ພວກ​ເຮົາ​ນໍາ​ສະ​ເຫນີ​ການ​ຄັດ​ເລືອກ​ຂອງ​ບົດ​ກະ​ວີ romantic ສັ້ນ​ທີ່​ເປັນ​ຕົວ​ຢ່າງ​ຂອງ​ຄວາມ​ງາມ​, ຄຸນ​ຄ່າ​ແລະ​ຫົວ​ຂໍ້​ຂອງ​ການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວ​ນີ້​, ເຊັ່ນ​: ຫົວ​ເລື່ອງ​, ອິດ​ສະ​ລະ​ພາບ​, ຄວາມ​ມັກ​, ລັດ​ທິ​ຊາດ​, ການ​ປະ​ຕິ​ວັດ​, ຈິດ​ວິນ​ຍານ​, ການ​ຄົ້ນ​ຫາ​ສໍາ​ລັບ sublime ແລະ​ການ​ແຜ່​.

ນິກາຍໂຣແມນຕິກແມ່ນການເຄື່ອນໄຫວທາງວັນນະຄະດີ ແລະສິລະປະທີ່ປະກົດຂຶ້ນໃນການປ່ຽນແປງໄປສູ່ສະຕະວັດທີ 19. ເຖິງແມ່ນວ່າເປັນການເຄື່ອນໄຫວທີ່ມັນໄດ້ພັດທະນາຈົນກ່ວາປະມານ 1830, ມັນຍັງຄົງມີຜົນບັງຄັບໃຊ້ໃນນັກຂຽນທີ່ສໍາຄັນໃນເຄິ່ງທີ່ສອງຂອງສະຕະວັດ.

1. ເປັນຫຍັງເຈົ້າງຽບ?

ຜູ້ຂຽນ: William Wordsworth

ເປັນຫຍັງເຈົ້າຈຶ່ງມິດງຽບ? ຄວາມຮັກຂອງເຈົ້າ

ເປັນພືດຊະນິດໜຶ່ງ, ເປັນຕາໜ້າລັງກຽດ ແລະ ນ້ອຍໆ,

ອາກາດແຫ່ງຄວາມຂາດຫາຍໄປບໍ່?>ຂ້ອຍໄດ້ຮັບໃຊ້ເຈົ້າໃນຖານະເປັນ Infanta ລາຊະວົງ. ຄິດ ແລະ ຄຶດຕຶກຕອງ

ວ່າຖ້າບໍ່ມີຄວາມຮັກຂອງເຈົ້າ ຊີວິດຂອງຂ້ອຍຈະແຕກ.

ເວົ້າກັບຂ້ອຍ! ບໍ່​ມີ​ຄວາມ​ເຈັບ​ປວດ​ຄື​ຄວາມ​ສົງ​ໄສ:

ຖ້າ​ໜ້າ​ເອິກ​ທີ່​ຮັກ​ຂອງ​ຂ້ອຍ​ໄດ້​ສູນ​ເສຍ​ເຈົ້າ​ໄປ

ຮູບ​ທີ່​ເປົ່າ​ປ່ຽວ​ດຽວ​ດາຍ​ຂອງ​ມັນ​ບໍ່​ໄດ້​ຍ້າຍ​ເຈົ້າ​ໄປ​ບໍ?

ຢ່າ​ມິດ​ງຽບ​ຢູ່​ໃນ​ຄຳ​ອະ​ທິ​ຖານ​ຂອງ​ຂ້ອຍ!<1

ຂ້ອຍມີຄວາມໂດດດ່ຽວຫຼາຍກວ່າຢູ່ໃນຮັງຂອງມັນ,

ນົກທີ່ປົກຄຸມດ້ວຍຫິມະສີຂາວ. ຄວາມງຽບຂອງລາວກາຍເປັນຄວາມທຸກທໍລະມານແລະກາງຄືນ, ໃນຂະນະທີ່ຄວາມຮັກຂອງລາວເຮັດໃຫ້ລາວເປັນທາດຂອງຄວາມປາຖະຫນາຂອງລາວ. ຄົນ​ທີ່​ຮັກ​ຂໍ​ຮ້ອງ, ກາຍ​ເປັນ unhinged, ກາຍ​ເປັນ alien ໃນ​ຂະ​ນະ​ທີ່ຄົນໜຶ່ງ, ຕົວຂ້ອຍເອງເປັນທາດ,

ຂ້ອຍຈະເກັບກ່ຽວຫຍັງຈາກເມັດທີ່ຂ້ອຍປູກມາ?

ຄວາມຮັກຕອບດ້ວຍການຕົວະອັນລ້ຳຄ່າ ແລະອ່ອນໂຍນ;

ເພາະລາວສ້າງລັກສະນະທີ່ຫວານຊື່ນເຊັ່ນນັ້ນ. ,

ວ່າ, ໃຊ້ພຽງແຕ່ອາວຸດຂອງຮອຍຍິ້ມຂອງລາວ,

ແລະ ໄຕ່ຕອງຂ້ອຍດ້ວຍສາຍຕາທີ່ເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມຮັກແພງ,

ຂ້ອຍບໍ່ສາມາດຕ້ານທານກັບພະລັງທີ່ຮຸນແຮງໄດ້ອີກຕໍ່ໄປ,

ເພື່ອເຄົາລົບນັບຖືລາວດ້ວຍຕົວຕົນຂອງຂ້ອຍ.

ສຳລັບຜູ້ຍິງທີ່ມີຄວາມຮັກ, ຄວາມຮັກກາຍເປັນຄວາມລຶກລັບທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບການຍອມຮັບ, ແລະມັນສາມາດເພີ່ມຂຶ້ນຕໍ່ຫນ້າຮອຍຍິ້ມຂອງຄົນທີ່ຮັກ, ເຖິງແມ່ນວ່າທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງຈະເປັນພາບລວງຕາ.

ມັນອາດສົນໃຈເຈົ້າ: Frankenstein ໂດຍ Mary Shelley: ສະຫຼຸບ ແລະການວິເຄາະ

15. ເພງແຫ່ງຄວາມຫົວ

ຜູ້ຂຽນ: William Blake

ເມື່ອໄມ້ສີຂຽວຫົວຂວັນດ້ວຍສຽງແຫ່ງຄວາມຍິນດີ,

ແລະ ລຳນໍ້າຄານກໍຫົວຂວັນ;

ເມື່ອອາກາດຫົວເຍາະເຍີ້ຍກັບປັນຍາທີ່ຕະຫຼົກຂອງພວກເຮົາ,

ແລະພູເຂົາສີຂຽວຫົວເລາະກັບສຽງດັງທີ່ພວກເຮົາເຮັດ;

ເມື່ອທົ່ງຫຍ້າຫົວກັບສີຂຽວສົດໃສ,

ແລະ lobster laughs ກັບ scene ທີ່ມີຄວາມສຸກ;

ເມື່ອ Mary ແລະ Susan ແລະ Emily

ຮ້ອງ "ha ha ha ha!" ດ້ວຍປາກຮອບໆທີ່ຫວານຊື່ນຂອງພວກມັນ.

ເມື່ອນົກທີ່ທາສີໄດ້ຫົວເຍາະເຍີ້ຍໃນຮົ່ມ

ບ່ອນທີ່ໂຕະຂອງພວກເຮົາເຕັມໄປດ້ວຍໝາກເຜັດ ແລະໝາກຖົ່ວ,

ເຂົ້າມາໃກ້ ແລະ ປິຕິຍິນດີ, ແລະເຂົ້າຮ່ວມກັບຂ້ອຍ,

ເພື່ອຮ້ອງເພງຮ້ອງເພງຫວານໆ "ha ha ha ha!"

ການແປ: Antonio Restrepo

Romanticism ບໍ່ພຽງແຕ່ຮ້ອງເພງແຫ່ງຄວາມຮັກ ແລະ ຄວາມຄິດເຖິງເທົ່ານັ້ນ. ມັນຍັງເຮັດເພື່ອຄວາມສຸກແລະຄວາມສຸກ, ເຖິງແມ່ນວ່າຫຼາຍທີ່ສຸດຜູ້ໂດຍສານ. ສະເຫຼີມສະຫຼອງຊີວິດທີ່ຕື່ນເຕັ້ນ, ສຸມ ແລະແບ່ງປັນ.

16. ທັນທີທັນໃດ . ໃນການຕອບຄໍາຖາມ: ບົດກະວີແມ່ນຫຍັງ?

ຜູ້ຂຽນ: Alfred de Musset

ຂັບໄລ່ຄວາມຊົງຈໍາ, ແກ້ໄຂຄວາມຄິດ,

ກ່ຽວກັບສີທອງທີ່ສວຍງາມ ແກນເຮັດໃຫ້ມັນສັ່ນສະເທືອນ,

ກະວົນກະວາຍ ແລະ ບໍ່ປອດໄພ, ແຕ່ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຂ້ອຍຈະຢູ່,

ບາງທີອາດເຮັດໃຫ້ຄວາມຝັນຕະຫຼອດໄປໃນທັນທີ.

ຮັກຄົນບໍລິສຸດ ແລະ ສວຍງາມ ແລະສະແຫວງຫາຄວາມສາມັກຄີຂອງມັນ. ;

ຟັງໃນຈິດວິນຍານຂອງສຽງສະທ້ອນຂອງພອນສະຫວັນ;

ຮ້ອງ, ຫົວ, ຮ້ອງໄຫ້, ຄົນດຽວ, ໂດຍບັງເອີນ, ໂດຍບໍ່ມີການແນະນໍາ;

ການຫາຍໃຈ ຫຼືຮອຍຍິ້ມ , ສຽງ ຫຼື ການເບິ່ງ,

ສ້າງຜົນງານທີ່ງົດງາມ, ເຕັມໄປດ້ວຍພຣະຄຸນ,

ນ້ຳຕາໄຂ່ມຸກ: ນັ້ນແມ່ນຄວາມມັກຮັກຂອງນັກກະວີເທິງແຜ່ນດິນໂລກ, ຊີວິດ ແລະ ຄວາມທະເຍີທະຍານຂອງລາວ. .

ການສະທ້ອນແບບກະວີເປັນສ່ວນໜຶ່ງຂອງຄວາມເປັນຫ່ວງຂອງຄວາມໂລແມນຕິກ. ໃນບົດກະວີນີ້, Musset ອະທິບາຍວ່າບົດກະວີແມ່ນຫຍັງສຳລັບລາວ: ການສະແຫວງຫາຄວາມພົ້ນຈາກຄວາມໄຮ້ສາລະຂອງຊີວິດ.

17. ເພື່ອວິທະຍາສາດ

ຜູ້ຂຽນ: Edgar Allan Poe

ວິທະຍາສາດ! ເຈົ້າເປັນລູກສາວຂອງເວລາແທ້ໆ!

ເຈົ້າປ່ຽນແປງທຸກສິ່ງດ້ວຍສາຍຕາທີ່ກວດກາຂອງເຈົ້າ.

ເປັນຫຍັງເຈົ້າຈຶ່ງກິນຫົວໃຈຂອງນັກກະວີ,

ນົກອິນຊີ, ປີກຂອງມັນສ້ວຍແຫຼມ. ຄວາມຈິງ?

ລາວຄວນຮັກເຈົ້າແນວໃດ? ຫຼື ພະອົງຈະຕັດສິນເຈົ້າຢ່າງສະຫຼາດໄດ້ແນວໃດ

ຄົນທີ່ເຈົ້າບໍ່ປ່ອຍໃຫ້ເດີນໄປ

ຊອກຫາຊັບສົມບັດໃນທ້ອງຟ້າທີ່ປະດັບປະດາ,

ເຖິງວ່າລາວຈະຂຶ້ນປີກທີ່ບໍ່ຢ້ານບໍ?

ເຈົ້າ​ບໍ່​ໄດ້​ດຶງ Diana ຈາກ​ນາງລົດຮົບບໍ?

ທັງບໍ່ໄດ້ຂັບໄລ່ພວກຮາມາດຣີດອອກຈາກປ່າ

ເພື່ອຫາທີ່ພັກອາໄສຢູ່ໃນດາວທີ່ມີຄວາມສຸກບໍ?

ເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຂັບໄລ່ຊາວນາອີດອອກຈາກນໍ້າຖ້ວມ,

Elf ຂອງຫຍ້າສີຂຽວ, ແລະຂ້ອຍ

ຄວາມຝັນໃນລະດູຮ້ອນພາຍໃຕ້ຕົ້ນໝາກຂາມບໍ?

ຄວາມໂຣແມນຕິກປະເຊີນໜ້າກັບການຫັນປ່ຽນຈາກຍຸກດັ້ງເດີມໄປສູ່ໂລກສະໄໝໃໝ່, ບ່ອນທີ່ຄວາມຮູ້ ແລະວິທະຍາສາດສັນຍາຂອງມະນຸດ ຄວາມລອດແມ່ນເຮັດ. ນັກກະວີສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນຄວາມຜິດຖຽງກັນ: ເຖິງແມ່ນວ່າວິທະຍາສາດຈະເປີດຢ່າງມີໄຊຊະນະ, ແຕ່ການຈິນຕະນາການຂອງນັກກະວີຈະຂົ່ມຂູ່ເຖິງຄວາມຕາຍ.

18. ຄວາມຮູ້ສຶກໃນຕອນທ້າຍຂອງລະດູຮ້ອນ

ຜູ້ຂຽນ: Rosalía de Castro

ຄວາມຮູ້ສຶກໃນຕອນທ້າຍຂອງລະດູຮ້ອນ

ຜູ້ເຈັບປ່ວຍທີ່ສິ້ນຫວັງ,

« ຂ້ອຍຈະຕາຍໃນລະດູໃບໄມ້ປົ່ງ!

—ນາງຄິດລະຫວ່າງຄວາມໂສກເສົ້າ ແລະມີຄວາມສຸກ—,

ແລະ ຂ້ອຍຈະຮູ້ສຶກວ່າໃບໄມ້ທີ່ຕາຍແລ້ວມ້ວນໃສ່ຂຸມຝັງສົບຂອງຂ້ອຍ

.

