පවතිනවාදය යනු මානව පැවැත්ම විශ්ලේෂණය කිරීමට නැඹුරු වූ දාර්ශනික සහ සාහිත්‍ය ධාරාවකි. එය තාර්කික, සදාචාරාත්මක හෝ ආගමික වියුක්ත කාණ්ඩ වලින් ස්වාධීන සංසිද්ධි ලෙස විශ්ලේෂණය කළ යුතු නිදහස සහ පුද්ගල වගකීම පිළිබඳ මූලධර්ම අවධාරණය කරයි.

දර්ශන ශබ්දකෝෂයට අනුව නිකොලා ඇබග්නානෝ විසින්, පැවැත්මවාදය විවිධ ප්‍රවණතා එකට ගෙන එයි, ඔවුන් තම අරමුණ බෙදා ගත්තද, ඔවුන්ගේ උපකල්පන සහ නිගමනවල අපසරනය වේ. අපට පැවැත්මේ මූලික වර්ග දෙකක් ගැන කතා කළ හැක්කේ එබැවිනි: ආගමික හෝ ක්‍රිස්තියානි පැවැත්මවාදය සහ අදේවවාදී හෝ අඥෙයවාදී පැවැත්ම, අපි පසුව නැවත පැමිණෙනු ඇත.

ඉතිහාසගත චින්තන ධාරාවක් ලෙස, පැවැත්මවාදය ආරම්භ වන්නේ XIX සියවසේදීය. නමුත් එය එහි උච්චතම අවස්ථාවට ළඟා වූයේ XX සියවසේ දෙවන භාගයේදී පමණි.

පවතිනවාදයේ ලක්ෂණ

පවතිනවාදයේ විෂම ස්වභාවය තිබියදීත්, ඇති ප්‍රවණතා ප්රකාශිත සමහර ලක්ෂණ බෙදාහදා ගනී. අපි වඩාත් වැදගත් ඒවා දැන ගනිමු.

පැවැත්ම සාරයට පෙරාතුව

පවතිනවාදය සඳහා, මානව පැවැත්ම සාරයට පෙරාතුව. මෙහිදී, ඔහු බටහිර දර්ශනය හා සසඳන විට විකල්ප මාර්ගයක් ගත් අතර, එය එතෙක් ජීවිතයේ අරුත පැහැදිලි කළේ ලෝකෝත්තර හෝ පාරභෞතික කාණ්ඩ (අදහසේ සංකල්පය වැනි,දෙවිවරුන්, හේතුව, ප්‍රගතිය හෝ සදාචාරය), ඒ සියල්ල බාහිර හා විෂයට පෙර සහ එහි සංයුක්ත පැවැත්ම.

වියුක්ත හේතුවට වඩා ජීවිතය ජය ගනී

අවස්ථාවවාදය තාර්කිකත්වයට සහ අනුභූතිවාදයට විරුද්ධ වේ, තක්සේරුව කෙරෙහි අවධානය යොමු කරයි පැවැත්මේ ආරම්භක ලක්ෂ්‍යය ලෙස හෝ එහි ප්‍රධාන දිශානතිය ලෙස ප්‍රකාශ කළත්, තර්කය සහ දැනුම අතිඋත්කෘෂ්ට ප්‍රතිපත්තියක් ලෙස

පැවැත්මවාදය දාර්ශනික පරාවර්තනයේ පදනම ලෙස තර්කයේ ආධිපත්‍යයට විරුද්ධ වේ. පරම මූලධර්මයක් ලෙස තාර්කික චින්තනය ආත්මීයත්වය, ආශාවන් සහ සහජ බුද්ධිය, විඥානය ලෙස මනුෂ්‍යත්වය ප්‍රතික්ෂේප කරන බැවින්, පැවැත්මවාදීන්ගේ දෘෂ්ටිකෝණයෙන්, මානව අත්දැකීම එහි එක් අංගයක් නිරපේක්ෂ කිරීම සඳහා කොන්දේසිගත කළ නොහැක. මෙය ධනාත්මකවාදයට පටහැනිව ශාස්ත්‍රීය විරෝධී ස්වභාවයක් ද ලබා දෙයි.

