مادريءَ جي موضوع ڪيترن ئي شاعرن کي وقت سان گڏ متاثر ڪيو آهي.

ڪنهن به وقت سٺو وقت هوندو آهي ڪجهه خوبصورت لفظن کي مائرن لاءِ وقف ڪرڻ لاءِ، جيڪي پاڻ ۾ بهترين شيون آڻيندا آهن ۽ اسان کي هر روز سيکاريندا ۽ متاثر ڪندا آهن. انهيءَ لاءِ، اسان هتي توهان لاءِ 16 تبصرا ڪيل نظمن جو چونڊ ڪريون ٿا، جيڪي مشهور ليکڪن جي، پنهنجي ماءُ لاءِ وقف ڪرڻ ۽ دنيا جي سموري محبت جو اظهار ڪرڻ لاءِ آهن.

1. مٺي، گيبريلا Mistral پاران

اها ڏکي ڳالهه آهي ته ماءُ جي محبت کي لفظن سان بيان ڪرڻ. چلي جي شاعر گبريلا ميسترال جي هن خوبصورت نظم ۾، جيڪو سندس ڪتاب Tenderness (1924) ۾ موجود آهي، غزل جي ڳالهائيندڙ ان سموري محبت جو اظهار ڪري ٿو جيڪو هو پنهنجي ماءُ لاءِ محسوس ڪندو آهي. اهو ظاهر ڪري ٿو ته ماء ۽ ٻار جي اتحاد جيڪا ماء جي پنهنجي پيٽ مان پڻ ايندي آهي.

منهنجي ننڍڙي ماء،

ننڍي ننڍڙي ماء،

مون کي ٻڌائڻ ڏيو <1

مٺيون شيون انتهائي.

منهنجو جسم تنهنجو آهي

جيڪو توهان گلدستا ۾ گڏ ڪيو آهي،

ان کي هڻڻ ڏيو

پنهنجي گود ۾ .

تون کيڏندي آهين پتي ٿيڻ لاءِ

۽ مان اوس ٿيڻ لاءِ،

۽ تنهنجي پاگل هٿن ۾

مون کي معطل ڪيو آهي.

منهنجي چڱائي،

منهنجي سڄي دنيا،

مون کي ٻڌائڻ ڏيو

2. جڏهن مان وڏو ٿيس، Álvaro Yunque

ارجنٽائن جي ليکڪ الوارو يونڪ جي شاعريءَ جي مجموعن ۾، ٻارن لاءِ ڪجهه نظم هن طرح آهن. ان ۾ ٻار جي تخيل ذريعي نه رڳو ڀائيچاري جو اظهار ڪيو ويو آهي پر پيار پڻهڪ پٽ جو، جيڪو وڏي درد جي لمحن ۾، پنهنجي ماء کان پيار جي درخواست ڪري ٿو، جيڪو هن لاء هر شيء جو مطلب آهي. ليکڪ هي نظم 1878ع ۾ پنهنجي ماءُ لاءِ وقف ڪيو.

ماءُ، ماءُ، جيڪڏهن تو کي خبر هجي

اداس جا ڪيترا ڇانو

آهي!

اها جنگ جيڪا اڳ ۾ ئي شروع ٿي چڪي آهي

منهنجي لاءِ

تو مون کي ٻڌايو آهي ته اهو جيڪو روئي ٿو

ڪنسول:

پوءِ اچو، ماءُ ۽ دعا ڪريو؛

جيڪڏهن ايمان هميشه بچائيندو آهي،

اچو ۽ دعا ڪريو

توهان جي ٻارن مان، جيڪو گهٽ ۾ گهٽ مستحق آهي

تنهنجي پيار

مان شايد آهيان؛

پر جڏهن توهان ڏسندا آهيو ته مون کي ڪهڙي تڪليف ۽ تڪليف ٿيندي آهي

توکي مون سان پيار ڪرڻ گهرجي، منهنجي ماءُ

تمام گهڻو.

مان توسان تمام گهڻو پيار ڪريان ٿو! تنهنجي هٿن سان

ڪڏهن ڪڏهن مان چاهيان ٿو اهي مندر

چوڻ

مون کي هاڻي بيڪار خواب نه گهرجن:

اچ، اي ماءُ! ته جيڪڏھن تون ايندين

مون کي وري پيار

صرف، ماءُ، تنھنجي پيار،

ڪڏھن به نه، ڪڏھن به نه، اھو نڪري ويو

منھنجي لاءِ.