ແຕ່ ... ເຖິງແມ່ນຄວາມຕາຍບໍ່ໄດ້ຢາກໃຫ້ລາວພໍໃຈ,

ຍັງໂຫດຮ້າຍກັບນາງ;

ລາວໄວ້ຊີວິດຂອງນາງໃນລະດູຫນາວ

ແລະ, ເມື່ອທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງ. ໄດ້ເກີດມາໃໝ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກ,

ລາວໄດ້ຂ້ານາງຢ່າງຊ້າໆ, ໃນບັນດາເພງສວດທີ່ມີຄວາມສຸກຂອງລະດູໃບໄມ້ປົ່ງທີ່ສວຍງາມ.

ບົດກະວີນີ້ຖືກໝາຍໄວ້ໂດຍຄວາມໂລແມນຕິກ. ຄວາມ​ຕາຍ​ບໍ່​ໄດ້​ຕິດ​ຕາມ​ຄົນ​ເຈັບ​ໃນ​ລະດູ​ໜາວ, ແຕ່​ຈະ​ລັກ​ເອົາ​ລົມ​ຫາຍໃຈ​ຂອງ​ນາງ​ເມື່ອ​ລະດູ​ໃບ​ໄມ້​ປົ່ງ​ອອກ​ດອກ.

19. ບໍ່ມີຫຍັງເຫຼືອຂອງເຈົ້າ

ຜູ້ຂຽນ: Carolina Coronado

ບໍ່ມີຫຍັງເຫຼືອຂອງເຈົ້າ... ເຫວເລິກໄດ້ຈົມເຈົ້າ...

ຜີຮ້າຍໄດ້ກືນກິນເຈົ້າ ຂອງທະເລ.

ບໍ່ມີຊາກສົບຢູ່ໃນບ່ອນຝັງສົບ

ຫຼືແມ່ນແຕ່ກະດູກຂອງຕົວເອງ.

ເຂົ້າໃຈງ່າຍ, ຜູ້ຮັກ Alberto,

ມັນແມ່ນການທີ່ທ່ານສູນເສຍຊີວິດຂອງທ່ານໃນທະເລ;

ແຕ່ຈິດວິນຍານທີ່ເຈັບປວດບໍ່ເຂົ້າໃຈ

ຂ້ອຍ​ຈະ​ເປັນ​ແນວ​ໃດ​ເມື່ອ​ເຈົ້າ​ຕາຍ​ໄປ​ແລ້ວ.

​ໃຫ້​ຊີວິດ​ແກ່​ຂ້ອຍ​ແລະ​ຄວາມ​ຕາຍ​ແກ່​ເຈົ້າ,

​ໃຫ້​ເຈົ້າ​ມີ​ຄວາມ​ສະຫງົບ​ສຸກ​ແລະ​ສົງຄາມ​ກັບ​ຂ້ອຍ,

ໃຫ້ ເຈົ້າເຈົ້າຢູ່ໃນທະເລແລະຂ້ອຍໃນແຜ່ນດິນ ...

ມັນເປັນຄວາມຊົ່ວຮ້າຍທີ່ສຸດຂອງໂຊກ! ໃນທະເລເປີດ. ຄົນຮັກທີ່ມີຄວາມກະຕືລືລົ້ນບໍ່ສາມາດເຂົ້າໃຈໄດ້ວ່ານາງຍັງມີຊີວິດຢູ່ເພື່ອທົນທຸກທໍລະມານຈາກການບໍ່ມີຢູ່.

20. ຄວາມເຫັນດີເຫັນພ້ອມຂອງສາທາລະນະ

ຜູ້ຂຽນ: Friedrich Hölderlin

ຊີວິດຂອງຫົວໃຈຂອງຂ້ອຍສວຍງາມກວ່າບໍ

ຕັ້ງແຕ່ຂ້ອຍຮັກ? ເປັນຫຍັງເຈົ້າຈື່ງຈຳແນກຂ້ອຍຫຼາຍຂຶ້ນ

ເມື່ອຂ້ອຍຍິ່ງຈອງຫອງ ແລະ ໂງ່ກວ່າ,

ເວົ້າຫຼາຍ ແລະ ຂີ້ຄ້ານກວ່າ?

ອ້າວ! ຝູງຊົນມັກສິ່ງທີ່ມີລາຄາ,

ຈິດວິນຍານທີ່ເປັນໄພ່ພົນນັບຖືພຽງແຕ່ຜູ້ຮຸນແຮງເທົ່ານັ້ນ.

ພຽງແຕ່ເຊື່ອໃນອັນສູງສົ່ງ

ຜູ້ທີ່ເປັນຄືກັນ. ແປຄຳອະທິບາຍກັບຄືນເປັນ ອັງກິດ (ສະຫະລັດ) ແປພາສາ Federico Gorbea

ຄວາມຮັກ ກົງກັນຂ້າມກັບກະແສ: ໃນຂະນະທີ່ສັງຄົມປາຖະໜາຢາກໄດ້ສິນຄ້າວັດຖຸ ແລະສ້າງຄວາມພາກພູມໃຈ, ຄວາມຮັກສາມາດໃຫ້ຄຸນຄ່າໄດ້ໂດຍລູກຫຼານຂອງນິລັນດອນເທົ່ານັ້ນ.

21. ໃນເວລາທີ່ຕົວເລກແລະຕົວເລກ

ຜູ້ຂຽນ: Novalis (Georg Philipp Friedrich von Hardenberg)

ເມື່ອຕົວເລກແລະຕົວເລກຢຸດເຊົາ

ກະແຈຂອງສັດທັງປວງ ,

ເມື່ອຜູ້ທີ່ຮ້ອງເພງ ຫຼືຈູບ

ຮູ້ຫຼາຍກວ່າປັນຍາຊົນທີ່ເລິກຊຶ້ງທີ່ສຸດ,

ເມື່ອເສລີພາບກັບຄືນມາສູ່ໂລກອີກຄັ້ງ,

ໂລກກາຍເປັນໂລກອີກຄັ້ງ,

ເມື່ອ ໃນ​ທີ່​ສຸດ​ແສງ​ສະ​ຫວ່າງ​ແລະ​ເງົາ​ໄດ້​ລວມ​ເຂົ້າ​ກັນ

ແລະ​ພວກ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ຈະ​ກາຍ​ເປັນ​ຄວາມ​ແຈ່ມ​ແຈ້ງ​ທີ່​ສົມ​ບູນ​ແບບ,

ໃນ​ເວ​ລາ​ທີ່​ຢູ່​ໃນ​ຂໍ້​ພຣະ​ຄໍາ​ພີ​ແລະ​ເລື່ອງ​ຕ່າງໆ

ແມ່ນ​ເລື່ອງ​ທີ່​ແທ້​ຈິງ​ຂອງ​ໂລກ,

ແລ້ວຄຳລັບອັນດຽວ

ຈະຍົກເລີກຄວາມຂັດແຍ້ງຂອງແຜ່ນດິນໂລກທັງໝົດ.

Novalis ເຂົ້າໃຈວ່າອິດສະລະພາບ, ຄວາມຮັກ ແລະຄວາມງາມຕ້ອງກັບຄືນມາປົກຄອງໂລກເພື່ອສັນຕິພາບ ແລະຄວາມເປັນພີ່ນ້ອງກັນ. ນີ້​ແມ່ນ​ລັກ​ສະ​ນະ​ທີ່​ດີ​ທີ່​ສຸດ​ໃນ​ອະ​ດີດ​ໃນ romanticism, ເຊິ່ງ​ສະ​ແດງ​ອອກ​ເປັນ​ຄວາມ​ປາ​ຖະ​ຫນາ​ທີ່​ຈະ​ຟື້ນ​ຟູ​ຄວາມ​ສາ​ມັກ​ຄີ​ທີ່​ສູນ​ເສຍ​ໄປ​ຂອງ​ມະ​ນຸດ​ກັບ​ທໍາ​ມະ​ຊາດ.

22. ສາມຄໍາຂອງຄວາມເຂັ້ມແຂງ

ຜູ້ຂຽນ: Friedrich Schiller

ມີສາມບົດຮຽນທີ່ຂ້ອຍຈະແຕ້ມ

ດ້ວຍປາກກາທີ່ໄຟໄຫມ້ທີ່ຈະເຜົາໄຫມ້ເລິກ,

ການ​ອອກ​ຈາກ​ເສັ້ນທາງ​ແຫ່ງ​ຄວາມ​ສະຫວ່າງ​ທີ່​ເປັນ​ພອນ

ຢູ່​ທົ່ວ​ທຸກ​ແຫ່ງ​ທີ່​ໜ້າ​ເອິກ​ຕາຍ.

ມີ​ຄວາມ​ຫວັງ. ຖ້າມີເມກມືດ,

ຖ້າມີຄວາມຜິດຫວັງ ແລະບໍ່ມີພາບລວງຕາ,

ກົ້ມໜ້າຕາລົງ, ເງົາຂອງມັນຈະໄຮ້ປະໂຫຍດ,

ມື້ອື່ນຈະຕິດຕາມທຸກໆຄືນ.

ຈົ່ງ​ມີ​ສັດທາ. ບໍ່​ວ່າ​ເຮືອ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ຈະ​ພັດ​ໄປ​ໃສ

ລົມ​ແຮງ​ທີ່​ດັງ​ຫຼື​ຄື້ນ​ທີ່​ດັງ,

ພຣະ​ເຈົ້າ (ບໍ່​ລືມ) ປົກຄອງ​ທ້ອງຟ້າ,

ແລະ​ແຜ່ນດິນ​ໂລກ, ແລະ ລົມແຮງ , ແລະເຮືອນ້ອຍ.

ຈົ່ງມີຄວາມຮັກ, ແລະຄວາມຮັກບໍ່ພຽງແຕ່ເປັນອັນດຽວ,

ວ່າພວກເຮົາເປັນອ້າຍນ້ອງກັນຕັ້ງແຕ່ເສົາຫາເສົາ,

ແລະເພື່ອຄວາມດີຂອງທຸກຄົນ. ຄວາມ​ຮັກ​ຂອງ​ເຈົ້າຟຸ່ມເຟືອຍ,

ເມື່ອດວງຕາເວັນສ່ອງແສງໄຟທີ່ເປັນມິດກັບມັນ.

ເຕີບໃຫຍ່, ຮັກ, ລໍຖ້າ! ບັນທຶກໃນ bosom ຂອງທ່ານ

ທັງສາມ, ແລະລໍຖ້າຢ່າງຫນັກແຫນ້ນແລະ serene

ຄວາມເຂັ້ມແຂງ, ບ່ອນທີ່ຄົນອື່ນອາດຈະຖືກທໍາລາຍເຮືອ,

ແສງສະຫວ່າງ, ໃນເວລາທີ່ຈໍານວນຫຼາຍ wander ໃນຄວາມມືດ.

ການແປ: Rafael Pombo

Friedrich Schiller ແບ່ງປັນໃນບົດກະວີນີ້ເຖິງກະແຈທີ່ຈະໄດ້ຮັບຄວາມເຂັ້ມແຂງ: ຄວາມຫວັງ, ສັດທາ ແລະຄວາມຮັກ. ດ້ວຍວິທີນີ້, ພະອົງຊີ້ໃຫ້ເຫັນເຖິງການຄົ້ນພົບຄວາມໂລແມນຕິກໃນລັກສະນະໜຶ່ງຂອງມັນ, ແຕະຕ້ອງໂດຍຄວາມລຶກລັບ.

23. The Old Stoic

ຜູ້ຂຽນ: Emily Brontë

ຄວາມຮັ່ງມີທີ່ຂ້ອຍຖືຢູ່ໃນຄວາມນັບຖືຕໍ່າ;

ແລະຄວາມຮັກຂ້ອຍຫົວເລາະດ້ວຍຄວາມດູຖູກ;

ແລະຄວາມປາຖະຫນາສໍາລັບຊື່ສຽງແມ່ນບໍ່ມີຫຍັງຫຼາຍກວ່າຄວາມຝັນ

ທີ່ຫາຍໄປກັບຕອນເຊົ້າ.

ແລະຖ້າຂ້ອຍອະທິຖານ, ຄໍາອະທິຖານດຽວ

ທີ່ຍ້າຍປາກຂອງຂ້ອຍແມ່ນ :

“ໃຫ້ຫົວໃຈທີ່ຂ້ອຍທົນຢູ່ດຽວນີ້

ແລະໃຫ້ອິດສະລະແກ່ຂ້ອຍ!”

ແມ່ນແລ້ວ, ເມື່ອວັນເວລາອົດອາຫານຂອງຂ້ອຍໃກ້ຮອດເປົ້າໝາຍ,<1

ນັ້ນ ແມ່ນສິ່ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຂໍຮ້ອງ:

ໃນຊີວິດແລະຄວາມຕາຍ, ຈິດວິນຍານທີ່ບໍ່ມີສາຍໂສ້,

ດ້ວຍຄວາມກ້າຫານທີ່ຈະຕ້ານທານ. ຜູ້​ຊາຍ​ຜູ້​ທີ່, ເຫນືອ​ຄວາມ​ຮັ່ງ​ມີ​ຫຼື​ແມ້​ກະ​ທັ້ງ​ຄວາມ​ຮູ້​ສຶກ, passionately ປາດ​ຖະ​ຫນາ​ອິດ​ສະ​ລະ​ຂອງ​ຈິດ​ວິນ​ຍານ.

24. ນັກຮ້ອງ

ຜູ້ຂຽນ: Aleksandr Pushkin

ທ່ານໄດ້ສົ່ງສຽງຕອນກາງຄືນຢູ່ຂ້າງປ່າ

ຂອງນັກຮ້ອງແຫ່ງຄວາມຮັກ, ຂອງນັກຮ້ອງຂອງ ຄວາມໂສກເສົ້າຂອງລາວບໍ?

ໃນຊົ່ວໂມງຕອນເຊົ້າ, ເມື່ອທົ່ງນາງຽບ

ແລະສຽງດັງໂສກເສົ້າແລະງ່າຍດາຍສຽງ panpipe,

ເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຍິນມັນບໍ?