විෂයය පිළිබඳ දාර්ශනික බැල්ම

අතිශයින්ම දාර්ශනික බැල්ම විෂයය කෙරෙහිම යොමු කිරීමට සක්‍රීය-පුද්ගලික කාණ්ඩවලට යොමු කිරීමට පැවැත්මවාදය යෝජනා කරයි. මේ ආකාරයෙන්, පැවැත්මවාදය විෂයය සලකා බැලීම සහ විශ්වය ඉදිරියේ තනි පුද්ගලයෙකු සහ පුද්ගලාරෝපිත අත්දැකීමක් ලෙස පවතින ආකාරය වෙත නැවත පැමිණේ. එබැවින්, පැවැත්මේ චේතනාව සහ එය උකහා ගැනීමේ මාර්ගය ගැන ආවර්ජනය කිරීමට ඔහු උනන්දු වනු ඇත.

එබැවින්, ඔහු මානව පැවැත්ම ස්ථානගත සංසිද්ධියක් ලෙස වටහා ගනී, ඒ සඳහා ඔහු අධ්‍යයනය කිරීමට අදහස් කරයි.එහි හැකියාවන් අනුව පැවැත්මේ තමන්ගේම තත්වය. මෙය අබ්බග්නානෝට අනුව, "මිනිසා තමා සොයා ගන්නා වඩාත් පොදු සහ මූලික අවස්ථා විශ්ලේෂණය" ඇතුළත් කරයි.

බාහිර අධිෂ්ඨානයෙන් නිදහස

පැවත්ම සාරයට පෙර නම්, මිනිසා නිදහස් ය. සහ ඕනෑම වියුක්ත කාණ්ඩයකින් ස්වාධීන. එබැවින්, නිදහස, පුද්ගල වගකීමකින් ක්‍රියාත්මක කළ යුතු අතර, එය පෙර මනඃකල්පිතයකින් ස්වාධීන වුවද, ශක්තිමත් ආචාරධර්මයකට තුඩු දෙනු ඇත.

එබැවින්, පැවැත්ම සඳහා, නිදහස යනු පුද්ගලික තීරණ සහ ක්‍රියාවන් සමාජයට බලපාන බව පූර්ණ දැනුවත්භාවයයි. පරිසරය, යහපත සහ අයහපත සඳහා අපව සම වගකීමක් ඇති කරයි. එහෙයින් ජීන් පෝල් සාර්ත්‍රේ සූත්‍රගත කිරීම, ඒ අනුව නිදහස යනු නිරපේක්ෂ හුදකලාව තුළ සම්පූර්ණ වගකීමකි , එනම්: "මිනිසා නිදහස් වීම හෙළා දකිනු ලැබේ".

පවතිනවාදීන්ගේ මෙම ප්‍රකාශය ජාතිය, ශිෂ්ටාචාරය, ආගම, පරිණාමය සහ ගණන් කිරීම නැවැත්වීමේ සංකල්ප වැනි වියුක්ත, අධිමානුෂික හෝ අධි පුද්ගල කාණ්ඩ මත පදනම්ව අපරාධ යුක්ති සහගත කර ඇති ඓතිහාසික යුද්ධ පිළිබඳ විවේචනාත්මක කියවීම මත රැඳී සිටින්න.

පවත්නා වේදනාව

භීතිය යනු නිශ්චිත අනතුරකට ඇති බිය ලෙස අර්ථ දැක්විය හැකි නම්, වේදනාව යනු, ඒ වෙනුවට, තමාට ඇති බිය, තමාගේම ප්‍රතිවිපාක ගැන සැලකිලිමත් වීමයි.ක්‍රියාවන් සහ තීරණ, සැනසීමකින් තොරව පැවැත්මකට ඇති බිය, නිදහසට කරුණු, යුක්තිසහගත කිරීම් හෝ පොරොන්දු නොමැති නිසා ආපසු හැරවිය නොහැකි හානියක් සිදු කිරීමට ඇති බිය. පැවැත්මේ වේදනාව යනු යම් ආකාරයකින් කරකැවිල්ලට සමීපතම දෙයයි.