مون کي توسان پيار آهي ننڍپڻ کان،

اڄ... زندگي مون

توهان لاءِ محفوظ ڪئي آهي.

ڪيترائي ڀيرا، جڏهن ڪجهه <1

پوشیدہ غم کائي ٿو

بغير رحم،

مون کي ياد آهي پينگهو

جنهن کي تو منهنجي عمر جي

صبح ۾ لڙڪايو هو.

جڏهن آئون خاموش موٽيو

منهنجي صليب جي وزن هيٺان موڙي

منهنجي صليب،

توهان مون کي ڏٺو، توهان مون کي چمي ڏيو

۽ منهنجي اونداهي سيني ۾

روشنيءَ جا چشما نڪرندا آهن

مون کي هاڻي عزت نه گهرجي؛

مان صرف پرسڪون رهڻ چاهيان ٿو

توهان ڪٿي آهيو؛

مان صرف تنھنجي پيار جي تلاش ۾ آھيان؛

مان توھان کي پنھنجو سڀ ڪجھ ڏيڻ چاھيان ٿوروح…

گهڻو ڪجهه.

سڀ ڪجهه، سڀ ڪجهه، مون کي ڇڏي ويو آهي؛

منهنجي سيني ۾ تلخي

هن آرام ڪيو؛

> منھنجن خوابن مون کي ٺٺوليون ڪيو،

تنھنجو پيار اڪيلو، اتفاق سان

ڪڏھن به ڀڄي نه ويو.

شايد، ماء، فريب،

بغير ڄاڻڻ يا ڄاڻڻ کان سواء اهو مان ڇا ڪري رهيو هوس؟

مون تو کي ناراض ڪيو.

ڇو، ماءُ، ان وقت؟

پوءِ ڇو، منهنجي زندگي،

مون ڇا ڪيو؟ مرو نه؟

مون تو کي ڪيترائي ڏک ڏنا آهن،

صحتمند ماءُ، منهنجي چرين سان

نوجوان:

منهنجي گوڏن تي تنهنجي پاسي

اڄ منهنجو لب صرف

نيڪيءَ جو سڏ ڏئي ٿو.

مون کي اهو ئي ٿيڻو آهي جيڪو سهارو ڪري ٿو

پنهنجي ٿڪل پيار

پاڻيءَ؛

ته هي دنيا گهڻي دير نه ٿيندي

مان وڃان ٿو،

جنگ ۾ مون کي همٿ ڏي،

۽ منهنجي بزدل روح کي <1

ايمان ڏي.

مون وٽ توکي ڏيڻ لاءِ ڪجهه به ناهي؛

منهنجو سينو ٽپو ڏئي ٿو

جذبي سان:

صرف، ماءُ، پيار ڪرڻ لاءِ توهان

مون کي اڳ ۾ ئي ان جي ضرورت آهي، مون کي اڳ ۾ ئي دل جي ضرورت آهي.

13. مون سان ڳنڍيو ويو آهي، گيبريلا ميسٽرل پاران

گبريلا ميسٽرل جي نظمن ۾، هي هڪ مادريت بابت آهي. هي ڪمپوزيشن هڪ ماءُ جي تصوير کي ظاهر ڪري ٿي جيڪا پنهنجي نئين ڄاول ٻار کي پنهنجي پيٽ ۾ ڀاڪر پائيندي آهي، جنهن کي هوءَ پڇي ٿي ته هن کان جدا نه ٿي وڃي.

Velloncito de mi Carne

جنهن کي مون پنهنجي پيٽ ۾ واڻيو،

ٿڌي اونهي،

ننڊ مون سان جڙيل آهي!

تيترج ڪلور ۾ سمهي ٿو

توهان جي دل جي ڌڙڪن ٻڌي:

نه توهان منهنجي طرفان پريشان آهيوچيئرز،

مون سان ڳنڍي سمهي پيئي!

ڏڪندڙ ننڍڙا گھاس

جيئڻ لاءِ حيران

منهنجي سيني مان وڃڻ نه ڏيو

مون سان جڙيل سمهي وڃ!

مون سڀ ڪجهه وڃائي ڇڏيو آهي

هاڻي ننڊ ۾ به ڏڪندو آهيان.