ເຈົ້າພົບເຫັນຢູ່ໃນຄວາມມືດຂອງປ່າທີ່ແຫ້ງແລ້ງ

ນັກຮ້ອງແຫ່ງຄວາມຮັກ, ນັກຮ້ອງຂອງຄວາມໂສກເສົ້າຂອງລາວບໍ?

ເຈົ້າສັງເກດເຫັນຮອຍຍິ້ມຂອງລາວ, ຮ່ອງຮອຍການຮ້ອງໄຫ້ຂອງລາວ,

ການແນມເບິ່ງທີ່ສະຫງົບສຸກຂອງລາວ, ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມໂສກເສົ້າບໍ?

ເຈົ້າບໍ່ພົບລາວບໍ?

ເຈົ້າໄດ້ຍິນສຽງທີ່ສະຫງົບສຸກ

ຂອງນັກຮ້ອງແຫ່ງຄວາມຮັກ, ຂອງນັກຮ້ອງແຫ່ງຄວາມໂສກເສົ້າຂອງລາວບໍ?

ເມື່ອເຈົ້າເຫັນຊາຍໜຸ່ມຢູ່ກາງປ່າ,

ໃນເວລາທີ່ທ່ານຂ້າມການແນມເບິ່ງຂອງລາວໂດຍບໍ່ມີຄວາມສະຫວ່າງກັບຂອງເຈົ້າ,

ເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຫາຍໃຈບໍ?

ການແປ: Eduardo Alonso Duengo

ໃນບົດກະວີນີ້ໂດຍ ນັກຂຽນລັດເຊຍ Aleksandr Pushkin, romantic ທາດເຫຼັກເຮັດໃຫ້ປະກົດຕົວຂອງຕົນ. ສໍາລັບນັກກະວີ, ນັກຮ້ອງຂອງຄວາມຮັກແມ່ນຜູ້ທີ່ຮັບຮູ້ຕົນເອງໃນ melancholy.

25. ຄວາມໂສກເສົ້າ

ຜູ້ຂຽນ: Alfred de Musset

ຂ້ອຍໄດ້ສູນເສຍຄວາມເຂັ້ມແຂງແລະຊີວິດຂອງຂ້ອຍ,

ແລະຫມູ່ເພື່ອນແລະຄວາມສຸກຂອງຂ້ອຍ;

ຂ້ອຍສູນເສຍຄວາມພາກພູມໃຈຂອງຂ້ອຍໄປແລ້ວ

ນັ້ນເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍເຊື່ອໃນຄວາມອັດສະລິຍະຂອງຂ້ອຍ.

ເມື່ອຂ້ອຍຄົ້ນພົບຄວາມຈິງ,

ຂ້ອຍຄິດວ່າລາວເປັນໝູ່;

ເມື່ອຂ້ອຍເຂົ້າໃຈ ແລະ ຮູ້ສຶກ,

ຂ້ອຍຮູ້ສຶກກຽດຊັງນາງແລ້ວ.

ແຕ່ນາງຍັງເປັນນິລັນດອນ,

ແລະຜູ້ທີ່ໄດ້ລະເລີຍນາງ

ໃນ​ໂລກ​ນີ້​ເຂົາ​ໄດ້​ລະ​ເລີຍ​ທຸກ​ສິ່ງ​ທຸກ​ຢ່າງ.

ພຣະ​ເຈົ້າ​ກ່າວ, ມັນ​ຈໍາ​ເປັນ​ສໍາ​ລັບ​ພຣະ​ອົງ​ທີ່​ຈະ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ຕອບ. 0>ກຳລັງຮ້ອງໄຫ້ຢູ່ບາງເທື່ອ.

ໃນບົດກະວີ ຄວາມໂສກເສົ້າ , Alfred Musset ເລົ່າເຖິງການຕົກຂອງຈິດວິນຍານວ່າ,ປະເຊີນ ​​​​ໜ້າ ກັບຄວາມຈິງ, ນາງໄດ້ຄົ້ນພົບຄວາມພາກພູມໃຈຂອງນາງທີ່ບໍ່ມີປະໂຫຍດ. ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງທີ່ມະນຸດພູມໃຈໃນຕົວມັນເອງແມ່ນທັນທີທັນໃດ. ລາວມີນ້ຳຕາຂອງຕົນເອງເທົ່ານັ້ນ.

26. ຄວາມຊົງຈຳທີ່ບໍ່ເໝາະສົມ

ຜູ້ຂຽນ: Gertrudis Gómez de Avellaneda

ທ່ານຈະເປັນເພື່ອນຂອງຈິດວິນຍານນິລັນດອນ,

ຄວາມຊົງຈຳທີ່ແຂງແຮງຂອງໂຊກໄວບໍ?. ..

ເປັນ​ຫຍັງ​ຄວາມ​ຊົງ​ຈຳ​ທີ່​ບໍ່​ມີ​ທີ່​ສິ້ນ​ສຸດ​ຈຶ່ງ​ຄົງ​ຢູ່,

ຖ້າ​ຄວາມ​ດີ​ໄດ້​ຜ່ານ​ໄປ​ຄື​ກັບ​ໄຟ​ຟ້າ? ເປີດ , ໂອ້, ໂດຍບໍ່ຢຸດປາກທີ່ມືດມົວຂອງເຈົ້າ,

ແຫ່ງສະຫງ່າລາສີເປັນພັນຝັງສົບອັນມະຫາສານ

ແລະຄວາມເຈັບປວດສຸດທ້າຍຂອງຄວາມສະບາຍໃຈ!

ຖ້າພະລັງອັນຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງເຈົ້າບໍ່ເຮັດໃຫ້ໃຜແປກໃຈ,

ແລະເຈົ້າປົກຄອງວົງໂຄຈອນດ້ວຍຄວາເຢັນຂອງເຈົ້າ,

ມາ!, ທີ່ພຣະເຈົ້າຫົວໃຈຂອງຂ້ອຍຕັ້ງຊື່ເຈົ້າ.

ມາກິນຜີຮ້າຍນີ້,

ຂອງຄວາມສຸກທີ່ຜ່ານມາເປັນເງົາຈືດໆ,

ຄວາມສຸກທີ່ເຂົ້າມາໃນເມກທີ່ມືດມົວ!

Gertrudis Gómez de Avellaneda ຊີ້ໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມເສື່ອມເສຍຂອງຄວາມຊົງຈຳທີ່ບໍ່ສາມາດລຶບລ້າງໄດ້ ແລະ ບໍ່ເໝາະສົມທີ່ຈະໂຈມຕີນາງ, ເມື່ອປຽບທຽບກັບຄວາມຫຍໍ້ທໍ້ຂອງ ດີທີ່ຜະລິດມັນ. ດ້ວຍເຫດຜົນນີ້, ມັນຮຽກຮ້ອງໃຫ້ oblivion ເພື່ອລົບລ້າງທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງທີ່ຢູ່ໃນເສັ້ນທາງຂອງມັນ.

27. ຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງຂ້ອຍ

ຜູ້ຂຽນ: Gertrudis Gómez de Avellaneda

ໃນຄວາມເປັນຫ່ວງມິດຕະພາບຂອງເຈົ້າພະຍາຍາມ

ເພື່ອເດົາຄວາມຊົ່ວຮ້າຍທີ່ທໍລະມານຂ້ອຍ;

ໂດຍໄຮ້ປະໂຫຍດ, ເພື່ອນ, ມີຄວາມສັ່ນສະເທືອນ, ສຽງຂອງຂ້ອຍພະຍາຍາມ

ເພື່ອເປີດເຜີຍມັນໃຫ້ກັບຄວາມອ່ອນໂຍນຂອງເຈົ້າ. ໄຟ...

ສາມາດເຈັບປວດໄດ້, ຄວາມໂກດຮ້າຍທີ່ຮຸນແຮງທີ່ສຸດ,

ຫາຍໃຈອອກຜ່ານປາກຂອງມັນ.ຄວາມຂົມຂື່ນ...

ຫຼາຍກວ່າການເວົ້າຄວາມບໍ່ສະບາຍໃຈຂອງຂ້ອຍ

ສຽງຂອງຂ້ອຍບໍ່ສາມາດຊອກຫາໄດ້, ຄວາມຄິດສະເລ່ຍຂອງຂ້ອຍ,

ແລະເມື່ອຖາມຫາຕົ້ນກໍາເນີດຂອງມັນ ຂ້ອຍຮູ້ສຶກສັບສົນ:

ແຕ່ມັນເປັນຄວາມຊົ່ວຮ້າຍທີ່ຂີ້ຮ້າຍ, ໂດຍບໍ່ມີການແກ້ໄຂ,

ທີ່ເຮັດໃຫ້ຊີວິດມີຄວາມກຽດຊັງ, ໂລກກຽດຊັງ,

ເຮັດໃຫ້ຫົວໃຈແຫ້ງ... ເວົ້າສັ້ນໆ, ມັນເປັນຄວາມອິດເມື່ອຍ!

ໃນຄວາມໂລແມນຕິກ, ຄວາມຮູ້ສຶກແລະຄວາມໂຫດຮ້າຍຂອງພວກມັນໄດ້ຖືກສະຫຼອງແລະຮ້ອງເພງ, ເຖິງແມ່ນວ່າຢູ່ໃນຄວາມທຸກທໍລະມານ. ມີພຽງສິ່ງດຽວເທົ່ານັ້ນທີ່ເຫັນວ່າເປັນຄວາມຊົ່ວຮ້າຍທີ່ແທ້ຈິງ ແລະຮ້າຍແຮງ, ເພາະວ່າມັນເຮັດໃຫ້ຊີວິດອິດເມື່ອຍ: ຄວາມເບື່ອຫນ່າຍ.

28. ຄວາມຝັນ

ຜູ້ຂຽນ: Antonio Ros de Olano

ນັກກະວີ

ຢ່າກັບຄືນສູ່ບ່ອນຢູ່ຂອງແຫຼວ,

ເວີຈິນໄອແລນ ທະເລສາບທີ່ເຈົ້າປີນຂຶ້ນເທິງອາກາດ...

ສືບຕໍ່ຢູ່ເທິງໝອກທີ່ນອນຢູ່;

ບໍ່ເຄີຍຖືກເມກທີ່ລອຍມາປົກຄຸມ...

ວິໄສທັດ

ການເດີນທາງຂອງຂ້ອຍມັນບໍ່ມີຫຍັງເລີຍ.

ນັກກະວີ

ເຊັ່ນດຽວກັບ hawk ຫຼັງຈາກ heron ຫນີ,

ຜ່ານຊ່ອງທີ່ຂ້ອຍຈະຕິດຕາມການບິນຂອງເຈົ້າ;

ປີກແຫ່ງຄວາມຮັກມັນຂັບໄລ່ຂ້ອຍຂຶ້ນ;

ຖ້າເຈົ້າໄປສະຫວັນ, ຂ້ອຍຈະຈັບເຈົ້າໄປສະຫວັນ...

ວິໄສທັດ

ມັນເປັນການຕົກທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດ. .

ນັກກະວີ

ຂ້ອຍຮູ້ວ່າເຈົ້າແມ່ນໃຜ, ພົມມະຈາລີທີ່ມີສາຍຕາທີ່ເຫຼື້ອມໃສ

ກ່ອນທີ່ນໍ້າຄ້າງຈະປົກຄຸມຂ້ອຍ;

ຜ້າມ່ານແສງສະຫວ່າງເປີດເຜີຍຕົວນ້ອຍໆຂອງເຈົ້າ.

ເຕົ້ານົມກົມ, ເພື່ອຄວາມຕັ້ງໃຈຂອງຂ້ອຍ...

ວິໄສທັດ

ນາງຟ້າແຫ່ງຄວາມຝັນ.

ນັກກະວີ

ອ້າວ ! ຂ້ອຍແນມເບິ່ງເຈົ້າຢູ່ໃນຄວາມກວ້າງໄກ,

ງາມຫຼາຍ ຍິ່ງເປືອຍກາຍ...

ເຈົ້າແລ່ນໜີຈາກຄວາມຮູ້ສຶກຂອງມະນຸດບໍ?

ບາງທີຫົວໃຈຂອງເຈົ້າຢ້ານຄວາມສົງໄສບໍ? ...

ວິໄສທັດ

Theຄວາມເບື່ອໜ່າຍຂອງມື້ອື່ນ.

ຂ້ອຍຄືນົກກະຈອກທີ່ນົກເຂົາຈັບຢູ່,

ເຫັນຂອບຟ້າທີ່ໄກທີ່ສຸດ;

ເມື່ອຄວາມທະເຍີທະຍານທີ່ບໍ່ສະບາຍຂອງເຈົ້າມາຮອດຂ້ອຍ,

ຈືຂໍ້ມູນການ, lyre ຂອງນັກກະວີຈະແຕກຢູ່ໃນມືຂອງທ່ານ. ໃນຂະນະທີ່ນັກກະວີປາຖະໜາຢາກນາງ ແລະຊອກຫານາງ, ມີພຽງສິ່ງດຽວທີ່ຂົ່ມຂູ່ນາງຄື: ຄວາມເບື່ອໜ່າຍ.

29. Holy Nature

Author: Antonio Ros de Olano

Holy Nature!... I who one day,

preferring my damage to my luck ,

ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ປະ​ຖິ້ມ​ທົ່ງ​ນາ​ຂອງ​ພືດ​ຜັກ​ທີ່​ອຸ​ດົມ​ສົມ​ບູນ​ເຫຼົ່າ​ນີ້

ເພື່ອ​ເມືອງ​ທີ່​ມີ​ຄວາມ​ສຸກ.

ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ກັບ​ຄືນ​ໄປ​ຫາ​ທ່ານ​ກັບ​ໃຈ, ຄວາມ​ຮັກ​ຂອງ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ,

ເປັນ​ຫນຶ່ງ ຂອງແຂນຂອງຄວາມບໍ່ບໍລິສຸດ

ສາທາລະນະທີ່ຂີ້ຮ້າຍໄດ້ແຕກແຍກອອກແລະສາບານ

ທີ່ຈະປະຕິບັດຕາມຄວາມດີໃນເສັ້ນທາງທີ່ເປົ່າຫວ່າງ.

