جديديت هڪ ادبي تحريڪ هئي جيڪا 1885ع ۾ لاطيني آمريڪا ۾ شروع ٿي ۽ لڳ ڀڳ 1915ع تائين هلي. هسپانو-آمريڪا کان اها اسپين ۾ پهتي، جيڪا اها پهرين تحريڪ آهي جيڪا جمالياتي اثرن جي وهڪري کي رد ڪري ٿي.

اها پنهنجي ذائقي جي اظهار، ٻوليءَ جي سونهن جي ڳولا ۽ بناوت جي ڪري مشهور هئي. cosmopolitism جي. بهرحال، اها هڪ پروگرام سان گڏ هڪ متحد تحريڪ نه هئي. بلڪه، هن هڪ دور جي روح جي نمائندگي ڪئي جنهن مختلف ملڪن جي ڪيترن ئي اديبن کي متاثر ڪيو، جيڪي هڪ ٻئي کي ڄاڻڻ کان سواء، پاڻ کي لفظ جي علاج جي هڪ نئين طريقي سان محسوس ڪيو. گڏيل تاريخي واقعا، جهڙوڪ آزاديءَ جي جدوجهد کان پوءِ ۽ لاطيني آمريڪا ۾ اتر آمريڪي سامراج جي اڳڀرائي، سڀ اولهه جي ثقافتي تبديليءَ جي عمل ۾ لکيل آهن.

جديديت جون خاصيتون

1888ع ۾ نيڪاراگوان روبن ڊاريو جديد ادب جو لفظ استعمال ڪيو ته جيئن نون ادبي رجحانن ڏانهن اشارو ڪيو وڃي. Octavio Paz لاءِ، ليکڪ جي هن اشاري جو مقصد اهو آهي ته مناسب جديديت پسند شيءِ ڪنهن ٻي جي ڳولا ۾ گهر ڇڏڻ آهي. هن ڳولا ادب جي هڪ خاص قسم کي جنم ڏنو، جنهن کي هيٺ ڏنل خاصيتن مان نشان لڳايو ويو آهي.

Cosmopolitanism

Aristocratic ڪردار

جديديت مقبول سببن کي قبول نه ڪيو، يا ته موضوع يا انداز جي طور تي. ان جي برعڪس، اهو هڪ مخصوص اشرافيه احساس سان هڪ سڌريل جمالياتي جي ڳولا ڏانهن واپس ويو.

عقيدي جي ڳولا

آڪٽاويو پاز دليل ڏئي ٿو ته جديديت، عقيدي جي بجاءِ، جديديت ۾ هئي. ايمان جي ڳولا ڪريو هن جي لفظن ۾ اسين پڙهون ٿا:

... گناهه جو خيال، موت جي آگاهي، هن دنيا ۾ پاڻ کي زوال ۽ جلاوطن ڄاڻڻ ۽ ٻئي ۾، پاڻ کي هڪ دست بردار طور ڏسڻ .

بعد ۾ هو اشارو ڪري ٿو:

هي غير عيسائي نوٽ، ڪڏهن ڪڏهن مخالف عيسائي، پر هڪ عجيب مذهبيت سان ڀريل، هسپانوي شاعريءَ ۾ بلڪل نئون هو.

اهو. ڇو ته اهو ناهيهن ليکڪ جي مطابق، جديديت پسند اديبن جي فڪر ۾ هڪ خاص جادوگريءَ جو نوٽيس وٺڻ عجيب آهي، جيڪو پاز لاءِ جديد مغربي شاعريءَ جو هڪ خاص نمونو آهي. هسپانوي-آمريڪي سماج جي وچين طبقن ۾، پنهنجي ثقافتي يا سياسي ماضيءَ کان سواءِ ۽ مستقبل لاءِ ڪجهه اميدن کان سواءِ، ماڊرنسٽ اديب ڪهڙي قسم جو ادب پيش ڪري سگهن ٿا. شاندار ۽ زخمي انفراديت ڏيکارڻ جي ضرورت ۾ جواب ڳوليو.