منهنجي ٻانهن تان نه لٿو:

14. Doña Luz XVII، Jaime Sabines پاران

هڪ ماءُ جي موت تي غالب ٿيڻ هڪ تمام ڏکيو عمل ٿي سگهي ٿو. ميڪسيڪو جي شاعر، جمي سبينز، هن نظم کي پنهنجي ماءُ لاءِ وقف ڪيو، جنهن جو سندس شاعريءَ تي وڏو اثر هو. انهن نظمن ۾ غزل جي ڳائڻي جي ماتم واري عمل جو اندازو سندس ماءُ جي غير موجودگيءَ ۾ ڪيو ويو آهي.

برسات جي موسم ۾ برسات پوندي،

سج لھڻ وقت ٿڌي ھوندي.

تون وري ھزار ڀيرا مرندين.

توھان ڦھلندؤ جڏھن سڀ ڪجھ ڦھلجي ويندو.

توھان ڪجھ به نه آھيو، ڪو به نه آھيو. , ماءُ.

اسان جي نقش قدم جو ساڳيو ئي نشان رهندو،

پاڻيءَ ۾ واءُ جو ٻج،

پٿرن تي، ڇانوَ مان ٺھيل ٺھيل،

وڻ جي دل ۾ لفظ پيار.

اسان ڪجھ به نه آھيون، ڪو به نه آھيون، ماءُ.

اهو جيئڻ بيڪار آهي

پر مرڻ وڌيڪ بيڪار آهي.

15. ماءُ، مون کي بستري تي وٺي وڃ، ميگوئل ڊي انامونو

اسپين جي ليکڪ ميگوئل ڊي انامونو پنهنجي ڪم جو حصو شاعري لاءِ وقف ڪري ڇڏيو. هن ساز ۾، غزل ڳالهائيندڙ پنهنجي ماء کي سمهڻ کان اڳ هن سان گڏ اچڻ لاء چيو. هن ۾ خيال رکيو ويندو آهيجيڪي مائرون پنهنجن ٻارن کي اهو سڪون ۽ سڪون فراهم ڪن ٿيون جيڪي صرف اهي ئي سمهڻ لاءِ منتقل ڪن ٿيون.

ماءُ، مون کي بستري تي وٺي هل.

ماءُ، مون کي بستري تي وٺي هل،

مان ڪري سگهان ٿو. اٿي بيٺو نه.

اچ، پٽ، خدا توهان کي خوش رکي

۽ پاڻ کي گرڻ نه ڏيو.

منهنجو پاسو نه ڇڏي، <1

مون کي اهو گيت ڳائجانءِ.

منهنجي ماءُ اهو مون لاءِ ڳايو؛

هڪ ڇوڪريءَ جي حيثيت ۾ مون ان کي وساري ڇڏيو،

جڏهن مون توکي پنهنجي سيني سان جهليو هو

مون کي اهو توسان ياد آيو.

گيت ڇا ٿو چوي، منهنجي ماءُ،

اهو گيت ڇا ٿو چوي؟

اهو نٿو چوي، منهنجا پٽ، دعا،

ڌاري جا لفظ دعا ڪريو؛

خواب جا لفظ دعا ڪريو

جيڪي ان کان سواءِ ڪجھ به نه چون.

ڇا تون هتي آهين، منهنجي ماءُ؟

تون ڇو نه ٿو ڏسان…

مان هتي آهيان، تنهنجي خواب سان؛

سماءُ، منهنجا پٽ، ايمان سان.

16. تحفا، Luis Gonzaga Urbina پاران

ميڪسيڪن ليکڪ لوئس گونزاگا اربينا جو هي نظم سندس والدين لاءِ وقف آهي. ان ۾، غزل جي اسپيڪر انهن مان هر هڪ کان وراثت ۾ مليل صلاحيتن کي نمايان ڪري ٿو، خاص طور تي هن جي ماء کان، جنهن کيس نرمي، پيار، مٺي ۽ جاندار سان ڀريو آهي. هن هن کي سيکاريو ته زندگي ۾ سڀ کان وڌيڪ خوبصورت تفصيلن کي ساراهيو.

منهنجو پيء ڏاڍو سٺو هو: هن مون کي پنهنجي بيوقوف

خوشي ڏني. هن جي قسم جي ستم ظريفي

: هن جي مسڪراهٽ ۽ پرامن شمع.

هن جي وڏي پيشڪش! پر تون، منهنجي ماءُ،

تو مون کي پنهنجي نرم درد جو تحفو ڏنو آهي.