ສິລະປະປະດັບປະດາແລະທໍາທ່າມີຄຸນຄ່າຫຼາຍປານໃດ,

ຖ້າຕົ້ນໄມ້, ດອກໄມ້, ນົກ ແລະນ້ຳພຸ

ໃນເຈົ້າຈະແຈກຢາຍຄວາມເຍົາວະຊົນນິລັນດອນ,

ແລະ ເຕົ້ານົມຂອງເຈົ້າເປັນພູຜາທີ່ສູງ,

ກິ່ນຫອມຂອງເຈົ້າແມ່ນສະພາບແວດລ້ອມ,

ແລະຕາຂອງເຈົ້າເບິ່ງຂອບເຂດກວ້າງບໍ?

ໃນ sonnet ນີ້, Ros de Olano ກ່າວເຖິງຄຸນຄ່າປົກກະຕິຂອງ romanticism: ຄວາມປາຖະຫນາທີ່ຈະກັບຄືນສູ່ທໍາມະຊາດ. ກັບ romantic, ຄວາມສຸກຂອງນະຄອນເບິ່ງຄືວ່າເປັນຫອຍເປົ່າ. ທໍາມະຊາດ, ສໍາລັບສ່ວນຫນຶ່ງຂອງຕົນ, ແມ່ນການຕໍ່ອາຍຸຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງແລະເປັນແຫຼ່ງຂອງຊີວິດ. ບົດກະວີນີ້ເປັນບົດທຳອິດຂອງວົງການຂອງ 5 sonnets ທີ່ມີຊື່ວ່າ De la solitude .

30.ລໍຖ້າ.

2. ເມື່ອເຮົາເປັນຝ່າຍ

ຜູ້ຂຽນ: Lord Byron

ເມື່ອພວກເຮົາແບ່ງແຍກ

ດ້ວຍຄວາມງຽບ ແລະນ້ຳຕາ,

ດ້ວຍຫົວໃຈຫັກເຄິ່ງ

ເພື່ອແຍກພວກເຮົາຈາກກັນມາເປັນເວລາຫຼາຍປີ,

ຈືດກາຍເປັນແກ້ມຂອງເຈົ້າ ແລະເຢັນລົງ,

ແລະຍິ່ງໜາວກວ່າການຈູບຂອງເຈົ້າ;

ທີ່ບອກໄວ້ລ່ວງໜ້າໃນຊົ່ວໂມງນັ້ນແທ້ໆ

ຄວາມທຸກທໍລະມານກັບມັນ.

ນ້ຳຕົກຍາມເຊົ້າ

ຄວາມໜາວເຢັນລົງໃສ່ໜ້າຕາຂອງຂ້ອຍ:

ມັນຮູ້ສຶກຄືກັບການເຕືອນ

ເຖິງສິ່ງທີ່ຂ້ອຍຮູ້ສຶກຕອນນີ້.

ຄຳໝັ້ນສັນຍາທັງໝົດຖືກທຳລາຍ

ແລະຊື່ສຽງຂອງເຈົ້າຄືຄວາມຫຼົງໄຫຼ:

ຂ້ອຍໄດ້ຍິນຊື່ຂອງເຈົ້າເວົ້າ

ແລະຂ້ອຍແບ່ງປັນຄວາມອັບອາຍຂອງເຈົ້າ.

ເຈົ້າຕັ້ງຊື່ກ່ອນຂ້ອຍ,

ຂ້ອຍໄດ້ຍິນຈຳນວນຜູ້ເສຍຊີວິດ;

ອາການສັ່ນສະເທືອນຜ່ານຂ້ອຍ:

ເປັນຫຍັງຂ້ອຍຈຶ່ງຮັກເຈົ້າຫຼາຍ?

ພວກເຂົາບໍ່ຮູ້ວ່າຂ້ອຍຮູ້ຈັກເຈົ້າ,

ທີ່ຂ້ອຍຮູ້ຈັກເຈົ້າດີຫຼາຍ:

ຂ້ອຍຈະເສຍໃຈເຈົ້າເປັນເວລາດົນນານ, ດົນນານ,

ຢ່າງເລິກເຊິ່ງ. ເພື່ອສະແດງມັນ.

ພວກເຮົາພົບກັນຢ່າງລັບໆ.

ໃນຄວາມງຽບສະຫງົບຂ້ອຍໂສກເສົ້າ,

ເພື່ອຫົວໃຈຂອງເຈົ້າອາດຈະລືມ,

ແລະຫຼອກລວງຈິດວິນຍານຂອງເຈົ້າ.

ຖ້າເຈົ້າພົບອີກ,

ຫຼັງຈາກເວລາຫຼາຍປີ,

ຂ້ອຍຈະຕ້ອນຮັບເຈົ້າແນວໃດ?

ດ້ວຍຄວາມງຽບ ແລະນໍ້າຕາ.

The lover ບໍ່ພຽງແຕ່ເຮັດໃຫ້ການແຍກກັນເຈັບປວດ, ແຕ່ສຽງສະທ້ອນທີ່ຂີ້ຮ້າຍຂອງຊື່ສຽງຂອງຄົນທີ່ຮັກແພງ, ເຊິ່ງມາຮອດຫູຂອງລາວດ້ວຍສຽງທີ່ເປັນມິດທີ່ບໍ່ສົນໃຈປະຫວັດສາດຂອງຄູ່ຜົວເມຍ. ຄວາມເຈັບປວດແລະຄວາມອັບອາຍມີຄວາມຮູ້ສຶກກັບຄົນຮັກ. ຈະ​ເຮັດ​ແນວ​ໃດ​ເພື່ອ​ປະ​ເຊີນ​ຫນ້າ​ກັບ​ການ​ເປັນ​ໄປ​ໄດ້​?

3. Rhymes, XI

ຜູ້ຂຽນ: Gustavo Adolfoພຣະເຈົ້າ

ຜູ້ຂຽນ: Gabriel García Tassara

ເບິ່ງພຣະອົງ, Albano, ແລະປະຕິເສດພຣະອົງ. ມັນແມ່ນພຣະເຈົ້າ, ພຣະເຈົ້າຂອງໂລກ.

ມັນແມ່ນພຣະເຈົ້າ, ພຣະເຈົ້າຂອງມະນຸດ. ຈາກທ້ອງຟ້າເຖິງຄວາມເລິກ

ພຣະອົງໄດ້ເລື່ອນຜ່ານທ້ອງຟ້າຢ່າງໄວ. ;

ໄດ້ຍິນສຽງອັນມີອຳນາດຂອງລາວໃນສຽງຟ້າຮ້ອງ.

ລາວຈະໄປໃສ? ມັນເວົ້າຫຍັງ? ດັ່ງທີ່ເຈົ້າເຫັນລາວໃນຕອນນີ້,

ຈາກການສ້າງທີ່ຕົກຕະລຶງໃນຊົ່ວໂມງສູງສຸດ

ໂລກທີ່ຕົກຢູ່ໃຕ້ຕີນຂອງລາວ ພຣະອົງຈະມາ.

ໄປທາງທິດເໜືອສຸດທ້າຍທີ່ລໍຖ້າຢູ່ໃນເຫວເລິກ

ບາງທີລາວກຳລັງເວົ້າກັບລາວໃນເວລານີ້ວ່າ:

“ລຸກຂຶ້ນ” ແລະມື້ອື່ນແຜ່ນດິນໂລກຈະບໍ່ເປັນ. ບໍ່ມີຢູ່!

ໂຊກບໍ່ດີແມ່ນຈິດວິນຍານທີ່ຕ້ານທານກັບນິມິດນີ້

ແລະບໍ່ໄດ້ຍົກຕາ ແລະສຽງຂຶ້ນສູ່ສະຫວັນ!

ພຣະອົງເຈົ້າ, ພຣະອົງເຈົ້າ! ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຍິນທ່ານ. ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ຂ້າພະເຈົ້າເຫັນທ່ານ.

ໂອ້, ພຣະເຈົ້າຂອງຜູ້ທີ່ເຊື່ອ! ໂອ້, ພຣະເຈົ້າຂອງພວກທີ່ບໍ່ເຊື່ອໃນພຣະເຈົ້າ!

ນີ້ຄືຈິດວິນຍານຂອງຂ້ອຍ... ເອົາມັນ!... ເຈົ້າຄືພຣະເຈົ້າ. ຂອງການດົນໃຈ mystical, ຜູ້ທີ່ຊອກຫາເຫດຜົນສໍາລັບເພງລາວໃນສາດສະຫນາ. ນອກ​ເໜືອ​ໄປ​ຈາກ​ການ​ຍ້ອງ​ຍໍ​ພຣະ​ເຈົ້າ, ບົດ​ກະວີ​ຍັງ​ສະ​ແດງ​ຄວາມ​ຈົ່ມ​ໃຫ້​ແກ່​ສຽງ​ທີ່​ບໍ່​ເຊື່ອ​ຖື​ໃນ​ສັດ​ຕະ​ວັດ​ທີ 19.

31. ຕື່ມໃສ່ຂ້ອຍ, Juana, ແກ້ວທີ່ມີຫມາກເຜັດ

ຜູ້ຂຽນ: José Zorrilla

ຕື່ມຂ້ອຍ, Juana, ແກ້ວຫມາກເຜັດ

ຈົນກ່ວາຂອບ spill,

ແລະແກ້ວອັນໃຫຍ່ຫຼວງ ແລະ ໜາໃຫ້ຂ້ອຍ

ວ່າເຫຼົ້າອັນສູງສຸດບໍ່ຂາດແຄນ.

ໃຫ້ອອກໄປຂ້າງນອກ, ໂດຍກໍລະນີທີ່ຂີ້ຮ້າຍ,

ໃນຄວາມຢ້ານກົວຂອງພາຍຸ,

ຜູ້ສະແຫວງບຸນ. ໂທຫາທີ່ປະຕູຂອງພວກເຮົາ,

Truces ຍອມໄປສູ່ຂັ້ນຕອນທີ່ອິດເມື່ອຍ.

ປ່ອຍໃຫ້ມັນລໍຖ້າ, ຫຼືຫມົດຫວັງ, ຫຼືຜ່ານໄປ;

ປ່ອຍໃຫ້ຄວາມວຸ້ນວາຍທີ່ເຂັ້ມແຂງ, ໂດຍບໍ່ມີຄວາມຮູ້ສຶກ,<1

ໂດຍ​ມີ​ໄພ​ນ້ຳ​ຖ້ວມ​ຢ່າງ​ໄວ​ໄດ້​ຖືກ​ຕັດ​ລົງ ຫຼື​ທຳລາຍ;

ຖ້າ​ຜູ້​ສະ​ແຫວ​ງ​ຫາ​ເດີນ​ທາງ​ດ້ວຍ​ນ້ຳ,

ສຳ​ລັບ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ, ດ້ວຍ​ການ​ໃຫ້​ອະ​ໄພ, ການ​ປ່ຽນ​ປະ​ໂຫຍກ​ຂອງ​ທ່ານ,

ມັນ​ບໍ່​ເໝາະ​ສົມ. ຂ້ອຍຍ່າງໄປໂດຍບໍ່ມີເຫຼົ້າແວງ.

ໃນບົດກະວີນີ້, José Zorrilla ເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາມ່ວນຊື່ນກັບເພງດື່ມວິນຍານຂອງພະເຈົ້າ. ດ້ວຍນ້ຳສຽງທີ່ມີອາລົມຂັນ, ມັນສະຫຼອງນ້ຳໝາກອະງຸ່ນຢູ່ເໜືອນ້ຳ. ດັ່ງນັ້ນ, ຮ້ອງເພງເພື່ອຄວາມສຸກຂອງລົດຊາດ.

32. ເຖິງສິລະປະຂອງປະເທດສະເປນ

ຜູ້ຂຽນ: José Zorrilla

ແອສປາໂຍນທີ່ຂີ້ຄ້ານ, ຂີ້ຄ້ານ ແລະ ໂສກເສົ້າ,

ດິນ, ມີພົມປູພື້ນດ້ວຍຄວາມຊົງຈຳ,

ມັນຊິມຄວາມສະຫງ່າລາສີຂອງຕົວມັນເອງ

ອັນນ້ອຍໆທີ່ມັນມີຈາກຄວາມດີເດັ່ນແຕ່ລະອັນ:

ຜູ້ທໍລະຍົດ ແລະ ໝູ່ທີ່ຫລອກລວງເຈົ້າຢ່າງບໍ່ມີຄວາມອັບອາຍ,

ພວກເຂົາຊື້ຊັບສົມບັດຂອງເຈົ້າດ້ວຍຂີ້ຕົວະ ,

ອານຸສາວະລີ Tts ໂອ້ຍ! ແລະເລື່ອງລາວຂອງເຈົ້າ,

ຖືກຂາຍ, ນໍາໄປສູ່ດິນແດນທີ່ແປກປະຫຼາດ.

ຂໍໂທດເຈົ້າ, ບ້ານເກີດຂອງຜູ້ກ້າຫານ,

ນັ້ນເປັນລາງວັນທີ່ເຈົ້າຈະມອບໃຫ້ຜູ້ອື່ນສາມາດ

ສໍາລັບການບໍ່ເຄື່ອນທີ່ແຂນຂອງເຈົ້າ!

ແມ່ນແລ້ວ, ມາ, ຂ້ອຍໂຫວດໃຫ້ພະເຈົ້າ! ສໍາລັບສິ່ງທີ່ຍັງຄົງຢູ່,

ຄົນຕ່າງປະເທດທີ່ຂົ່ມເຫັງ, insolent ຫຼາຍປານໃດ

ທ່ານໄດ້ຫັນປະເທດສະເປນໄປສູ່ການປະມູນ! ໂຕນ, ໃນນັ້ນZorrilla ປະນາມການລັກລອບມໍລະດົກສິລະປະແຫ່ງຊາດໃນສະພາບການຂອງສົງຄາມ Carlist, ແລະການຂາຍຂອງມັນໃຫ້ຕ່າງປະເທດ. ດ້ວຍວິທີນີ້, ບົດກະວີຍັງເປັນການຈົ່ມຂອງຊາດ.

