Tha iad ag ràdh gur e caraidean “an teaghlach a thaghas sinn”. Tha a bhith a’ lorg fìor chàirdeas mar aon de shàr ulaidhean beatha, agus mar sin tha e fìor mhath uair sam bith faclan snog a choisrigeadh dha na daoine cudromach a bhios còmhla rinn a h-uile latha.

An seo fàgaidh sinn taghadh de 26 dàn càirdeas

3>, le diofar ùghdaran, gus do bhrosnachadh. A bharrachd air sin, bheir sinn beachd air gach fear dhiubh.

1. Sonnet 104, le Uilleam Shakespeare

Tha an dàn Shakespeare seo a' dèiligeadh ri cuspair na h-ùine. Ann, tha an neach-labhairt liriceach a' bruidhinn ri caraid, nach fhaca e o chionn bhliadhnaichean. A dh'aindeoin 's gu bheil ùine air a dhol seachad gun a faicinn, tha e fhathast a' coimhead leis na h-aon suilean air a chompanach, a tha coltach gu bheil e a' fuireach mar a bha e.

Dhòmhsa, a charaid bhòidheach, chan urrainn dhut a bhith sean.

Sin nuair a bha mi a’ coimhead ort, gur i a’ chiad uair,

mar sin, do mhaise. Mar-thà trì geamhraidhean fuara,

thug iad às a’ choille, trì samhraidhean brèagha,

trì fuarain bhrèagha, tionndadh gu foghar,

agus chunnaic mi ri linn na h-uidhir de ràithean,

trì fàilidhean a’ Ghiblein ann an trì Ògmhios loisgte.

Tha e a’ cur iongnadh orm gu bheil thu a’ cumail suas ùrachd na h-òige agad.

Ach tha bòidhchead an aon rud ri snàthad dial ,

> Goididh e 'fhirinn bhuainn gun a cheum a thoirt fainear.

Dìreach mar tha do dhath cùbhraidh daonnan ceart,

Atharraichidh e 's 's i mo shùil-sa, 's e dìreach an tè a th' ann. air bhioran.

Air son m' eagal èisd : « Na aoisbidh an neach-labhairt liriceach a’ toirt comhfhurtachd dha a caraid, a tha i a’ fàgail às a dèidh. Fàgaidh e gu bràth, ach mairidh e beò le cuimhne an fhir ghaoil, a nì neo-bhàsmhor e.

Chan fhaigh mi bàs gu tur, a charaid,

cho fad 's is cuimhne leam a' fuireach nad anam.<1

Innsidh rann, facal, gàire,

dhut gu soilleir nach d' fhuair mi bàs.

Tillidh mi le feasgaran sàmhach,

leis an reult dheàrrsach dhut,

leis a’ ghaoith a rugadh eadar na duilleagan,

leis an tobar a bhios a’ bruadar anns a’ ghàrradh.

I tillidh e leis a’ phiàna a bhios a’ suathadh

Sgàilean oidhche Chopin;

le cràdh slaodach nan rudan

nach fios ciamar a gheibh iad bàs.

Leis a h-uile ni romansach, a tha a' maoidheadh ​​

an t-saoghal chruaidh seo a tha gam sgrios.

Bidh mi ri do thaobh nuair a bhios tu a'd' aonar,

mar sgàile eile ri taobh do sgàile.

1

14. Cha b’ e esan no mise, le Cecilia Casanova

Dh’fhoillsich an sgrìobhadair Chile an dàn seo anns an leabhar aice Termini Station (2009). Tha an sgrìobhadh goirid co-aimsireil seo a’ sgrùdadh càirdeas càirdeas a tha nas iom-fhillte na bha e coltach air an uachdar.

Cha do thuig e

no I

bha an càirdeas làn

de thionndadh is de thionndadh

Bhiodh eadar-theangachadh

air a bhith

naomh.

15. A thaobh càirdeas, le Alberto Lista

B’ e matamataigear agus bàrd às an Spàinn a bha ann an Alberto Lista a bha beò san 18mh is 19mh linn. Choisrig e dàin mar seo do dheagh charaid, Albino, air a bheil e a’ toirt taingcairdeas fad bhliadhnachan leis na rannan so.

Mealladh cùbhraidh mo chiad aois,

an diombanas amh an searbhas,

an càirdeas naomh, an deagh-bheusan

Sheinn mi le guth nis bog, nis dian.

Chan ann o Helicon an geug mhin

Cuimhnich m'uilc is m'uilc. deagh fhortan,

cha'n fheud ach goid bho dhearmad brònach fuireach.

Chan fheum duine sam bith, ach thusa, Albino ghràdhach,

mo bhroilleach maoth is gràdhach

coisrigidh d'a rùintean eachdraidh.