تو منهنجي روح ۾ بيمار نرمي،

پيار ڪرڻ جي اعصابي ۽ انتھائي تمنا رکي ٿي. ؛

جيايمان آڻڻ جي پوشیدہ خواهش؛ مٺي

زندگيءَ جي حسن کي محسوس ڪرڻ ۽ خواب ڏسڻ جي. پيار،

منهنجو بيحد روح پيدا ٿيو؛ پر تون، ماءُ، آهين

جنهن مون کي اندروني سڪون جو راز ڏنو آهي.

واءَ جي رحم ڪرم تي، ٽٽل ٻيڙيءَ وانگر

وڃي، ڏک، روح؛ مايوس، نه.

خوشيءَ جو سڪون ٿوري دير سان ختم ٿي ويندو آهي؛

پر منهنجي پيءُ مون کي جيڪا مسڪراهٽ ڏني هئي، اها ڳوڙها جيڪا منهنجي ماءُ ڏني هئي

جنهن مان وهي ٿي. منهنجون اکيون هن مون کي ڏنيون.

17. Eternal Love, by Gustavo Adolfo Bécquer

هسپانوي رومانويت پسنديءَ جي نمائنده شاعر خوبصورت محبت جون نظمون لکيون. جيتوڻيڪ هن شاعريءَ ۾ شاعر پنهنجي محبوب جي لازوال جذبن جو اظهار ڪري ٿو، پر هن جون سٽون به ڀرپور نموني سان محبتن کي بيان ڪن ٿيون.

ماءُ سان محبت آهي، جيئن هن نظم ۾ چيو ويو آهي ته وسائڻ ناممڪن آهي.

سمنڊ هڪ پل ۾ سڪي سگهي ٿو؛

زمين جو محور ڀڄي سگهي ٿو

سڀ ڪجهه ٿيندو! موت شايد مون کي پنهنجي ڪفن سان ڍڪي ڇڏي،

مگر تنهنجي محبت جو شعلو مون ۾ ڪڏهن به وسري نه سگهندو. 10>

ماءُ: جڏهن مان وڏو ٿي ويس

مان ڏاڪڻ ٺاهيندي آهيان

ايتري ته بلندي تي پهچي وڃي جو آسمان تي پهچي وڃي

وڃي ۽ تارن کي پڪڙي.

مان پنهنجو کيسيون ڀريندس

تارن ۽ ڪامورن سان،

۽ مان انهن کي ورهائڻ لاءِ هيٺ ويندس

اسڪول ۾ ٻارن ۾.

توهان لاءِ مان توهان کي آڻيندس،

ماءُ، پورو چنڊ،

گهر کي روشن ڪرڻ

بجلي خرچ ڪرڻ کان سواءِ.

3. To My Mother، by Edgar Allan Poe

آمريڪي ليکڪ، ايڊگر ايلن پو، پڻ هڪ نظم پنهنجي گود وٺندڙ ماءُ لاءِ وقف ڪئي. هن جي حياتياتي ماء جي وقت کان اڳ موت هن جي ڪم کي خاص طور تي متاثر ڪيو. هن رچنا ۾ هن ٻنهي جو ذڪر ڪيو آهي، پر ان ۾ هن پنهنجي ماءُ کان گهڻو وڌيڪ هجڻ جي ڪري فرانسس ايلن سان محبت جو اظهار ڪيو آهي. اهي ملائڪ جيڪي هڪ ٻئي سان ڳوڙها ڳاڙيندا آهن

پنهنجي پيار جي لفظن ۾ نه ڳوليندا آهن

ڪو به ”ماءُ“ جهڙو سرشار ناهي،

مون هميشه توهان کي اهو نالو ڏنو آهي،

تون جيڪو مون لاءِ ماءُ کان وڌيڪ آهين

۽ منهنجي دل ڀريو، جتي موت

توهان کي رکي، ورجينيا جي روح کي آزاد ڪيو.

منهنجي پنهنجي ماءُ، جيڪا تمام جلد مري وئي هئي

منهنجي ماءُ کان وڌيڪ ڪجهه به نه هئي، پر تون ان جي ماءُ آهين جنهن سان مون پيار ڪيو،

۽ تنهن ڪري تون ان کان وڌيڪ پياري آهين. ,

جيئن، لامحدود طور تي، منهنجي زال

منهنجو روح پاڻ کان وڌيڪ پيار ڪندو هوپاڻ.

4. امور، پابلو نرودا جو

نرودا جي هيءَ نظم، محبت جي موضوع سان، سندس شاعريءَ جي شروعاتي مرحلي جو حصو آهي. هن نظم ۾، نظمن جي مجموعي ۾ شامل آهي Crepusculario (1923)، غزل جي ڳالهائيندڙ پنهنجي محبوب سان پيار محسوس ڪري ٿو. هن جي لاءِ هن جي محبت اهڙي آهي جو هن جي خواهش آهي ته هو هن جو پنهنجو پٽ هجي ها.

عورت، مان تنهنجو پٽ هجان ها، پيئڻ لاءِ تنهنجي سينن جو کير جيئن بهار جو. ,

توهان کي ڏسڻ لاءِ ۽ محسوس ڪرڻ لاءِ توهان کي منهنجي پاسي ۾ ۽ توهان کي حاصل ڪرڻ لاءِ

سونهري کلڻ ۽ ٻرندڙ آواز ۾.

توکي منهنجي رڳن ۾ محسوس ڪرڻ لاءِ جيئن خدا ۾ درياءَ

۽ توکي مٽيءَ ۽ چوني جي اداس هڏن ۾ سجدو،

ڇاڪاڻ ته تنهنجو وجود منهنجي پاسي کان درد کان سواءِ گذري ويندو

۽ ڇا اهو بند ۾ نڪرندو؟ هر برائي کان پاڪ.

مان ڪيئن سمجهان ها ته توسان پيار ڪريان، عورت، مان ڪيئن سمجهان ها ته توسان پيار ڪرڻ لاءِ، توسان پيار ڪرڻ جهڙو ڪنهن کي به خبر ناهي!

مرڻ لاءِ ۽ اڃا به توسان وڌيڪ پيار ڪريان ٿو.

5. زچگي جي صلاح، Olegario Víctor Andrade پاران

ماءُ اڪثر اهي آهن جيڪي پنهنجن ٻارن کي سڀ کان وڌيڪ ڄاڻن ٿيون. اهو ماء-ٻار جي پيچيدگي لفظن ۾ بيان ڪرڻ ڏکيو ٿي سگهي ٿو. برازيل ۾ ڄائو ليکڪ، اوليگاريو وڪٽر اندراڊ، مائرن ۽ انهن جي ٻارن جي روح جي وچ ۾ هن ناقابل بيان رابطي بابت هڪ نظم لکيو. هڪ نظم جيڪو اسان کي ياد ڏياري ٿو ته مائرون هميشه هونديون آهن، سٺي وقت ۾ ۽ خراب ۾.

هتي اچو، منهنجي ماء مون کي مٺو چيو

سچڏينهن،

(اڃا به مون کي لڳي ٿو ته مان ماحول ۾ آسماني راڳ

هن جي آواز ۾ ٻڌان ٿو.

اچو ۽ ٻڌاءِ ته ڪهڙا عجيب سبب آهن

اهي ڳوڙها ڪڍن ٿا، منهنجا پٽ،

جيڪي تنهنجي لڙڪندڙ محرمن مان لڪي رهيا آهن

شبنم جي ٻرندڙ قطرن وانگر. اهو مون کان:

ڇا توهان کي خبر ناهي ته سڀ کان سادي ماء

پنهنجي ٻارن جي روح کي پڙهي سگهي ٿي

جيئن توهان پرائمر پڙهي سگهو ٿا؟

ڇا توهان چاهيو ٿا ته مان اندازو لڳائيان ته توهان ڇا ٿا محسوس ڪيو؟

هتي اچو، ارچن،

جيڪي پيشاني تي ٻه چمي ڏين

آءٌ بادلن کي اتان هٽائي ڇڏيندس. تنهنجو آسمان.

مان روئڻ لاءِ روئڻ لڳس. ڪجھ به نه، مون کيس چيو،

مون کي خبر ناهي ته منهنجي ڳوڙهن جو سبب آهي؛

پر وقت وقت تي منهنجي دل تي ظلم ٿيندو آهي

۽ مان روئندو آهيان!... <1

هن پنهنجي پيشاني کي غور سان جهڪايو،

هن جو شاگرد پريشان هو،

۽ پنهنجون اکيون ۽ منهنجون اکيون ڌوئيندي،

هن مون کي وڌيڪ آرام سان چيو:

۽ مان ائين ڪريان ٿو جڏهن خراب قسمت

جيئن اڄ منهنجي گهر جي سڪون کي خراب ڪري ٿي،

مان پنهنجي پياري ماءُ جو نالو وٺان ٿو،

۽ پوءِ مان محسوس ڪريان ٿو ته منهنجو روح وڌندو آهي!