33. ເຂົາເຈົ້າເວົ້າວ່າພືດບໍ່ເວົ້າ...

ຜູ້ຂຽນ: Rosalía de Castro

ພວກເຂົາເວົ້າວ່າພືດ, ຫຼືນໍ້າພຸ, ຫຼືນົກບໍ່ເວົ້າ,

ບໍ່ວ່າລາວຈະລົມກັບຂ່າວລືຂອງລາວ, ຫຼືກັບຄວາມສະຫວ່າງຂອງລາວ,

ພວກເຂົາເວົ້າມັນ, ແຕ່ມັນບໍ່ແມ່ນຄວາມຈິງ, ເພາະວ່າສະເຫມີ, ເມື່ອຂ້ອຍຜ່ານໄປ,

ຂອງຂ້ອຍ ເຂົາເຈົ້າຈົ່ມແລະຮ້ອງອອກມາວ່າ: «ມີຜູ້ຍິງບ້າໄປ, ຝັນ

ເຖິງລະດູໃບໄມ້ປົ່ງອັນນິລັນດອນຂອງຊີວິດແລະທົ່ງນາ,

ແລະໃນໄວໆນີ້, ໄວໆນີ້, ນາງຈະມີຜົມສີຂີ້ເຖົ່າ,

ແລະນາງເຫັນການສັ່ນສະເທືອນ, ງຶດງໍ້, ທີ່ອາກາດຫນາວປົກຄຸມທົ່ງຫຍ້າ».

ມີຂົນສີຂີ້ເຖົ່າຢູ່ເທິງຫົວຂອງຂ້ອຍ, ມີອາກາດຫນາວຢູ່ຕາມທົ່ງຫຍ້າ;

ແຕ່ຂ້ອຍຍັງຝັນຕໍ່ໄປ, ຄົນຍ່າງເລາະນອນທີ່ທຸກຍາກ, ປິ່ນປົວບໍ່ໄດ້,<1

ກັບລະດູໃບໄມ້ປົ່ງອັນນິລັນດອນຂອງຊີວິດທີ່ອອກໄປ

ແລະຄວາມສົດຊື່ນຕະຫຼອດປີຂອງທົ່ງນາ ແລະຈິດວິນຍານ,

ເຖິງແມ່ນວ່າບາງບ່ອນຈະຫ່ຽວແຫ້ງ ແລະບາງບ່ອນໄໝ້.

ດວງດາວ ແລະນ້ຳພຸ ແລະດອກໄມ້, ຢ່າຈົ່ມກ່ຽວກັບຄວາມຝັນຂອງຂ້ອຍ;

ຖ້າບໍ່ມີພວກມັນ, ເຈົ້າຈະຊົມເຊີຍຕົວເອງໄດ້ແນວໃດ, ແລະເຈົ້າຈະຢູ່ໂດຍບໍ່ມີພວກມັນໄດ້ແນວໃດ?

Rosalía de Castro ມອບໃຫ້ poem sublime ນີ້​ໃນ​ຜູ້​ທີ່​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ສະ​ແດງ​ໃຫ້​ເຫັນ​ເປັນ dreamer​, ຫຼັກ​ການ​ພື້ນ​ຖານ​ຂອງ romanticism​. ເຊັ່ນດຽວກັບຄວາມຮັກ, ຜູ້ຝັນໄປຕໍ່ຕ້ານກັບກະແສ, ແລະເຫດຜົນຂອງໂລກວັດຖຸທີ່ເຂົາເຈົ້າເບິ່ງຄືວ່າເປັນບ້າ.

33. ເຖິງບ້ານເກີດຂອງຂ້ອຍ

ຜູ້ຂຽນ: Jorgeອີຊາກ

ສິງໂຕສອງໂຕໃນທະເລຊາຍ,

ຄວາມອິດສາອັນແຮງກະຕຸ້ນ,

ຕໍ່ສູ້, ຮ້ອງອອກມາດ້ວຍຄວາມເຈັບປວດ

ແລະໂຟມສີແດງຈາກພວກມັນເຕັມ. ຄາງກະໄຕ .

ພວກມັນງໍ, ເມື່ອແຄບ, manes

ແລະຫຼັງຈາກເມກຂອງຂີ້ຝຸ່ນສັບສົນ,

ມີຂົນແກະອອກ, ເມື່ອມ້ວນ, ລົ້ມ,

ສີແດງໃນເສັ້ນເລືອດຂອງເສັ້ນເລືອດທີ່ແຕກຫັກຂອງເຂົາເຈົ້າ.

ຕອນກາງຄືນຈະປົກຄຸມພວກເຂົາຕໍ່ສູ້...

ພວກເຂົາຍັງຮ້ອງອອກມາ... ສົບຂອງອາລຸນ

ຈະພົບເຫັນພຽງແຕ່ຢູ່ໃນ ແພມປາເຢັນ.

ການສູ້ຮົບທີ່ລຳບາກໃຈ, ບໍ່ເກີດຜົນ,

ຄົນທີ່ແຕກແຍກກັນກິນເອງ;

ແລະ ວົງດົນຕີຂອງເຈົ້າຄືສິງໂຕ, ບ້ານເກີດເມືອງນອນຂອງຂ້ອຍ!

ໃນລູກຊາຍນີ້ , Jorge Isaacs personifies factions ທີ່ແບ່ງປະເທດຂອງເຂົາເຈົ້າໃນຮູບພາບຂອງສອງສິງໂຕຕໍ່ສູ້, ຊ້າງທີ່ບໍ່ມີຫຍັງຫຼາຍກ່ວາສັດເດຍລະສານປ່າທໍາມະຊາດ. ດັ່ງນັ້ນ, ລາວຈຶ່ງກ່າວປະນາມການສູ້ຮົບແບບອິດສະລະທີ່ສ້າງຄວາມເດືອດຮ້ອນໃຫ້ກັບບ້ານເກີດເມືອງນອນ.

34. The Soldier's Tomb

ຜູ້ຂຽນ: Jorge Isaacs

ກອງທັບທີ່ຊະນະໄດ້ຊ່ວຍປະຢັດກອງປະຊຸມສຸດຍອດ

ຈາກພູເຂົາ,

ແລະໃນ ຄ້າຍໂດດດ່ຽວຢູ່ແລ້ວ

ຕອນບ່າຍອາບນ້ຳໃນແສງສະວ່າງ,

ຂອງນິວຟານແລນ ດຳ,

ໝູ່ຄູ່ຂອງກອງທະຫານ,

ສຽງດັງດັງດັງ<1

ໂດຍສຽງດັງຊ້ຳໆຂອງຮ່ອມພູ.

ຮ້ອງໄຫ້ຢູ່ບ່ອນຝັງສົບຂອງທະຫານ,

ແລະ ພາຍໃຕ້ໄມ້ກາງແຂນນັ້ນ

ເລຍຫຍ້າທີ່ຍັງເລືອດ

ແລະລໍຖ້າການສິ້ນສຸດຂອງການນອນຫລັບຢ່າງເລິກເຊິ່ງ.

ຫຼາຍເດືອນຕໍ່ມາ, ນົກຍາງຂອງ Sierra

ຍັງລອຍຢູ່

ຮ່ອມພູ, ສະໜາມຮົບໃນມື້ໜຶ່ງ;

ໄມ້ກາງແຂນຂອງຂຸມຝັງສົບຢູ່ເທິງພື້ນດິນແລ້ວ...

ບໍ່ແມ່ນຄວາມຊົງຈຳ, ບໍ່ແມ່ນຊື່...

ໂອ້!, ບໍ່: ຢູ່ບ່ອນຝັງສົບຂອງທະຫານ,

ຂອງ Newfoundland ສີດໍາ

ສຽງຮ້ອງໄດ້ຢຸດ,

ສັດທີ່ສູງສົ່ງຫຼາຍກວ່ານັ້ນຍັງເຫຼືອ

ກະດູກທີ່ກະແຈກກະຈາຍຢູ່ເທິງຫຍ້າ.

Jorge Isaacs ກັບໄປ ໄປ​ສູ່​ທົ່ງ​ນາ​ທີ່​ພວກ​ທະຫານ​ນອນ​ຢູ່ ຢູ່ທີ່ນັ້ນ, ໝາປ່າ, ເປັນໝາສາຍພັນຂອງ Newfoundland ຈົນຕາຍ.

35. ເຖິງ tyrant

ຜູ້ຂຽນ: Juan Antonio Pérez Bonalde

ພວກເຂົາເວົ້າຖືກ! ມືຂອງຂ້ອຍຜິດ

ເມື່ອຖືກນຳພາໂດຍລັດທິຮັກຊາດອັນສູງສົ່ງ,

ຄວາມອັບອາຍຂອງເຈົ້າທີ່ມີຊື່ວ່າ despotism,

ປະຫານຊີວິດຂອງກຽດສັກສີຂອງເວເນຊູເອລາ!

ພວກເຂົາເວົ້າຖືກ! ເຈົ້າບໍ່ແມ່ນ Diocletian,

ຫຼື Sulla, ຫຼື Nero, ຫຼື Rosas ເອງ!

ເຈົ້າເອົາຄວາມໂຫດຮ້າຍມາສູ່ຄວາມຫຼົງໄຫຼ…

ເຈົ້າຕໍ່າເກີນໄປທີ່ຈະເປັນ tyrant!

“ກົດຂີ່ປະເທດຂອງຂ້ອຍ”: ນັ້ນຄືຄວາມສະຫງ່າລາສີຂອງເຈົ້າ,

“ຄວາມເຫັນແກ່ຕົວ ແລະຄວາມໂລບ”: ນັ້ນຄືຄຳຂວັນຂອງເຈົ້າ

“ຄວາມອັບອາຍ ແລະຄວາມເສຍກຽດ”: ນັ້ນຄືເລື່ອງຂອງເຈົ້າ;

ດ້ວຍເຫດນັ້ນ, ເຖິງແມ່ນວ່າໃນຄວາມໂຊກຮ້າຍອັນໜັກໜ່ວງຂອງພວກເຂົາ,

ຜູ້ຄົນຈຶ່ງບໍ່ຖິ້ມຄວາມໂສກເສົ້າຂອງເຈົ້າໃສ່ເຈົ້າອີກຕໍ່ໄປ…

ລາວຖົ່ມນໍ້າລາຍໃສ່ໜ້າຂອງເຈົ້າ!

ໃນບົດກະວີນີ້, ນັກຂຽນ Venezuelan Pérez Bonalde ເນັ້ນຫນັກເຖິງຄວາມໂລແມນຕິກໃນທ່າມກາງຄວາມເຄັ່ງຕຶງທາງດ້ານການເມືອງທີ່ຫຍຸ້ງຍາກ. ມັນເປັນ "ຄວາມຈິງ" ທີ່ລາວເວົ້າຜິດທີ່ຈະເອີ້ນຜູ້ກົດຂີ່ຂົ່ມເຫັງປະຊາຊົນຂອງລາວວ່າເປັນ tyrant. ການກົດຂີ່ຂົ່ມເຫັງນີ້ຍັງຕໍ່າກວ່າຫຼາຍ ແລະມີຄວາມທຸກທໍລະມານຫຼາຍກວ່າຜູ້ຂົ່ມເຫັງ.

36. ປະຊາທິປະໄຕ

ຜູ້ຂຽນ: Ricardo Palma

ຊາຍໜຸ່ມ

ພໍ່! ລາວລໍຖ້າຂ້ອຍຕໍ່ສູ້

ລູກກົກຂອງຂ້ອຍໄດ້ຫາຍໃຈເອົາເລືອດ

ແລະຈະບິນໄປຕໍ່ສູ້

ໂດຍບໍ່ຮູ້ສຶກເຖິງການກະຕຸ້ນ.

ຂ້ອຍຍິ່ງສົງໄສວ່າໄຊຊະນະ

ວ່າສັດຕູແຂງແຮງຫຼາຍ

ຜູ້ເຖົ້າ

ພອນຂອງຂ້ອຍໄປກັບເຈົ້າ.

ແລະເຈົ້າຈະມີຊີວິດຢູ່ໃນປະຫວັດສາດ.

ຊາຍໜຸ່ມ

ພໍ່! ຢູ່​ທີ່​ເຮືອ​ຂອງ​ຫອກ​ຂອງ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ

ຂີ້​ຝຸ່ນ​ຫຼາຍ​ປະ​ການ

​ແລະ​ໃນ​ທີ່​ສຸດ​ທັງ​ຫມົດ​ໄດ້​ຫນີ​ໄປ...

ການ​ຂ້າ​ທີ່​ຫນ້າ​ຢ້ານ!

ພວກ​ເຮົາ​ມີ ກັບຄືນໄປເມືອງ

ແລະພວກເຮົາເຕັມໄປດ້ວຍບາດແຜ.

ຊາຍເຖົ້າ

ດ້ວຍເລືອດຂອງຜູ້ດີ

ອິດສະລະໄດ້ຫົດນໍ້າ.

ຊາຍໜຸ່ມ

ພໍ່! ຂ້ອຍຮູ້ສຶກຢາກຕາຍ.

ໂຊກຊະຕາທີ່ໂຫດຮ້າຍ ແລະໂຫດຮ້າຍ! ຂໍໃຫ້ນິລັນດອນຂອງເຈົ້າ

ໂຊກດີກັບຈິດວິນຍານຂອງຂ້ອຍ.

ຜູ້ເຖົ້າ

Martyrs ສ້າງແນວຄວາມຄິດ

ທີ່ຊ່ວຍປະຢັດມະນຸດ!

