Geschreven door de Fransman Gustave Flaubert, Madame Bovary De roman veroorzaakte destijds zo'n schandaal dat Flaubert ervoor werd vervolgd, met als reden de vrijmoedigheid van zijn heldin, een personage waarvan de behandeling een echte breuk betekende met de literaire traditie.

Bovarisme Maar heeft Flaubert alleen het verhaal van een grillige vrouw nagespeeld?

De roman lijkt te zijn geïnspireerd op het geval van een vrouw genaamd Veronique Delphine Delamare, die talrijke minnaars had terwijl ze getrouwd was met een arts, en uiteindelijk zelfmoord pleegde in 1848. De zaak trok snel de aandacht van de toenmalige pers.

Joseph-Désiré Court: Rigolette zoekt plezier in afwezigheid van Germain . 1844.

Geschreven en gepubliceerd in facsimile in het tijdschrift La Revue de Paris De roman wordt in 1857 als compleet werk gepubliceerd. Sindsdien, Madame Bovary betekende een keerpunt in de 19e-eeuwse literatuur.

Samenvatting

Emma, een gulzige lezer van romantische romans, heeft veel illusies over het huwelijk en het leven, waarvan ze hartstochtelijke en galante avonturen verwacht. Met die illusies trouwt ze met Charles Bovary, arts van beroep. De werkelijkheid zal echter anders zijn.

Emma, die Madame Bovary wordt, zit met een trouwe maar afwezige, puriteinse, ruggengraatloze en ambitieloze echtgenoot. Genegeerd en verveeld wordt ze ziek en haar man besluit haar mee te nemen naar het dorp Yonville, waar ze zal bevallen van hun dochter Berthe.

De apotheker van het dorp, meneer Homier, wakkert Emma's ambities aan om financieel en politiek te profiteren van haar relatie met Dr. Bovary. Emma zet haar man onder druk om medische risico's te nemen die hem roem zullen opleveren, terwijl ze dwangmatig luxegoederen koopt bij meneer Lheureux, een verkoper die haar in een zee van onbetaalbare schulden stort.

Tegelijkertijd zal Emma een verhouding hebben met een Don Juan genaamd Rodolphe Boulanger, maar hij jilt haar op de dag van de elopement. Madame Bovary wordt opnieuw ziek. Om haar op te beuren stemt haar naïeve echtgenoot ermee in dat zij pianolessen gaat volgen in Rouen, niet wetende dat haar doel was om een romantische relatie te krijgen met Léon Dupuis, een jongeman die zij enige tijd eerder in Yonville had ontmoet.

Haar wereld stort in wanneer ze een beslaglegging en een uitzettingsbevel krijgt, en ze vindt geen financiële hulp van Léon of Rodolphe, haar vroegere minnaar. In wanhoop besluit ze zelfmoord te plegen met arsenicum uit de apotheek van meneer Homier. Charles, geruïneerd en gedesillusioneerd, sterft uiteindelijk. Het kind Berthe wordt achtergelaten bij een tante, en wanneer ze opgroeit is ze voorbestemd om in een katoengarenfabriek te gaan werken.

Hoofdpersonen

• Emma Bovary of Madame Bovary, hoofdpersoon.
• Charles Bovary, dokter, echtgenoot van Emma Bovary.
• Mr Homais, apotheker in Yonville.
• Rodolphe Boulanger, een rijke, upper-class donjuan, Emma's minnaar.
• Leon Dupuis, Emma's jonge minnaar.
• Meneer Lheureux, gewetenloze verkoper.
• Berthe Bovay, dochter van Emma en Charles.
• Madame Bovary, Charles' moeder en Emma's schoonmoeder.
• Monsieur Rouault, Emma's vader.
• Happiness, huisbediende in het huishouden van Bovary.
• Justine, werkneemster van Mr Homais.

Analyse

Veel lezers van deze roman hebben langzaam nagedacht over Flauberts mogelijke sympathie of afwijzing van de vrouwelijke zaak. Terwijl sommigen beweren dat hij de vrouwen in het gelijk stelt, vinden anderen dat hij hen juist in het beklaagdenbankje zet door van weerzinwekkendheid een fundamentele eigenschap van hun karakter te maken. Deze standpunten lijken in onze ogen geforceerd. GustaveFlaubert gaat veel verder in het weergeven van een menselijk drama dat tegelijk universeel en bijzonder is.

Door de relatie tussen Emma en de Romantische literatuur benadrukt Flaubert de symbolische kracht van esthetische vertogen. De literatuur dat Emma gulzig leest kan hier gezien worden als een stil karakter, als een soort van geadresseerde In feite, Mario Vargas Llosa, in zijn essay De eeuwige orgie zegt hij:

Een parallel waarop alle commentatoren, van Thibaudet tot Lukacs, hebben gehamerd, is die van Emma Bovary en Don Quichot. La Mancha was een buitenbeentje in het leven vanwege zijn verbeelding en bepaalde lezingen, en net als het Normandische meisje bestond zijn tragedie uit het willen invoegen van zijn dromen in de werkelijkheid.