6. Caress, by Gabriela Mistral

هڪ ماءُ جي ٻانهن کان وڌيڪ ٻي ڪا پناهه گاهه ناهي. گبريلا ميسٽرل هن وانگر نظم لکيا آهن، جتي هوءَ هڪ ماءُ جي تصوير ٺاهي ٿي جيڪا پنهنجي پٽ کي چمي، پرواهه ۽ حفاظت ڪري ٿي. مان هڪمحبت جو سڀ کان وڌيڪ نرم ۽ عظيم اشارو جيڪو دنيا ۾ ٿي سگهي ٿو.

ماءُ، ماءُ، تون مون کي چمي،

پر مان توکي وڌيڪ چوان ٿو،

۽ ٻلي منهنجي چپن مان

اها توهان کي ڏسڻ به نٿي ڏئي...

جيڪڏهن ماکيءَ للي ۾ داخل ٿئي ٿي،

توکي ان جي لڙڪندي محسوس نه ٿيندي آهي.

جڏهن توهان پنهنجي ننڍڙي پٽ کي لڪائيندا آهيو

توهان هن کي ساهه کڻندي به نه ٻڌي سگهو ٿا...

مان توکي ڏسان ٿو، مان توکي ڏسان ٿو

بغير ٿڪجي ڏسندي،

تو مون کي ڪهڙو خوبصورت ٻار نظر اچي رهيو آهي

توهان جون اکيون نظر اچن ٿيون...

جيڪو توهان ڏسي رهيا آهيو؛

پر تو وٽ ڇوڪريون آهن

پنهنجي پٽ لاءِ ۽ ٻيو ڪجهه به ناهي.

توهان جون ننڍڙيون اکيون

مون کي اهي خرچ ڪرڻا آهن

آسمان ۽ سمنڊ جي طرف...

توهان کي شايد دلچسپي هجي: 6 بنيادي نظمون by Gabriela Mistral

7 . Filial love, Amado Nervo

Amado Nervo جو هي نظم، اسپيني-آمريڪي جديديت جي عظيم نمائندن مان هڪ آهي، پنهنجي والدين لاءِ وقف آهي. غزل جو ڳالهائيندڙ پنهنجي ماءُ ۽ پيءُ سان محبت جو اظهار ڪري ٿو. اھي ئي آھن جيڪي ھن جي سٺي ۽ خراب لمحن ۾ ھميشہ ساڻس گڏ رھندا آھن، ۽ اھو پڻ جن ھن کي مھربان ۽ خوش رھڻ سيکاريو آھي.

مان پنھنجي پياري ماءُ کي پيار ڪريان ٿو،

مان پنھنجي پيءُ کي به پيار ڪريان ٿو. ؛

زندگيءَ ۾ ڪو به مون سان پيار نه ڪندو آهي

جيئن اهي ڄاڻن ٿا ته مون سان ڪيئن پيار ڪجي.

جيڪڏهن مان سمهان ٿو، اهي منهنجي ننڊ تي نظر رکن ٿا؛

جيڪڏهن مان روئي ٿو، اهي ٻئي اداس آهن؛

جيڪڏهن مان کلان ٿو، هن جو منهن مسڪرائي رهيو آهي؛

منهنجو کلڻ انهن لاء سج آهي.

ماناهي ٻئي وڏي شفقت سان

سٺو ۽ خوش رهڻ سيکاريندا آهن.

منهنجي جدوجهد لاءِ منهنجو پيءُ ۽ سوچيندو آهي،

منهنجي ماءُ هميشه منهنجي لاءِ دعا ڪندي آهي.

> توھان پڻ پڙھي سگھو ٿا: نظم امن ۾ امادو نرو پاران

8. اي!، جڏهن ٻار مري ويندا آهن، روزاليا ڊي ڪاسترو جي

هي خوبصورت مجموعو گليشين ليکڪ روزاليا ڊي ڪاسترو جي پهرين ڪم جو هڪ حصو آهي، جنهن جو عنوان آهي To my mother ( 1863).

هن نظم ۾، هو موت جي موضوع سان تعلق رکي ٿو، ۽ ان ڏک کي جيڪو ٻار جي موت جو سبب بڻجندو آهي. گيت ڳالهائيندڙ پڻ پنهنجي درد کي ڳولي ٿو، پنهنجي ماء جي موت جي لمحن ڏانهن اشارو ڪندي.