ລັດທິ​ໂລ​ແມນ​ຕິກ​ຍັງ​ຢືນ​ຢູ່​ໃນ​ລັດທິ​ຊາດ ​ແລະ ຈິດ​ໃຈ​ປະຕິວັດ, ​ເຊິ່ງຍົກ​ສູງ​ຄຸນຄ່າ​ການ​ເສຍສະຫຼະ​ເພື່ອ​ບັນດາ​ຜົນ​ປະ​ໂຫຍ​ດອັນ​ໃຫຍ່​ຫຼວງ. ນີ້ແມ່ນສິ່ງທີ່ Ricardo Palma ເປັນຕົວແທນໃນບົດກະວີບົດສົນທະນາ La democracia .

37. ການບໍ່ມີຢູ່

ຜູ້ຂຽນ: Esteban Echevarría

ມັນເປັນການສະກົດຈິດ

ຂອງຈິດວິນຍານຂອງຂ້ອຍ,

ແລະຄວາມສຸກຂອງຂ້ອຍ

ລາວຍັງປະໄວ້:

ໃນທັນທີ

ຂ້ອຍສູນເສຍທຸກຢ່າງ,

ເຈົ້າໄປໃສ

ທີ່ຮັກຂອງຂ້ອຍດີບໍ?

ທຸກຢ່າງຖືກປົກຄຸມ

ດ້ວຍຜ້າມ່ານມືດ,

ທ້ອງຟ້າທີ່ສວຍງາມ,

ທີ່ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍສະຫວ່າງ;

ແລະດາວທີ່ສວຍງາມ

ຂອງໂຊກຊະຕາຂອງຂ້ອຍ,

ຢູ່ໃນເສັ້ນທາງຂອງມັນ

ມັນມັນມືດແລ້ວ.

ມັນເສຍສະກົດ

ເນື້ອເພງ,

ທີ່ໃຈຂ້ອຍຢາກ

.

ເພງງານສົບ

ຄວາມງຽບສະຫງົບເທົ່ານັ້ນ

ຄວາມໂສກເສົ້າທີ່ຫຼົງໄຫຼ

ຂອງຄວາມຮັກຂອງຂ້ອຍ.

ບ່ອນໃດທີ່ຂ້ອຍຕ້ອງການໃສ່

ຕາທີ່ໂສກເສົ້າຂອງຂ້ອຍ,

ຂ້ອຍພົບເຫັນ

ຄວາມຮັກອັນຫວານຊື່ນ;

ຢູ່ທົ່ວທຸກແຫ່ງຂອງຄວາມສະຫງ່າງາມ

ແຫ່ງຄວາມສະຫງ່າງາມ,

ຄວາມຊົງຈຳຂອງມັນ

ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍເຈັບປວດ .

ກັບໄປຫາແຂນຂອງຂ້ອຍ

ເຈົ້າຂອງທີ່ຮັກ,

ແສງຕາເວັນທີ່ເຫຼື້ອມໃສ

ຈະສ່ອງແສງມາຫາຂ້ອຍ;

ກັບມາ; ສາຍຕາຂອງເຈົ້າ,

ທີ່ເຮັດໃຫ້ທຸກຢ່າງມີຄວາມສຸກ,

ກາງຄືນຂອງຂ້ອຍ

ຈະມົວໄປ. ຊີວິດ. ຄວາມໂສກເສົ້າແລະຄວາມທຸກທໍລະມານຢູ່ໃກ້ກັບລາວ, ຈົນເຮັດໃຫ້ສົງໄສວ່າຄວາມດີຂອງຊີວິດຂອງລາວໄປໃສ.

38. ຊາວໜຸ່ມ

ຜູ້ຂຽນ: José Mármol

ເຈົ້າເບິ່ງບໍ່,? ເຈົ້າເບິ່ງບໍ່? ຄ້າຍກັບ

ເບິ່ງ_ນຳ: ກະແສວັນນະຄະດີທີ່ສໍາຄັນທີ່ສຸດ

ເສັ້ນປະກາຍທີ່ເຫລື້ອມເປັນປະກາຍ

ຢູ່ໃນນ້ຳລາຍຂອງແມ່ນ້ຳສະທ້ອນ

ເມື່ອດວງຈັນປາກົດຢູ່ທາງທິດຕາເວັນອອກ.

ແລະ ຄູ່ນັ້ນຂອງ ດວງເດືອນຢູ່ໃນວົງໂຄຈອນ

ພວກມັນສັ່ນສະເທືອນ ແລະສວຍງາມ

ໂດຍບໍ່ມີຄວາມຢ້ານກົວ ຫຼືຄວາມຊົງຈຳ

ຈາກເງົາທີ່ຕິດຕາມມາ.

ເບິ່ງບໍ່ເຫັນ ? ມັນແມ່ນຜູ້ຊາຍທີ່ມີ

ຊີວິດຖືກກັກຂັງຢູ່ໃນຫນ້າເອິກຂອງລາວ,

ແລະແຜ່ນດິນໂລກທີ່ມີຄວາມສະຫນຸກສະຫນານເຮັດໃຫ້ລາວມີຄວາມບັນເທີງ

ດ້ວຍເປືອກສີທອງທີ່ສວຍງາມ.

Ah , ແມ່ນແລ້ວ, ແມ່ນແລ້ວ, ເຍົາວະຊົນ, ຂໍໃຫ້ຄວາມສຸກຂອງໂລກຈັບອົກຈັບໃຈໃນເອິກຂອງເຈົ້າ:

ຮິມຝີປາກຂອງເຈົ້າຢູ່ໃນທ້ອງທີ່ປ່ອຍອອກມາ

ຄວາມສຸກອັນອຸດົມສົມບູນຂອງຊີວິດ.

ແລະຫົວເລາະ. , ແລະການຮ້ອງເພງ, ແລະດື່ມ,

ແລະຄວາມຫລູຫລາແລະຄວາມສຸກjaded:

ດ້ວຍຄວາມຝັນ ແລະ ຊີວິດທີ່ມີຄວາມສຸກ

ເຈົ້າຜ່ານໄປໃນຍຸກທີ່ເມົາເຫຼົ້າອີກ.

ແຕ່ປີກທີ່ໄວທີ່ເຈົ້າໂບກ

ຢ່າໂຈະ, ເພາະ ເຫັນແກ່ພຣະເຈົ້າ, ຊ່ວງເວລາໜຶ່ງ

ຍູ້ອັນໃດກໍໄດ້ຢູ່ຂ້າງໜ້າ

ຈາກເສັ້ນທາງຂອງດອກໄມ້ທີ່ເຈົ້າອາໄສຢູ່.

ສຽງຫົວ, ແລະສຽງເຍາະເຍີ້ຍ

ຖ້າເປັນ ຄົນຂໍເຂົ້າຈີ່ຖາມເຈົ້າເອົາເຂົ້າຈີ່ຂອງລາວ :

ສຽງຫົວເຍາະເຍີ້ຍ ແລະສຽງເຍາະເຍີ້ຍ

ເພື່ອຄວາມຢູ່ລອດຂອງຜູ້ຊາຍທີ່ຕາຍໄປ.

ບໍ່ແມ່ນຍ້ອນພະເຈົ້າ ນັ່ງສະມາທິຊົ່ວໄລຍະໜຶ່ງ

ຖ້າແຜ່ນດິນໂລກ, ຊີວິດ ແລະຕາມຄວາມເໝາະສົມ

ເຈົ້າບໍ່ຢາກຖືກປ່ຽນເປັນຄວາມຮຸນແຮງ

ໃຫ້ເປັນຄວາມຊົ່ວຊ້າທີ່ເຍາະເຍີ້ຍ.

ຕາມປົກກະຕິຂອງຄວາມໂລແມນຕິກ, José Mármol ຍົກສູງຄວາມເຍົາວະຊົນ ແລະຈິດໃຈທີ່ມີຄວາມກະຕືລືລົ້ນຂອງລາວ. ນັກກະວີເວົ້າວ່າ, ເຍົາວະຊົນຄວນມີຊີວິດຢ່າງມີຊີວິດຊີວາ, ແລະການຊັກຊ້າເທົ່າທີ່ຈະເປັນໄປໄດ້ທີ່ຄວາມສຸຂຸມທີ່ຄວາມແກ່ຕົວຈະນໍາມາໃຫ້.

40. ດອກໄມ້ທີ່ທຸກຍາກ

ຜູ້ຂຽນ: Manuel Acuña

—“ເປັນຫຍັງຂ້ອຍຈຶ່ງເບິ່ງເຈົ້າຕົກໃຈຫຼາຍ,

ດອກຜູ້ທຸກຍາກ?

ຄວາມຈົບງາມຂອງຊີວິດຂອງເຈົ້າຢູ່ໃສ

ແລະສີ?

»ບອກຂ້ອຍ, ເປັນຫຍັງເຈົ້າຈຶ່ງໂສກເສົ້າ,

ຫວານດີ?»

— «ແມ່ນໃຜ? ຄວາມຫຼົງໄຫຼ ແລະ ຄວາມຫຼົງໄຫຼອັນບ້າໆ

ຂອງຄວາມຮັກ,

ທີ່ຄ່ອຍໆກິນຂ້ອຍ

ດ້ວຍຄວາມເຈັບ!

ເພາະຄວາມຮັກດ້ວຍຄວາມອ່ອນໂຍນ

ດ້ວຍຄວາມເຊື່ອ,

ສິ່ງມີຊີວິດ

ທີ່ເຮົາຮັກບໍ່ຢາກຮັກເຮົາ.

» ແລະດ້ວຍເຫດນັ້ນ, ຂ້ານ້ອຍຈຶ່ງຫ່ຽວແຫ້ງ

>ໂສກເສົ້າຢູ່ນີ້,

ຮ້ອງໄຫ້ໃນຄວາມເຈັບສາບແຊ່ງຂອງຂ້ອຍສະເໝີ,

ເປັນແບບນີ້ສະເໝີ!»—

ດອກໄມ້ເວົ້າ! ...

ຂ້ອຍຄາງ ...ມັນແມ່ນເທົ່າກັບຄວາມຊົງຈຳ

ຂອງຄວາມຮັກຂອງຂ້ອຍ.

ໃນ ດອກກຸຫຼາບ , Manuel Acuña ຊາວເມັກຊິກັນໄດ້ສະແດງເຖິງຈິດວິນຍານໃນຄວາມຮັກທີ່ຄົນຮັກຂອງລາວບໍ່ພົບກັນ .

41. ເພື່ອຕົນເອງ

ຜູ້ຂຽນ: Giacomo Leopardi

ທ່ານຈະໄດ້ພັກຜ່ອນຕະຫຼອດໄປ,

ຫົວໃຈອິດເມື່ອຍ! ການຫລອກລວງ

ທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຈິນຕະນາການຕາຍຕະຫຼອດໄປ. ເສຍຊີວິດ. ແລະຂ້າພະເຈົ້າເຕືອນ

ວ່າໃນຕົວຂ້ອຍ, ຂອງພາບລວງຕາທີ່ຍ້ອງຍໍ

ດ້ວຍຄວາມຫວັງ, ແມ່ນແຕ່ຄວາມປາຖະໜາກໍຕາຍໄປແລ້ວ.

ມັນຄົງຢູ່ຕະຫຼອດການ;

ພຽງພໍແລ້ວທີ່ຈະສັ່ນສະເທືອນ. . ບໍ່​ມີ​ສິ່ງ​ໃດ

ທີ່​ສົມ​ຄວນ​ກັບ​ການ​ເຕັ້ນ​ຂອງ​ຫົວ​ໃຈ​ຂອງ​ທ່ານ; ບໍ່ແມ່ນແຕ່ແຜ່ນດິນໂລກ

ສົມຄວນຖອນຫາຍໃຈ: ຄວາມກະຕືລືລົ້ນແລະຄວາມອິດເມື່ອຍ

ມັນເປັນຊີວິດ, ບໍ່ມີຫຍັງອີກ, ແລະໂລກຂີ້ຕົມ.

ສະຫງົບລົງ, ແລະຄວາມສິ້ນຫວັງ

ຄັ້ງສຸດທ້າຍ: ຕໍ່ເຊື້ອຊາດຂອງພວກເຮົາ, Fate

ພຽງແຕ່ອະນຸຍາດໃຫ້ເສຍຊີວິດ. ດັ່ງນັ້ນ, ຄວາມຈອງຫອງ,

ດູຖູກຄວາມເປັນຢູ່ ແລະ ທຳມະຊາດຂອງເຈົ້າ

ແລະ ອຳນາດອັນແຂງກະດ້າງ

ທີ່ມີລັກສະນະເຊື່ອງໄວ້

ມີໄຊຊະນະເໜືອຄວາມພິນາດຂອງສາມັນຊົນ,

ແລະອັນບໍ່ມີຂອບເຂດຂອງທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງ.

ການແປ: Antonio Gómez Restrepo

ໃນບົດກະວີນີ້, ຊາວອິຕາລີ Giacomo Leopardi ຍົກສຽງຂອງລາວເຖິງຄວາມໂຊກຮ້າຍຂອງຕົນເອງ. , ຊີວິດແລະ passions ລາວ. ຄວາມອິດເມື່ອຍຈົມຢູ່ໃນຫົວຂໍ້, ແລະທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງທີ່ຢູ່ອ້ອມຂ້າງລາວເບິ່ງຄືວ່າບໍ່ມີຫຍັງນອກເໜືອໄປຈາກຄວາມໄຮ້ສາລະ.

ເອກະສານອ້າງອີງ

• Byron, George Gordon: ບົດກະວີທີ່ເລືອກໄວ້ . ການແປພາສາໂດຍ José María Martín Triana. El Salvador: ຜູ້ຊົມ.
• Mármol, José: ຜົນງານບົດກະວີ ແລະລະຄອນ . ປາຣີ / ເມັກຊິໂກ: ຮ້ານຂາຍປຶ້ມ Vda de Ch. Bouret.1905.
• Onell H., Roberto ແລະ Pablo Saavedra: ຂໍໃຫ້ຫາຍສາບສູນ. ບົດກະວີບົດກະວີສອງພາສາພ້ອມຄຳວິຈານ . ສະບັບ Altazor. 2020.
• Palma, Ricardo: ບົດກະວີຄົບຊຸດ , Barcelona, ​​1911.
• Prieto de Paula, Ángel L. (edit.): ບົດກະວີຂອງ ໂຣແມນຕິກ . ບົດວິຈານ. ເກົ້າອີ້. 2016.
• Miguel de Cervantes Virtual Library.