خرابي ۽ جانداريءَ جي وچ ۾ ڳالهه ٻولهه

ڪجهه جديديت رومانوي روح جي ياد ڏياري ٿي. Octavio Paz نڪتو ته، حقيقت ۾، هن هڪ اهڙي فنڪشن کي پورو ڪيو. ان سلسلي ۾، هو چوي ٿو ته ”اها ورهاڱي نه هئي، پر هڪ استعارا: ٻيو رومانويت“.

حساسيت ۽ حساسيت

جديديت حسي تصويرن جي ارتقا کان هڪ جمالياتي تعمير ڪرڻ چاهي ٿي، جيڪا جيڪو ڪنهن نه ڪنهن طرح ان کي ٻين فنن سان گڏ بين الضابطه گفتگو سان ڳنڍيندو آهي. رنگ، بناوت، آواز، هن تحريڪ جي خصوصيت جو حصو آهن.

موسيقي جي ڳولا

لفظ جي موسيقيت جديديت ۾ هڪ قدر آهي. اهڙيءَ طرح، لفظ لازمي طور تي پنهنجي معنى جي ماتحت نه آهي، پر ان جي آواز ۽ گونج، يعني ان جي موسيقيت جي ماتحت آهي. اهو حصو بڻجي ٿو، ڪنهن طريقي سان، ڳولا جوحساسيت.

قيمتي ۽ باضابطه ڪمال

پنهنجي سڀني تفصيلن ۾ شڪل جي سنڀال جو ذائقو پڻ بدنام آهي، جيڪو ان کي هڪ قيمتي ڪردار ڏئي ٿو. 5>

رسمي ادبي نقطه نظر کان، ماڊرنزم خاصيتن جو هڪ مجموعو گڏ ڪري ٿو جهڙوڪ:

• بار بار ڦيرڦار،
7> تال جي شدت
• Synesthesia جو استعمال
• شاعري جي قديم شڪلين جو استعمال ۽ گڏوگڏ انھن تي مختلف تبديليون
• اليگزينڊرين آيتون، ڊوڊيڪاسيليبلز ۽ eneasyllables؛ سونيٽ ۾ نئين مختلف قسمن جي تعاون سان.

ماٿولوجي

ماڊرنسٽ ماٿري ڏانهن موٽندا ادبي تصويرن جي هڪ ماخذ طور.

سانيٽ ذريعي ٻوليءَ جي تجديد جو مزو مخصوص اظهار جو استعمال

جديديت پسند ٻوليءَ جي خصوصيت تي متوجه ٿيا، جن جو اظهار هيلينزم، ڪلتزم ۽ گاليڪزم جي استعمال ۾ ڪيو ويو.

اسپين-آمريڪن ماڊرنزم جا موضوع

<7 رومانويت سان گڏ عام موضوع: اداسي، ڏک، حقيقت کان فرار وغيره.
• محبت
• Erotism
• Erotism
• Exotic affairs
• Hispanic Themes
7>پري ڪولمبين جا موضوع 9>2>اسپين-آمريڪن ماڊرنزم جا نمائندا 0> جوس مارٽي. هوانا، 1853-ڊاس ريوس ڪيمپ، ڪيوبا، 1895. سياستدان، صحافي، فيلسوف ۽ شاعر. هن کي جديديت جو اڳوڻو سمجهيو ويندو آهي. سندس مشهور ڪم آهن اسان جو آمريڪا ، گولڊن ايج ۽ شاعر .

روبن ڊارو . ميتاپا، نيڪاراگوا، 1867-ليون 1916. هو هڪ صحافي ۽ سفارتڪار هو. هن کي ادبي جديديت جو اعليٰ ترين نمائندو سمجهيو ويندو آهي. سندس مشهور ڪم آهن بليو (1888)، Profane Prose (1896) ۽ Songs of Life and Hope (1905).

Leopoldo Lugones . Córdoba، 1874-Buenos Aires، 1938. شاعر، مضمون نگار، صحافي ۽ سياستدان. هن جا سڀ کان مشهور ڪم آهن دي جبل آف گولڊ (1897) ۽ دي ٽائيلائيٽس ان گارڈن (1905).

