مجسمو وينس ڊي ميلو يوناني ڪم جي تاريخ آهي جيڪو هيلينسٽڪ دور جي تاريخ آهي، جيتوڻيڪ ان جو انداز ڪلاسيڪل دور جي بنيادي جمالياتي سان ملندڙ جلندڙ آهي. اهو 1820 ۾ ميلوس يا ميلو ٻيٽ تي دريافت ڪيو ويو (جديد يوناني جي مطابق)، جتان ان جو نالو اچي ٿو.

ڪجهه ماهر ان ڪم کي انٽيوچ جي فنڪار اليگزينڊر ڏانهن منسوب ڪن ٿا، جيڪو سڀ کان وڌيڪ قبول ٿيل مفروضو آهي. بهرحال، اهڙا محقق آهن جيڪي سوال ڪن ٿا ته ڇا اهو واقعي Venus de Milo جو مصنف هو.

Venus de Milo ، تقريبن ٻي صدي قبل مسيح، اڇو سنگ مرمر، 211 سينٽي بلند، لوور ميوزيم، پيرس.

هي ڪم هن وقت پيرس جي لوور ميوزيم ۾ آهي، اها ساڳي جاءِ جتي ان کي پهريون ڀيرو عوام آڏو پيش ڪيو ويو هو. اڄڪلهه، اهو قديم آثارن جي قديم ترين مجسمن مان هڪ آهي، جنهن ۾ ڊسڪوبولس مائرون، سامٿراس جي فتح ۽ لاڪون ۽ سندس پٽ شامل آهن. <3

تجزيو Venus de Milo Venus de Milo مجسمو Venus de Milo هڪ ننگي سيني واري عورت جي نمائندگي ڪري ٿو جنهن جا وار بند ٿيل آهن ۽ هڪ لباس هن جي مٿان لڳل آهي. کمر جيڪا پبيس ۽ ان جي هيٺين انتهاپسندن کي ڍڪي ٿي. حقيقت اها آهي ته ٽڪرو پنهنجي هٿن کي وڃائي ڇڏيو آهي.

Venus de Milo فنڪار جي مهارت کي ظاهر ڪري ٿو جنهن ان کي ٺاهيو. ان جو تفصيل ضرور 130 ۽ 100 ق.بهرحال، فنڪار عمدي طور تي 5 صدي ق. اچو ته ڏسون ڪهڙن جو.

اها خيال آهي ته اهو مجسمو وينس سان ملندو آهي، ڇاڪاڻ ته اهو ٻين قديم وينسز سان ملندو آهي، جيڪي پڻ pubis کي لڪائيندا آهن، جيتوڻيڪ انهن جي جسم جو حصو بي نقاب هجي. يوناني آڳاٽي دور ۾، مڪمل عريانيت مردن جي جسمن لاءِ مخصوص هئي ۽، جڏهن اها عورتن جي جسمن تي ظاهر ٿيندي هئي، ته ان جو تعلق عام طور تي ديوي سان هوندو هو.

Venus de Milo

10> طول و عرض ۽ مواد. The Venus de Milo سفيد سنگ مرمر مان ٺهيل هڪ مجسمو آهي. اهو 211 سينٽي ميٽر ڊگهو آهي ۽ 900 ڪلو وزن آهي، جيڪو ان جي يادگار کي واضح ڪري ٿو. اهو تصور ڪيو ويو ته سڀني طرفن کان ساراهيو وڃي.

ساخت. مڙيل گھٹنے، بيهڻ وقت، ان جي شڪل جي شڪل کي مضبوط ڪري ٿو. هڪ ڀيرو ٻيهر، اهو مشهور ڪنٽراپوسٽو ترتيب آهي، جنهن ۾ جسم پنهنجو وزن هڪ ٽنگ تي ورهائي ٿو جيڪو ڪم ڪري ٿو فلڪرم، جنهن جي ڪري پوري عضون کي گندي شڪل حاصل ڪرڻ جي اجازت ڏئي ٿي. جھڪائڻ. وينس کي ڍڪيل ڍڪيل ڪپڙا، هن جي ناف واري علائقي کان وٺي پيرن تائين، وڏي مهارت سان ٺهيل آهي، آرام ۽ حرڪت پيدا ڪري ٿي. ديوي جي کاٻي ٽنگ چادر مان نڪرندي آهي.

تناسب. مٿو جسم جي لحاظ کان تمام ننڍو آهي.اڃا تائين، فنڪار اٺن سرن جي تناسب کي برقرار رکي ٿو، حصن جي وچ ۾ هم آهنگي کي محفوظ ڪري ٿو. سيني جي وچ ۾ ايترو ئي فاصلو آهي جيترو سيني ۽ ناف جي وچ ۾. ان سان گڏ، منهن ٽن نڪن جي حد تائين ڊگهو آهي.