ເບິ່ງ

ບົດກະວີຂອງ Emily Dickinson ກ່ຽວກັບຄວາມຮັກ, ຊີວິດ ແລະຄວາມຕາຍ

Bécquer

—ຂ້ອຍເປັນໄຟ, ຂ້ອຍມືດ,

ຂ້ອຍຄືສັນຍາລັກຂອງ passion;

ຈິດວິນຍານຂອງຂ້ອຍເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມປາຖະໜາສໍາລັບຄວາມສຸກ.

ເຈົ້າຊອກຫາຂ້ອຍຢູ່ບໍ?

—ບໍ່ແມ່ນເຈົ້າ, ບໍ່.

—ໜ້າຜາກຂອງຂ້ອຍຈືດ, ຜົມເປຍເປັນສີທອງ,

ຂ້ອຍສາມາດໃຫ້ເຈົ້າມີຄວາມສຸກທີ່ບໍ່ສິ້ນສຸດໄດ້.

ຂ້ອຍເກັບຊັບສົມບັດໄວ້ດ້ວຍຄວາມອ່ອນໂຍນ.

ເຈົ້າເອີ້ນຂ້ອຍບໍ?

—ບໍ່, ບໍ່ແມ່ນເຈົ້າ.

—ຂ້ອຍເປັນຄວາມຝັນ, ເປັນ ເປັນໄປບໍ່ໄດ້,

ບໍ່ມີໝອກ ແລະແສງສະຫວ່າງ;

ຂ້ອຍມີຕົວຕົນ, ຂ້ອຍບໍ່ມີຕົວຕົນ;

ຂ້ອຍຮັກເຈົ້າບໍ່ໄດ້.

—ໂອ້ ມາ; ມາເຈົ້າ!

ໃນບົດກະວີນີ້, Gustavo Adolfo Bécquer ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມເສີຍເມີຍຂອງຈິດວິນຍານຂອງມະນຸດ, ເຊິ່ງບໍ່ພໍໃຈກັບສິ່ງທີ່ໂລກສະເຫນີ, ແຕ່ຍືນຍັນວ່າຕ້ອງການຄວາມຝັນທີ່ເປັນໄປບໍ່ໄດ້. ຢູ່ທີ່ນັ້ນຄວາມໂສກເສົ້າຂອງລາວເກີດຂຶ້ນ.

4. ຕົກ, ໃບ, ຕົກ

ຜູ້ຂຽນ: Emily Brontë

ຕົກ, ໃບໄມ້, ຕົກ; ຕາຍ, ດອກ, ຫາຍໄປ;

ໃຫ້ກາງຄືນຍາວແລະກາງເວັນສັ້ນລົງ;

ທຸກໆໃບແມ່ນຄວາມສຸກສໍາລັບຂ້ອຍ

ເມື່ອມັນ flutters ສຸດຕົ້ນດູໃບໄມ້ລົ່ນຂອງມັນ.

ຂ້ອຍຈະຍິ້ມເມື່ອພວກເຮົາອ້ອມຮອບດ້ວຍຫິມະ;

ຂ້ອຍຈະເບີກບານຢູ່ບ່ອນທີ່ດອກກຸຫຼາບຄວນເຕີບໃຫຍ່;

ຈະຮ້ອງເພງເມື່ອຕອນກາງຄືນທີ່ເນົ່າເປື່ອຍ

ເຮັດໃຫ້ຄວາມມືດມົວ ມື້ .

Emily Brontë, ຮູ້ຈັກກັບນະວະນິຍາຍຂອງນາງ Wuthering Heights , ເດີນແບບກັບບົດກະວີນີ້, ບ່ອນທີ່ມີຈິດວິນຍານທີ່ຫຼົງໄຫຼໄດ້ຕິດຢູ່ກັບຊີວິດ ເຖິງແມ່ນວ່າດອກໄມ້ຈະຫ່ຽວແຫ້ງ, ອາກາດໜາວຂົ່ມຂູ່ ແລະກາງຄືນຈະໃກ້ຕົວນາງ.

ທ່ານອາດຈະສົນໃຈ: Wuthering Heights Novel.

5.Elegies, ເລກທີ 8

ຜູ້ຂຽນ: Johann Wolfgang von Goethe

ເມື່ອເຈົ້າບອກຂ້ອຍ, ທີ່ຮັກແພງ, ວ່າຜູ້ຊາຍບໍ່ເຄີຍເບິ່ງເຈົ້າດ້ວຍຄວາມໂປດປານ, ແລະບໍ່ໄດ້ຢູ່ໃນກໍລະນີ. ແມ່ຂອງເຈົ້າ

, ຈົນກວ່າເຈົ້າກາຍເປັນຜູ້ຍິງໃນຄວາມງຽບ,

ຂ້ອຍສົງໄສ ແລະຂ້ອຍຍິນດີທີ່ຈະຈິນຕະນາການເຈົ້າແປກ,

ວ່າເຄືອໄມ້ຍັງຂາດສີ ແລະຮູບຮ່າງ ,

ເມື່ອຕົ້ນໝາກຮຸ່ງໄດ້ຊັກຈູງພະເຈົ້າ ແລະ ມະນຸດແລ້ວ.

ຄົນຮັກສົມທຽບທີ່ຮັກຂອງລາວກັບເຄືອໝາກອຶວ່າເມື່ອສຸກແລ້ວຈະໃຫ້ຂອງຂວັນອັນດີເລີດທີ່ສຸດເພື່ອໃຫ້ມະນຸດ ແລະ ພະເຈົ້າພໍໃຈ. ຕາມທຳມະດາຂອງຄວາມໂລແມນຕິກ, ທຳມະຊາດກາຍມາເປັນຄຳປຽບທຽບ.

6. ນິລັນດອນ

ຜູ້ຂຽນ: William Blake

ໃຜກໍຕາມທີ່ຜູກມັດຄວາມສຸກໃຫ້ກັບຕົນເອງ

ຈະທຳລາຍຊີວິດທີ່ມີປີກ.

ແຕ່ຄວາມຍິນດີຂອງໃຜທີ່ຂ້ອຍຈະເຮັດ kiss ໃນ fluttering ຂອງມັນ

ອາໄສຢູ່ໃນອາລຸນຂອງນິລັນດອນ.

ສໍາລັບນັກກະວີ, ຄວາມສຸກບໍ່ສາມາດຄອບຄອງໄດ້, ແຕ່ແທນທີ່ຈະມີປະສົບການໃນອິດສະລະ, ເຄົາລົບການມາແລະການໄປເປັນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງທໍາມະຊາດຂອງຕົນເອງ .

7. The butterfly

ຜູ້ຂຽນ: Alphonse de Lamartine

ເກີດໃນລະດູໃບໄມ້ປົ່ງ

ແລະ ephemeral ທີ່ຈະຕາຍຄືດອກກຸຫລາບ;

ເຊັ່ນດຽວກັບ ແສງສະຫວ່າງ zephyr

ການແຊ່ນ້ໍາໃນເນື້ອຄວາມແຊບ

ແລະຢູ່ໃນສີຟ້າທີ່ມີ Diaphanous ທີ່ intoxicates ຂອງນາງ

ລອຍນ້ໍາຂີ້ອາຍແລະ vague;

Rocking ໃນດອກໄມ້ເປີດເປົ່າ, <1

ຈາກປີກເພື່ອສັ່ນຄຳອັນດີ,

ຈາກນັ້ນບິນໄປ

ຫຼົງທາງໃນຄວາມງຽບສະຫງົບ

ພາກພື້ນແຫ່ງຄວາມສະຫວ່າງ; ນັ້ນຄືຈຸດໝາຍປາຍທາງຂອງເຈົ້າ,

ໂອ້ ຜີເສື້ອມີປີກ!

ຜູ້ຊາຍຄົນນັ້ນແມ່ນຄວາມປາຖະໜາທີ່ບໍ່ສະຫງົບ;

ບິນຢູ່ບ່ອນນີ້ ແລະບ່ອນນັ້ນ, ມັນບໍ່ເຄີຍພັກຜ່ອນ,

ແລະ ລອຍຂຶ້ນສູ່ທ້ອງຟ້າ.

ຊາວຝຣັ່ງ Alphonse de Lamartine ສັງເກດເຫັນຜີເສື້ອ, ການກະພິບຂອງມັນ ແລະ ຂອງມັນ. transience, ພຽງແຕ່ຕໍ່ມາປຽບທຽບມັນກັບມະນຸດ, ປະເຊີນກັບຊະຕາກໍາດຽວກັນ.

8. ຄວາມໂງ່ຈ້າຂອງສົງຄາມ

ຜູ້ຂຽນ: Victor Hugo

Penelope ຄົນໂງ່, ຜູ້ດື່ມເລືອດ,

ຜູ້ທີ່ດຶງຜູ້ຊາຍດ້ວຍຄວາມໂກດແຄ້ນ

ເພື່ອບ້າ, ຢ້ານ, ການຂ້າຕາຍ,

ເຈົ້າໃຊ້ຫຍັງ? ໂອ ສົງຄາມ! ຖ້າ​ຫາກ​ວ່າ​ຫຼັງ​ຈາກ​ຄວາມ​ໂຊກ​ຮ້າຍ​ຫຼາຍ

ທ່ານ​ທໍາ​ລາຍ tyrant ແລະ​ຜູ້​ໃຫມ່​ລຸກ​ຂຶ້ນ,

ແລະ bestial, ຕະ​ຫຼອດ​ໄປ, ແທນ bestial?

ການ​ແປ​ພາ​ສາ: Ricardo Palma

ສຳລັບນັກໂຣແມນຕິກຂອງຝຣັ່ງ, Victor Hugo, ສົງຄາມແມ່ນປະສົບການທີ່ບໍ່ມີປະໂຫຍດ, ເພາະວ່າ tyrant ທຸກຄົນສິ້ນສຸດລົງດ້ວຍການປ່ຽນແທນໂດຍຄົນອື່ນ. ມັນ​ເປັນ irony romantic. ຄວາມຜິດຫວັງໃນການປະເຊີນໜ້າກັບອຳນາດເວົ້າ.

9. Ode to Joy

ຜູ້ຂຽນ: Friedrich Schiller

Joy, flash beautiful of gods,

daughter of Elysium!

Drunk ດ້ວຍຄວາມກະຕືລືລົ້ນ, ພວກເຮົາເຂົ້າໄປໃນ

ເທບທິດາຊັ້ນສູງ, ເຂົ້າໄປໃນບ່ອນສັກສິດຂອງເຈົ້າ.

ການສະກົດຄໍາຂອງເຈົ້າເປັນເອກະພາບກັນອີກເທື່ອຫນຶ່ງ

ປະເພນີອັນຂົມຂື່ນທີ່ໄດ້ແຍກອອກ;

ຜູ້ຊາຍທັງຫມົດກາຍເປັນອ້າຍນ້ອງກັນ. ອີກເທື່ອໜຶ່ງ

ຢູ່ທີ່ນັ້ນບ່ອນທີ່ປີກອ່ອນຂອງເຈົ້າຕິດຢູ່.

ຜູ້ທີ່ໂຊກດີໄດ້ໃຫ້

ມິດຕະພາບທີ່ແທ້ຈິງ,

ໃຜກໍ່ຕາມທີ່ໄດ້ເອົາຊະນະຜູ້ຍິງທີ່ສວຍງາມ,

ເຂົ້າຮ່ວມຄວາມສຸກຂອງລາວກັບພວກເຮົາ!

ແມ່ນແຕ່ຜູ້ທີ່ສາມາດໂທຫາໄດ້ຂອງເຈົ້າ

ແມ່ນແຕ່ເຖິງຈິດວິນຍານທີ່ຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກ.

ແຕ່ຜູ້ໃດທີ່ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ບັນລຸອັນນີ້,

ໃຫ້ລາວຍ່າງໜີຈາກຄວາມເປັນພີ່ນ້ອງກັນນີ້ໄປ!

ທຸກຄົນ ດື່ມດ້ວຍຄວາມສຸກ

ໃນອົກຂອງທໍາມະຊາດ.

ດີ, ບໍ່ດີ,

ໄປຕາມເສັ້ນທາງຂອງດອກກຸຫຼາບ.

ນາງຈູບພວກເຮົາ ແລະ ມາ,

ແລະເພື່ອນທີ່ສັດຊື່ຕໍ່ຄວາມຕາຍ;

ຄວາມປາຖະໜາຂອງຊີວິດໄດ້ຖືກມອບໃຫ້ແມ່ທ້ອງ

ແລະ ແກ່ເຊຣູບທີ່ໄຕ່ຕອງຂອງພຣະເຈົ້າ.

ຕໍ່ພຣະພັກພຣະເຈົ້າ!

ມີຄວາມສຸກເມື່ອດວງຕາເວັນບິນ

ຜ່ານອາວະກາດຊັ້ນສູງອັນເປັນຕາຢ້ານ,

ຈົ່ງແລ່ນແບບນີ້, ພີ່ນ້ອງເອີຍ, ໃນເສັ້ນທາງແຫ່ງຄວາມສຸກຂອງເຈົ້າ

ຄືກັບ ເປັນພະເອກຂອງໄຊຊະນະ.

ໂອບກອດສັດນັບລ້ານ!

ຂໍໃຫ້ການຈູບເປັນອັນໜຶ່ງອັນດຽວກັນຂອງທັງໂລກ!

ພີ່ນ້ອງເອີຍ, ຢູ່ເໜືອຫ້ອງໂຖງດວງດາວ

ເບິ່ງ_ນຳ: Brave New World ໂດຍ Aldous Huxley: ບົດສະຫຼຸບ, ການວິເຄາະ, ແລະລັກສະນະຂອງຫນັງສື

ພໍ່ທີ່ຮັກແພງ ຈະຕ້ອງຢູ່.