ريڪارڊو جيمس فريئر . ٽيڪنا، 1868-1933. بوليويا-ارجنٽائن ليکڪ ۽ سفارتڪار. سندس مشهور ڪم آهن Leyes de la versificación castellana (1907) ۽ Castalia Bárbara (1920).

Carlos Pezoa Véliz . سينٽياگو ڊي چلي، 1879-آئڊيم، 1908. پاڻ سيکاريو شاعر ۽ صحافي. هن جا سڀ کان مشهور ڪم آهن چلي جي روح (1911) ۽ گولڊن بيلز (1920).

جوس اسونسيون سلوا . بوگوٽا، 1865-بوگوٽا، 1896. ھو ڪولمبيا جو ھڪ اھم شاعر ھو، جنھن کي ماڊرنزم جو اڳوڻو سمجھيو ويو ۽ انھيءَ ملڪ ۾ پھريون ظاھر ڪيو ويو. سندس مشهور ڪم آهن The Book of Verses , After-dinner ۽ Gotas amargas .

Manuel Díaz Rodríguez . ميرانڊا-وينزويلا، 1871-نيو يارڪ، 1927. ماڊرنسٽ ليکڪ وينزويلا ۾ ڄائو. هو 1898ع جي نالي واري نسل جو حصو هووڏي پيماني تي هن جي ڪم لاء مشهور آهي بروڪن آئيڊلز (1901) ۽ پيٽريشين بلڊ (1902).

رافيل اينجل ٽرويو . ڪارٽگو، ڪوسٽا ريڪا، 1870-1910. شاعر، ڪهاڻيڪار ۽ موسيقار. سندس مشهور ڪم آهن نوجوان دل (1904) ۽ Poemas del alma (1906).

Manuel de Jesús Galván . ڊومينڪ جمهوريت، 1834-1910. ناول نگار، صحافي، سياستدان ۽ سفارتڪار. هن جو سڀ کان وڌيڪ مشهور ڪم ناول آهي اينريڪيلو (1879) آمريڪا جي فتح بابت جيڪو هڪ نوجوان مقامي ماڻهو ڏٺو. گوئٽي مالا سٽي، 1873-پيرس، 1927. ادبي نقاد، ليکڪ، صحافي ۽ سفارتڪار. سندس اهم ڪمن ۾ شامل آهن Esquisses , Soul and brains: Sentimental story, Parisian intimacies, etc ., Maravillas, titrope ناول ۽ Gospel of پيار .

پيارا نرو . ٽيپڪ، ميڪسيڪو، 1870-مونٽيوڊيو، 1919. شاعر، مضمون نگار، ناول نگار، صحافي ۽ سفارتڪار. هن جي سڀ کان وڌيڪ وسيع ڪمن مان اسان وٽ آهن ڪارو موتي ، صوفي (1898)، دي بيچلر (1895)، ۽ دي اموبائل محبوب ( مرڻ بعد، 1922).

جوس سانتوس چاڪانو . ليما، 1875-سانتياگو ڊي چلي، 1934. شاعر ۽ سفارتڪار. هن کي رومانوي ۽ ماڊرنسٽ طور درجه بندي ڪيو ويو آهي. هن جا سڀ کان مشهور ڪم آهن ايرس سانتاس (1895)، صديءَ جو گيت (1901) ۽ الما آمريڪا. (1906).

10>جوليا ڊي برگوس . ڪيرولينا، 1914-نيو يارڪ، 1953. شاعر، ڊراما نگار ۽ ليکڪ پورٽو ريڪو کان. هن جي ڪمن مان اسان هيٺ ڏنل ذڪر ڪري سگهون ٿا: آئيني ۾ گلاب ، سمنڊ ۽ تون: ٻيون نظمون ۽ سادو سچ جو گيت .

Tomás Morales Castellano . مويا، 1884-لاس پاماس ڊي گران ڪينريا، 1921. ڊاڪٽر، شاعر ۽ سياستدان. سندس سڀ کان وڌيڪ نمايان ڪمن ۾ نظم آهن Ode to the Atlantic ۽ The Roses of Hercules .

Julio Herrera y Reissig. مونٽي ويڊيو، 1875-1910. شاعر ۽ مضمون نگار. رومانويت جي شروعات ڪئي، هو پنهنجي ملڪ ۾ جديديت جو اڳواڻ بڻجي ويو. هن جي ڪمن مان اسان ذڪر ڪري سگهون ٿا A Song to Lamartine (1898), The Hourglasses (1909) and The Stone Pilgrims (1909).

ليکڪن جي ڪم کي سمجهڻ لاءِ، توهان پڻ ڏسي سگهو ٿا:

• 9 ضروري نظمون José Asunción Silva.
• Poem In peace , by Amado Nervo .

اسپين-آمريڪي ماڊرنزم جو تاريخي حوالو

اوڻيهين صديءَ جي آخري ٽئين ۾، يورپ ۾ صنعتي ماڊل کي مضبوط ڪيو ويو. آمريڪا جي گڏيل رياستن ۾ صنعتڪاري تيزيءَ سان ضم ٿي وئي،1776ع کان هڪ آزاد ملڪ، جنهن جي سياسي ۽ معاشي ترقيءَ جلد ئي سامراجي پاليسيءَ کي جنم ڏنو.

اسپين-آمريڪي ملڪن ۾، 19هين صديءَ ۾ اسپين کان حاصل ڪيل آزادي، نه ته سماجي ڍانچي ۾ ڪا تبديلي آڻي ۽ نه ئي اقتصادي redesign. Octavio Paz چوي ٿو ته جاگيردارانه اوليگاري ۽ ملٽريزم اڃا تائين برقرار آهي، جڏهن ته يورپ جي جديديت اڳ ۾ ئي صنعت، جمهوريت ۽ بورجوازي تي مشتمل هئي.

اتر جي پاڙيسري تعريف سان گڏ خوف پڻ پيدا ڪيو. يرڪو موريٽڪ جي مطابق، ان نسل کي عالمي اٿل پٿل، لاطيني آمريڪا ۽ اسپين ۾ سياسي عدم استحڪام، متحرڪ متحرڪ ۽ نظرياتي غير يقيني صورتحال جي نشاندهي ڪئي وئي هئي. جيتوڻيڪ نوآبادياتي مخالف قدر مشترڪ هئا، پر سامراج جي ظهور ان خدشن کي جزوي طور تي ڍڪي ڇڏيو.

اهڙيءَ طرح سماج جو هڪ اهڙو شعبو پيدا ٿيو، جنهن وچين درجن تي قبضو ڪيو، جنهن کي اوائليگرڪي سان ته سڃاڻي نه ٿي، پر مقبوليت کي قبول ڪرڻ ۾ ناڪام رهيو. يا ته سبب. اهو هڪ خاص دانشور طبقو هو، جيڪو عام طور تي سياست سان لاڳاپو رکندڙ هو (ڪجهه معزز استثنائن جهڙوڪ جوس مارٽي سان).

محقق يرڪو موريٽڪ جي مطابق، هي دانشور طبقو لکڻ، تدريس يا صحافت جي پيشي سان سختي سان پيش آيو. هن منظر جي اجازت ڏني وئي، ڪنهن به طريقي سان، هسپانوي آمريڪي ادب جي خودمختياريسماجي ۽ سياسي ڪنڊيشننگ جي حوالي سان.

اها نسل، جيئن ته حساس هئي، يورپي مثبتيت پسنديءَ جي مخالفت ڪئي ۽ ان تي رد عمل ظاهر ڪيو، اوڪٽاويو پاز چوي ٿو. هوءَ روحاني اوسر جون نشانيون پيش ڪري ٿي ۽ ان وقت جي فرانسيسي شاعريءَ ڏانهن متوجه ٿي وئي، جنهن ۾ هنن کي ٻوليءَ ۾ جديديت ملي ٿي، ان سان گڏوگڏ رومانوي ۽ مخفي روايتن جي جمالياتي پڻ، ليکڪ جي مطابق.

توهان ڪري سگهو ٿا. دلچسپي

• 30 تبصرا جديديت پسند نظم.