I

او!، جڏهن ٻار مري ويندا آهن،

اپريل جي شروعاتي گلاب،

ماءُ جي روئڻ جو

پنهنجي ابدي ننڊ تي نظر رکي ٿو.

نه ئي اڪيلا قبر ڏانهن ويندا آهن،

اوه! دائمي مصيبت <1

ماءُ جي، پٽ جي تابعداري ڪر

لاتعداد علائقن ڏانهن.

پر جڏهن ماءُ مري وڃي ٿي،

رڳو پيار آهي، جيڪو هتي آهي ؛

او، جڏهن هڪ ماءُ مري وڃي،

پٽ مرڻ گهرجي.

II

مون کي هڪ پياري ماءُ هئي،

خدا ان کي ڏي. مان،

نرم کان وڌيڪ نرم،

منهنجي سٺي ملائڪ کان وڌيڪ ملائڪ.

هن جي پياري گود ۾،

اها آواز ٿي پئي... عجيب خواب!

هن بي شڪر زندگي کي ڇڏي ڏيو

انهن جي دعائن جي نرم آواز تي.

پر منهنجي پياري ماءُ،

پنهنجي دل کي بيمار محسوس ڪيو،

او!، سندس سيني ۾ ڳري پيو.

جلد ئياداس گھنٽيون

واءَ کي سندن گونج ڏني؛

منهنجي ماءُ مري وئي؛

مون محسوس ڪيو ته منهنجي سيني کي رڱڻ لڳي.

رحم جي ڪنوار،

اها منهنجي بستري جي ڀرسان هئي…

منهنجي مٿان هڪ ٻي ماءُ آهي…

ان ڪري مان نه مران!

9. La madre ahora، by Mario Benedetti

هيءُ مجموعو يوراگوئي جي شاعر ماريو بينيڊٽي جي شاعريءَ جي مجموعن ۾ شامل آهي محبت، عورتون ۽ زندگي (1995)، محبت جي شاعريءَ جو مجموعو. 1><0 اهو 12 سالن جي عرصي ڏانهن اشارو ڪري ٿو، جنهن ۾ ليکڪ جلاوطني ۾ گذاريو. انهن آيتن ۾، هن جي ماءُ جون اکيون، جيڪي ان ڏکي جاءِ تي بي نياز رهيون، سي هن جي اکين وانگر آهن. منهنجي ماءُ کي هن جي دريءَ وٽان ڇڏي ويو

