans liefde voor zijn favoriete vrouw, en het moest ook snel gebeuren. Zo wanhopig was de keizer!

Zij schakelden een aantal architecten in, waaronder Ustad Ahmad Lahauri en Ustad Isa, om de verschillende stadia van het project te ontwikkelen, die allen moesten samenwerken om oplossingen te vinden voor de eisen van de keizer, waaraan niet gemakkelijk kon worden voldaan.

Stichting van de basis

De Taj Mahal wordt aan één kant begrensd door de rivier Yamuna. De nabijheid van de rivier vormde een technische uitdaging voor de bouwers, omdat het binnendringen van water in de grond het geheel onstabiel maakte, zodat de bouwers een innovatief systeem van funderingen moesten bedenken.

Fundamenten van de Taj Mahal.

De oplossing werd als volgt toegepast: ze groeven putten om het waterniveau te vinden. Vervolgens plaatsten ze over de putten een basis van stenen en mortel, behalve één die ze open lieten om het waterniveau te controleren. Op deze basis creëerden ze een systeem van stenen kolommen die door bogen met elkaar verbonden waren. Ten slotte plaatsten ze hierover een grote steunplaat, die als basis voor degroot mausoleum.

Structuur van het complex

Vanuit architectonisch oogpunt is de Taj Mahal opgevat als een complex van verschillende gebouwen die gestructureerd en gerangschikt zijn volgens het mausoleum, het centrum van alle zorgen van de Mughal-keizer. Het bestaat dus uit verschillende gebouwen en architectonische elementen. Laten we eens kijken naar het beeld en de legendes ervan:

Satellietbeeld van de Tal Mahal.

1. Toegangsdeksel;
2. Secundaire tombes van Jahan's andere vrouwen;
3. Buitenplaatsen of esplanade;
4. Sterk of Darwaza;
5. Centrale tuin of charbagh;
6. Mausoleum;
7. Moskee;
8. Jabaz;
9. Moonlight Garden;
10. Bazaar of Taj Banji.

Het middelpunt van het hele complex is het mausoleum, en hier is de koepel het echte middelpunt voor de bezoeker. Het is een koepel van 40 meter breed en 4 meter hoog, gebouwd met ringen van steen en mortel. Het bouwwerk heeft geen stutten of kolommen, maar verdeelt zijn gewicht gelijkmatig over de rest van het bouwwerk.

Gebruik optische effecten om impact te genereren

Visueel effect van het mausoleum vanaf een van de poorten van het complex.

Voor de keizer was het duidelijk dat de schoonheid van de Taj Mahal moest overeenkomen met die van zijn geliefde Mumtaz Mahal, de uitverkorene van het paleis, wat betekende dat het onvergetelijk moest zijn en er vanuit elke hoek perfect moest uitzien.

De architecten bedachten een systeem van optische illusies om emblematische effecten te creëren in het geheugen van de bezoekers. De aandacht werd gericht op de buitenkant van het complex, waar twee belangrijke optische trucs werden gearticuleerd:

1. Bouw de toegangsdeur zo dat, als de bezoeker wegloopt, hij/zij het grotere mausoleum ziet.
2. Kantel de minaretten lichtjes naar buiten. Vier minaretten omlijsten het mausoleum en kantelen ervan af. Als je naar boven kijkt, lijken ze altijd recht en evenwijdig, wat de monumentaliteit van het gebouw versterkt. Deze techniek dient niet alleen dit doel, maar voorkomt ook dat de minaretten bij een aardbeving op het mausoleum vallen.

Het is eclectisch in zijn esthetische en structurele middelen.

Taj Mahal Moskee.

De Taj Mahal heeft een bijzonder kenmerk: hij geeft uitdrukking aan de kosmopolitische roeping van de keizer en aan de sfeer van culturele openheid die in die jaren onder de moslimhiërarchen heerste.

In die tijd was, net als nu, het hindoeïsme de meerderheidsgodsdienst in India. Koning Shah Jahan had echter de islam tot de tweede godsdienst gemaakt. Shah Jahan legde de islam niet op, hoewel hij deze promootte. De keizer streefde namelijk naar een evenwicht door religieuze tolerantie af te kondigen.

Daarnaast onderhield de keizer belangrijke betrekkingen met de buitenwereld, en bewonderde hij alle elementen van andere culturen die in zijn eigen voordeel konden worden gebruikt.

Jahan bevorderde een kunst die de esthetische waarden van de islam, Perzische en Indiase kunst, bepaalde Turkse elementen en zelfs westerse plastische technieken omvatte.

Invloed van oosterse kunst

Vanuit deze hoek, de iwanes Perzische cultuur, evenals de koepel.

De Mughal-dynastie, waarvan Jahan destijds de vertegenwoordiger was, begon met Babur, een afstammeling van de Gengiskaniden en Timuriden, die zich rond 1526 in India vestigde. Zijn kleinzoon, Akbar, liet de Mughal-soevereiniteit over India gelden en had al een eclectische smaak die tot uiting kwam in de kunst van zijn rijk.

