نالو Vitruvian Man Renaissance جي مصور ليونارڊو دا ونسي جي ٺاهيل هڪ ڊرائنگ آهي، جيڪا رومن آرڪيٽيڪٽ مارڪو ويترويو پوليو جي ڪم تي ٻڌل آهي. 34.4 سينٽي x 25.5 سينٽي ميٽر جي ڪل ايراضيءَ تي، ليونارڊو هڪ ماڻهوءَ جي نمائندگي ڪري ٿو جنهن جي هٿن ۽ پيرن کي ٻن پوزيشن ۾ وڌايل آهي، هڪ چورس ۽ هڪ دائري ۾ ٺهيل آهي.

ليونارڊو دا ونسي : ويتروين انسان . 13.5 "x 10" 1490.

آرٽسٽ-سائنسدان پيش ڪري ٿو "انساني تناسب جي ڪينن" جو مطالعو، ٻيو نالو جنهن سان هن ڪم کي سڃاتو وڃي ٿو. جيڪڏهن لفظ ڪينن جو مطلب آهي "قاعدو"، اهو سمجھيو ويو آهي، ته ليونارڊو هن ڪم ۾ اهي قاعدا طئي ڪيا آهن جيڪي انساني جسم جي تناسب کي بيان ڪن ٿا، جن مان ان جي هم آهنگي ۽ حسن جو اندازو لڳايو وڃي ٿو.

ان کان علاوه. گرافڪ طور تي انساني جسم جي تناسب جي نمائندگي ڪرڻ لاء، ليونارڊو آئيني لکڻين ۾ تشريح ڪئي (جيڪو آئيني جي عڪس ۾ پڙهي سگهجي ٿو). انهن تشريح ۾، هو انساني شخصيت جي نمائندگي ڪرڻ لاء ضروري معيار کي رڪارڊ ڪري ٿو. سوال اهو ٿيندو: اهي معيار ڇا آهن؟ ليونارڊو دا ونسي ڪهڙي روايت ۾ لکيل آهي؟ هن مطالعي ۾ مصور ڇا ڪيو؟

Vitruvian Man جو پس منظر

انساني جسم جي نمائندگي لاءِ صحيح تناسب کي طئي ڪرڻ جي ڪوشش ان جي شروعات ۾ آهي. جنهن کي قديم دور سڏيو ويندو آهي.

ان مان هڪمرد.

پڻ ڏسو ليونارڊو ڊي ونسي: 11 بنيادي ڪم.

نتيجي جي ذريعي

Vitruvian Man جي مثال سان، ليونارڊو منظم ڪيو، هڪ طرف، جسم کي متحرڪ تڪرار ۾ نمائندگي ڪرڻ لاء. ٻئي طرف، هو دائري جي چورس جي سوال کي حل ڪرڻ ۾ ڪامياب ٿي ويو، جنهن جو بيان هيٺ ڏنل مسئلي تي ٻڌل هو:

هڪ دائري مان، هڪ چورس ٺاهيو جيڪو ساڳيو هجي.مٿاڇري، صرف هڪ ڪمپاس جي استعمال سان ۽ هڪ غير گريجوئيٽ حڪمران.

شايد، هن ليونارڊيسڪ ڪمپني جي شانداريت ان جو جواز هن مصور جي انساني اناتومي ۾ دلچسپي ۽ مصوري ۾ ان جي استعمال ۾ ڳولي ويندي، جنهن کي هو سمجهي ويو. هڪ سائنس جي طور تي. ليونارڊو لاءِ، مصوري کي هڪ سائنسي خصوصيت حاصل هئي ڇاڪاڻ ته ان ۾ فطرت جو مشاهدو، جاميٽري تجزيا ۽ رياضياتي تجزيا شامل هئا.

تنهنڪري، اها حيرت جي ڳالهه ناهي ته مختلف محققن اهو تصور ڪيو ته ليونارڊو هن تصوير ۾ سونهري نمبر ٺاهيا هوندا يا خدائي تناسب .

سونهري نمبر کي نمبر فائي (φ)، گولڊن نمبر، گولڊن سيڪشن يا ديوي تناسب جي نالي سان پڻ سڃاتو وڃي ٿو. اهو هڪ غير منطقي نمبر آهي جيڪو لڪير جي ٻن حصن جي وچ ۾ تناسب کي ظاهر ڪري ٿو. سونهري تناسب قديم آثارن ۾ دريافت ڪيو ويو، ۽ اهو نه رڳو فني پيداوار ۾، پر قدرتي جوڙجڪ ۾ پڻ ڏسي سگهجي ٿو. اهم ڳولها، الجبراسٽ لوڪا پيسيولي، هڪ ريناسنس انسان، رستي ۾، هن نظريي کي منظم ڪرڻ جو خيال رکيو ۽ 1509 ۾ دي ڊيوائن تناسب جي عنوان سان زينڊو مقالو وقف ڪيو. هي ڪتاب، ڪجهه سالن ۾ شايع ٿيو. Vitruvian Man جي ٺهڻ کان پوءِ، هن جي ذاتي دوست ليونارڊو ڊي ونسي جي تصوير هئي.