Beide personages, gefascineerd door de obsessie van de vraatzuchtige en wanordelijke lectuur die hun geest vervult, zijn het pad van hun ijdele illusies ingeslagen. Bijna tweehonderdvijftig jaar na Don Quichot wordt Madame Bovary de heldin van een nieuw boek. a "misfit".

Flaubert krijgt de taak om dit universum voor onze ogen weer te geven: aan de ene kant het universum van de gereglementeerde werkelijkheid, geregeld door de heersende burgerlijke orde, en aan de andere kant het innerlijke universum van Madame Bovary, niet minder echt dan het eerste. Voor Flaubert is de innerlijke wereld van Emma een werkelijkheid, omdat het deze wereld is die de handelingen mobiliseert die het verhaal opbouwen en de personages in de wereld van de bourgeoisie duwen.karakters tot onvermoede resultaten.

Albert Auguste Fourie: Monsieur Bovary rouwt om de dood van zijn vrouw... .

Zeker, Gustave Flaubert breekt met de traditionele manier om de vrouwelijke persoonlijkheid voor te stellen: Madame Bovary zal geen zelfopofferende echtgenote en moeder zijn; integendeel, zij zal een vrouw zijn die gehoorzaamt aan haar passies zonder stil te staan bij de gevolgen.

Zo keert de auteur zich af van het stereotype van de volgzame en argeloze vrouw, zelfgenoegzaam en plichtsgetrouw, en van de verwende vrouw van de held. Flaubert toont een complex mens, een wezen met een verlangen en een wil die ook bedorven kunnen zijn. Hij toont een vrouw die verlangt naar vrijheid en die het gevoel heeft dat zelfs de mogelijkheid om te dromen haar is ontnomen omdat ze een vrouw is. HiertoeMario Vargas Llosa wijst erop:

De tragedie van Emma is dat zij niet vrij is. Slavernij verschijnt voor haar niet alleen als een product van haar sociale klasse - kleinburgerij bemiddeld door bepaalde middelen van bestaan en vooroordelen - en van haar provinciale toestand - een minimale wereld waarin de mogelijkheden om iets te doen schaars zijn - maar ook, en misschien vooral, als een gevolg van haar vrouw-zijn. In de fictieve werkelijkheid is vrouw-zijn beperkend,sluit deuren, veroordeelt meer middelmatige opties dan die van de mens.

Emma zit tegelijkertijd gevangen in de dwang van de imaginaire wereld, geïnspireerd door de romantische literatuur, en de dwang van de ambitie, geïnspireerd door de nieuwe sociaal-economische orde van de 19e eeuw. Het conflict is niet alleen dat het huiselijke leven saai of routineus is. Het probleem is dat Emma een verwachting heeft gekoesterd die geen plaats vindt in de werkelijkheid.verlangt naar de pathos Ze heeft het verlangen en de wil gevoed die een vrouw ontzegd zijn. Ze verlangt naar het leven van een man .

Twee factoren staan centraal: aan de ene kant is zij een overspelige vrouw, erotiserend, met seksuele begeerte; aan de andere kant wordt zij verleid door de fata morgana van prestige en macht, de misplaatste aspiratie van een economische realiteit die niet de hare is, de honger van een vrouw die geen eigen vrouw is. van de wereld In feite stelt Mario Vargas Llosa dat Emma het verlangen naar liefde en geld als één enkele kracht ervaart:

Liefde en geld ondersteunen en activeren elkaar. Als Emma liefheeft, moet zij zich omringen met mooie voorwerpen, de fysieke wereld verfraaien, een decor creëren dat even weelderig is als haar gevoelens. Zij is een vrouw voor wie genot niet compleet is als het niet gematerialiseerd wordt: zij projecteert het genot van het lichaam op de dingen en de dingen vergroten en verlengen op hun beurt het genot van het lichaam.

Waren het alleen boeken die haar zo'n fascinatie gaven, of konden alleen daaruit zulke angsten voortkomen? Om deze vragen met ja te kunnen beantwoorden, zouden de andere personages het tegenovergestelde van Emma moeten zijn: rationele, kritische, nuchtere mensen. Dit is niet het geval bij Charles Bovary, haar man, maar wel bij haar schoonmoeder.

Charles Bovary staat niet dichter bij de werkelijkheid dan Enma. Integendeel, hij is absoluut niet in staat de werkelijkheid voor zijn ogen te zien, en heeft daarvoor geen boeken hoeven lezen. Vóór de dramatische wending van Emma leefde Charles al buiten de werkelijkheid, opgesloten in de luchtbel van een conformistisch en puriteins leven, gehoorzamend aan de maatschappelijke orde. Beiden leven met de rug naar de werkelijkheid, vervreemd.Beiden leven in de fictie van hun fantasieën.

Voor Charles bestaat Emma niet als een subject maar als een object van devotie. Ze maakt deel uit van het repertoire van goederen die zijn verzameld om de burgerlijke status te genieten. Hij negeert de tekenen van haar afstand, haar minachting en haar bedrog. Charles is een afwezige man, verloren in zijn eigen wereld.

