Het gedicht Dwaze mannen die beschuldigen van Sor Juana Inés de la Cruz, legt de ongelijkheid en het onrecht bloot waarvan vrouwen het slachtoffer zijn door machismo en vrouwendiscriminatie.

Het hoofdthema van het gedicht is de kritiek op de houding van mannen tegenover vrouwen, hun hypocriete, egoïstische en impulsieve houding, waar Sor Juana Inés de la Cruz heel duidelijk haar afkeuring over uitspreekt.

Sor Juana Inés de la Cruz was een non van de Orde van St. Jerome en een uitstekend schrijfster van poëzie en proza tijdens de Spaanse Gouden Eeuw. Zij verdedigde de vrouwelijke figuur en haar waarde, vandaar haar oproep tot aandacht voor de behandeling en plaats die mannen gaven aan de vrouwen van haar tijd.

Ondanks het verstrijken van de tijd is deze creatie, die behoort tot de Novo-Hispaanse barok, vandaag de dag nog steeds relevant, maar wat is daarvan de reden? Hoe kunnen we dit gedicht vandaag de dag interpreteren?

Laten we hieronder kennismaken met het gedicht en de analyse ervan.

Gedicht Dwaze mannen die beschuldigen

Dwaze mannen die beschuldigen

aan de vrouw zonder reden

zonder te zien dat jij de gelegenheid bent

van hetzelfde wat jij de schuld geeft:

ja met ongekende gretigheid

verzoeken om hun minachting

waarom wil je dat ze goed doen

als je ze aanzet tot kwaad?

Je vecht tegen hun verzet

en dan, met de zwaartekracht,

je zegt dat het luchthartigheid was

wat de postkoets deed.

lijken de moed te willen

van je gekke mening

het kind dat de kokosnoot speelt

en dan is hij er bang voor.

Je zult, met dwaze veronderstelling,

degene vinden die je zoekt,

voor bedoeld, Thais,

en in bezit, Lucretia.

Welke humor kan vreemder zijn

dan degene die, bij gebrek aan advies,

hijzelf beslaat de spiegel

en het spijt je dat het niet duidelijk is?

Met gunst en minachting

heb je een gelijke status,

klagen, als je slecht behandeld wordt,

je bespotten, als ze goed van je houden.

Geen mening, geen winst;

omdat degene die het meest ingetogen is,

als ze je niet toelaat, is ze ondankbaar,

en als het je toelaat, is het licht.

Je bent altijd zo dwaas

dat, met ongelijk niveau,

een culpáis van crüel

en een andere voor gemakkelijke schuld.

Hoe wordt het getemperd?

dat wat uw liefde beoogt

als zij die ondankbaar is beledigt,

en degene die makkelijk is, maakt je boos?

Mas, tussen woede en verdriet

waar jouw smaak naar verwijst,

er is degene die niet van je houdt

en op tijd klagen.

Geef je geliefden verdriet

aan hun vrijheidsvleugels,

en na ze slecht gemaakt te hebben

wil je ze heel goed vinden.

Hoeveel van de schuld is gelegd bij

in een misplaatste passie:

degene die valt van het bedelen,

of degene die bedelt bij gevallenen?

Of wat meer schuld heeft,

zelfs als iemand iets verkeerds doet:

degene die zondigt voor het loon,

of degene die betaalt voor het zondigen?

Waarom ben je bang?

van je schuld?

Wil je ze zoals je ze maakt

of maak ze zoals je ze zoekt.

Stop met vragen,

en dan des te meer,

zul je de fans beschuldigen

van degene die tot u zal bidden.

Nou met veel wapens die ik oprichtte

waar je arrogantie mee omgaat,

voor in belofte en voorbeeld

zet je duivel, vlees en wereld bij elkaar.

Analyse van het gedicht

Het gedicht Dwaze mannen die beschuldigen Het bestaat uit 16 strofen van het type redondilla, waarin kwesties in verband met de beledigende en tegenstrijdige houding van mannen tegenover vrouwen en hun dubbele moraal worden aangekondigd.