ليونارڊودا ونسي: ڪتاب لاءِ عڪس دي ڊيوائن پروپوٽيشن .

ليونارڊو جي تناسب جي مطالعي نه صرف فنڪارن کي ڪم ڪيو آهي ته جيئن ڪلاسيڪل خوبصورتي جا نمونا ڳوليا وڃن. حقيقت ۾، ليونارڊو ڇا ڪيو اهو هڪ ائٽمياتي مقالو بڻجي ويو، جيڪو ظاهر ڪري ٿو نه رڳو جسم جي مثالي شڪل، پر ان جي قدرتي تناسب پڻ. هڪ دفعو ٻيهر، ليونارڊو دا ونسي پنهنجي شاندار ذهانت سان حيران ٿي ويو.

اها توهان جي دلچسپي رکي ٿي

هنن مان ٽي ڪيننز تاريخ کان مٿانهون هوندا: يوناني مجسما پوليڪليٽوس ۽ پراڪسائيٽلس، ۽ رومن آرڪيٽيڪٽ مارڪو ويٽرويو پوليو جو، جيڪو ليونارڊو کي متاثر ڪندو هو ته هو پنهنجي پروپوزل تيار ڪري، ان ڪري اڄ جشن ملهايو وڃي ٿو>. ماربل ۾ رومن ڪاپي.

پولي ڪليٽس 5 صدي ق. جيتوڻيڪ سندس مقالو اسان تائين سڌو سنئون نه پهتو آهي، اهو فزڪسسٽ گيلن (پهرين صدي عيسوي) جي ڪم ۾ حوالو ڏنو ويو آهي، ۽ ان کان علاوه، هن جي فني ورثي ۾ تسليم ڪيو ويو آهي. Polykleitos جي مطابق، ڪينن کي ھيٺين ماپن سان ملندڙ ھجڻ گھرجي:

• سر کي انساني جسم جي ڪل اوچائي جو ستون حصو هجڻ گھرجي؛
• پير کي ٻن اسپنن کي ماپڻ گھرجي؛
• ٽنگ، گوڏن تائين، ڇهه اسپانس؛
• گھڙيءَ کان پيٽ تائين، ٻيا ڇهه ڦڙا.

Praxiteles' Canon

Praxiteles: Hermes with the child Dionysus . سنگ مرمر. آثار قديمه جو عجائب گھراولمپيا.

Praxiteles هڪ ٻيو يوناني مجسمو ساز هو جيڪو آخري ڪلاسيڪل دور (چوٿين صدي قبل مسيح) جو هو، جنهن پاڻ کي انساني جسم جي تناسب جي رياضياتي مطالعي لاءِ وقف ڪري ڇڏيو. هن نام نهاد ”Praxiteles canon“ جي تعريف ڪئي، جنهن ۾ هن پوليڪليٽوس (Polykleitos) جي حوالي سان ڪجهه فرق متعارف ڪرايا.

Praxiteles لاءِ، انساني شڪل جي ڪل اوچائي اٺن سرن ۾ هجڻ گهرجي نه ڪي ست، جيئن Polykleitos تجويز ڪيو، جنهن جي نتيجي ۾ هڪ وڌيڪ سجيل جسم آهي. اهڙيءَ طرح، Praxiteles انساني تناسب جي صحيح نمائندگيءَ جي بجاءِ، آرٽ ۾ هڪ مثالي خوبصورتي ڪينن جي نمائندگيءَ جي طرف مبني هو.

مارڪس ويٽروويس پوليو جي ڪينن

ويٽروويس جو مقالو پيش ڪندي فن تعمير تي . رڪارڊ ٿيل. 1684.

مارڪس ويٽرويوس پوليو پهرين صدي قبل مسيح ۾ رهندو هو. هو هڪ معمار، انجنيئر ۽ مقالو ليکڪ هو، جيڪو شهنشاهه جوليس سيزر جي خدمت ۾ ڪم ڪيو. ان عرصي دوران، ويتروويو هڪ مقالو لکيو جنهن کي On Architecture جي نالي سان ڏهن بابن ۾ ورهايو ويو آهي. انهن بابن جو ٽيون حصو انساني جسم جي تناسب سان واسطو رکي ٿو.