ເຈົ້າໄຫວ້ຕົວເຈົ້າເອງ, ສັດເປັນລ້ານໆບໍ?

ເຈົ້າບໍ່ເຂົ້າໃຈບໍ, ໂອ້ ໂລກ, ພຣະຜູ້ສ້າງຂອງເຈົ້າ?

ສະແຫວງຫາພຣະອົງຢູ່ເໜືອຊັ້ນສະຫວັນ

ລາວຕ້ອງຢູ່ເໜືອດວງດາວ!

The Ode to Joy ແມ່ນຫນຶ່ງໃນບົດກະວີທີ່ມີຊື່ສຽງທີ່ສຸດຂອງ Schiller, ຍ້ອນຄວາມຈິງທີ່ວ່າມັນຖືກຕັ້ງເປັນດົນຕີໃນການເຄື່ອນໄຫວທີສີ່ຂອງ Symphony ເກົ້າຂອງ Beethoven, ຄວາມນິຍົມ. ເປັນທີ່ຮູ້ຈັກເປັນ "Ode to Joy". Schiller ຮ້ອງເພງແຫ່ງຄວາມສຸກທີ່ເກີດມາຈາກການສ້າງອັນສູງສົ່ງ ແລະຄວາມເຊື່ອໝັ້ນຂອງຄວາມເປັນພີ່ນ້ອງກັນຂອງມະນຸດທຸກຄົນ.

ທ່ານສາມາດເຂົ້າໃຈໄດ້ວ່າ: ເພງສັນລະເສີນຂອງ Ludwig van Beethoven

10. ໝົດຫວັງ

ຜູ້ຂຽນ: Samuel Taylor Coleridge

ຂ້ອຍໄດ້ປະສົບກັບສິ່ງທີ່ຮ້າຍແຮງທີ່ສຸດ,

ຮ້າຍແຮງທີ່ສຸດທີ່ໂລກສາມາດສ້າງໄດ້,

ສິ່ງທີ່ຊີວິດທີ່ບໍ່ສົນໃຈ,

ການລົບກວນໃນ ກະຊິບ

ຄຳອະທິດຖານຂອງຄົນຕາຍ.

ຂ້ອຍໄດ້ໄຕ່ຕອງທັງໝົດ, ຈີກຂາດ

ໃນໃຈຂອງຂ້ອຍມີຄວາມສົນໃຈຕໍ່ຊີວິດ,

ເພື່ອຈະລະລາຍ ແລະ ຫ່າງຈາກຄວາມຫວັງຂອງຂ້ອຍ,

ບໍ່ມີອັນໃດເຫຼືອຢູ່ໃນຕອນນີ້. ເປັນ​ຫຍັງ​ຈຶ່ງ​ມີ​ຊີວິດ​ຢູ່​ໃນ​ເວລາ​ນັ້ນ?

ຕົວ​ປະກັນ​ຄົນ​ນັ້ນ, ທີ່​ໂລກ​ຖືກ​ຈັບ​ເປັນ​ຊະ​ເລີຍ

ໃຫ້​ຄຳ​ສັນຍາ​ທີ່​ຂ້ອຍ​ຍັງ​ມີ​ຊີວິດ​ຢູ່,

ຄວາມ​ຫວັງ​ຂອງ​ຜູ້​ຍິງ, ຄວາມ​ເຊື່ອ​ອັນ​ບໍລິສຸດ​ນັ້ນ<1

ໃນຄວາມຮັກທີ່ບໍ່ເຄື່ອນໄຫວຂອງເຂົາເຈົ້າ, ເຊິ່ງໄດ້ສະຫຼອງການຢຸດຍິງຢູ່ໃນຂ້ອຍ

ດ້ວຍຄວາມຮັກທີ່ຂົ່ມເຫັງ, ເຂົາເຈົ້າໄດ້ໄປ.

ຢູ່ໃສ?

ຂ້ອຍສາມາດຕອບຫຍັງໄດ້?

ພວກເຂົາໄປ! ຂ້ອຍຄວນທຳລາຍສັນຍາອັນບໍ່ມີຊື່ສຽງ,

ສາຍເລືອດທີ່ຜູກມັດຂ້ອຍກັບຕົວຂ້ອຍເອງ!

ໃນຄວາມງຽບຂ້ອຍຕ້ອງເວົ້າ.

Coleridge ກ່າວເຖິງຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ຄົ້ນພົບທີ່ສຸດຂອງຄວາມໂລແມນຕິກ: ໝົດຫວັງ. ໃນບົດກະວີນີ້, ເຖິງວ່າຄວາມສິ້ນຫວັງຈະເກີດມາຈາກຄວາມຮັກທີ່ຜິດຫວັງ, ແຕ່ມັນກໍ່ມີຮາກເລິກຢູ່ໃນຜີປີສາດພາຍໃນຂອງນັກກະວີຜູ້ທີ່, ເມື່ອຍລ້າ, ປະສົບກັບຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ບໍ່ມີເຫດຜົນ.

11. ມີ​ຄວາມ​ເມດ​ຕາ, pity, ຮັກ! ຄວາມຮັກ, ຄວາມເມດຕາ!

ຜູ້ຂຽນ: John Keats

ມີຄວາມເມດຕາ, ຄວາມເມດຕາ, ຄວາມຮັກ! ຄວາມຮັກ, ຄວາມເມດຕາ!

ຄວາມຮັກອັນປານີດທີ່ບໍ່ເຮັດໃຫ້ເຮົາທົນທຸກທໍລະມານຢ່າງສິ້ນເຊີງ,

ຄວາມຮັກໃນຄວາມຄິດດຽວ, ທີ່ບໍ່ຫຼົງໄຫຼ,

ທີ່ເຈົ້າບໍລິສຸດ, ບໍ່ມີ ໜ້າກາກ, ໂດຍບໍ່ມີຮອຍດ່າງ.

ໃຫ້ຂ້ອຍມີເຈົ້າຂ້ອຍຮູ້ທຸກຢ່າງ, ທັງໝົດຂອງຂ້ອຍ!

ຮູບຊົງນັ້ນ, ພຣະຄຸນອັນນັ້ນ, ຄວາມສຸກເລັກນ້ອຍນັ້ນ

ຂອງຄວາມຮັກນັ້ນຄືການຈູບຂອງເຈົ້າ...ມືນັ້ນ, ຕາອັນສູງສົ່ງເຫຼົ່ານັ້ນ

ໜ້າເອິກອັນອົບອຸ່ນນັ້ນ. , ສີຂາວ, ເຫຼື້ອມ, ສຸກ,

ແມ່ນແຕ່ຕົວທ່ານເອງ, ຈິດວິນຍານຂອງເຈົ້າສໍາລັບຄວາມເມດຕາຂອງເຈົ້າໃຫ້ຂ້ອຍທຸກຢ່າງ,

ຢ່າຍຶດອະຕອມຈາກອະຕອມຫຼືຂ້ອຍຕາຍ,

ຫຼືຖ້າ ຂ້ອຍຍັງມີຊີວິດຢູ່ຕໍ່ໄປ, ພຽງແຕ່ຂ້ອຍໃຊ້ທີ່ໜ້າກຽດຊັງຂອງເຈົ້າ,

ລືມ, ໃນໝອກແຫ່ງຄວາມທຸກທໍລະມານທີ່ບໍ່ມີປະໂຫຍດ,

ຈຸດປະສົງຂອງຊີວິດ, ລົດຊາດຂອງຈິດໃຈຂອງຂ້ອຍ

ສູນເສຍຕົວມັນເອງໃນ insensitivity, ແລະຄວາມທະເຍີທະຍານຕາບອດຂອງຂ້າພະເຈົ້າ! ຖ້າບໍ່ມີຄວາມຮັກອັນເຕັມທີ່, ຄວາມໝາຍຂອງຊີວິດຈະຫາຍໄປ.

12. ເພື່ອ ***, ການອຸທິດບົດກະວີເຫຼົ່ານີ້ໃຫ້ກັບເຂົາເຈົ້າ

ຜູ້ຂຽນ: José de Espronceda

ຄວາມຫ່ຽວແຫ້ງ ແລະດອກໄມ້ອ່ອນໆ,

ມີເມກໝອກແດດຂອງ ຄວາມ​ຫວັງ​ຂອງ​ຂ້ອຍ ,

ຊົ່ວ​ໂມງ​ຕໍ່​ຊົ່ວ​ໂມງ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ນັບ​, ແລະ​ຄວາມ​ເຈັບ​ປວດ​ຂອງ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ

​ເພີ່ມ​ຂຶ້ນ​ແລະ​ຄວາມ​ກັງ​ວົນ​ແລະ​ຄວາມ​ເຈັບ​ປວດ​ຂອງ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​.

​ໃນ​ແກ້ວ​ກ້ຽງ​ສີ​ທີ່​ມີ​ສີ​ທີ່​ອຸດົມສົມບູນ

ສີ ຄວາມສຸກອາດຈະເປັນຈິນຕະນາການຂອງຂ້ອຍ,

ເມື່ອຄວາມເປັນຈິງທີ່ມືດມົວທີ່ໂສກເສົ້າ

ເຮັດໃຫ້ແກ້ວມີຮອຍເປື້ອນ ແລະເຮັດໃຫ້ຄວາມສະຫຼາດຂອງມັນເສື່ອມເສຍ.

ຕາຂອງຂ້ອຍກັບຄືນມາດ້ວຍຄວາມປາຖະໜາທີ່ບໍ່ຢຸດຢັ້ງ,

ແລະ ຂ້ອຍຫັນໜ້າໄປທົ່ວໂລກໂດຍບໍ່ສົນໃຈ,

ແລະທ້ອງຟ້າກໍໝູນອ້ອມມັນແບບບໍ່ສົນໃຈ.

ເຖິງເຈົ້າການຈົ່ມຂອງຄວາມຊົ່ວຮ້າຍອັນເລິກຊຶ້ງຂອງຂ້ອຍ,

ງາມບໍ່ມີໂຊກ, ຂ້ອຍສົ່ງ ເຈົ້າ: <1

ຂໍ້ພຣະຄໍາພີຂອງຂ້ອຍເປັນຫົວໃຈຂອງເຈົ້າ ແລະຂອງຂ້ອຍ.ລໍຖ້າຄວາມຮັກ. ເຖິງແມ່ນວ່າຕົກຢູ່ໃນຄວາມໂສກເສົ້າ, ລາວພຽງແຕ່ສາມາດອຸທິດຂໍ້ພຣະຄໍາພີແລະຈິດວິນຍານຂອງລາວໃຫ້ກັບຄົນຮັກຂອງລາວ, ເຊິ່ງຍັງບໍ່ຮູ້ຊື່.

13. Ozymandias

ຜູ້ຂຽນ: Percy Bysshe Shelley

ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນນັກທ່ອງທ່ຽວ, ຈາກດິນແດນຫ່າງໄກສອກຫຼີກ.

ລາວບອກຂ້ອຍວ່າ: ມີສອງຂາຢູ່ໃນທະເລຊາຍ. ,

ກ້ອນຫີນ ແລະ ບໍ່ມີລຳຕົ້ນ. ຢູ່ເບື້ອງຈິງຂອງລາວ

ໜ້າຢູ່ໃນດິນຊາຍຄື: ໃບໜ້າຫັກ,

ຮິມຝີປາກຂອງລາວ, ທ່າທາງທີ່ເຢັນຊາຂອງລາວ,

ພວກເຂົາບອກພວກເຮົາວ່າຊ່າງແກະສະຫຼັກສາມາດ

Save the passion, which has survived

The one who can cart it with his hand.

ບາງສິ່ງບາງຢ່າງໄດ້ຖືກຂຽນໄວ້ເທິງ pedestal:

"I am Ozymandias , ກະສັດທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່. ຈົ່ງ​ເບິ່ງ

ເຄື່ອງ​ມື​ຂອງ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ, ຜູ້​ມີ​ພະ​ລັງ! Desperate!:

ຊາກຫັກພັງແມ່ນມາຈາກເຮືອໃຫຍ່ທີ່ຫຼົ້ມຈົມ.

ນອກເໜືອໄປຈາກນັ້ນ, ຄວາມບໍ່ເປັນນິດ ແລະ ນິທານນາມມະຍົດ

ມີພຽງດິນຊາຍທີ່ໂດດດ່ຽວທີ່ຍັງເຫຼືອຢູ່”.

ໃນອັນນີ້ ບົດກະວີ, Percy Bysshe Shelley ບັນຍາຍການປະຊຸມລະຫວ່າງນັກກະວີແລະນັກທ່ອງທ່ຽວ. ການໃຫ້ສຽງແກ່ລາວ, ລາວອະນຸຍາດໃຫ້ລາວອະທິບາຍເຖິງຊາກຫັກພັງຂອງຮູບປັ້ນບູຮານ, ຄໍາອະທິບາຍທີ່ເຕືອນພວກເຮົາກ່ຽວກັບຟາໂຣອີຍິບ. ຈຸດປະສົງຂອງ Shelley ແມ່ນຫນຶ່ງ: ຜູ້ມີອໍານາດຕາຍແລະກັບລາວ, ພະລັງງານຂອງລາວຫາຍໄປ. ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ, ສິລະປະ ແລະນັກສິລະປິນ, ຂ້າມເວລາ.

14. ຮັກໃນຄວາມໂດດດ່ຽວ ແລະຄວາມລຶກລັບ

ຜູ້ຂຽນ: Mary Wollstonecraft Shelley

ຮັກໃນຄວາມໂດດດ່ຽວ ແລະຄວາມລຶກລັບ;

Idolize ຜູ້ທີ່ບໍ່ເຄີຍຕ້ອງການຄວາມຮັກຂອງຂ້ອຍ;<1

ລະຫວ່າງຕົວຂ້ອຍເອງກັບພະວິຫານທີ່ເລືອກຂອງຂ້ອຍ

ເຫວທີ່ມືດມົວໜຶ່ງຢັ່ງຢາຍໄປດ້ວຍຄວາມຢ້ານ,

ແລະ ມີຄວາມຫຼູຫຼາສຳລັບ