Dit gedicht zou qua structuur in drie delen geanalyseerd kunnen worden. Ten eerste is de openingsstrofe de inleiding op het onderwerp van het protest en geeft aan tot wie het gericht is. Vervolgens worden de argumenten van de beschuldiging bijna tot de laatste twee strofen naar voren gebracht. Ten slotte wordt een beroep gedaan op mannen om vrouwen eerlijk te behandelen.

Vrouwen verdedigen

Het gedicht begint met een zin tegen de man tot wie het gericht is. De dichterlijke stem, in dit geval een vrouw, neemt een kritische houding aan ten opzichte van de manier waarop mannen hypocriet, egoïstisch en impulsief handelen tegenover vrouwen. Maar wat is de reden?

Deze kritische houding van Sor Juana Inés de la Cruz ontstaat in een ongelijke en patriarchale wereld. In de 17e eeuw verdedigt deze non de vrouwelijke figuur en haar waarde. Dit gedicht lijkt een oproep tot aandacht voor de behandeling en plaats die mannen in haar tijd aan vrouwen gaven.

In elk van de verzen komt de lasterlijke en smadelijke houding van het mannelijke geslacht tegenover het vrouwelijke geslacht naar voren, evenals alle gebreken die mannen bezitten en die zij gebruiken om vrouwen te belasteren.

Volgens hem zijn zij degenen die vrouwen aanzetten tot slechte daden om bij hen te zijn en hen vervolgens beschuldigen van lichtzinnigheid.

Beschuldigingen tegen de man: zijn tegenstrijdige houding

Naarmate het gedicht vordert, lijkt de toon hoger te worden: zuster Juana Inés verzamelt een reeks argumenten om de hypocriete en inconsequente houding van mannen doeltreffend aan te tonen. Maar hoe doet ze dat?

Het is opvallend hoe hij in een van zijn verzen een meer humoristische toon aanslaat door het gedrag van mensen te vergelijken met dat van kinderen:

lijken de moed te willen

van je gekke mening

het kind dat de kokosnoot speelt

en dan is hij er bang voor.

Maakt zij misschien een vergelijking waaruit zijn volwassenheid en verantwoordelijkheid blijkt? Misschien zegt de schrijfster dat de houding van de man tegenstrijdig is: eerst vraagt hij iets van de vrouw, daarna is hij zelf doodsbang voor wat hij van haar gevraagd heeft.

Twee soorten vrouwen: toespelingen op de Grieks-Latijnse mythologie

Het is ook interessant hoe Sor Juana Inés zinspeelt op de Grieks-Latijnse mythologie via de figuren Thais en Lucretia in de vijfde strofe van het gedicht.

Met deze twee figuren verwijst de auteur naar twee prototypes van de vrouw. Thais, gerelateerd aan de Griekse mythologie, was een Atheense courtisane die Alexander de Grote vergezelde, in dit gedicht wordt op haar gezinspeeld als een symbool van gebrek aan moraal of gebrek aan zeden.

Lucretia was, volgens de Latijnse legende, een mooie en eerlijke Romeinse vrouw die na verkrachting een einde maakte aan haar eigen leven. Haar naam wordt hier genoemd als teken van zuiverheid en eerlijkheid.

Het is duidelijk dat zuster Juana Inés met deze tegenstelling duidelijk maakt dat mannen een vrouw als Thais zoeken om met haar te "doen alsof", maar als echtgenote eisen ze Lucrecia's eerlijkheid. Beiden hebben tegengestelde kwaliteiten en herhalen de permanente tegenstrijdigheid van mannen.

Dubbele standaard moraal

Het is duidelijk dat mannen met twee maten meten als ze vrouwen de schuld geven. Zuster Juana Inés verdedigt vrouwen, waarbij ze altijd argumenten gebruikt die het hypocriete gedrag van mannen benadrukken.

De auteur lijkt te streven naar een eerlijke en gelijke moraal voor beide partijen. De man is degene die verleidt en de vrouw wordt geboeid. Daarom benadrukt ze ook de morele waarde die beiden zouden moeten hebben en maakt ze onderscheid tussen het goede en het slechte van beiden.

Of wat meer schuld heeft,

zelfs als iemand iets verkeerds doet:

degene die zondigt voor het loon,

of degene die betaalt voor het zondigen?