පවතිනවාදයේ වර්ග

අබඤ්ඤානෝට අනුව, විවිධ පැවැත්මවාදයන් මිනිස් පැවැත්ම විශ්ලේෂණය කිරීමේ පරමාර්ථය බෙදා ගන්නා බව අපි පවසා ඇත්තෙමු. ඒවා උපකල්පන සහ නිගමන වලින් වෙනස් වේ. අපි මෙය වඩාත් විස්තරාත්මකව බලමු.

ආගමික හෝ ක්‍රිස්තියානි පැවැත්මවාදය

ක්‍රිස්තියානි පැවැත්මවාදය එහි පූර්වගාමියා ලෙස ඩෙන්මාර්කයේ සෝරන් කීර්කේගාඩ් සිටී. එය දේවධර්මීය දෘෂ්ටිකෝණයකින් විෂයයේ පැවැත්ම විශ්ලේෂණය කිරීම මත පදනම් වේ. කිතුනු පැවැත්ම සඳහා විශ්වය පරස්පර විරෝධී ය. යටත්වැසියන් ඔවුන්ගේ පුද්ගල නිදහස පූර්ණ ලෙස භාවිතා කරමින් සදාචාරමය නිර්දේශයන් නොසලකා දෙවියන් වහන්සේට සම්බන්ධ විය යුතු බව ඔහු තේරුම් ගනී. මෙම අර්ථයෙන් ගත් කල, මිනිසා තීරණ ගැනීමට මුහුණ දිය යුතු අතර, පැවැත්මේ වේදනාව හටගන්නා ක්‍රියාවලියකි.

Kierkegaard ට අමතරව එහි වැදගත්ම නියෝජිතයින් අතර: Miguel de Unamuno, Gabriel Marcel, Emmanuel Mounier, Karl Jaspers, Karl Barth, Pierre Boutang, Lev Shestov, Nikolai Berdyaev.

අදේවවාදී පැවැත්ම

අදේවවාදී පැවැත්මවාදය පැවැත්ම පිළිබඳ ඕනෑම ආකාරයක පාරභෞතික සාධාරණීකරණයක් ප්‍රතික්ෂේප කරයි, එබැවින් එය පැවැත්මේ දේවධර්මීය ඉදිරිදර්ශනය සමඟ රණ්ඩු වේ.ක්‍රිස්ටියන් සහ හෛඩගර්ගේ සංසිද්ධිවාදය සමඟ.

පාරභෞතික විද්‍යාව හෝ ප්‍රගතිය නොමැතිව, සාත්‍රේ මතු කරන නියමයන් තුළ නිදහසේ අභ්‍යාස දෙකම, පැවැත්ම මෙන්, ඔහුගේ සදාචාරාත්මක අභිලාෂය සහ මානව සහ සමාජ සම්බන්ධතාවල තක්සේරුව තිබියදීත්, නොසන්සුන් බවක් ඇති කරයි. මේ ආකාරයෙන්, අදේවවාදී පැවැත්මවාදය, කිසිවක් ගැන සාකච්ඡාවට, අත්හැරීමේ හැඟීමට හෝ අසරණ භාවයට සහ නොසන්සුන් භාවයට දොරටු විවර කරයි. මේ සියල්ල ක්‍රිස්තියානි පැවැත්ම තුළ දැනටමත් සකස් කර ඇති පැවැත්මේ වේදනාවේ සන්දර්භය තුළ, වෙනත් සාධාරණීකරණයන් සමඟ වුවද.

අදේවවාදී පැවැත්මේ නියෝජිතයන් අතර, වඩාත් ප්‍රමුඛ පුද්ගලයින් වන්නේ: Simone de Beauvoir, Jean Paul Sartre සහ Albert Camus .