Charles negeert op zijn zachtst gezegd schaamteloos de gezinsfinanciën. Hij heeft alle bestuurlijke macht aan Emma afgestaan en plaatst zichzelf daarmee in de positie die traditioneel door vrouwen wordt ingenomen. Tegelijkertijd behandelt Charles Emma zoals een meisje de poppen zou behandelen die ze in de vitrine zet. Hij heeft de volgzaamheid van het vrouwelijke stereotype, die Emma afwijst. Twee eenzaamhedenbewonen het Bovary huis, verre van een thuis.

Flaubert legt de sociale spanningen bloot die in het 19e-eeuwse burgerlijke leven aanwezig zijn en die die generatie niet lijkt te erkennen. Sociale ideologie is ook een fantasie De imaginaire constructie, die, in tegenstelling tot de literatuur, onmenselijk, onbuigzaam en kunstmatig lijkt, maar werkelijk beheersend.

De burgerlijke ideologie voedt zich juist met ijdele illusies. Zij doet Emma geloven dat zij een leven van luxe en prestige kan nastreven, als een prinses zonder verantwoordelijkheden. Het is de nieuwe orde die de politieke en economische transformatie van de 19e eeuw teweeg heeft gebracht en die de maatschappij naar een ongemerkt scenario lijkt te leiden. Vargas Llosa zal zeggen:

In Madame Bovary (Flaubert) wijst hij op de vervreemding die een eeuw later bezit zou nemen van mannen en vrouwen in ontwikkelde samenlevingen (maar vooral de laatsten, vanwege hun levensomstandigheden): consumentisme als uitlaatklep voor angst, in een poging de leegte die het moderne leven in het bestaan van het individu heeft geschapen met voorwerpen op te vullen. Het drama van Emma is de pauze tussen deillusie en werkelijkheid, de afstand tussen verlangen en de vervulling ervan.

Dit is bijvoorbeeld de rol van meneer Homier en de verkoper Lheureux: Emma's ambitie voeden, vervolgens haar geest breken en ervan profiteren.

Hoewel Emma aanvankelijk de autonomie van een man bereikt lijkt te hebben en erin geslaagd is de rollen in haar persoonlijke relaties om te draaien, maken haar misleidende karakter en haar voortdurende vergelijking tussen haar verwachtingen en de werkelijkheid (die zij als vernederd ervaart) haar tot een gemakkelijk doelwit in het sociale spel, dat nog steeds gedomineerd wordt door de mannen die zij wil evenaren.

Men kan zich afvragen in hoeverre Emma erin slaagt controle te hebben over haar daden of eerder overgeleverd is aan de controle van anderen. Deze schijnbaar libertaire vrouw, die haar ruimte opeist als subject van genot en zelfbepaald geluk, bezwijkt in zekere zin onder de webben die de mannen om haar heen voor haar weven.

Als Emma niet mag dromen, als de werkelijkheid haar haar straffe discipline oplegt, als zij zich moet voegen naar haar rol als vrouw in de maatschappij, zal het leven voor haar de dood zijn.

Zo creëert Gustave Flaubert een literair universum waarin de wisselwerking tussen de reële wereld en de imaginaire wereld mogelijk is. Beide universa zijn volgens het verhaal van elkaar afhankelijk. Dit verklaart waarom voor auteurs als Mario Vargas Llosa Madame Bovary is niet het eerste realistische werk, maar het werk waar de romantiek wordt aangevuld en de deuren opent naar een nieuwe kijk.

Korte biografie van Gustave Flaubert

Gustave Flaubert geschilderd door Eugene Giraud

Gustave Flaubert werd geboren in Rouen, Normandië, op 12 december 1821. De schrijver Gustave Flaubert wordt beschouwd als een belangrijke vertegenwoordiger van het Franse realisme.

Na zijn middelbare school studeerde hij rechten, maar trok zich in 1844 terug als gevolg van verschillende gezondheidsproblemen, zoals epilepsie en nerveuze onevenwichtigheden.

Hij leefde een sereen leven in zijn landhuis in Croisset, waar hij zijn belangrijkste werken schreef, maar hij kon tussen 1849 en 1851 naar verschillende landen reizen, waardoor hij zijn verbeelding kon aanscherpen en zijn schrijfvaardigheid kon aanscherpen.

Het eerste werk dat hij schreef was De verleidingen van Sint Antonius Daarna begon hij te werken aan de roman Madame Bovary De roman veroorzaakte een groot schandaal en hij werd vervolgd wegens onzedelijkheid, maar Flaubert werd niet schuldig bevonden.

Enkele van zijn werken zijn de volgende: Rêve d'enfer, Memoirs of a Madman, Madame Bovary, Salambó, Sentimental Education, Three Tales, Bouvard and Pécuchet, The Temptations of St. Anthony... onder andere.

Hij stierf op 8 mei 1880 op 59-jarige leeftijd.

Als je dit artikel leuk vond, ben je misschien ook geïnteresseerd in: De 45 beste romans.