Polykleitos يا Praxiteles جي برعڪس، Vitruvio جي انساني تناسب جي قاعدن جي وضاحت ڪرڻ ۾ دلچسپي علامتي فن نه هئي. هن جي دلچسپي آرڪيٽيڪچرل تناسب جي معيار کي ڳولڻ لاء هڪ حوالو ماڊل پيش ڪرڻ تي مرکوز هئي، ڇاڪاڻ ته هن کي انساني ساخت ۾ مليو."هر شي" هموار. انهيءَ سلسلي ۾ هن چيو ته:

جيڪڏهن فطرت انساني جسم کي اهڙي طرح ٺاهيو آهي ته ان جا عضوا پوري جسم جي لحاظ کان درست تناسب رکن، ته اڳين به ان رشتي کي پنهنجي وجود جي مڪمل احساس ۾ قائم ڪيو آهي. ڪم، جتي ان جو هر هڪ حصو پنهنجي ڪم جي مجموعي شڪل جي لحاظ سان هڪ صحيح ۽ وقت جي تناسب کي برقرار رکي ٿو. يوناني، ٽيڪسيس -، ترتيب جو -يوناني ۾، ڊياٿيسين -، يوريٿمي، سميٽري، زيور ۽ تقسيم جو -يوناني ۾، اقتصاديات.

Vitruvius اهو به برقرار رکيو ته اهڙن اصولن کي لاڳو ڪرڻ سان، فن تعمير پنهنجي حصن جي وچ ۾ انساني جسم جي برابر هم آهنگي جي درجي تي پهچي ٿو. اهڙيءَ طرح، انسان جي شڪل کي تناسب ۽ همراهيءَ جي نموني طور ظاهر ڪيو ويو آهي:

جيئن انساني جسم ۾ هم آهنگي آهي، ڪُنيءَ جي، پيرن جي، ڏاڙهيءَ جي. آڱر ۽ ٻيا حصا، گڏوگڏ Eurythmy اڳ ۾ ئي مڪمل ٿيل ڪمن ۾ بيان ڪيو ويو آهي.

هن جواز سان، Vitruvius انساني جسم جي متناسب رشتن جي وضاحت ڪري ٿو. ان ۾ ڏنل سمورن تناسبن مان، اسان هيٺ ڏنل حوالو ڏئي سگهون ٿا:

انساني جسم کي فطرت طرفان اهڙيءَ طرح ٺاهيو ويو آهي جو منهن، ٿڌ کان وٺي پيشانيءَ جي مٿاهين حصي تائين، جتي وار جڙندا آهن. آھن، توھان جي ڪل اوچائي جو ڏھون حصو ماپو.هٿ جي کجيءَ، کلائي کان وٺي وچين آڱر جي پڇاڙيءَ تائين، ساڳيءَ طرح ماپي ٿي. مٿو، ٿلهي کان مٿي جي تاج تائين، سڄي جسم جو اٺون حصو ماپي ٿو. ڇهون ماپ، ڏاڙهيءَ کان وارن جي پاڙن تائين ۽ سيني جي وچ واري حصي کان وٺي مٿي جي تاج تائين هڪ چوٿون.

ٿلهي کان وٺي نڪ جي پاڙ تائين هڪ ٽيون ۽ ابرو کان ٽيون حصو. وارن جي پاڙن تائين، پيشانيءَ کي ٻيو ٽيون به ماپي ٿو. جيڪڏهن اسان پير جو حوالو ڏيون ٿا، اهو جسم جي اوچائي جي ڇهين حصي جي برابر آهي. ڪُنيءَ، چوٿون، ۽ سينه برابر برابر چوٿون. ٻيا ميمبر پڻ برابري جو تناسب رکندا آهن (...) ناف انساني جسم جو قدرتي مرڪزي نقطو آهي (...)”

Renaissance ۾ Vitruvius جو ترجمو

Classical World جي غائب ٿيڻ کان پوءِ، Vitruvius جي مقالي On Architecture کي ريناسنس ۾ انسانيت جي بيدار ٿيڻ جو انتظار ڪرڻو پيو ته جيئن خاڪ مان اڀري.