Dit retruïsme geeft tot op zekere hoogte beiden de schuld van de "misdaad" of "vleselijke zonde", want de vrouw die haar lichaam verkoopt voor geld is net zo schuldig als degene die de dienst koopt.

Het laatste verzoek

Tegen het einde van het gedicht wijdt de auteur de laatste strofe aan een duidelijk verzoek aan de mannen, waarbij ze de gebiedende wijs van het werkwoord dejar gebruikt. Ze wil dat de mannen de vrouwen niet de schuld geven, maar in de laatste regel betwijfelt ze op spottende toon of dit zal gebeuren, want ze noemt hen "arrogant".

Stop met vragen,

en dan des te meer,

zul je de fans beschuldigen

van degene die tot u zal bidden.

Nou met veel wapens die ik oprichtte

waar je arrogantie mee omgaat,

voor in belofte en voorbeeld

zet je duivel, vlees en wereld bij elkaar.

Eerste feministische verklaring?

Dit gedicht is eigenlijk een filosofische satire en als zodanig is het bedoeld om op spottende toon verontwaardiging te uiten over iets of iemand. Het is belangrijk om dit gedicht in zijn context te begrijpen, maar hoe heeft het de tand des tijds doorstaan? Kan het beschouwd worden als het eerste "feministisch manifest", zoals sommige onderzoeken suggereren? Hoe zou het vandaag de dag gelezen kunnen worden?

Sor Juana Inés breekt in hoge mate met het prototype van de vrouw als echtgenote en moeder, dat geen rekening houdt met de academische ontwikkeling van vrouwen, aangezien zij besluit zich te wijden aan de studie van de literatuur.

Dit gedicht is op zijn minst baanbrekend en revolutionair voor die tijd, aangezien er tot dan toe niets van dien aard door een vrouw was geschreven.

Het is duidelijk dat de realiteit van vrouwen van de 17e eeuw tot de 21e eeuw is veranderd. De samenleving is echter in sommige opzichten nog steeds discriminerend. Ook is zij niet in alle landen gelijk: terwijl in sommige delen van de wereld sommige genderbarrières zijn overwonnen, hebben sommige vrouwen op andere plaatsen te maken met een ongelijke samenleving wat gendergelijkheid betreft.rechten omdat ze een vrouw is.

Zolang er een duidelijke "strijd" is over dit onderwerp en echte gelijkheid uitblijft, kan een lezing van dit gedicht van Sor Juana Inés de la Cruz altijd een gelegenheid zijn om verandering te inspireren.

Structuur, maat en rijm

Het gedicht Dwaze mannen die beschuldigen is een redondilla die bestaat uit 16 strofen van elk vier octosyllabische regels, wat beschouwd wordt als mineur. De regels rijmen de eerste op de vierde en de tweede op de derde, wat beschouwd wordt als omarmd rijm.

Het rijm is consonant en wordt in elke strofe herhaald.

Literaire figuren

Het gebruik van literaire figuren is constant in het gedicht, laten we enkele van de belangrijkste bekijken:

Antithese die wordt gegenereerd door tegengestelde verklaringen.

Geef je geliefden verdriet

aan hun vrijheidsvleugels,

en na ze slecht gemaakt te hebben

wil je ze heel goed vinden.

Parallellisme De term "grammaticale structuur" wordt gegeven door dezelfde grammaticale structuur te herhalen en een of ander element ervan te wijzigen.

Als ze je niet toelaten, is het ondankbaar

en als je mag, is het licht.

Apostrof wordt gebruikt om een gesprekspartner, in dit geval mannen, op een onstuimige manier op te roepen.

Dwaze mannen die beschuldigen

aan de vrouw zonder reden

zonder te zien dat jij de gelegenheid bent

van hetzelfde wat jij de schuld geeft.

Retracano Bij deze stijlfiguur worden twee zinnen tegenover elkaar gezet en worden de woorden anders gerangschikt om een tegengestelde betekenis te creëren.

Zij die zondigt voor haar loon

of degene die betaalt voor het zondigen.

Zie ook:

• Gedicht Detente sombra de mi bien esquivo door sor Juana Inés de la Cruz.
• Sor Juana Inés de la Cruz: biografie, werken en bijdragen van de schrijfster uit Nieuw Spanje.