สารบัญ
กาเบรียลา มิสทรัล เป็นหนึ่งในกวีชาวชิลีที่สำคัญที่สุด นักเขียนชาวลาตินอเมริกาคนแรกและสตรีคนที่ห้าที่ได้รับรางวัลโนเบลในปี 2488 ก่อนหน้าปาโบล เนรูดาเพื่อนร่วมชาติของเธอถึง 26 ปี
ในบทกวีของเธอ ภาษาที่เรียบง่ายแต่เปี่ยมไปด้วยอารมณ์นั้นโดดเด่น ซึ่งพยายามแสดงความลึกซึ้ง อารมณ์ที่มีความขัดแย้ง กวีนิพนธ์ ของ Royal Spanish Academy ฉบับที่ระลึกแสดงว่างานเขียนของเขา:
(...) สานต่อชีวิตที่เต็มไปด้วยความหลงใหลอันน่าเศร้า ความรักที่ไม่มีพรมแดน ของประสบการณ์ชีวิตแนวพรมแดน ความมุ่งมั่นอย่างรุนแรงต่อดินแดนบ้านเกิดของเขาและต่อความฝันของอเมริกา ของความเห็นอกเห็นใจ ในความหมายทางนิรุกติศาสตร์ของคำว่า -ความรู้สึกและประสบการณ์ร่วมกัน- กับผู้ที่ถูกทอดทิ้งและถูกกดขี่
บทกวี "Besos" นอกจากจะเป็นหนึ่งในบทกวีที่ได้รับความนิยมมากที่สุดแล้ว ยังเป็นตัวอย่างจิตวิญญาณแห่งบทกวีของ กาเบรียลา มิสทรัล. บทกวีเกี่ยวข้องกับเรื่องที่น่าดึงดูดใจและความขัดแย้งของความรัก
จูบ
มีการจูบที่ออกเสียงด้วยตัวเอง
ประโยคประณามความรัก<1
มีจูบที่มอบได้เมื่อมองเพียงแวบเดียว
ดูสิ่งนี้ด้วย: Gabriel García Márquez: ชีวประวัติและหนังสือของนักเขียนชาวโคลอมเบียมีจูบที่มอบให้ด้วยความทรงจำ
มีจูบเงียบ ๆ จูบอันสูงส่ง
มีจูบที่ลึกลับ จริงใจ จูบ
มีจูบที่มีเพียงวิญญาณเท่านั้นที่มอบให้กัน
มีจูบที่ต้องห้าม
มีจูบที่เร่าร้อนและเจ็บปวด
มีจูบที่ฉกฉวยประสาทสัมผัส
มีจูบลึกลับที่ทิ้ง
ความฝันที่พเนจรและสูญเสียไปนับพัน
มีจูบที่มีปัญหาซึ่งมี
กุญแจที่ไม่มี มีคนถอดรหัส
มีจูบที่ทำให้เกิดโศกนาฏกรรม
มีดอกกุหลาบกี่ดอกในเข็มกลัดที่เด็ดใบออก
มีจูบหอม จูบอบอุ่น
ที่เต้นระรัวด้วยความโหยหาใกล้ชิด
มีจูบที่ทิ้งร่องรอยไว้บนริมฝีปาก
เหมือนทุ่งแสงอาทิตย์ที่อยู่ระหว่างน้ำแข็งสองก้อน
มีจูบที่ ดูเหมือนดอกลิลลี่
เพราะมันสง่างาม ไร้เดียงสา และบริสุทธิ์
มีการจูบที่ทรยศและขี้ขลาด
มีการจูบที่สาปแช่งและพูดเท็จ
ยูดาสจุมพิตพระเยซูและทิ้งรอยประทับ
ไว้บนพระพักตร์พระเจ้า ผู้ก่ออาชญากรรม
ในขณะที่ชาวมักดาลาที่จูบเธอ
เสริมความเจ็บปวดของเธออย่างมีเมตตา
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาในรอยจูบ
ความรัก การทรยศ และความเจ็บปวด
ในงานแต่งงานของมนุษย์ สิ่งเหล่านี้คล้ายกับ
สายลมที่เล่นกับดอกไม้
มีจูบที่สร้างความเพ้อฝัน
ความรักอันเร่าร้อนและความเร่าร้อนที่บ้าคลั่ง
คุณรู้ดีว่ามันเป็นจูบของฉัน
ฉันประดิษฐ์ขึ้นเพื่อปากของคุณ <1
จุมพิตแห่งเปลวเพลิงที่พิมพ์รอย
รอยจูบแห่งรักต้องห้าม
จุมพิตแห่งพายุ จุมพิตอันป่าเถื่อน
ที่มีเพียงริมฝีปากของเราเท่านั้นที่ได้ลิ้มลอง
คุณจำอันแรกได้ไหม...? ไม่สามารถระบุได้
ใบหน้าของคุณปกคลุมไปด้วยสีแดงขมุกขมัว