اصل متن ۾ ڪو به عڪس نه هو (ممڪن طور گم ٿي ويو) ۽ اهو نه رڳو قديم لاطيني ۾ لکيو ويو هو، پر انتهائي ٽيڪنيڪل ٻولي پڻ استعمال ڪئي وئي هئي. ان جو مطلب آهي Vitruvius جي مقالي جي ترجمي ۽ مطالعي ۾ تمام گهڻيون مشڪلاتون On Architecture ، پر ان سان گڏ هڪ نسل لاءِ هڪ چيلنج هو جيئن خود اعتمادي رکندڙ Renaissance وانگر.

جلد ئي.اهي ماڻهو ظاهر ٿيا جن هن متن جي ترجمي ۽ تشريح جي ڪم لاءِ پاڻ کي وقف ڪري ڇڏيو، جنهن نه رڳو آرڪيٽيڪٽس جو ڌيان ڇڪايو، پر ريناسنس جي فنڪارن جو پڻ، جيڪي پنهنجي ڪم ۾ فطرت جي مشاهدي لاءِ وقف هئا.

فرانسسڪو دي جورجيو مارٽيني: Vitruvian Man (version ca. 1470-1480).

اها قيمتي ۽ ٽائيٽينڪ ڪم ليکڪ پيٽرارچ (1304-1374) سان شروع ٿيو، جنهن کي هن جي هجڻ جو اعزاز ڏنو وڃي ٿو. ڪم کي غفلت کان بچايو. بعد ۾، 1470ع جي آس پاس، فرانسسڪو ڊي جيورجيو مارٽيني (1439-1502) جو (جزوي) ترجمو ظاهر ٿيو، جيڪو هڪ اطالوي معمار، انجنيئر، مصور ۽ مجسمه ساز هو، جنهن پهريون ڀيرو ويتروين مثال تيار ڪيو جنهن جو حوالو ڏنو ويو آهي.

فرانسسڪو دي جورجيو مارٽيني: تصوير ۾ Trattato di architettura civil e militare (Beinecke codex)، ييل يونيورسٽي، Beinecke Library، cod. Beinecke 491، f14r. ايڇ. 1480.

جورجيو مارٽيني پاڻ، انهن خيالن کان متاثر ٿي، هڪ ڪم ۾ انساني جسم جي تناسب جي وچ ۾ شهري ترتيب جي وچ ۾ هڪ خط و ڪتابت پيش ڪرڻ لاءِ آيو جنهن کي Trattato di architettura civile e militare<2 چيو ويندو آهي> .

برادر جيوواني جيوڪونڊو: ويٽروين مين (1511 جو نسخو).

ٻيا ماستر به پنهنجا تجويز پيش ڪندا اڳين جي ڀيٽ ۾ مختلف نتيجن سان. مثال طور، فري جيوواني گيوڪونڊو (1433-1515)، قديم آثارن، فوجي انجنيئر، معمار، مذهبي ۽پروفيسر، 1511 ۾ هن مقالي جو هڪ ڇپيل ايڊيشن شايع ڪيو.

سيزيئر سيزاريانو: انسان ۽ ويٽروين سرڪل . Vitruvio جي مقالي (1521) جي تشريح ٿيل ايڊيشن جو مثال.

ان کان علاوه، اسان سيزاري سيزاريانو (1475-1543) جي ڪم جو پڻ ذڪر ڪري سگهون ٿا، جيڪو هڪ معمار، مصور ۽ مجسمو هو. Cesariano، Cesarino جي نالي سان پڻ مشهور آهي، 1521 ۾ هڪ تشريح ٿيل ترجمو شايع ڪيو، جيڪو پنهنجي وقت جي فن تعمير تي هڪ قابل ذڪر اثر پيدا ڪندو. هن جا عڪس به انٽورپ جي طرز عمل جي حوالي سان ڪم ڪندا. اسان فرانسسڪو جيورجي (1466-1540) جو به ذڪر ڪري سگهون ٿا، جنهن جو نسخو ويتروين انسان جي تاريخ 1525 کان آهي. 1525.

جيتوڻيڪ، مصنفن جي شاندار ترجمن جي باوجود، ڪو به نظم جي لحاظ کان مرڪزي مسئلن کي حل ڪرڻ جو انتظام نه ڪندو. اهو صرف ليونارڊو ڊي ونسي هوندو، جيڪو ماسٽر ويترويو بابت تجسس رکندڙ ۽ مشڪل ٻنهي، پنهنجي تجزيي ۽ ڪاغذ تي منتقلي ۾ هڪ قدم اڳتي وڌڻ جي جرئت ڪندو. 6>

ليونارڊو دا ونسي هڪ انسان دوست هو. اهو ڪيترن ئي ۽ سکيا انسانن جي قدرن کي گڏ ڪري ٿو، عام طور تي ريناسنس جو. ليونارڊو نه رڳو هڪ مصور هو. هو هڪ محنتي سائنسدان پڻ هو، هن نباتاتيات، جاميٽري، اناتومي، انجنيئرنگ ۽ شهري رٿابندي تي تحقيق ڪئي. سان مطمئن نه آهييعني هو هڪ موسيقار، اديب، شاعر، مجسمه ساز، موجد ۽ معمار هو. هن پروفائيل سان، Vitruvio جو مقالو هن لاءِ هڪ چئلينج هو.