Dh'ionnsaich thu dhomh a bhith a' faireachdainn, thusa an òran

dhiadhaidh agus an smuain fhialaidh:

Is leatsa mo rannan agus is iad sin mo ghlòir.<1

16. A Palacio, le Antonio Machado

Tha deagh charaidean a’ leigeil leinn ar cridheachan fhosgladh agus èisteachd rinn ann an droch amannan. Tha an dàn seo ann am frèam na h-obrach aige Campos de Castilla (1912) anns a bheil Machado, ann an riochd litireil, a' bruidhinn ri a dheagh charaid José María Palacio.

Fhad 's a tha e a' faighinn a-mach cruth-tìre Shoria ann an as t-earrach, tha an neach-labhairt liriceach ag iarraidh air a dheagh charaid lilidhean a thoirt a dh'ionnsaigh a mhnà Leonor a chaochail, aig a bheil uaigh ann an cladh Espino, Soria.

Lùchairt, a dheagh charaid,

¿ An e earrach <1

mu thràth a’ sgeadachadh geugan poplars

na h-aibhne agus nan rathaidean? Ann an steppe

an Duero uachdrach, tha an t-Earrach fadalach,

ach tha e cho breagha 's cho milis nuair a ruigeas e!...

A bheil <1 aig na seann leamhan. 1>

duilleagan ùra?

Bidh fiù 's na h-acaciasrùisgte

agus beanntan nan sierras còmhdaichte le sneachd.

O mhais gheal is pinc Moncayo,

Sin ann an speuran Aragon cho breagha!

A bheil drisean flùranach

eadar na creagan glasa,

agus neòineanan geala

am measg an fheòir mhìn?

Na tùir chluig sin

Bithidh na corragan air a ruigheachd cheana.

Bidh achaidhean uaine cruithneachd,

agus muileidean donn anns na raointean cur,

agus tuathanaich a bhios a' cur an bàrr fadalach

le uisgeachan a' Ghiblein. 'S bidh na seillein

a' sgoltadh an t-sìomain agus an ròsmary

A bheil craobhan-pluma fo bhlàth? A bheil violets sam bith air fhàgail?

Poidsearan, cha bhi call

a’ phetris fo na còtaichean fada,

gann. Lùchairt, a dheagh charaid,

a bheil oidhcheannan-oidhche air bruaichean na h-aibhne mu thràth?

Leis a' chiad lilidhean

's na ciad ròsan anns na h-ubhal-ghortan,

ann an a feasgar gorm, theirig suas gu Espino,

gu Alto Espino far a bheil am fearann ​​aige…

17. Los amigos, le Julio Cortázar

Chaidh an sonnet neo-aithnichte seo, leis an sgrìobhadair à Argentine Julio Cortázar, a ghabhail a-steach san t-seòrsa-sgrìobhaidh Preludes and Sonnets (1944). Chaidh an sgrìobhainn seo a choisrigeadh do Zamora Vicente, sgrìobhadair Spàinnteach, agus a bhean, leis an do chùm e deagh chàirdeas. Tha an dàn a' rannsachadh càirdeas san àm a dh'fhalbh, tha e a' dèanamh sin tro dhiofar eileamaidean a bheir ort tilleadh thuige, mar chuimhne sgaoilte.

Ann an tombaca, ann an cofaidh, ann am fìon,

aig oir na an oidhche dh' eirich iad

mar na guthan singu'm bi iad fad air falbh a' seinn

gun fhios ciod air an t-slighe.

Bràithrean aotrom an dàn,

dioscuros, faileasan bàna, tha iad a' cur eagail orm

> na cuileagan cleachdaidh, chuir iad suas rium

gu bheil mi a' leantuinn air adhart am measg uiread de chuilbheart.

Tha na mairbh a' labhairt barrachd, ach anns a' chluais,

agus tha beò lamhan blàth is mullach,

suim na chaidh a chosnadh 's na chaidh air chall.

Mar sin aon latha anns a' bhàta sgàile,

bheir mo bhroilleach fasgadh o uiread de neo-làthaireachd

an t-seann chaomhalachd seo a tha gan ainmeachadh.

18. Càirdeas às deidh gaol, Ella Wheeler Wilcox

A bheil e comasach càirdeas a chumail às deidh dàimh gaoil? Tha an dàn goirid seo leis an sgrìobhadair Aimeireaganach Ella Wheeler Wilcox a' rannsachadh nam faireachdainnean a tha ag èirigh às dèidh dealachadh nan leannan.

An dèidh an t-samhraidh borb tha a lasraichean uile

air an caitheamh ann an luaithre, air tighinn gu crìch<1

Ann an dian a theas fein,

shuas an sin bha bog, solas, Latha Naomh Màrtainn,

air a chrùnadh le ciùineas na sìthe, brònach agus ceòthach.

Threòraich an dèidh a’ ghràidh sinn,

sgìth de dh’àmhghar is de dh’ ana-miannan stoirmeil,

gu sealladh fada de chàirdeas: sùil sheargach

a bheir cuireadh dhuinn a leantainn , agus a dhol thairis air

na glinn ùir is uaine a bhios a’ siubhal gu neo-chùramach.

An e suathadh de shneachda a tha san adhar?

Carson a tha an call seo a’ cur dragh air.