Links: Graf van Akbar de Grote; rechts: mausoleum van Jahangir.

Jahan werd geïnspireerd door ten minste twee eerdere gebouwen in zijn omgeving: het mausoleum van zijn vader, Jahangir, waarvan hij het idee kreeg om minaretten te maken, en het mausoleum van zijn grootvader, Akbar, waarvan hij het idee kreeg om torentjes te bouwen rond de centrale kern en de vier portalen.

De Mughal-tombes hadden de symmetrie, de koepel en de iwan geërfd van de Perzen. Hieronder wordt verstaan iwan een rechthoekige gewelfde ruimte, aan drie zijden omsloten en aan één zijde geopend door een boog, zoals de hoofdingang van het mausoleum van de geliefde van de koning.

Decoratieve elementen op de gevel van het mausoleum.

De centrale tuin van het complex is in feite ook op Perzië geïnspireerd, evenals enkele van de gedichten die het gebouw versieren. Het woord zelf Taj is van Perzische oorsprong en betekent "kroon".

De zuilengalerij van bogen die de binnenmuren completeren zijn typisch voor de hindoeïstische architectuur, en er zijn ook verschillende symbolische en decoratieve elementen die de hindoe- en moslimcultuur met elkaar versmelten.

Invloed van de westerse kunst

Jahan kreeg regelmatig bezoek van persoonlijkheden uit de westerse wereld, die commerciële belangen hadden in de oosterse wereld. Jahan was helemaal niet gesloten voor uitwisseling, maar vond het fascinerend om van andere culturen te leren, en daarom waardeerde hij de artistieke technieken die de Europeanen hem tijdens hun bezoeken leerden kennen.

De decoratie van de Taj Mahal werd uitgevoerd met behulp van een techniek die in Europa tijdens de Renaissance algemeen werd ontwikkeld: de pietra dure Deze techniek bestaat erin edelstenen en halfedelstenen in te leggen in compacte oppervlakken, zoals marmer, om beelden en decoratieve elementen van verschillende aard te creëren.

Decoratie met de techniek van " pietra dura ".

Keizer Shah Jahan vond grote schoonheid in de techniek van de pietra dura Hij liet de muren van het mausoleum bekleden met marmer ingelegd met edelstenen of edelstenen, waarvoor hij een groot aantal gespecialiseerde ambachtslieden inschakelde.

Detail van de hoofdtumulus.

Zij gebruikten ook de stenen reliëf en de marmerfretwerk De decoratie was gebaseerd op allerlei inscripties en plantaardige en abstracte elementen, en ten minste 46 botanische soorten zijn vertegenwoordigd in het gebouw.

Zijn symbolen zijn islamitisch

De Taj Mahal is een grote symbolische voorstelling van het aardse en hemelse leven volgens de islamitische religie, en de betekenissen ervan werden bestudeerd door onderzoekster Ebba Koch voordat het mausoleum van binnen werd verboden.

Volgens de specialisten onthult het algemene plan van het complex de dualiteit wereld/paradijs in de twee helften waarin het is opgevat: de ene helft bestaat uit het mausoleum en de tuin van het graf, en de andere helft bestaat uit een mondaine ruimte, waaronder een markt. De twee zijden spiegelen elkaar in zekere zin. Het centrale plein dient om de overgang tussen de twee helften van het complex tot uitdrukking te brengen.twee werelden.

Entree portiek.

De tuin is het hart van de site, het aardse beeld van het paradijs volgens de islam, en bestaat uit vier vierkanten met centrale grachten die volgens de geraadpleegde bronnen de in de Koran beschreven rivieren van het paradijs voorstellen. In het midden bevindt zich een poel waarin deze grachten elkaar kruisen, als symbool voor de hemelse poel die de dorst lest bij aankomst in het paradijs.

Secundaire graven.

Het mondaine gedeelte is bekleed met rode zandsteen om het idee van het aardse karakter ervan te versterken, terwijl het mausoleum het enige gebouw is dat volledig is bekleed met wit marmer, een symbool van spirituele verlichting.

Sanctum Sanctorum. Graf van Mumtaz Mahal en Shah Jahan.

Het mausoleum wordt zo een beeld van de hemelse verblijfplaats, de spiritualiteit en het geloof van Mumtaz Mahal en de keizer. Het is gemaakt van Makrana-marmer uit India.

Alle binnen In het midden van het mausoleum staat de Sanctum Sanctorum Het graf van de geliefde Mumtaz Mahal.

Links: Axonometrische doorsnede van het mausoleum Rechts: Plattegrond van het mausoleum. Sanctum Sanctorum .

U kunt details van het interieur van de Taj Mahal zien in deze video:

Een korte geschiedenis van de Taj Mahal: Een belofte van liefde

Mumtaz Mahal en Shah Jahan.

Arjumand Banu Begum kwam uit een adellijke Perzische familie en werd geboren in de stad Agra, waar het mausoleum zich bevindt.

Het jonge paar werd verloofd toen Arjumand Banu Begum 19 jaar oud was, en ze hielden van elkaar vanaf het eerste moment dat ze elkaar zagen. Toen Jahan haar tot zijn vrouw maakte, gaf hij haar de titel Mumtaz Mahal, wat 'de uitverkorene van het paleis' betekent.

De keizerin was niet de enige vrouw van Jahan, want het was een kenmerk van de moslimcultuur dat de patriarch een harem had, maar Mumtaz Mahal was de favoriet.

Jahans geliefde vrouw was ook zijn adviseur en vergezelde hem op al zijn expedities, omdat de keizer zich niet kon voorstellen van haar gescheiden te zijn.

Samen kregen zij dertien kinderen en Mumtaz Mahal slaagde erin voor de veertiende keer zwanger te worden. Tijdens haar zwangerschap vergezelde de keizerin haar man op een militaire expeditie naar Deccan om een opstand neer te slaan, maar toen het moment kwam dat zij moest bevallen, bood Mumtaz Mahal geen weerstand en stierf.

Kort voor haar dood vroeg ze haar man om een mausoleum te bouwen waar ze voor eeuwig kon rusten, en Shah Jahan, overmand door verdriet, besloot deze belofte in te lossen, en sindsdien leeft hij ondergedompeld in de herinnering aan zijn geliefde.

De Tal Mahal: glorie en ondergang van een keizer

Het is duidelijk dat een bouwwerk als de Taj Mahal een aanzienlijke economische investering moest vergen, niet alleen vanwege zijn fysieke kenmerken, die buitensporig luxueus waren, maar ook omdat werd gebouwd in een recordtijd gezien zijn afmetingen en niveau van perfectie.

Dit spreekt op zich al van de immense rijkdom van de Jahan-keizer en de macht van zijn domein, maar de intensiteit van het werk was de oorzaak van de financiële ondergang van de keizer.

Om het complex snel te voltooien, moest Jahan inderdaad meer dan twintigduizend ambachtslieden uit alle delen van de bekende wereld inhuren. Het probleem was niet alleen om hen te betalen, maar ook om voedsel in zulke hoeveelheden te leveren.

Jahan putte niet alleen de economische middelen van het rijk uit, maar gebruikte ook voedsel dat voor zijn volk bestemd was om de ambachtslieden in het paleis te voeden. Dit leidde tot een verschrikkelijke hongersnood.

Jahan bracht het rijk geleidelijk aan in verval, en hoewel hij nog een paar jaar regeerde, onttroonde zijn zoon hem en liet hem gevangen zetten in het rode fort tot zijn dood in 1666. Sindsdien ligt hij naast zijn geliefde vrouw.

Tagore's Taj Mahal Gedicht

Luchtfoto van de Taj Mahal.

Het verhaal van de liefde tussen Shan Jahan en Mumtaz Mahal is een bron van inspiratie over de hele wereld. Volgens deskundigen contrasteert dit persoonlijke liefdesverhaal met het abstracte concept van liefde in India en valt het samen met de notie van westerse romantische liefde.

De Taj Mahal is zo opvallend, hetzij door contrast, hetzij door vertrouwdheid, dat hij zich heeft weten te vestigen als symbool van eeuwige liefde, waardoor kunstenaars noch schrijvers aan zijn betovering hebben kunnen ontsnappen. Zo schreef Rabindranath Tagore (1861-1941), een Bengaalse dichter en kunstenaar die in 1913 de Nobelprijs voor literatuur won, een prachtig gedicht gewijd aan de kracht van de Taj als symbool van liefdeMahal.

Je wist het, Shah Jahan,

dan leven en jeugd, rijkdom en glorie,

wegdrijven in de stroom van de tijd.

Daarom streefde je ernaar om alleen de pijn in je hart te bestendigen...

Je laat de schittering van de diamant, de parel en de robijn...

vervagen als de magische gloed van de regenboog.

Maar jij maakte deze traan van liefde, deze Taj Mahal,

gleed onberispelijk glanzend

door de wang van de tijd,

voor eeuwig en altijd.

O koning, u bent niet meer.

Je rijk is verdwenen als een droom,

uw troon is verbrijzeld...

jullie minstrelen zingen niet meer,

mengen jullie muzikanten zich niet langer met het geruis van Jamuna...

Ondanks dit alles, de boodschapper van uw liefde,

onbezoedeld door de vlekken van de tijd, onvermoeibaar,

onbewogen door de opkomst en ondergang van rijken,

onverschillig voor het heen en weer gaan van leven en dood,

draagt de eeuwige boodschap van uw liefde van tijd tot tijd:

"Ik zal je nooit vergeten, lieverd, nooit".