Leonardo da Vinci: Study of the anatomy of human body .

Leonardo the Illustration ٺاهيو of the Man from Vitruvian Man or Canon of Human Proportions circa 1490. ليکڪ هن ڪم جو ترجمو نه ڪيو آهي، پر هو ان جي بصري ترجمانن مان بهترين هو. هڪ عدالتي تجزيي ذريعي، ليونارڊو مناسب سڌارا ڪيا ۽ درست رياضياتي ماپون لاڳو ڪيون.

تفصيل

24>

ان ۾ ويٽروين انسان انسان شڪل هڪ دائري ۽ چورس ۾ ٺهيل آهي. هي نمائندگي هڪ جاميٽري وضاحت سان ملندڙ جلندڙ آهي، هڪ آرٽيڪل جي مطابق Ricardo Jorge Losardo ۽ تعاون ڪندڙن پاران پيش ڪيل مضمون جي Revista de la Asociación Médica Argentina (Vol. 128، 2015 جو نمبر 1). هي آرٽيڪل دليل ڏئي ٿو ته انهن انگن اکرن ۾ هڪ اهم علامتي مواد آهي.

اسان کي ياد رکڻ گهرجي ته ريناسنس ۾، گهٽ ۾ گهٽ اشرافيه، انسائيڪلوپيڊيا جو تصور گردش ڪيو، يعني اهو خيال ته انسان ڪائنات جو مرڪز هو. ليونارڊو جي مثال ۾، دائرو جيڪو انساني شڪل کي فريم ڪري ٿو، ناف مان ٺهيل آهي، ۽ ان جي اندر سڄي شڪل کي ڇڪايو ويو آهي جيڪو هٿن سان ان جي ڪنارن کي ڇڪي ٿو.پير. اهڙيءَ طرح انسان اهو مرڪز بڻجي ٿو، جنهن مان تناسب ٺهيو آهي. اڃا به اڳتي، دائرو ڏسي سگھجي ٿو، لوسارڊو ۽ ساٿين جي مطابق، تحريڪ جي علامت جي طور تي، ۽ گڏوگڏ روحاني دنيا سان لاڳاپو.

چورس، ٻئي طرف، استحڪام ۽ رابطي جي علامت ڪندو. زميني حڪم سان. چورس ٺهيل آهي، اهڙيءَ طرح، پيرن جي برابري واري تناسب تي غور ڪندي مٿي تائين (عمودي) مڪمل طور تي وڌايل هٿن جي حوالي سان (افقي).

پڻ ڏسو مونا ليزا يا ليونارڊو ڊي ونسي جي لا جيوڪونڊا پينٽنگ.

ليونارڊو ڊا ونسي جون تشريحون

انساني شڪل جي متناسب وضاحت انهن نوٽس ۾ ڏنل آهي جيڪي Vitruvian Man سان گڏ آهن. توھان جي سمجھ ۾ آساني ڪرڻ لاءِ، اسان ليونارڊو جي متن کي بلٽ پوائنٽس ۾ ورهايو آھي:

• 4 آڱريون 1 ھٿ ٺاھين ٿيون،
• 4 ھٿون 1 فوٽ ٺاھين ٿيون،
• 6 ھٿون ٺاھين ٿيون 1 هٿ،
• 4 هٿ انسان جي اوچائي ٺاهيندا آهن.
• 4 هٿ 1 قدم ٺاهيندا آهن،
• 24 کجيون انسان کي ٺاهيندا آهن (...).
• انسان جي وڌايل هٿن جي ڊگھائي سندس اوچائي جي برابر آهي.
• وارن جي لڪير کان وٺي ٿلهي جي چوٽيءَ تائين انسان جي اوچائي جو ڏھون حصو آهي. ۽...
• ٿلهي جي نقطي کان وٺي مٿي جي مٿي تائين هن جي اوچائي جو اٺون حصو آهي. ۽…
• هن جي سيني جي چوٽي کان وٺي هن جي مٿي جي چوٽيءَ تائين هڪ ڇهون حصو هوندو.