ඔබට ද උනන්දු විය හැකිය: Simone de Beauvoir: ඇය කවුද සහ ස්ත්‍රීවාදයට ඇයගේ දායකත්වය.

පවතිනවාදයේ ඓතිහාසික සන්දර්භය

පවතිනවාදයේ මතුවීම සහ වර්ධනය සමීපව සම්බන්ධ වේ බටහිර ඉතිහාසයේ ක්‍රියාවලියට. එබැවින්, එය තේරුම් ගැනීමට, එය සන්දර්භය තේරුම් ගැනීම වටී. අපි බලමු.

පවතිනවාදයේ පූර්වාදර්ශ

18 වැනි සියවස මූලික සංසිද්ධීන් තුනක් දුටුවේය: ප්‍රංශ විප්ලවය, කාර්මික විප්ලවය සහ හේතුව වෙනුවෙන් පෙනී සිටි දාර්ශනික හා සංස්කෘතික ව්‍යාපාරයක් වන ප්‍රංශ විප්ලවය, කාර්මික විප්ලවය සහ ප්‍රබුද්ධත්වයේ වර්ධනය. විශ්වීය මූලධර්මයක් ලෙස සහඅත්‍යවශ්‍ය ක්ෂිතිජයේ පදනම.

ප්‍රබුද්ධත්වය දැනුම සහ අධ්‍යාපනය තුළ මනුෂ්‍යත්වය උමතුවාදයෙන් සහ සංස්කෘතික පසුගාමීත්වයෙන් මුදවා ගැනීමේ යාන්ත්‍රණයන් දුටුවේය, එය තර්කයේ විශ්වීයත්වය වෙනුවෙන් පෙනී සිටින යම් සදාචාරාත්මක ප්‍රතිසංවිධානයක් ඇඟවුම් කරයි.

කෙසේ වෙතත් 19 වැනි සියවසේ සිට බටහිර ලෝකයේ එම කොඩි (හේතුව, කාර්මිකකරණයේ ආර්ථික ප්‍රගතිය, ජනරජ දේශපාලනය, වෙනත් අය අතර) බටහිර සදාචාරාත්මක පරිහානිය වැළැක්වීමට අපොහොසත් වූ බව දැනටමත් කුප්‍රකට විය. මේ හේතුව නිසා, 19 වන සියවසේ කලාත්මක, දාර්ශනික සහ සාහිත්‍ය යන යන දෙඅංශයෙන්ම නූතන තර්කයේ බොහෝ විවේචනාත්මක ව්‍යාපාරවල උපත දක්නට ලැබුණි.

දොස්තයෙව්ස්කිගේ අපරාධ සහ දඬුවම් ද බලන්න.

20 වැනි සියවස සහ සූත්‍රගත කිරීම. පැවැත්මවාදයේ

තර්කික, සදාචාරාත්මක සහ සදාචාරාත්මක ලෝකයක් පුරෝකථනය කළ පෙර ශතවර්ෂවල ආර්ථික, දේශපාලන සහ චින්තන පද්ධති ප්‍රතිසංවිධානය කිරීම අපේක්ෂිත ප්‍රතිඵල ලබා දුන්නේ නැත. ඒ වෙනුවට, ලෝක යුද්ධ එකිනෙක පසුපසින්, බටහිර සදාචාර පරිහානිය සහ එහි සියලු අධ්‍යාත්මික හා දාර්ශනික යුක්තිසහගත බවේ නිසැක සංඥාවන් අනුගමනය කළහ.

පෘථිවිවාදය, එහි ආරම්භයේ සිටම, බටහිරට නියෝග කිරීමට ඇති නොහැකියාව දැනටමත් සටහන් කර ඇත. ප්රචණ්ඩ පරිවර්තනය . දෙවන ලෝක සංග්‍රාමය හරහා ජීවත් වූ 20 වැනි සියවසේ පැවැත්මවාදීන්ට වියුක්ත සාරධර්ම මත පදනම් වූ සදාචාරාත්මක හා සදාචාරාත්මක පද්ධතිවල පරිහානිය පිළිබඳ සාක්ෂි ඔවුන් ඉදිරියේ තිබුණි.

