Człowiek jest z natury dobry:

Zdanie "człowiek jest dobry z natury" jest stwierdzeniem, którego autorem jest wybitny oświeceniowy pisarz i intelektualista Jean-Jacques Rousseau w swojej powieści Emilio lub edukacja opublikowany w 1762 roku.

W powieści tej, w której Rousseau objaśnia swoje teorie edukacji, które później tak bardzo wpłynęły na rozwój nowoczesnej pedagogiki, wyjaśniono, że Istoty ludzkie są naturalnie zorientowane na dobro, ponieważ człowiek rodzi się dobry i wolny. Ale tradycyjna edukacja uciska i niszczy tę naturę, a społeczeństwo ją psuje.

Pamiętajmy też, że Rousseau opierał się na teza dobrego dzikusa Według niego człowiek w swoim naturalnym, pierwotnym i prymitywnym stanie jest dobry i niewinny, ale życie społeczne i kulturowe, z jego złem i wadami, wypacza go, prowadząc do fizycznego i moralnego nieporządku. Dlatego uważał człowieka w jego prymitywnym stanie za moralnie wyższego od człowieka cywilizowanego.

Jednak twierdzenie, że człowiek jest z natury dobry, było sprzeczne z inną, diametralnie przeciwną ideą, wysuniętą w poprzednim stuleciu, w czasie narodzin państw narodowych, przez Thomas Hobbes Zgodnie z tym poglądem, człowiek był z natury zły, zawsze przedkładał własne dobro nad dobro innych, a w stanie dzikości żył w stanie ciągłej konfrontacji i konspiracji, dopuszczając się okrucieństwa i przemocy, aby zapewnić sobie przetrwanie.

Hobbes argumentował zatem, że człowiek był drapieżnikiem, "wilkiem dla człowieka", i że jedynym wyjściem z tego prymitywnego stanu było zbudowanie państwa narodowego, ze scentralizowaną władzą polityczną, absolutystyczną i monarchiczną z natury, która pozwoliłaby ludziom grupować się w celu przetrwania, przechodząc od tego dzikiego stylu życia do porządku i moralności, wyższego i cywilizowanego.

Zobacz także Człowiek jest dla człowieka wilkiem.

Jednak twierdzenie, że dobro lub, alternatywnie, zło, może być naturalne, zostało skrytykowane, ponieważ z moralnego punktu widzenia ani dobro, ani zło nie są właściwościami naturalnymi. Dobro i zło, dobro i zło, to kategorie moralne, które mają swoje korzenie w judeochrześcijańskiej myśli religijnej, zgodnie z którą istoty ludzkie są stworzone przez Boga na Jego obraz i podobieństwo, i..,Dlatego też są dobrzy z natury, na boskie podobieństwo. człowiek jest dobry lub zły z natury jest moralizowaniem natury .

Można raczej argumentować, że istoty ludzkie nie rodzą się ani dobre, ani złe, ponieważ na najwcześniejszych etapach rozwoju jednostka jest pozbawiona odniesień kulturowych, informacji lub doświadczeń, które obdarzają ją dobrymi lub złymi intencjami lub celami.

Z drugiej strony Marksistowska interpretacja Sformułowanie Rousseau dostosowałbym do jego treści, aby wyjaśnić, że człowiek, który w istocie jest istotą społeczną, zależną od zestawu relacji społecznych, które nawiązuje z innymi, jest w rzeczywistości skorumpowany przez społeczeństwo kapitalistyczne, którego system, zbudowany na wyzysku człowieka przez człowieka, i w którym każda jednostka musi zaciekle walczyć o utrzymanie swoich przywilejów ijest z gruntu samolubna, indywidualistyczna i niesprawiedliwa oraz sprzeczna ze społeczną naturą istot ludzkich.

Podsumowując, sformułowanie "człowiek jest z natury dobry", zakorzenione w oświeceniowym systemie myślowym i w kontekście historycznym, w którym człowiek europejski znajdował się w fazie moralnej rewizji w odniesieniu do swojego sposobu postrzegania i rozumienia człowieka pozaeuropejskiego (Amerykanina, Afrykanina, Azjaty itd.), w stosunkowo prymitywnych warunkach życia, posiadało pewną wartość.Jest to zatem wyidealizowana wizja człowieka w jego pierwotnym stanie i nieufność wobec moralnej czystości cywilizowanego człowieka, postrzeganego zasadniczo jako produkt społeczeństwa zepsutego przez wady i brak cnoty.

Zobacz także Człowiek jest z natury społeczny.

O Jean-Jacques Rousseau

Jean-Jacques Rousseau urodził się w Genewie w 1712 r. Był wpływowym pisarzem, filozofem, botanikiem, przyrodnikiem i muzykiem swoich czasów. Jest uważany za jednego z największych myślicieli oświecenia. Jego idee wpłynęły na rewolucję francuską, rozwój teorii republikańskich, rozwój pedagogiki i jest uważany za prekursora romantyzmu. Do jego najważniejszych dzieł należąNajważniejsze wydarzenia Umowa społeczna (1762), powieści Julia lub nowa Eloise (1761), Emilio lub edukacja (1762) i jego pamiętniki Wyznania (1770) zmarł w Ermenonville we Francji w 1778 roku.

Zobacz też: Najwięksi filozofowie w historii i to, jak zmienili sposób myślenia