12>

• ليڪ جي لچڪ،
• ظاهر ڪيل شڪل جي پوزيشن،
• لباس جي ڇڪڻ.

ٻين وسيلن سان گڏ، ڪم هڪ اهڙي پوزيشن ۾ آهي جيڪو وڏي فطري ۽ "حقيقت پسندي" سان وچولي تحريڪن کي ڏيکاري ٿو. ڪنهن به صورت ۾، وينس زمين مان نڪرندو آهي، منهن کي تمام وڏي اهميت ڏيڻ لاءِ سامهون اچي ٿو.

اصل هنڌ ۽ هٿن جي پوزيشن. شايد وينس ڊي ميلو مجسمي سازي جو حصو هو. ان سلسلي ۾، آرٽ مورخ ارنسٽ گومبرچ اشارو ڪيو ته اهو ڪم ڪنهن مجسمي ساز گروپ سان تعلق رکي سگهي ٿو، جنهن ۾ ڪمپڊ ساڻس گڏ هوندو. ان سلسلي ۾، گومبرچ سوچيو ته وينس جي ڪردار ڪمپڊ ڏانهن پنهنجا هٿ وڌائي ڇڏيا آهن.

ٻين محققن جو خيال آهي ته، بلڪه، هن پنهنجي ساڄي هٿ سان ٽنگ ۽ پنهنجي کاٻي هٿ ۾ هڪ انب کنيو هو. اهو پڻ تجويز ڪيو ويو آهي ته اهو ڪجهه قسم جي بنياد تي سپورٽ ڪيو ويو. هن قسم جون رچناون گهڻيون هونديون هيونان وقت.

توهان هيٺ ڏنل لنڪ تي نظرياتي بحاليءَ جي مڪمل وڊيو ڏسي سگهو ٿا:

معنى وينس ڊي ميلو

مجسمو قديم آثارن جي سڀ کان وڌيڪ معزز ديوي جي نمائندگي ڪري ٿو، ٻنهي يونانين ۽ رومن طرفان. يوناني هن کي افروڊائيٽ ۽ رومن وينس سڏيندا هئا. ٻنهي ثقافتن لاءِ، اها زرخيزي، حسن ۽ پيار جي ديوي هئي.

اولهه لاءِ، Venus de Milo مثالي خوبصورتي جو هڪ نمونو آهي. هوءَ تناسب، توازن ۽ همراهيءَ جي قدرن کي ظاھر ڪري ٿي، جيڪي قديم زماني کان وٺي اسان جي جمالياتي ثقافت جي شڪل اختيار ڪري رھيا آھن.

Venus de Milo جي معنيٰ جون ڪيتريون ئي وڌيڪ تشريحون آھن. گھڻن کي ان جي ممڪن اصل جڳھ بابت قياس آرائي ڪرڻي آھي، غير حاضر ھٿيارن جي پوزيشن (جنھن کي ڪمپڊ ڏانھن وڌايو ويو ھوندو)، يا حقيقت اها آھي ته ھن پنھنجي ھٿن ۾ ھڪ انب جھڙو وصف رکيو ھو.

ٻين تشريحن جو تعلق ڪم جي خارجي عنصرن سان آهي. مثال طور، جنهن وقت فرانس Venus de Milo حاصل ڪيو، اهو صرف Botticelli جي The Birth of Venus کي وڃائي چڪو هو، اهو ڪم جيڪو نيپولين جي شڪست کان پوءِ اٽلي ڏانهن واپس وڃڻو هو. ان ڪري، Venus de Milo ان وقت فرانسيسي ملڪ لاءِ هڪ نئين اخلاقي هٿيارن جي علامت هئي.

تاريخ Venus deميلو

19 صدي جي شروعات ۾، ميلوس ٻيٽ (ميلو) عثماني قبضي هيٺ هو. تازو ئي هڪ قديم رومي ٿيٽر دريافت ڪيو ويو هو، جنهن آثار قديمه جي ماهرن ۽ گڏ ڪرڻ وارن کي علائقي ڏانهن متوجه ڪيو هو، خاص ڪري فرينچن کي.

هي Venus اتفاق سان 1820ع ۾ مليو، جڏهن هڪ هاري کي اهو ٽڪرو مليو. جڏهن ته ڪجهه ٿرن مان پٿر ڪڍڻ لاءِ باڙ ٺاهڻ لاءِ. امڪان اهو آهي ته اهي آثار فرانسيسي آثار قديمه جي ماهرن کي معلوم هئا، جيڪي هن علائقي کي لتاڙي رهيا هئا.

هاڻن جي نالي بابت ڪا به پڪ ناهي. ڪجهه ذريعا ظاهر ڪن ٿا ته اهو يورگس ڪينڊروٽس، ٻيا، گيورگوس بوٽونس يا ٿيوڊورس ڪنٽروٽاس هئا.

مجسمي کي ڪيترن ئي حصن ۾ ورهايو ويو هو. هاريءَ کي پنهنجي ڳولا جي قيمت جي خبر هئي، تنهن ڪري هن زهره کي زمين سان ڍڪي ڇڏيو. ڪجهه وقت کان پوءِ، فرينچن کي شڪ ٿيو ۽ هارين سان گڏ کوٽائي ڪري، هن مجسمي کي ڪڍڻ لاءِ.

هڪ پيچيده وڪرو

هزارين اهو مجسمو هڪ آرمينيائي راهب کي وڪڻي ڇڏيو، جنهن وٽ هوندو. عثماني نيڪولس موروسي لاءِ مقرر ڪيو ويو. ھڪڙي نسخي مان معلوم ٿئي ٿو ته اھو وڪرو ھڪڙو تماڪ اسڪرين ھوندو ھو جيڪو فرانسيسي طرفان عثماني اختيارين کان بچڻ لاءِ ٺاھيو ويو ھو.

ٻيو نسخو برقرار رکي ٿو ته فرينچ بندرگاھ تي نمودار ٿيا آھن ترسيل کي روڪڻ ۽ خريداري تي ڳالهين لاءِ. ٻنهي نسخن ۾، سوال ۾ فرانسيسي هئا جولس ڊمونٽ ڊي آرويل، نشان، ۽Viscount Marcellus، فرانسيسي سفير جو سيڪريٽري، جيڪو ڪنهن نه ڪنهن طرح ڪم حاصل ڪرڻ ۾ ڪامياب ٿي ويو.

اهڙيءَ طرح وينس ميلو کان قسطنطنيه تائين ۽ اتان کان ٽولن ڏانهن سفر ڪيو، جتي اهو مارڪوس ڊي رويئر، چارلس حاصل ڪيو هو. فرانڪوس ڊي ريفردو. هن اهو عطيو بادشاهه لوئس XVIII کي ڏنو، جنهن آخرڪار اهو لوور ميوزيم کي دستياب ڪيو.

ڇو نه Venus de Milo وٽ هٿيار آهن؟

مان نه ٿو ڪريان. خبر ناهي ته ڇا ٿيو Venus de Milo جي هٿن سان، جيتوڻيڪ مختلف نظريا، قياس آرائيون ۽، ڇو نه چئجي، ڏند ڪٿا ٺاهيا ويا آهن. مثال طور، هڪ ڏند ڪٿا جو چوڻ آهي ته اهو ٽڪرو مڪمل هو، پر اهو ته ترڪ ۽ فرينچن جي وچ ۾ بحري ويڙهه دوران ان کي نقصان پهچايو وڃي ها ۽ هٿيار سمنڊ جي تري ۾ ڪري ها.

سچ اهو آهي ته لوور ميوزيم ان ڳالهه جي تصديق ڪري ٿو ته اهو ڪم فرانس ۾ هٿيارن کان سواءِ آيو هو ۽ اهو هميشه معلوم ٿيندو هو ته ان وٽ اهي نه هئا. سڀ. دريافت جو وقت.

Venus de Milo جو ليکڪ ڪير هو؟

Enggraving by Frédéric Clarac, 1821

A يقينن، اهو معلوم ناهي ته ڪير هو وينس ڊي ميلو جو ليکڪ. جيسڀ کان وڌيڪ قبول ٿيل مفروضو اهو آهي ته ان جو مصنف انٽيوچ جو اليگزينڊر هو. هي مفروضو هڪ پلنٿ جي دريافت تي مبني آهي جيڪا شايد مجسمي لاءِ بنيادي طور ڪم ڪري سگهي ٿي، ۽ جنهن ۾ هيٺيون لکت آهي: (Agés)Andros، پٽ مينيڊس، Antioquia del Meandro کان، مجسمو ٺاهيو .

ان جي ابتڙ، ڪجهه ماهر اهو سوال ڪن ٿا، ڇاڪاڻ ته پلنٿ وقت ۾ گم ٿي وئي هئي. ان سلسلي ۾ واحد شاهدي 1821ع جي هڪ نقاشي آهي، جيڪا فريڊرڪ ڪلارڪ ٺاهي هئي.