කතුවරුන්සහ තවත් නියෝජිත කෘතීන්

පවත්නාවාදය ආරම්භ වූයේ 19 වැනි සියවසේදීය, නමුත් ටිකෙන් ටික එහි ප්‍රවණතා වෙනස් කළේය. මේ අනුව, විවිධ පරම්පරාවල විවිධ කතුවරුන් ඇත, ඔවුන් වෙනස් දෘෂ්ටිකෝණයකින් ආරම්භ වේ, අර්ධ වශයෙන් ඔවුන්ගේ ඓතිහාසික කාලයේ ප්රතිවිපාකයක් ලෙස. මෙම කොටසේ වඩාත්ම නියෝජිතයින් තිදෙනා බලමු.

Søren Kierkegaard

Søren Kierkegaard, ඩෙන්මාර්ක දාර්ශනිකයෙක් සහ දේවධර්මාචාර්යවරයෙක් 1813 දී උපත ලබා 1855 දී මිය ගියේය. පැවැත්මවාදී චින්තනයට මග විවර කරන කතුවරයා. පුද්ගලයා දෙස බැලීම සඳහා දර්ශනයේ අවශ්‍යතාවය ප්‍රකාශ කරන ප්‍රථම පුද්ගලයා ඔහු වනු ඇත.

Kierkegaard සඳහා, පුද්ගලයා සමාජ කතිකාවේ අධිෂ්ඨානයෙන් බැහැරව තමා තුළ සත්‍යය සොයා ගත යුතුය. එසේ නම්, එය තමාගේම වෘත්තියක් සොයා ගැනීමට අවශ්‍ය මාර්ගය වනු ඇත.

එබැවින්, කීර්කේගාඩ් ක්‍රිස්තියානි දෘෂ්ටිකෝණයකින් එසේ කරන විට පවා ආත්මීයත්වය සහ සාපේක්ෂතාවාදය කරා ඉදිරියට යයි. ඔහුගේ වඩාත්ම කැපී පෙනෙන කෘති අතර වේදනාව පිළිබඳ සංකල්පය සහ බිය සහ වෙව්ලීම .

ෆ්‍රෙඩ්රික් නීට්ෂේ

ෆ්‍රෙඩ්රික් නීට්ෂේ යනු 1844 දී උපත ලැබූ ජර්මානු දාර්ශනිකයෙක් වන අතර 1900 දී මිය ගියේය. Kierkegaard මෙන් නොව, ඔහු පොදුවේ ඕනෑම ක්‍රිස්තියානි සහ ආගමික ඉදිරිදර්ශනයක් ප්‍රතික්ෂේප කරනු ඇත.

Nietzsche දෙවියන් වහන්සේගේ මරණය ප්‍රකාශ කරන්නේ බටහිර ශිෂ්ටාචාරයේ ඓතිහාසික පරිණාමය සහ එහි විකාශනය විශ්ලේෂණය කිරීමේදී ය. සදාචාර පරිහානිය. දෙවියන් හෝ දෙවිවරුන් නොමැතිව,විෂයය ජීවිතයේ අරුත මෙන්ම එහි සදාචාරාත්මක යුක්තිසහගතභාවය ද සොයා ගත යුතුය.

නීට්ෂේගේ ශුන්‍යවාදය ශිෂ්ටාචාරයට ඒකීය ප්‍රතිචාරයක් දැක්වීමට ඇති නොහැකියාව හමුවේ තනි නිරපේක්ෂ වටිනාකමක් අතික්‍රමණය කිරීම සාපේක්ෂ කරයි. මෙය විමසීමට සහ සෙවීමට හිතකර භූමියක් වන නමුත් එය පැවැත්මේ වේදනාව ද ඇති කරයි.

ඔහුගේ වඩාත් ප්‍රසිද්ධ කෘති අතර අපට සඳහන් කළ හැකිය: මෙසේ කතා කළ Zarathustra සහ ඛේදවාචකයේ උපත .

Simone de Beauvoir

Simone de Beauvoir (1908-1986) දාර්ශනිකයෙක්, ලේඛකයෙක් සහ ගුරුවරියක් විය. ඇය 20 වන සියවසේ ස්ත්‍රීවාදයේ ප්‍රවර්ධකයෙකු ලෙස කැපී පෙනුණි. ඔහුගේ වඩාත්ම නියෝජිත කෘති අතර දෙවන ලිංගිකත්වය සහ බිඳුණු කාන්තාව .

Jean-Paul Sartre

සාත්‍රේ ඔහුගේ දාර්ශනික ප්‍රවේශයන් මානවවාදී පැවැත්මවාදය ලෙස අර්ථ දැක්වීය. ඔහු Simone de Beauvoir සමඟ විවාහ වූ අතර 1964 දී සාහිත්‍යය සඳහා නොබෙල් ත්‍යාගය ලබා ගත්තේය. ඔහු The Paths to Freedom සහ Osa නවකතාව රචනා කිරීම සඳහා ප්‍රසිද්ධය.

Alberta Camus (1913-1960) දාර්ශනිකයෙකු, රචනාකරුවෙකු, නවකතාකරුවෙකු සහ නාට්‍ය රචකයෙකු ලෙස කැපී පෙනුණි. ඔහුගේ වඩාත්ම වැදගත් කෘති අතර, අපට පෙන්වා දිය හැකියපහත දැක්වෙන්නේ: විදේශිකයා , වසංගතය , පළමු මිනිසා , ජර්මානු මිතුරෙකුට ලිපි .

ඔබත් උනන්දු විය හැකිය: ඇල්බට් කැමූගේ විදේශිකයා

මිගෙල් ද උනමුනෝ

මිගෙල් ද උනමුනෝ (1864-1936) දාර්ශනිකයෙක්, නවකතාකරුවෙක්, කවියෙක් සහ ස්පාඤ්ඤ සම්භවයක් ඇති නාට්‍ය රචකයෙක්, 98 පරම්පරාවේ වැදගත්ම චරිතයක් ලෙස හැඳින්වේ. ඔහුගේ වැදගත්ම කෘති අතර අපට යුද්ධයේ සාමය , Niebla , ආදරය සඳහන් කළ හැකිය. සහ අධ්‍යාපනය සහ තුලා නැන්දා .

වෙනත් කතුවරුන්

විවේචකයින් විසින් දාර්ශනිකව සහ සාහිත්‍යමය වශයෙන් පැවැත්මවාදීන් ලෙස සලකන බොහෝ කතුවරුන් ඇත. ඔවුන්ගෙන් බොහෝ දෙනෙක් ඔවුන්ගේ පරම්පරාවට අනුව මෙම චින්තන රේඛාවේ පූර්වගාමීන් ලෙස දැකිය හැකි අතර අනෙක් අය සාත්‍රේගේ ප්‍රවේශයන් තුළින් මතු වී ඇත.

අනෙකුත් පැවැත්මවාදයේ වැදගත් නම් අතර අපට දොස්තයෙව්ස්කි සහ කෆ්කා , ගේබ්‍රියෙල් මාසෙල්, ලේඛකයන් සඳහන් කළ හැකිය. ස්පාඤ්ඤ Ortega y Gasset, León Chestov සහ Simone de Beauvoir ඇය, Sartre ගේ බිරිඳ.

ඔබත් උනන්දු විය හැක:

• Jean -Paul Sartre ගේ අත්‍යවශ්‍ය කෘති 7.
• පැවැත්මවාදය යනු ජීන් පෝල් සාත්‍රේ විසින් කරන ලද මානවවාදයකි.