Chan eil sinn ag iarraidh gun till am pian, an teasair a dhol à bith;

Ach, ge-tà, tha na làithean seo neo-choileanta.

19. Dàn 24, le Rabindranath Tagore

Tha an dàn seo leis an ùghdar Bengali Rabindranath Tagore anns an leabhar The Gardener (1913). Bidh caraidean ag èisteachd rinn nuair a bhios feum againn air as motha agus a’ cumail ar dìomhaireachdan. Anns na rannan so, tha am fear-labhairt liriceach a' labhairt r'a charaid, a tha e a' brosnachadh a dh' innseadh dha, le muinghinn, ciod a tha cho mòr a' cur dragh air.

Na cùm diamhaireachd do chridhe a mhàin air do shon fèin, a charaid innis dhomh,

dhomhsa a-mhàin, an dìomhaireachd

Cuairt rium do dhìomhaireachd, thusa aig a bheil gàire cho milis; cha chluinn mo chluasan

ach mo chridhe.

Tha an oidhche domhain, tha an taigh sàmhach, tha neadan nan eun

paisgte nan cadal.<1

Trid do dheòir leisg, trid do ghàire eagallach,

tro do chorruich mhilis 's do bhròn, innis dhomh rùn-dìomhair do chridhe.<1

20. Gazelle of Friendship, le Carmen Díaz Margarit

Tha càirdeas a’ toirt oirnn eòlas fhaighinn air faireachdainnean tlachdmhor agus nach gabh mìneachadh. Tha a' bhàrdachd cho-aimsireil seo comasach air na mothachaidhean sin a chur an cèill tro na rannan aige.

Tha càirdeas na shruth de dh'iasg aotrom,

agus tha e gad shlaodadh

a dh'ionnsaigh cuan sona de dhealain-dè.

Is e càirdeas caoineadh chluig

a tha ag agairt fàile cuirp

ann an gàrradh heliotropes aig briseadh an latha.

21. càirdeas rilargo, le Jaime Gil de Biedma

Is e coinneamhan agus suidheachaidhean a tha eòlach air caraidean cuid de na h-amannan as toilichte nar beatha. Tha an dàn seo, le fear de na daoine as cudromaiche ann am bàrdachd Spàinneach bho ghinealach '50, a' meòrachadh air càirdeas. An t-àite sin, a tha a’ dol thairis air àite agus ùine, far am faod sinn “leig sinn fhìn a bhith”.

Tha na làithean a’ dol seachad gu slaodach

agus is iomadh uair a bha sinn nar n-aonar.

Ach an uair sin tha amannan ann a tha toilichte

leigeil leotha fhèin a bhith ann an càirdeas.

Seall:

's e sinne a th' ann.

Fàil air a stiùireadh gu sgileil

na h-uairean, agus dh'eirich a' chuideachd.

Thàinig oidhcheannan. Dha an gaol

las sinn faclan,

na faclan a thrèig sinn an dèidh sin

airson a dhol nas àirde:

thòisich sinn air a bhith nar companaich

a tha eòlach air a chèile

nas fhaide na an guth neo an t-soidhne.

A-nis tha.

Faodaidh na faclan ciùin èirigh

—an fheadhainn nach eil ag ràdh rudan tuilleadh—,

fleòdradh beagan air an adhar;

leis gu bheil sinn glaiste<1

ann an saoghal, gnarled

le eachdraidh chruinnichte,

agus tha a' chuideachd a tha sinn a' cruthachadh làn,

duilleach de làthaireachd.

>Air cùlaibh a h-uile h-aon

faire thairis air an taigh aige, an achadh, an t-astar.

Ach bithibh sàmhach.

Tha mi airson rudeigin innse dhuibh.

Tha mi dìreach airson innse dhut gu bheil sinn uile còmhla.

Uaireannan, nuair a bhios e a' bruidhinn, bidh cuideigin a' dìochuimhneachadh

a ghàirdean mun cuairt orm,

agus mise, fiù 's ma tha mi' m sàmhach, thoir mo thaing.tapadh leat,

a chionn gu bheil sìth anns na cuirp agus annainn.

Tha mi airson innse dhut mar a thug sinn

ar beatha an seo, a dh’innse dhaibh.<1

Fad, an le chèile

san oisean air an robh sinn a’ bruidhinn, airson uimhir de mhìosan!

tha sinn eòlach air a chèile gu math, agus sa chuimhne

toileachas co-ionnan ri bròn.

Dhuinne, tha cràdh maoth.

O, uair! Tha na h-uile ni a nis air a thuigsinn.

22. Crann puinnseanta, le Uilleam Blake

Cha dèan a bhith a’ cuir às do fheirg dad ach dàimhean daonna a dhèanamh nas miosa. Tha an dàn seo leis a’ bhàrd Breatannach Uilleam Blake a’ stèidheachadh coimeas eadar mar a dhèilig e ri duilgheadas le a charaid, agus mar a fhuair e seachad air, agus mar a rinn e leis an nàmhaid aige. Air sgàth dìth conaltraidh ris, mheudaich agus dh'fhàs am feirg mar chraoibh nimhe.