رستي ڏانهن ڏسندي

هاڻي مان هن کي واپس وٺي آيو آهيان

فقط هڪ واهه جي فرق سان

ٻارهن سال گذري ويا آهن <1

هن جي دريءَ جي سامهون ڪجهه شيون

پريڊون ۽ حملا

شاگردن جو بريڪ آئوٽ

هجوم

هڪ تيز مٺيون

۽ ڌماڪو ڳوڙها

اشتعال

شاٽ دور

سرڪاري جشن

پوشيده جھنڊا

زنده بحال

ٻارهن سالن کان پوءِ

منهنجي ماءُ اڃا تائين پنهنجي دريءَ تي آهي

هڪ رستو ڏسي رهي آهي

يا شايد هوءَ هن ڏانهن نه ٿي ڏسي

هو صرف پنهنجي اندر جو جائزو وٺي ٿي

مون کي خبر ناهي ها منهنجي اکين جي ڪنڊ کان ٻاهريا سنگ ميل کان سنگ ميل تائين

بغير ڦٽڻ جي

سيپيا جا صفحا جنون

هڪ سوتيلي پيءُ سان جنهن هن کي ٺاهيو

نخن ۽ ناخن کي سڌو ڪيو

يا منهنجي ڏاڏي سان گڏ فرانسيسي عورت

جنهن منترن کي ڊسٽل ڪيو

يا پنهنجي غير ملندڙ ڀاءُ سان

جنهن ڪڏهن به ڪم ڪرڻ نه چاهيو

مان تصور ڪريان ٿو ته تمام گھڻا رستا

جڏهن هوءَ هڪ دڪان جي مئنيجر هئي

جڏهن هن ٻارن جا ڪپڙا ٺاهيا

۽ ڪجهه رنگين خرگوش

جنهن جي هر ڪنهن تعريف ڪئي

منهنجي بيمار ڀاءُ يا مون کي ٽائفس سان

منهنجو پيءُ سٺو ۽ شڪست

ٽي يا چار ڪوڙ سان

پر مسڪرائيندڙ ۽ روشن

جڏهن ذريعو گنوچي کان هو

هوءَ پنهنجي اندر جو جائزو وٺندي آهي

اٺن سالن جي سرسبزي

سوچن کي پريشان رکندي آهي

۽ ڪجهه نرمي جو تلفظ

آهي؟ هن کي هڪ ڌاڳي وانگر ڀڄي ويو

جيڪو هن جي سئي سان نه ٿو ملي

جڏهن هوءَ هن کي سمجهڻ چاهي ٿي

جڏهن مان هن کي اڳ وانگر ئي ڏسان ٿو

رستو ضايع ڪري رهيو آهيان

پر هن موقعي تي، مان ٻيو ڇا ڪري سگهان ٿو

ان کان سواءِ هن کي خوش ڪرڻ جي

سچن يا ايجاد ڪيل ڪهاڻين سان

هن کي هڪ نئون ٽي وي خريد ڪريو

يا کيس سندس لٺ ڏيو.

10. جڏهن هڪ ماءُ ٻار جي ڀرسان سمهي ٿي، Miguel de Unamuno

شاعري جو هي ٽڪرو Rhymes، Unamuno جي، ماءُ ۽ ٻارن جي وچ ۾ پيدا ٿيندڙ ويجهي رشتي کي ظاهر ڪري ٿو. ان ۾، غزل ڳالهائيندڙ پنهنجي جذبات جو اظهار پنهنجي ماءُ ڏانهن ڪري ٿو، جنهن جي يادگيري ابدي آهي.

(...)

2

جڏهن ڇوڪري سمهي ٿي.ماءُ ٻار جي اڳيان

ٻار ٻه ڀيرا سمهي ٿو؛

جڏهن مان سمهان ٿو تنهنجي پيار جا خواب ڏسان ٿو

منهنجو ابدي خواب چٿر ڪري ٿو.

مان تنهنجو ابدي ساهه کڻان ٿو تصوير مان

آخري سفر جي اڳواڻي ڪريان ٿو؛

جڏهن مان توهان ۾ پيدا ٿيو آهيان، مون هڪ آواز ٻڌو آهي

جيڪو ان ڳالهه جي تصديق ڪري ٿو ته منهنجي اميد آهي.

جيڪو به اهو ئي چاهيندو هو ۽ انهي طريقي سان هن کي پيار ڪيو ويو

هو زندگي لاءِ ڄائو هو؛

زندگي صرف ان جي معني وڃائي ٿي

جڏهن پيار وساريو وڃي.

مون کي خبر آهي ته تون مون کي ڌرتيءَ تي ياد ڪندين

ڇاڪاڻ ته مان تو کي ياد ڪريان ٿو،

۽ جڏهن مان موٽي وڃان ٿو ته تنهنجو روح جنهن کي گهيرو ڪري ٿو

جيڪڏهن مان توکي وڃان ٿو، ته مان پنهنجو پاڻ کي وڃان ٿو. .

جيستائين مان توهان کي فتح نه ڪيو، منهنجي جنگ

سچ ڳولڻ جي هئي؛

توهان واحد ثبوت آهيو جيڪو ناڪام نه ٿيو

منهنجي لافانييت جو. .

11. دنيا ۾ ھڪڙو جڳھ آھي، Alda Merini پاران

ھڪ ماء جي ھٿن کي دائمي ھئڻ گھرجي، ٻيهر ٻار ٿيڻ لاء. اطالوي ليکڪا ۽ شاعر الدا ميرني سان منسوب هي خوبصورت نظم، اُن جاءِ کي ظاهر ڪري ٿو جتي اسان هميشه موٽڻ چاهيون ٿا.

دنيا ۾ هڪ اهڙي جڳهه آهي جتي دل ڌڙڪندي آهي. تيز،

جتي توهان محسوس ڪرڻ جي جذبي کان بيزار آهيو،

جتي وقت بيٺو آهي ۽ توهان هاڻي پوڙها نه آهيو.

اها جڳهه توهان جي هٿن ۾ آهي جتي توهان جي دل عمر نه ٿيندي آهي،

جڏهن ته توهان جو ذهن ڪڏهن به خواب ڏسڻ بند نه ڪندو آهي.

12. منهنجي ماءُ لاءِ، مينوئل گوٽيريز ناجيرا پاران

هي نظم ميڪسيڪو جي ليکڪ گوٽيريز ناجيرا جو، جيڪو ادبي ماڊرنزم جي اڳڪٿين مان هڪ آهي، ماتم کي بي نقاب ڪري ٿو.