และในอาการกระตุกของอารมณ์ที่น่ากลัว
ดวงตาของคุณเต็มไปด้วยน้ำตา
คุณคุณจำได้ไหมว่าในบ่ายวันหนึ่งที่วุ่นวายเหลือเกิน
ฉันเห็นคุณจินตนาการถึงความคับแค้นใจ
ฉันกอดคุณไว้ในอ้อมแขนของฉัน... จูบที่สั่นสะเทือน
และสิ่งที่ทำ คุณเห็นต่อไป ... ? เลือดบนริมฝีปากของฉัน
ฉันสอนคุณให้จูบ: จูบที่เย็นชา
มาจากหัวใจที่ไม่ยินดียินร้าย
ฉันสอนให้คุณจูบด้วยจูบของฉัน
ฉันคิดค้นขึ้นเพื่อปากของคุณ
บทวิเคราะห์
บทกวีกำหนดนิยามใหม่ของการจูบ และด้วยความพยายามนี้ บทกลอนบอกเราเกี่ยวกับความหลงใหล ความภักดี ความโรแมนติก กามารมณ์ การสงบสติอารมณ์ ความรักและโดยทั่วไปแล้วความผูกพันทางอารมณ์ที่รวมเราเข้าด้วยกัน
ประกอบด้วยบทร้อยกรองสิบสามบทที่มีบทร้อยกรองแบบเฮนเดคาซิลลาบิกโดยที่เสียงสัมผัสของพยัญชนะมีผลเหนือกว่า
หกบทแรกแสดงลักษณะผ่านคำอุปมา พวกเขาตั้งคำถามถึงความหมายตามปกติของการจูบ สิ่งแรกที่เรานึกถึงเมื่อเรานึกถึงคำว่าจูบคือการกระทำทางกายภาพของการจูบ บทกวีเริ่มต้นด้วยการเปิดจินตนาการให้กับทุกสิ่งที่อาจเกี่ยวข้องกับการจูบ ซึ่งชี้ไปที่เจตนาที่อยู่เบื้องหลังการจูบมากกว่าการกระทำ: "มีจูบที่มอบให้ด้วยการมอง/มีจูบที่มอบให้ ด้วยความทรงจำ"
ดูสิ่งนี้ด้วย: ความหมายของผู้ชายคือหมาป่าของมนุษย์ (homo homini lupus)บทกวีเปรียบเทียบคำคุณศัพท์และภาพที่ปกติเราไม่เชื่อมโยง และมักจะนำเสนอแนวคิดที่ขัดแย้งกัน ดังนั้น "ปริศนา" ที่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่ถูกซ่อนไว้ ตรงข้ามกับ "ความจริงใจ" นอกจากนี้ จูบที่ "สูงส่ง" หรือการจูบอย่างสงบสุข "ที่วิญญาณเท่านั้นมอบให้กัน" และนั่นทำให้เรานึกถึงความเคารพ ความรักฉันพี่น้อง จากพ่อแม่สู่ลูก และแม้กระทั่งความรักทางจิตวิญญาณและไม่มีตัวตน ตรงกันข้ามกับความรักต้องห้ามซึ่งหมายถึงคู่รัก
ผ่าน "Kisses" ภาพพาโนรามาจะนำเสนอความหลงใหลของมนุษย์ที่เป็นโครงร่าง ความสัมพันธ์ใกล้ชิดระหว่างความรักและความเกลียดชัง บทกวีสร้างพลังความขัดแย้งที่แตกต่างกันในการต่อต้าน ดังที่นักวิจารณ์ เดย์ดิ-ตอลสตัน ชี้ให้เห็น โดยข้ามผ่านบทกวีของมิสทรัล:
"ความรักและความริษยา ความหวังและความกลัว ความสุขและความเจ็บปวด ชีวิตและความตาย ความฝัน และ ความจริง อุดมคติและความเป็นจริง สสารและจิตวิญญาณ แข่งขันในชีวิตของเขา และค้นหาการแสดงออกด้วยความเข้มข้นของเสียงบทกวีที่นิยามไว้อย่างดีของเขา" Santiago Daydí-Tolson (แปลเอง)
ความรักที่ร้ายแรง
แม้ว่า "Kisses" จะบอกเราเกี่ยวกับความหลงใหลและความสัมพันธ์ทุกประเภท ไม่เพียงแต่ความรักที่โรแมนติกเท่านั้น ความรักที่ร้ายแรงยังโดดเด่นในบทกวี<1