Bha fearg orm ri mo charaid;

Dh'innis mi dha m'fhearg, agus thàinig crioch air m'fhearg.<1

Bha fearg orm ri m’ nàmhaid:

Cha dubhairt mi e, is dh’fhàs m’fhearg.

Agus dh’uisgich mi e le eagal,

dh’oidhche is dh’oidhche. là le m' dheòir : <1

's chuir se e le gàire,

le ceilg is breugan. breith air ubhal dealrach.

Agus smaoinich mo namhaid air a dheàrrsadh,

agus thuig e gum b’e leamsa a bh’ ann.

Agus rinn e gnothach ris a’ ghàrradh agam,

>nuair a chòmhdaich an oidhche an cuaille;

agus anns a' mhaduinn bha mi toilichte

mo nàmhaid fhaicinn 'na shineadh fo 'n chraoibh.

23. Na leig seachad, a MarioBenedetti

Tha caraidean anns na h-amannan as duilghe. Dh’ fhaodadh an dàn seo leis an sgrìobhadair Uruguayan, a tha a’ riochdachadh Generation of ’45, a bhith air leth freagarrach airson neach a ghràdhaich a chaill dòchas a bhrosnachadh. Leis na faclan àlainn seo, tha an neach-labhairt liriceach a' toirt a thaic gun chumhachan dha chompanach.

Na leig seachad, tha ùine agad fhathast

ruighinn a-mach agus tòiseachadh a-rithist,

> gabhaibh ur faileasan, adhlaicibh ur n-eagal,

fuasgail am ballast, till air iteig.

Na leig seachad, se sin a th' ann am beatha,

lean air adhart air an turas,

lean do aislingean,

fuasgail ùine,

ruith an sprùilleach agus lorg na speuran.

Na leig seachad, na leig a-steach ,

ged a dh’eireas am fuachd,

ged a bhios eagal a’ bìdeadh,

ged a dh’fhalaicheas a’ ghrian is a’ ghaoth a’ stad,

tha teine ​​ann fhathast nad anam,

tha beatha fhathast nad aislingean,

oir is leat a bheatha agus is leat a mhiann,

a chionn gun robh thu ga iarraidh agus a chionn gu bheil gaol agam ort. 1>

A chionn gu bheil fìon is gràdh ann, tha e fìor,

oir chan eil lotan ann nach slànaich ùine,

fosgail na dorsan, thoir air falbh na glasan,

trèig na ballachan a dhìon thu.

Bith beò agus gabh ris an dùbhlan,

fhaigh air ais gàire, èist ri seinn,

Faic cuideachd: Tha am film Fo an aon rionnag: geàrr-chunntas agus mion-sgrùdadh

leig sìos do gheàrd is leudaich do làmhan,

fosgail do sgiathan agus feuch ris a-rithist,

comharraich beatha agus faigh air ais na speuran.

Na leig seachad na leig a-steach,

ged a bhiodh anfuar nan allt,

ged tha eagal a' bìdeadh,

ged a luidheas a' ghrian 's a' ghaoth a' stad,

tha beatha nad aislingean fhathast,

oir is toiseach gach la,

oir is e so an t-am agus an t-am is fearr,

a chionn nach 'eil thusa a'd' aonar,

a chionn gu bheil gaol agam ort.

Faodaidh tu cuideachd leughadh: 6 dàin riatanach le Mario Benedetti

24. Is e dìreach càirdeas, le Jorge Isaacs

Faodaidh gaol neo-dhìolta tachairt ann an dàimhean càirdeas cuideachd. Anns na rannan seo leis a’ bhàrd Coloimbia Jorge Isaacs, a dh’ àiteach an gnè romansach, tha aithreachas air an neach-labhairt liriceach gun robh e a’ creidsinn gun robh an dàimh ri a leannan mu dheidhinn rudeigin a bharrachd air càirdeas.

Don chàirdeas shìorraidh a tha thu a’ mionnachadh dhòmhsa ,

Do mhì-mhisneachd 's do dhearmad 's fheàrr leam mar-thà.

Nach do thairg do shùilean ach càirdeas dhomh?

Nach d'iarr mo bhilean ach càirdeas riut?

De d' mhionnaidhean, mar phàigheadh ​​air son mo mhionnain,

De do ghaol borb, a ghaoil ​​ann an duais,

Tha thu 'g iarruidh an diugh, 'S nach urrainn domh do reubadh a mach

0> O'n chridhe iriosal. <1

Mura robh mi air bruadar gu'n do ghràdhaich mi thu, 's gu'n do ghràdhaich thu mi,

Mura bu aisling an sonas sin

Agus bha ar gràdh-ne coir... an eucoir sin

Dh' aonaich e ri m' bheatha thu le ceangal sìorraidh

'N uair 's an solas na craoibh shòlasach,

O chladach uaine nam beann.

Flùraichean fiadhaich dhòmhsa chruinnich thu

Leis an do sgeadaich mi do chuailean dubha;

Nuair a bha mi air mullach na creige, tha an abhainn

Aig ar casan a’ roiligeadhbuaireasach,

Saor mar na h-eòin a tharruing

An fhàire ghorm is mall a sgèith,

Chum mi thu fo chrith a'm' ghàirdean

'S do dheòir air an sguabadh air falbh mo Phògan...

Mar sin cha do thairg thu ach càirdeas dhomh?

An do dh’iarr mo bhilean dìreach càirdeas dhìot?

25. The Arrow and the Song, le Henry Wadsworth Longfellow

Tha an sgrìobhadh seo leis an ùghdar Henry Wadsworth Longfellow, a tha ainmeil airson a bhith mar a’ chiad eadar-theangaiche Ameireaganach den Comadaidh Dhiadhaidh , a’ sgrùdadh cuspair fuath is gaol gu metaphorically , an t-saighead 's an òran, fa seach. Coltach ris an òran, tha faireachdainn a' ghaoil ​​fhathast slàn ann an cridheachan charaidean.

Loisg mi saighead dhan adhar ghorm.

Thuit air an talamh, chan eil fhios agam càite.

Dh'fhalbh e cho luath 's nach robh an sealladh

comasach air a shlighe a leantainn.

Thilg mi òran dhan adhar.

Thuit e gu làr , chan eil fhios agam càite.

Dè na sùilean a leanas

itealain neo-chrìochnach òran?

An dèidh sin lorg mi ann an craobh daraich

>an t-saighead, fhathast slàn;

agus fhuair mi an t-òran slàn

ann an cridhe caraid.

26. Friendship Creed, le Elena S. Oshiro

Tha an dàn seo, leis an dotair agus an neach-naidheachd Elena S. Oshiro, na dhearbhadh air misneachd do charaidean, a tha an-còmhnaidh ann aig amannan math agus dona.

Tha mi creidsinn nad ghàire,

uinneag fosgailte do bhith.

Tha mi creidsinn nad shealladh,

sgàthan doAir a ghineamhuinn,

romhad cha robh gin, maise 's an t-samhradh.»

2. A charaid, le Pablo Neruda

Chan eil gluasad gaoil nas motha a dh’ionnsaigh charaidean na bhith a’ cur an cèill le taing na tha sinn a’ faireachdainn air an son. Anns an dàn seo le Pablo Neruda, tha an neach-labhairt liriceach a' cur an cèill spèis dha charaid le bhith a' tabhann a h-uile rud a th' aige dha.

I

A charaid, gabh na tha thu ag iarraidh,

seall anns na cearnan,

agus ma's aill leat, bheir mi dhuit m'anam gu h-iomlan,

le a shroinibh geala 's le a h-òrain.

II

A charaid, le feasgair dean am miann so gun fheum agus sean air buannachadh air falbh.

Deoch as mo shoitheach ma tha am pathadh ort.

A charaid, le feasgair leig air falbh

an toil so agam-sa a bhuineas do gach preas ròis

dhomh-sa.

A charaid,

ma tha ocras ort, ith m'aran.

III

A h-uile rud, a charaid, rinn mi dhut e. A h-uile

seo a chì thu gun a bhith a’ coimhead na mo sheòmar rùisgte:

seo uile a dh’èireas suas na ballachan deas

—mar mo chridhe-sa – an còmhnaidh a’ sireadh àirde.

Tha thu a’ dèanamh gàire, a charaid. Tha e cudromach! Chan eil fios aig duine

na tha falaichte a-staigh,

ach tha mi a’ toirt dhut m’ anam, amphora de mhil bhog,

agus bheir mi dhut a h-uile càil… Ach a-mhàin a’ chuimhne sin …

… Sin anns an oighreachd fhalamh agamsa a chaill gaol

ròs geal a dh’fhosglas gu sàmhach…

3. Càirdeas, le Carlos Castro Saavedra

Dè a th’ ann an càirdeas?Seo a’ cheist a tha an leabhar a’ feuchainn ri freagairt.onair.

Tha mi a' creidsinn nad dheòir,

comh-roinn

aoibhneas no bròn.

Tha mi a' creidsinn nad làimh

an-còmhnaidh air a shìneadh a-mach

a thoirt no a ghabhail.

Tha mi a' creidsinn nad ghlacas,

fàilte dhùrachdach

bho do chridhe.

I creid nad fhacal ,

cur an cèill na tha thu

ag iarraidh no a' dùileachadh.

Tha mi creidsinn annad, a charaid,

dìreach mar sin, ann an

1>

sàmhchair.

Iomraidhean leabhar-eòlais:

• Bartra, A. (1984). Cruinneachadh de bhàrdachd Aimeireaga a Tuath . UNAM.
• Casanova, C. (2004). Stèisean ceann-uidhe . Caidreachas Deasachaidh.
• Isaacs, J. (2005). Obraichean coileanta (M. T. Cristina, Ed.). Oilthigh Externado de Coloimbia.
• Machado, A. (2000). duanaire bàrdachd . EDAF.
• Montes, H. (2020). Cruinneachadh bàrdachd don òigridh . Zig-Zag.
• S. Oshiro, E. (2021). Càirdeas: Joy of Sharing . Ariel Publisher.
• Salinas, P. (2007). Dàin coileanta . Pòcaid.

Bàrd Coloimbia Carlos Castro Saavedra. Airson an neach-labhairt liriceach, tha càirdeas a 'ciallachadh, am measg rudan eile, taic, dìlseachd, companaidh agus socair anns na h-amannan as iom-fhillte. Tha fìor chàirdeas a’ faighinn thairis air an ùine a tha a’ dol seachad, eadar sonas agus bròn.

Tha càirdeas mar an ceudna ri làmh

a tha a’ cumail taic ri sgìths ann an làmh eile

agus a’ faireachdainn gu bheil an tha sgìths air a lasachadh

agus bidh an t-slighe a’ fàs nas daonnach.

Tha an caraid dùrachdach am bràthair

soilleir agus eileamaideach mar an spìc,

mar an t-aran , mar a' ghrian, mar an seang

a bhios a' cur mil eadar-dhealaichte ris an t-samhradh.

Mòr beairteas, companaidh bhinn

's e sin an t-soitheach a ruigeas an latha

agus a' soilleireachadh ar n-oidhcheannan taobh a-staigh.

Na thobar co-bhith, de chaoimhneas,

's e càirdeas a tha a' fàs agus a' tighinn gu ìre

ann am meadhon aoibhneis agus cràdh.

4. Tiodhlacadh Caraid, le Antonio Machado

Is e àm gu math dòrainneach a th’ ann a bhith a’ call caraid. Anns a’ bhàrdachd seo, tha an t-ùghdar Sevillian Antonio Machado a’ toirt cunntas air na faireachdainnean agus an àile a tha timcheall air a’ mhionaid a tha a charaid air a thiodhlacadh. Bidh e a’ faighneachd na bhroinn fhèin agus anns an t-saoghal mhothachail, a’ glacadh brìgh na h-àm duilich sin.

Thugadh an talamh dha air feasgar uamhasach

san Iuchair, fon ghrèin theine.

Ceum air falbh bhon uaigh fhosgailte,

bha ròsan le peatalan grod,

am measg geraniums le cùbhraidh cruaidh

agus flùraichean dearga. neamh

fìor-ghlan agusgorm. Bha adhar làidir tioram a' sruthadh

Bho na ròpan tiugha crochte,

gu trom, rinn iad

a' chiste-laighe gu bonn an t-sluic gu teàrnadh <1

an dà chladhaire uaighe...

Agus nuair a ghabh iad fois, sheinn e le buille làidir,

sòlaimte, anns an t-sàmhchair.

Ciste tha gnogadh air an talamh rudeigin

gu math dona.

Os cionn a’ bhocsa dhubh bhris na clodan trom dusty

...

Thug an èadhar air falbh

1>

o'n t-slochd dhomhainn tha 'n anail bhàn.

—Agus thusa, gun sgàil ni's mò, codal is gabh fois,

sith fhada do d' chnàmhan...

Gu deimhinn, <1

cadal cadal fìor agus sìtheil.

5. Bidh mi a’ fàs ròs geal, le José Martí

Coltach ri seòrsachan eile de dhàimhean buadhach, feumar aire a thoirt do chàirdeas. Anns an dàn seo, leis an ùghdar Chuba José Martí, tha an neach-labhairt liriceach ag innse gu bheil e a’ toirt aire don fheadhainn a tha dùrachdach agus dìleas dha, ag àiteachadh ròs geal. San aon dòigh, tha e ga ghiùlan fhèin ris an fheadhainn a rinn dochann air, a chionn 's nach eil e a' togail gearan nan aghaidh.

Tha mi a' fàs ròs geal

san Ògmhios mar anns an Fhaoilleach,

0>air son a' charaid dhùrachdaich

a bheir dhomh a làmh dhìomhair.

Agus air son an fhir ghràineil a reubas a‑mach

an cridhe leis a bheil mi beò

>Chan eil mi ag àiteachadh cluaran no droigheann,

Bidh mi a’ fàs ròs geal.

S dòcha gum biodh ùidh agad ann cuideachd: Dàn Bidh mi a’ fàs ròs geal le José Martí

6. Dàn mu chàirdeas, le Octavio Paz

Càirdeas ag atharrachadh le ùine a’ falbh,bidh e a’ sruthadh, a’ fàs agus a’ tighinn gu ìre. Bidh an sgrìobhadair Meicsigeach Octavio Paz a’ cleachdadh metaphors agus analogs gus mìneachadh mar a tha na dàimhean gaoil seo air a bhith tro na bliadhnaichean.

Is e abhainn agus fàinne a th’ ann an càirdeas.

Tha an abhainn a’ sruthadh tron ​​fhàinne.

Is e eilean anns an abhainn a th’ anns a’ fhàinne.

Tha an abhainn ag ràdh: mus robh abhainn ann, cha robh ann ach abhainn.

Roimhe agus às deidh sin: dè chuir às don chàirdeas.

An sguab thu às e? Tha an abhainn a' sruthadh agus tha an fhàinne air a cruthachadh.

Tha càirdeas a' cur às do ùine agus mar sin gar saoradh.

'S e abhainn a th' innte, mar a bhios i a' sruthadh, a' cruthachadh a fàinneachan.

Sgriosar ar lorgan ann an gaineamh na h-aibhne.

Sa ghaineamh tha sinn a coimhead airson na h-aibhne: càit an deach thu?

Tha sinn beò eadar dearmad is cuimhne:

Seo 'S e eilean a th' ann an-dràsta air a bheilear a' sabaid le ùine gun chrìch.

S dòcha gum biodh ùidh agad ann an: 16 dàin nach gabh a chall le Octavio Paz

7. Caraid, le Pedro Salinas

Sgrìobh Pedro Salinas, fear de na riochdairean as motha ann an Generation of '27, an dàn gaoil seo anns a bheil an leannan a' faicinn an t-saoghail tron ​​neach a ghràdhaich, a charaid. Co an coimeas ri gloine trid an urrainn thu cnuasachadh air an t-saoghal.

Airson gloine tha gaol agam ort,

tha thu soilleir agus soilleir.

A choimhead air an t-saoghal,

1

tromhaibh, fìor-ghlan,

de shùith no de mhaise,

mar a dh’innseas an latha.

Do làthaireachd an seo, tha,

a-steach romham, daonnan,

ach daonnan neo-fhaicsinneach,

gun d'fhaicinn is fìor.

Crystal. Sgàthan,riamh!

8. Cuimhnich, le Cairistìona Rossetti

Tha an dàn seo le Cairistìona Rossetti, bàrd Sasannach cliùiteach bhon 19mh linn, mar phàirt den obair aice The Goblin Market (1862). Aig an àm seo, bidh an neach-labhairt liriceach a' bruidhinn ri a leannan no a charaid gus iarraidh air cuimhneachadh air nuair a bhàsaicheas e. Anns na rannan mu dheireadh tha i ag iarraidh air gun a bhith a' cuimhneachadh oirre le bròn, ma nì e, b' fheàrr leatha gun dìochuimhnich e i.

Cuimhnich orm nuair a chaidh mi fada,

glè fhada, dh'ionnsaigh an tìr shàmhach;

nuair nach urrainn dhut mo làmh a chumail nas fhaide,

chan eil mise fiù 's, leisg orm falbh, fhathast ag iarraidh fuireach.

Cuimhnich orm nuair nach eil ann tuilleadh beatha làitheil,

far an do nochd thu dhomh an àm ri teachd a tha san amharc:

dìreach cuimhnich ormsa, tha fhios agad,

nuair a tha e ro fhadalach airson sòlasan, ùrnaighean.

Agus eadhon ged a dhìochuimhnicheas tu mi airson tiotan

gus mo chuimhneachadh nas fhaide air adhart, na gabh aithreachas:

Airson dorchadas agus coirbeachd fàg

leasraidh an na smuaintean a bh' agam:

's fhearr na dearmad a dheanamh orm, agus gàire a dheanamh

chum gu'n cuimhnicheadh ​​tu orm fo bhròn.

Faic cuideachd: Edvard Munch: 20 obair sgoinneil gus athair faireachdainneachd a thuigsinn

9. Dè th’ agam a tha mo chàirdeas a’ faighinn?, le Lope de Vega

Tha cuspair cràbhach aig an sonnet seo le Lope de Vega, fear de na riochdairean as motha ann an Linn Òir na Spàinne. Ann, tha an neach-labhairt liriceach a’ toirt iomradh dìreach air Ìosa agus a’ sealltainn dha aithreachas airson gun a bhith a’ fosgladh suas do Dhia. Ged dhiùlt an neach-labhairt liriceach tionndadh,tha e air buanachadh, agus air feitheamh an dràsta.

Dè th' agam, a tha mo chàirdeas a' sireadh?

Dè an ùidh a tha ga leantainn, a Ìosa,

a tha còmhdaichte aig mo dhoras ann an drùchd

am bi thu a' cur seachad oidhcheannan dorcha a' gheamhraidh?

O dè cho cruaidh 's a bha mo chom

a chionn nach fosgail mi thu! Dè an cuthach neònach

ma thiormaich an deigh fhuar

lotan do lusan fìor-ghlan bho mo thaingealachd!

Cò mheud uair a thuirt an t-aingeal rium:

> "Anam, seall a-mach air an uinneig a-nis,

chì thu cho mòr 'sa tha gaol ri stòldachd"!

Agus cia mheud, a bhòidhchead uachdaranach,

"Am màireach bidh sinn fosglaidh e dhut", fhreagair e ,

airson an aon fhreagairt a-màireach!

10. An Caraid a tha na Chadal, le Cesare Pavese

Tha an dàn seo leis an ùghdar Eadailteach Cesare Pavese a' dèiligeadh ri cuspair a' bhàis. Dh'fhiosraich an t-ùghdar air grunn luchd-gaoil a chall rè a bheatha, mar sin, anns na rannan seo, tha e a' toirt a-mach an t-eagal gun cailleadh e caraid.

Dè a chanas sinn ris a' charaid cadail a-nochd?

Tha 'm focal a's teirce ag èiridh 'n ar bilean

o'n bhròn a's uamhasaiche. Seallaidh sinn air a' charaid,

a bhilibh gun fheum gun smal,

labhraidh sinn gu socrach.

Bithidh an oidhche air aghaidh

de an t-seann phian a tha e a' nochdadh a h-uile feasgar,

neo-fhulangach agus beò. Bidh an t-sàmhchair iomallach

a’ fulang mar anam, balbh, anns an dorchadas.

Bruidhnidh sinn ris an oidhche, a bheir anail beagan.

Cluinnidh sinn na h-amannan a’ sileadh. anns an dorchadas,

nas fhaide air falbhnithe, ann an imcheist an fheasgair

a thig gu h-obann a' snaidheadh ​​nithe

an aghaidh an t-sàmhchair mharbh. Nochdaidh an solas gun fheum

aghaidh an latha a tha air a ghabhail a-steach. Bidh na h-amannan

sàmhach. Agus labhraidh nithe gu socrach.

11. Is e càirdeas gràdh, le Pedro Prado

Tha iom-fhillteachd riatanach ann an dàimh càirdeas. Anns a’ bhàrdachd seo leis an sgrìobhadair Chilean Pedro Prado, tha an neach-labhairt liriceach a’ nochdadh na rudan sònraichte a tha a’ comharrachadh a chàirdeas càirdeil. Ceangal nas fheàrr a tha a’ dol nas fhaide na faclan.

Is e càirdeas an gaol ann an stàitean sàmhach.

Bruidhnidh caraidean ri chèile nuair a tha iad nas sàmhaiche.

Ma bhriseas an t-sàmhchair, freagraidh an caraid

mo bheachd fhìn gu bheil e cuideachd a’ falach.

Ma thòisicheas e leanaidh mi cùrsa a bheachd;

chan eil duine againn ga chur ri chèile no ga chreidsinn.<1

Tha sinn a’ faireachdainn gu bheil rudeigin nas àirde a tha gar stiùireadh

agus a’ coileanadh aonachd ar companaidh...

Agus tha sinn air ar stiùireadh gu bhith a’ smaoineachadh gu domhainn,

agus gu cinnt a choileanadh ann an caithe-beatha neo-chinnteach;

agus tha fios againn, os cionn ar coltas, gu bheil

eòlas taobh a-muigh saidheans air a thomhas.

Agus is ann air sgàth sin a tha mi a’ sireadh na tha ri mo thaobh

an caraid a thuigeas na tha mi ag ràdh ann an tost.

12. Dàn 8, le Iain Burroughs

Anns an dàn seo leis an eòlaiche nàdair Ameireaganach Iain Burroughs, tha an neach-labhairt liriceach a’ feuchainn ris a’ cheist a fhreagairt dè a th’ ann an caraid. oir tha ea tha dùrachdach, fialaidh, fìrinneach, gun chumhachan agus na dheagh chomhairliche.

Am fear aig a bheil crathadh làimhe beagan nas daingne,

Am fear aig a bheil gàire rud beag nas gile,

Am fear aig a bheil gniomharan beagan ni's diomhain;

Sin am fear ris an can mi caraid.

Am fear a bheir seachad nas luaithe na dh'iarras,

Am fear a tha mar an ceudna an diugh 's am màireach,

Am fear a roinn do dhoilgheas cho math ri do shòlas;

Sin an tè ris an can mi caraid.

Am fear aig a bheil smuaintean Tha iad beagan ni's fior-ghlan,

Am fear aig am bheil inntinn beagan ni's gèire,

Am fear a sheachainn an ni tha brònach agus borb;

Sin ris an abair mi caraid.

An neach a bhios, nuair a dh’fhalbhas tu, ga ionndrainn le bròn,

Am fear a thilleas, a chuireas fàilte ort le h-aoibhneas;

Am fear nach leig le h-èigin ort gu bràth; thoir an aire fein;

Sin am fear ris an can mi caraid.

Am fear a tha daonnan toileach cuideachadh,

Am fear aig an robh a chomhairle daonnan math,<1

Am fear air nach eil eagal seasamh air do shon nuair a bheir iad ionnsaigh ort;

Sin am fear ris an can mi caraid.

Am fear a nì gàire nuair a tha a h-uile càil mì-fhàbharach,

Am fear nach dìochuimhnich thu a-riamh,

Esan a bheir barrachd na gheibh e an-còmhnaidh;

Seo a chanas mi ri caraid.

13 . Chan fhaigh mi bàs buileach, a charaid, le Rodolfo Tallón

Faodaidh soraidh slàn a bhith na fhìor mhionaid. Anns an dàn seo leis an Argentineach Rodolfo Tallón, tha an