ایدا ویتالي، د یوراګوای شاعر، د 45 د نسل غړی او د لازمي شاعرۍ استازی، د هسپانوي-امریکایي نړۍ یو له خورا مهم شاعرانه غږونو څخه دی.

انتقاد کوونکی جوس رامون ریپول وايي په یوه مقاله کې چې عنوان یې دی "د نورو له لارې، 10. Ida Vitale or the reduction of infinity"، چې د ویتالي کار درې اړین عناصر لري: ژوند، اخلاق او فعل.

هغه څه چې د ویتالي شعر د ژوند په اړه لري، هغه وايي چې ریپول کوي. بیوګرافیکي معنی ته اشاره نه کوي مګر یو لازمي معنی ته ، پخپله د ژوند سندره ، په خپل اوسني کې ، کوم چې یو روښانه او ابدي عکس کیږي. هغه څه چې اخلاقي دي هغه څه دي چې هغه بل ته ګوري او هغې ته ځای، د هغې شتون، د هغې وقار ورکوي. په پای کې، فعل د شاعرۍ پیښې ته د رسیدو لپاره کلیدي، پل وړاندې کوي.

پدې مقاله کې، راځئ چې د ایډا ویتالي ځینې شعرونه وپیژنو، چې د هغه مسلک او میراث هغې ته د اوږو د مینځلو اجازه ورکړې ده. ارقام لکه اوکتاویو پاز یا جوان کارلوس اونیټي.

1. Fortuna

په دې شعر کې، ویتالي د یوې ښځې د وجود امتیازات بیاکتنه کوي، چې د یوې کیسې د تارونو په واسطه بدل شوي چې د ښځو لپاره د ساده انسان کیدو لپاره ابتدايي آزادي پرانیزي.

د کلونو لپاره، د تېروتنې څخه خوند اخلئ

او د هغې اصالح کول،

د خبرو کولو توان درلود، آزاد وګرځئ،

شتون نلري، مات شوی،

نه کلیساګانو ته د ننوتلو لپاره،

لوستل، د زړه پورې میوزیک اوریدل،

د شپې په څیر وی (1949) .

وفادار (1976 او 1982).

سیلیکا باغ (1980).

د ناممکن لټون ، (1988).

خیالی باغونه (1996)

د رڼا د دې حافظې (1999)

Mella y sieve (2010).

بقا (2016).

<13 لږ تر لږه سلیټ (2016)

شاعري راټول شوي. 2017.

نثر، انتقاد او مقاله

• سروانتیس زموږ په وخت کې (1947) . <14 مانویل بانډیرا، سیسیلیا میرلیس او کارلوس ډرمونډ دی اندراډ. په اوسني برازیلي شعر کې درې عمرونه (1963) .
• جوانا دي ایباربورو. ژوند او کار مشرقي څپرکی ( 1968).
• د اړیکو لیکس (2012).
• د نباتاتو او حیواناتو په اړه: ادبي لارې (۲۰۰۳).

جایزې او پیژندنې

12>

اکتایو پاز جایزه (2009).

د جمهوریت پوهنتون لخوا د ډاکټر اعزاز سبب (2010).

د الفونسو رییس جایزه (2014).

رینا صوفیا جایزه (2015).

فیدریکو ګارسیا لورکا نړیواله شاعری جایزه (2016).

میکس جیکب جایزه (2017) ).

په رومانتي ژبو کې د ادبیاتو لپاره د FIL جایزه (د ګوادالجارا کتاب میله، 2018).

سروانټس جایزه (2018).

په ورځ کې.

په سوداګرۍ کې واده مه کوئ،

په وزو کې اندازه کیږي،

د خپلوانو لخوا د حاکمیت سره مخ کیږي

یا قانوني سنګسار.

هیڅکله نور پریډ مه کوئ

او هغه کلمې مه منئ

چې په وینه کې د اوسپنې ډکوي.

خپل ځان ومومئ<1

یو بل ناڅرګند شتون <1

د سترګو په پل.

انسان او ښځه، نه زیات او نه کم.

2. اسرارونه

د شاعر لپاره، مینه د اور لګیدونکي اور په توګه وړاندې کیږي، مګر د یو فضل، رڼا په توګه چې د هغه څه شاهدي ورکوي چې شریک شوي وي، انتظار څه شی دی.

څوک دروازه پرانیزي

او مینه ترلاسه کوي

اوچت شوي غوښه.

څوک په ړانده ویده وي،

کوڼ، په پوهه،

0>هغه د خپل خوب په منځ کې وموند،

په زړه پورې،

یوه نښه چې په بیدارۍ کې وموندل شوه

په بیدارۍ کې.

هغه د نامعلومو کوڅو څخه تیر شو،<1

د غیر متوقع رڼا تر اسمان لاندې.

هغه وکتل، سمندر یې ولید

او هغه یو څوک درلود چې هغه ته یې وښیې.

موږ د یو څه تمه درلوده: <1

او خوښي ښکته شوه،

لکه د مخنیوي پیمانه.

3. جلاوطن

ریښې مات کړئ، د شا له عکس پرته لاره وګرځئ، د سر درد احساس کړئ، د یوازیتوب څخه ویره وکړئ ... دا د هغو کسانو برخلیک دی چې جلاوطني لري، د هغو کسانو چې ځورول شوي دي. د بې کوره کیدو په شپه کې، د عجیب حالت څخه.

…له دې وروسته دلته او هلته راځي او ځي.

فرانسیسکو دی الډانا

دوی دلته دي او هلته: په لاره کې،

هیڅ ځای نه.

هر افق: چیرته چې انبرمتوجه کوي.

دوی کولی شي هر ډول درز ته لاړ شي.

هیڅ کمپاس یا غږ نشته.

دوی د صحرا څخه تیریږي چې سخت لمر

یا هغه یخ سوځي

او بې حده ساحې بې حده

چې دوی ریښتیني کوي ،

چې دوی به قوي او واښه کړي.

لید داسې پروت دی یو سپی،

پرته له دې چې د لکۍ وهلو لاره هم نه لري.

نظر ښکته یا ښکته کیږي،

د هوا له لارې سپرې کوي

که څوک نه وي دا بیرته راګرځوي.

دا وینې ته نه راستنیږي او نه یې

ته رسیږي چې دا باید چا ته ورکړي.

دا پخپله منحل کیږي.

4 . دا نړۍ

د خپل ځای سمبولونه، د خپل وجود د جوړښت، د خپل داخلي هستوګنې، د خپلواکۍ د عمل په توګه د ځان سره تړاو، هغه څه دي چې موږ ته په دې شعر کې وړاندې کوي. ویټل. اجازه راکړئ چې د هغه غږ موږ ته د هغه نړۍ د موندلو بلنه راکړي.

زه یوازې دا روښانه نړۍ منم

رښتینې، بې ثباته، زما.

زه یوازې د هغه ابدي لیبرینټ لوړوم

0>او د هغه خوندي رڼا، حتی که هغه پټ وي.

بیداره وي یا د خوبونو په مینځ کې،

د هغه د قبر زمکه

او د هغه صبر په ما کې دی

>هغه ګل کوي.

دا یوه کاڼه دایره لري،

لمبو شاید،

چیرې چې زه سترګې پټوم

باران، اور

بې زنځیر.

کله ناکله د دوی رڼا بدلیږي،

دا دوزخ دی؛ ځینې ​​​​وختونه، په ندرت سره،

جنت.

څوک شاید

تړون دروازې،

پرته وګوري

ژمنې، بریاوې.<1

زه یوازې په هغه کې ژوند کوم،

زه له هغه څخه هیله لرم،

اوکافي حیرانتیا ده.

په دې کې زه یم،

زه پاتې شوم،

زه بیا زیږیدلی وم.

5. د شپې حادثې

د شپې په خاموشۍ کې کلمې د شعور، ویره او د روح د ژورو ترجمانانو ته ننوځي. د شپې هغه ځای چې هر څه پکې خاموش وي زموږ د داخلي ګړندۍ کلمې لیدو فرصت دی چې یوازې د موسیقۍ په وړاندې خاموش دی.

مطالعې کلمې، که تاسو ویده یاست

دوی خپلې اندیښنې تاسو ته بیانوي.

ونې او بادونه تاسو سره بحث کوي

په ګډه تاسو ته د نه منلو وړ خبرې کوي

او دا ممکنه ده چې یو کرکټر ښکاره شي<1

هم وګوره: د دولت معنی زه یم

چې د شپې د بې خوبۍ په منځ کې

د خپلو تېروتنو په ګوته کولو لپاره سندرې ووایئ.

که باران وریږي، دا به تاسو ته ووایي

ښه شیان چې درد کوي او تاسو پریږدئ

روح، اوه، د پنچشن په څیر.

یوازې د موسیقۍ لپاره ځان خلاصول تاسو ژغوري:

دا، اړین دی، تاسو ته لیږل کیږي

بالښت ته یو څه لږ وچ،

نرم دولفین له تاسو سره یوځای کیدو ته لیواله دي،

د فشار او اعتراض څخه لرې، د شپې د عجیبو نقشو په مینځ کې.

د دقیقو نصوصو اټکل کولو لپاره لوبه وکړئ

دا چې د نوټونو په څیر غږ کوي، لکه جلال،

چې هغه یې مني ترڅو دوی تاسو ته زنګ وهي،

او جوړ کړي د ورځو د زیان لپاره.

6. یو انځورګر انعکاس کوي

کلام او انځور، شعر او نقاشي، یو پخوانی واده دی چې په دې شعر کې لفظي بڼه لري، چې له هغې څخه د انځورګر هنرونه راڅرګندیږي. هو د یو لپارهله بلې خوا، د جوس ساراماګو په څیر یو لیکوال، په ناول د نقاشۍ او خطاطۍ لارښود، د دواړو تر مینځ محدودیت منعکس کوي، ویټل پلونه پراخوي، د کلمې په تالیفیک غږونو کې کینوس ته ادامه ورکوي چې راڅرګندیږي. په تخیل کې ژوندي انځورونه.

دا خاموشه نړۍ څومره لږ شیان لري

،

زما له شیانو هاخوا.

هغه لمر دی چې اور لګوي

ګاونډی دیوالونه،

د بریښنا لینونه

او دا دلته نه راځي ځکه

خفه سړی به څه فکر کوي،

<0 د خولۍ څنډه<1

چې د پیالې له لاسه ورکولو سره ،

نور دیوال نه پریږدي

او زه د ایلیپس لپاره لرم.

او د جامو ګلونه،

هغه ګیني مرغۍ چې د تازه او ښکلي کیدو خوبونه ویني

او وچ شوي ژوندي پاتې شي،

هغوی به څه ووایي زما ابدي ګلان؟

زما اوښان، ګلابونه، ګلابونه ,

زما د عايشې د غاښونو د سیوري په واسطه چې یو بل سره نښلوي

زما د بخت ویلو کرښې،

دي د دوی په ارامه سلطنت کې.

نه لمر مهم دی، بهر.

پریږدئ چې بولوګنا ستاسو لپاره کافي وي

او سوځیدونکي خښته

او یوازې رڼا او سیوري

ما د خپلو شیانو په مینځ کې پریږده.

موږ به بیا سره ووینو

که په کوچني پارک کې،

زه رنګ کړم او د کورټ په اړه فکر کوم .

زه به نور هم روښانه شم:

په روښانه اوبو رنګونو کې

وروستی، کوم چې اړتیا لري

د شکلونو تیریدل

د دوړې له لارې چې

کافي رنګ دی.

زه به یو مینډولین رنګ کړم

چې د نڅا سره یوځای شي

زما د چلند

د یو بل سره د سیوري سره،

د څراغونو سره او سرهسټروک

چې فرعي غېږ کې

زما د خوښې وړ شیان.

او اوس ټول بولونا

به یو نرم ګلابي وي

پرته فرضیه،

د وژونکي ستړيا په اړه

هو، نولسمه پیړۍ،

د شیدو ورکوونکو او واښو فیلډونو،

د چرګانو کوپونه او اسمانونه.

0>زما خویندو ته نږدې،

زه به د خپلو توکو لپاره سفر وکړم.

6. پاشیش 6>

د وخت د تیریدو په اړه اندیښنه، د حافظې د زړه راښکونکو غوښتنو په اړه، کله کله روښانه، کله ناپاک، د شاعر په کار کې شتون لري. دا نړیواله بې ثباتي ده: د هغه څه په مخ کې چې ژوند شوي دي، یوازې د ځنځير او خوځنده لار یوه څنډه پاتې ښکاري، بیا خلاص کمپاس چې خپل کمپاس پریږدي تر هغه چې دا په یونیفورم سمندر کې یوځای شي. خو که یو څه پاتې شي، څه پاتې شي، ایا دا هغه څه کیدی شي چې دوی یې شعر بولي؟ ویتالي حیرانتیا.

ژوند لنډ دی یا اوږد، هر څه چې موږ یې تجربه کوو

ته کمیږي. په حافظه کې خړ پاتې شونی.

له لرغونو سفرونو څخه پاتې دي

پټونکي سکې

چې د غلطو ارزښتونو ادعا کوي.

یوازې له حافظې څخه راپورته کیږي<1

یو مبهم پوډر او یو عطر.

ایا دا شاعري ده؟

7. کتاب

ویټل موږ ته یوه سندره وړاندې کوي هیر شوي ، د عصري وخت بدمرغه خلکو ته ، هغه چا ته چې په ندرت سره د کورونو په الماریو کې نندارې ته وړاندې کیږي ، کتاب

حتی که هیڅوک نور تاسو ته نه ګوري، زه تاسو ته ګورم.

یو لنډمهاله جمله او زه د پرون ورځې ویاړونه راټولوم

د تیرو ورځو لپاره،

هم وګوره: یادونه، د کریسټوفر نولان لخوا: د فلم تحلیل او تفسیر

د غیر متوقع پرمختګونو په ژبه.

هغه ژبه چې د الفد هجرت باد

په مړو خاموشیو باندې الوتنه کوي.

دا د یو خیالي خوږ موسم څخه راځي؛

یوازې د نا آرامه وخت په لور ځي.

هغه ډالۍ د ګلاسډ غږونو تر منځ وړاندیز شوی،

د ډیرو غلط فهمیو لپاره، هغه دوام لري

په ډوبیدو کې، د پام وړ ژورې ریښې،

د څو سره د ځان په پوهیدو محکوم شوی.

8. طبیعي پاڼي

پاڼه یوه ژمنه ده چې په هغې باندې حافظه او حسونه جوړیږي. دوی، د پنسل سره یوځای، هغه مرحله ده چیرې چې پټ روحونه د کلمو یا انځورونو په بڼه، د سټروکونو په بڼه شتون لري. دا ژمنه ده چې یوه ورځ به اوریدل کیږي کله چې موږ هیڅ غږ نه لرو.

... یا ریښې، په ورته ځای کې لیکل

تل، کور یا سفر.

جوز ایم الګابا

زه د بدلونونو له لارې یو پنسل راښکته کړم،

یو پاڼه، یوازې کاغذ، چې زه غواړم

لکه یو ونې، ژوندی او بیا زیږیدلی،

چې د بې ګټې غم څخه خوند اخلي

او نه نازکتیا، تحلیل؛

هغه پاڼی چې هوښیار، خپلواکه،

د دې توان راکړئ چې ما روښانه کړم، ما

ته د صادقانه لارې له لارې تیر کړم:

ړانده دیوالونه خلاص کړئ او پاک

د خراب شوي ریښتینې کیسه

0> چالونه چې دوی یې بریالي کوي.

پاڼه او پنسل، د پاک غوږ لپاره،

متقی او بې باوره.

9. کلمه

ویټل، لکه د ډیرو شاعرانو په څیر، د دې بې ساري عاشق په اړه د لیکلو له لالچ څخه نشي خلاصیدلی.کلمه پخپله د کلمې او تخلیقي عمل منعکس کول پخپله په متن کې چې لیکل شوي او په ورته وخت کې بحث کیږي، د جمالیاتی ځان انعکاس تمرین دی، د وینزویلا څیړونکې کاتالینا ګاسپر به په خپل کتاب لا لوسیډیټی پویټیکا په دې شعر کې دا بڼه راڅرګندېږي.

تقویه کلمې،

په ځان کې ښایسته،

د ممکنه مانا ژمنې،

هوا،

0>هوايي،

هوايي،

اريادنس.

يوه لنډه تېروتنه

هغوي زينتي کوي.

د دوی د نه بيانولو وړ دقت<1

دا موږ له منځه وړي.

10. څاڅکي

شاعر ژوند ته ګوري، ښکاره کوي يې. دا ځل هغه څاڅکي دي چې د دوی په فضل، ژوند سره لمس کوي، چې په عادل او ظالمانو باندې تیریږي، چې په ژړا باندې خپل نښان پریږدي او په دوی باندې نښې نښانې پریږدي. څاڅکي څه ته وايي؟

ایا دوی درد کوي او ماتوي؟

دوی یوازې د باران کیدو مخه نیسي.

په رخصتۍ کې شرارتي،

د پیشوګانو روڼ سلطنت،

دوی د کړکیو او ریلنګونو له لارې ازاد ګرځي،

د خپلو محدودو تختو،

یو بل تعقیبوي، یو بل تعقیبوي،

شاید دوی د یوازیتوب څخه تر ودونو پورې،

له یو بل سره مینه او مینه کول.

دوی د یو بل مرګ خوب ویني.

د ایدا ویټل ژوندلیک

د 45 نسل. له کیڼ څخه ښي خوا ته ولاړ: ماریا زولیما سلوا ویلا، مانویل کلپس، کارلوس میګي، ماریا انیس سلوا ویلا، جوآن رامون جیمینز، ایډیا ویلاریو، امیر رودریګوز مونیګال، انجیل راما؛ ناست: جوس پیډرو ډیاز،آمندا بیرینګویر، [ناپیژندل شوې ښځه]، ایدا ویتالي، ایلدا لاګو، مانویل فلورس مورا.

په ۱۹۲۳ کال کې زیږیدلې، ایدا ویتالي یو شاعر، مضمون لیکونکی، د پوهنتون استاد، ژباړونکی او ادبي نقاد دی چې د مونټیویدیو، یوراګوای څخه لوی شوی. د ایټالیا د مهاجرینو یوه کورنۍ.

په هغه هیواد کې، ویتال د بشری علومو زده کړه وکړه او د ښوونکي په توګه یې کار کاوه. هغه د 45 کلن نسل یوه برخه ګڼل کیږي، د یوروګوای لیکوالانو او هنرمندانو یو غورځنګ چې د 1945 او 1950 ترمنځ په عامه صحنه کې راڅرګند شو. د دې غورځنګ د غړو په منځ کې موږ کولی شو د انګیل راما، د ویټال لومړی میړه، او ماریو بینیدي یادونه وکړو.

د شپیتمې لسیزې په اوږدو کې، هغه په ​​یوروګوای کې بیلابیلې مجلې لکه ورځپاڼه ایپوکا او مجلې کلینامین او مالډور لارښوونه کړې.

هغه اړ شو چې د ۱۹۷۴ او ۱۹۸۵ کلونو تر منځ د یوروګوای دیکتاتورۍ د جبر په پایله کې په مکسیکو کې جلاوطنی ته ولاړ شی. په مکسیکو کې یې له اوکتاویو پاز سره ولیدل، چې د ادبیاتو او ادبیاتو نړۍ ته یې دروازې پرانیستې. هیواد.

که څه هم هغه په ​​1984 کې یوروګوای ته راستانه شوه، هغه په ​​1989 کې د خپل دویم میړه، شاعر اینریک فیرو سره ټکساس ته لاړه. هغه تر 2016 پورې هلته ژوند کاوه، کله چې هغه کونډه شوه. هغه دا مهال په یوروګوای کې اوسیږي.

د ماریو بینیدي 6 اړین شعرونه هم وګورئ.

د ایدا ویتالي کتابونه

شاعري

• د دې حافظې رڼا