นำเสนอภาพพจน์ของความรักเป็นประโยคที่ไม่มีใครเลือกหรือมีอำนาจเหนือใครเป็นที่รัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งความรักต้องห้ามที่ผู้เขียนเชื่อมโยงกับความรักที่ "จริง" และเป็นหนึ่งในความรักที่ร้อนแรงที่สุด: "ลามะจูบในรอยพิมพ์ / รอยย่นของความรักต้องห้าม"
นอกจากนี้ ความง่ายดายในการที่ความรักกลายเป็นการหักหลัง ความเกลียดชัง และแม้แต่ความรุนแรงก็โดดเด่น เลือดที่ริมฝีปากเป็นเครื่องพิสูจน์ความโกรธแค้นและความริษยา:
คุณจำได้ไหมว่าบ่ายวันหนึ่งในบ้ามากเกินไป
ฉันเห็นคุณอิจฉาจินตนาการถึงความคับแค้นใจ
ฉันรั้งคุณไว้ในอ้อมแขนของฉัน... จูบสั่นสะเทือน
แล้วคุณเห็นอะไรต่อไป...? เลือดบนริมฝีปากของฉัน
เสียงกวี: ผู้หญิงและสตรีนิยม
แม้ว่า Gabriela Mistral จะมีจุดยืนที่ไม่ชัดเจนเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวของสตรีนิยม แต่ก็น่าสนใจมากที่จะวิเคราะห์เสียงกวีของเธอซึ่งจำเป็นต้องกำหนดตำแหน่ง ผู้หญิงของผู้หญิงในสมัยของเธอ
เสียงกวีเชิงอัตนัยที่อธิบายถึงแต่ละบุคคลจะไม่ปรากฏจนกว่าจะถึงบทที่เก้า นี่คือผู้หญิงที่พบว่าตัวเองอยู่ในอารมณ์กบฏ:
มีจูบที่สร้างความเพ้อ
ความรักที่เร่าร้อนและคลั่งไคล้
คุณรู้ดีว่ามันคือจูบของฉัน<1
ฉันประดิษฐ์ขึ้นเพื่อปากของคุณ
ผู้หญิงในบทกวี กบฏต่อข้อห้ามเรื่องเพศหญิง และโดยเฉพาะอย่างยิ่งความปรารถนาของผู้หญิง ในแง่นี้ บทกวีคือผู้บุกเบิกขบวนการสตรีนิยมที่รุ่งเรืองในช่วงทศวรรษที่ 1960
เสียงของกวีหญิงยังค้นพบถึงการประพันธ์ ความคิดสร้างสรรค์ และรอยเท้าของตนในโลก การนำทางผ่านตัวตน และ สำหรับความปรารถนาทั้งหมดที่เธอบอกเป็นนัย:
ฉันสอนให้คุณจูบ: จูบเย็นชา
มาจากหัวใจที่ไม่ยินดียินร้าย
ฉันสอนให้คุณจูบด้วยจูบของฉัน
ฉันประดิษฐ์ขึ้นเพื่อปากของคุณ
ฉันต้องการเน้นว่าในบทกวีเป็นผู้หญิงที่สอนคนรักของเธอให้จูบ และมีการเสนอโดยปริยายว่าถ้าไม่มีเธอจะไม่มีความอบอุ่น ไม่มีอารมณ์ ขัดกับแนวคิดปิตาธิปไตยและจารีตที่ว่าผู้ชายที่ควรเป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องเพศ
ถ้าคุณชอบกวีคนนี้ ผมขอเชิญคุณอ่าน 6 บทกวีพื้นฐานโดย Gabriela Mistral
ถ่ายภาพโดย Gabriela Mistral
เกี่ยวกับ Gabriela Mistral
Gabriela Mistral (1889-1957) เกิดในครอบครัวที่สมถะ เธอหาเลี้ยงตัวเองและครอบครัวตั้งแต่อายุ 15 โดยทำงานเป็นครูในโรงเรียน จนกระทั่งบทกวีของเธอเริ่มเป็นที่รู้จัก
เธอทำงานเป็นนักการศึกษาและนักการทูตในเนเปิลส์ มาดริด และลิสบอน เขาสอนวรรณคดีสเปนที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบีย รวมถึงสถาบันสำคัญอื่นๆ เขามีบทบาทสำคัญในการศึกษาของชิลีและเม็กซิโก
เขาได้รับปริญญาเอก เกียรตินิยม จากมหาวิทยาลัยฟลอเรนซ์ กัวเตมาลา และมิลส์คอลเลจ ในปี 1945 เขาได้รับรางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรม